Εξήγγειλαν εθνικό διάλογο, υπέβαλαν στη συνέχεια νομοσχέδιο στους θεσμούς, αγνοώντας τη δέσμευση που απορρέει από το Μνημόνιο ΙΙΙ (νόμος 4336/14.8.2015) να μην αγγίξουν το νόμο Διαμαντοπούλου πριν την εκ του νόμου προβλεπόμενη αξιολόγηση από εμπειρογνώμονες τον Απρίλιο 2016, πέρασαν δεκάδες τροπολογίες σε άσχετους νόμους και τώρα αποκαλύπτονται υποκλινόμενοι στους συνδικαλιστές και στις ιδεοληψίες τους.
Το πανεπιστήμιο της αριστείας, της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας, το πανεπιστήμιο της έρευνας και της ανάδειξης των επιμελών, το πανεπιστήμιο της προσέλκυσης επιφανών επιστημόνων και αλληλεπίδρασης με τους παραγωγικούς φορείς δεν τους αρμόζει. Σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δεν έχουν θέση οι αιώνιοι φοιτητές, οι μετριότητες, οι προαλοιφόμενοι για κομματική σταδιοδρομία και οι κινηματίες. Για αυτό, αποφάσισαν να το προσαρμόσουν στις απαιτήσεις τους.
Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, η επαναφορά στο πανεπιστήμιο του 1982 είχε προαναγγελθεί από τους «επιφανείς» συνδικαλιστές, κινηματίες και θεωρητικούς της «Πρώτη Φορά Αριστερής» κυβέρνησης. Είχε προετοιμαστεί και προαναγγελθεί η αντιμεταρρύθμιση, μέσω της αρθρογραφίας στην ΑΥΓΗ από τους Θ. Φωτίου, Γ. Σπαθή, Κ. Γαβρόγλου, Α. Μπαλτά. Το έδαφος είχε προλειανθεί από τους κινηματίες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το 2013 και 2014 στα Προπύλαια του ΕΚΠΑ και στην Πρυτανεία του ΑΠΘ. Άρχισαν με τη διάλυση των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, την επαναφορά των αιώνιων φοιτητών, του καθορισμού του βαθμού προβιβασμού στην επόμενη τάξη στο 9,5/20, την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων ελέγχου και προεπιλογής των υποψηφίων πρυτάνεων και κοσμητόρων από τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων, την κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στην εκλογή οργάνων στα πανεπιστήμια. Συνέχισαν με την κατάργηση της αξιολόγησης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το διορισμό στις θέσεις των διευθυντών εκπαίδευσης των 13 περιφερειών κομματικών στελεχών, την απόσπαση χιλιάδων εκπαιδευτικών, φίλους του κόμματός τους, σε άσχετες με το αντικείμενο υπηρεσίες.
Και τώρα με το νομοσχέδιο, που δημοσιοποίησαν προ δύο ημερών, αναιρούν τις πλέον σημαντικές ρυθμίσεις της μεταρρύθμισης 2011-2012, που ανήγαγε τα πανεπιστήμια σε ισότιμα ιδρύματα εντός του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Οι πλείστες των αντιμεταρρυθμίσεων, που είχαν προετοιμαστεί και έχουν υλοποιηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχουν ήδη επισημανθεί τόσο από τον υπογράφοντα σε σειρά άρθρων του από τον Αύγουστο 2014 έως σήμερα, όσο και από την Βάσω Κιντή στο πρόσφατο άρθρο της στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Έχει επισημανθεί και αναφερθεί η επερχόμενη παράδοση των πανεπιστημίων στον κομματισμό σε σειρά εκδηλώσεων, ομιλιών και άρθρων της Πρωτοβουλίας «Παιδεία 2015», την οποία έχουν στηρίξει τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι.
Στη σημερινή παρέμβασή μου θέλω να επισημάνω μία ακόμη καταστροφική αντιμεταρρύθμιση, η οποία έχει αρνητικές επιπτώσεις στη μαθησιακή διαδικασία, αλλά διευκολύνει τους συνδικαλιστές. Αυτή είναι η κατάργηση της διάταξης του νόμου για υποχρεωτική κάλυψη 13 εβδομάδων διδασκαλίας σε κάθε μάθημα κάθε ακαδημαϊκού εξαμήνου. Η διάταξη αυτή καθιερώθηκε από το νόμο 3549/2007 (νόμος Γιαννάκου) και ενισχύθηκε από τον νόμο 4009/2011 (νόμος Διαμαντοπούλου). Ο νόμος 4009 υποχρέωνε τους καθηγητές και τους φοιτητές να καλύψουν τη διδακτέα ύλη σε κάθε μάθημα εντός χρονικού διαστήματος τουλάχιστον 13 εβδομάδων. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η αποτροπή των συνεχών καταλήψεων, δηλαδή η αποθάρρυνση των συνδικαλιστών να διαλύουν το πανεπιστήμιο με άσχετα αιτήματα. Οι φοιτητές πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα και αντελήφθησαν ότι πρώτιστη υποχρέωσή τους ως ακαδημαϊκοί πολίτες είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων τους, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σπουδών, που έχει μελετήσει και προσφέρει το πανεπιστήμιο. Επίσης, οι καθηγητές προσαρμόστηκαν στα διεθνή δεδομένα και στις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις τους.
Θυμάμαι, ότι από το 2007 η διάταξη αυτή ήταν ένα σημείο τριβής της πρυτανείας με τους συνδικαλιστές, αφού οι τελευταίοι δεν είχαν πλέον την ελευθερία να διαλύουν επί μακρόν το πανεπιστήμιο με τις κινητοποιήσεις, τις αποχές, τις καταλήψεις και τις απεργίας διαρκείας. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η μεγάλη πλειοψηφία φοιτητών και καθηγητών αντελήφθησαν ότι τα περιθώρια της άσκησης επαναστατικής γυμναστικής στα πανεπιστήμια είχαν περιορισθεί κατά πολύ. Οι φοιτητές και οι καθηγητές γύρισαν την πλάτη στους συνδικαλιστές και στα κόμματα, που προσέβλεπαν στις καταλήψεις και στις απεργίες, προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη και νέα κομματικά στελέχη από αυτές τις πρακτικές. Το διατύπωσε ξεκάθαρα ο Γεράσιμος Σπαθής, επιφανές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλιστής στο ΕΜΠ, στο άρθρο-αποκάλυψη της 7ης Δεκεμβρίου 2014 στην ΑΥΓΗ. Το διατύπωσε με παράπονο ο Κώστας Γαβρόγλου σε άρθρο του στην ΑΥΓΗ στις 20-7-2014 με τίτλο «Μία σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια», το οποίο απαντήθηκε με το άρθρο μου «Το τέλος μιας φθίνουσας πορείας για τα πανεπιστήμια – η ήττα της Αριστεράς» στην www.metarithmisi.gr στις 24-7-2014.
Τώρα, ως εξουσία πλέον, είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν το αντιμεταρρυθμιστικό τους πρόγραμμα. Ως φαίνεται, δεν γνωρίζουν από όρια, υποχρεώσεις της χώρας, συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και περαιτέρω ένταξη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αντιθέτως, τα συμβαίνοντα και οι πρακτικές τους επιτείνουν και τεκμηριώνουν την άποψη, που έχω προ πολλού διατυπώσει, και η οποία λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα καθαρά αντιευρωπαϊκό, τριτοκοσμικό και ολοκληρωτικό. Δηλαδή ένα κόμμα, που απεχθάνεται τη Δημοκρατία και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
18°
