Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε σήμερα συνάντηση με αντιπροσωπεία της ΚΕΔΕ. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης, που έγινε στη Βουλή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Κάτω από συνθήκες κρίσης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση παίζει καταλυτικό ρόλο. Βοηθά να κρατηθεί η συνοχή της τοπικής κοινωνίας. Βοηθάει να παρέχονται στον πολίτη οι βασικές υπηρεσίες του κράτους, γιατί η Τ.Α. είναι τμήμα της πολιτείας. Και χωρίς την Τ.Α. δεν μπορούμε να πετύχουμε καλούς ρυθμούς τοπικής ανάπτυξης, έργα υποδομής, αλλά και δραστηριότητες που δίνουν δουλειά στον κόσμο, όπως είναι η κοινωφελής εργασία και η αυτεπιστασία...»
Είναι αλήθεια ότι «η Τοπική Αυτοδιοίκηση παίζει καταλυτικό ρόλο», όπως είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος μετά τη συνάντησή του με το προεδρείο της ΚΕΔΕ. Πραγματικά «βοηθάει να παρέχονται στον πολίτη οι βασικές υπηρεσίες του κράτους, γιατί η Τ.Α. είναι τμήμα της πολιτείας».
Το ερώτημα, όμως, είναι τι Τ.Α. θέλουμε. Σύγχρονη, που θα προσφέρει υπηρεσίες στον πολίτη, ή συνέχεια του πελατειακού κράτους που υπηρέτησε επί δεκαετίες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και θέλει τους άνεργους να φιλοδωρούνται με κάποια μεροκάματα και να παραμένουν όμηροι του πολιτικού συστήματος με προγράμματα τύπου stage, αυτεπιστασίας κ.ο.κ.
Αναλυτικά. Η παρωχημένη αντίληψη, μέρους του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης, που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, εδράζεται στα εξής:
1) Θεωρούσε και θεωρεί το δημόσιο, καθώς και την αυτοδιοίκηση, ως χώρους για την απορρόφηση της ανεργίας.
2) Καθιέρωνε προγράμματα, τότε με πόρους ΚΠΣ και τώρα ΕΣΠΑ, με τα οποία χιλιάδες νέοι άνθρωποι αποκτούσαν από το δημόσιο συμβάσεις τύπου stage και σε αντάλλαγμα αυτό το πολιτικό προσωπικό έπαιρνε χιλιάδες ψήφους.
3) Ξεκινούσε γι’ αυτούς τους χιλιάδες νέους και τις οικογένειές τους αφενός μια παρατεταμένη αιχμαλωσία και αφετέρου, από αυτούς, μια συστηματική πίεση για τη μονιμοποίησή τους, λογικά αναμενόμενη.
4) Αποτέλεσμα αυτής της ρουσφετολογικής λογικής ήταν η εργασιακή διάλυση του δημοσίου και των δήμων, η κατασπατάληση των ευρωπαϊκών πόρων, η πελατειακή εξάρτηση των νέων και τελικά η απώλεια της ευκαιρίας νέοι άνθρωποι να αποκτήσουν σύγχρονες δεξιότητες και μια σοβαρή επαγγελματική προοπτική στον ιδιωτικό τομέα που τους είχε και τους έχει ανάγκη. Από το 2009 ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα αντιστροφής αυτής της καταστροφικής πολιτικής, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.
Έτσι:
1) Αναλαμβάνοντας το κόστος, τερματίσαμε, τον Νοέμβριο κιόλας του 2009, το απαράδεκτο καθεστώς των stage στο δημόσιο. Χωρίς καμία τρόικα και παρά τα μαζικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα.
2) Θεσπίσαμε, από τον Δεκέμβριο του 2009, την για πρώτη φορά καθολική υπαγωγή πάσης φύσεως προσλήψεων στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΑΣΕΠ –για πρώτη φορά και της Βουλής, της Προεδρίας της Δημοκρατίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος–, καθώς και παύσαμε το φαύλο καθεστώς μονιμοποίησης των συμβασιούχων που τώρα, ορίστε, θα ήταν προς απόλυση. (Και τα δύο παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΝΔ και του ενίαιου τότε Συνασπισμού.)
3) Ουσιαστικά σταμάτησαν οι προσλήψεις με τον κανόνα ένα προς πέντε, ενώ περιορίστηκαν από τις 100.000 σε λιγότερες από 20.000 οι ετήσιες πραγματικές ανάγκες για προσλήψεις εποχικών υπαλλήλων, όταν κάποιοι πολιτικά υπεύθυνοι του γενικού λογιστηρίου του κράτους επιτέλους τους πείσαμε να μάθουν το κόστος που πλήρωναν για τους εποχικούς. Τελικά μειώθηκε ο συνολικός αριθμός των πάσης φύσεως μισθοδοτούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά περίπου 150.000 από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Ιούνιο του 2011. Πότε άλλοτε στη συγχρονη ελληνική ιστορία είχε συμβεί να μειωθεί κι όχι να αυξηθεί ο συγκεκριμένος αριθμός κατά τη διάρκεια μιας κυβερνητικής θητείας; Και τονίζω, με ανάληψη της προσωπικής πολιτικής ευθύνης για όλα αυτά κι όχι πίσω απο τον αναξιοπρεπή και κατά την αντίληψή μου πολιτικά άνανδρο ισχυρισμό του τύπου «τι να κάνω... η τρόικα με υποχρεώνει...»
4) Για πρώτη φορά σπάσαμε τον πελατειακό φαύλο κύκλο και δημιουργήσαμε τις συνθήκες μιας άλλης αντίληψης για το σύγχρονο ρόλο του δημοσίου και της αυτοδιοίκησης, αρνούμενοι πεισματικά μέχρι τον Ιούνιο του 2011 να δρομολογηθούν προγράμματα τύπου αυτεπιστασίας στο δημόσιο και την αυτοδιοίκηση.
5) Όχι μόνο θεσμοθετήσαμε, αλλά και υλοποιήσαμε μια προοδευτική μεταρρύθμιση, τον Καλλικράτη, για τον οποίο μέχρι και η κ. Μέρκελ δήλωσε σε συνάντηση που είχε με τη ΓΣΕΕ ότι «ειναι η μόνη μεταρρύθμιση που ζηλεύω».
Η σύγχρονη ελληνική μικροαστική καταστροφή
Σήμερα που συνεχίζεται η ελληνική μικροαστική καταστροφή πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε αντίληψη και υπόδειγμα...
Σήμερα που είναι σε εξέλιξη πρόγραμμα διαθεσιμότητας-κινητικότητας 20.000 αορίστου χρόνου υπαλλήλων...
Σήμερα που έχει ουσιαστικά σταματήσει η λειτουργία των δήμων λόγω των αντιδράσεων για την πολιτική της διαθεσιμότητας...
Σήμερα που είναι θέμα χρόνου να συμπεριληφθούν από την τρόικα όσοι μετέχουν στα συγκεκριμένα προγράμματα στο συνολικό αριθμό νέων προσλήψεων βάση του οποίου θα καθοριστεί ο νέος αριθμός των υπό διαθεσιμότητα και υπό απόλυση...
Σήμερα που είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να πέφτουν βροχή οι τροπολογίες των «κοινωνικά ευαίσθητων» βουλευτών όλων των κομμάτων –ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ– για τη μονιμοποίηση όσων μάλιστα –θα ισχυρίζονται– επελέγησαν από τις καταστάσεις ανεργίας του ΟΑΕΔ που ενέκρινε το ΑΣΕΠ.
Σήμερα που ο αριθμός, αλλά και η απελπισία, των νέων ανέργων συνεχώς αυξάνει και συνεπώς ισοδυναμεί με πολιτική ανηθικότητα το εμπόριο ψεύτικης ελπίδας...
Σήμερα που είναι απολύτως αμφίβολο εάν δημοσιονομικά μπορούν στο ελάχιστο να υπηρετηθούν τέτοιες, έτσι κι αλλιώς, ανορθολογικές πολιτικές...
Σήμερα που ο ιδιωτικός τομέας αναζητά εναγωνίως κάθε μορφής στήριξη για να ξεπεράσει την κρίση...
Σήμερα που βιώνουμε τα δραματικά αποτελέσματα της πελατειακής και κρατικοδίαιτης λογικής που μας οδήγησε στη χρεοκοπία...
Σήμερα λοιπόν... –σε καμία περίπτωση ανεπίγνωστα– ο πρόεδρος του σημερινού Πασόκ δεν διστάζει με τη συγκεκριμένη δήλωση να επαναλαμβάνει τη συνταγή της σύγχρονης ελληνικής μικροαστικής καταστροφής, καθώς και να αμαυρώνει όλες τις προσπάθειες που κάναμε από το 2009 για μια ριζική αναμόρφωση του ελληνικού κράτους. Ένα κράτος που ο ίδιος και όσοι πιστεύουν στην ίδια πολιτική αντίληψη, όπως μεταξύ άλλων ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καραμανλής, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους έως το 2009 για να το χρεοκοπήσουν.
Βέβαια, θα μου πει κανείς, «...κάνεις λάθος, Γιάννη, τώρα δεν είναι όπως παλιά. Τώρα στην Ελλάδα οι πελατειακοί, αναξιοκρατικοί διορισμοί σε θέσεις ευθύνης δεν είναι μονοκομματικοί, αλλά τρικομματικοί. Η λαφυραγώγηση του κράτους είναι πλουραλιστική. Τα θύματα άξιοι τεχνοκράτες σε πολλούς φορείς και ΔΕΚΟ».
Άλλωστε ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός δίδαξε πώς στελεχώνεται το κράτος χειραγώγησης των πολιτών και των επιχειρήσεων. Δίδαξε έχοντας προφανώς την έγκριση από τους «συνδαιτυμόνες» πώς γίνεσαι το «μεγάλο αφεντικό» ελέγχοντας την ΕΥΠ, το ΣΔΟΕ και την Εθνική Τράπεζα με υποτακτικούς, προσωπικά ελεγχόμενα, άρα και ευθέως καθοδηγούμενα.
18°
