«Σε σας απευθύνομαι, αγαπητά μου παιδιά, αυριανοί Χρυσαυγίτες!»... Έτσι έδωσε το στίγμα της Χρυσής Αυγής, τις προάλλες στη Βουλή, ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος Χρήστος Παππάς (που 'άρπαξε’ τον κρατούμενο από την κλούβα στο Χυτήριο, που σήκωσε τη σημαία της 21ης Απριλίου, κλπ). Δηλαδή, έδειξε τον προνομιακό χώρο που σημαδεύει επικοινωνιακά: τη μαθητική νεολαία, που είναι ανήμπορη να αξιολογήσει σοβαρά, το όποιο μήνυμα της παρουσιαστεί. Όλοι την περάσαμε αυτή τη φάση και ξέρουμε: το πρώτο ερέθισμα που θα σου ‘ρθει κατακέφαλα, έχει μεγάλη τύχη να σε καθορίσει δια βίου.
Δύσκολα έχεις ισχυρό σύστημα κριτηρίων σε τέτοια ηλικία, για να κάνεις τη δέουσα κριτική στον πρώτο επιτήδειο, που θα σου την πέσει για να σε θέση υπό την επιρροή του… Άλλωστε το μάθημα το εισήγαγε επιτυχώς η μεταδικτατορική ‘Αριστερά’… Έτσι η συνταγή ήταν έτοιμη. Και το περιβάλλον ιδανικό, τώρα που η Δημοκρατία έχει ‘ταυτιστεί’ (δολίως) με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Έτσι, οι ναζί σαρώνουν στα σχολεία και διαχέουν το μαύρο δηλητήριό τους. Και η άμαθη νεολαία το ρουφάει ασμένως και προετοιμάζεται για να συνεισφέρει το κατιτίς της στο επερχόμενο Μεγάλο Κακό.
Ταυτόχρονα, βέβαια, υπάρχει ανάγκη να χτιστεί και μια δυναμική ανερχόμενη συμμαχία νεοφώτιστων ορδών ενηλίκων, στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια. Αυτές θα αποτελέσουν το υλικό και ηθικό έρεισμα της αναπτυσσόμενης Χρυσής Αυγής, στο δρόμο προς την εξουσία. Κι εδώ το σύστημά της καλά τα πάει. Έχουμε εξηγήσει από καιρό πώς τα στίφη των αγανακτισμένων, με την αποενοχοποίησή τους από την ηγεσία της ‘Αριστεράς’, βρήκαν το δρόμο να περάσουν απέναντι. Θυμάστε, τότε που δολίως τους χάιδευε τα αυτιά, ταυτίζοντας την ‘οργή’ με τον τραμπουκισμό, οπότε οι μισοί αγανακτισμένοι έγιναν αγαναζισμένοι. Είναι κλασικό το φαινόμενο: κάποιοι νομίζουν ότι είναι επαναστάτες, που θα φέρουν τη μεγάλη αλλαγή. Αλλά δεν είναι παρά επαναστατημένοι, χωρίς θέαση και στόχευση. Και πάντα γίνονται άθυρμα στα χέρια των λαϊκιστών, που χτίζουν μπανανίες και καταστρέφουν λαούς, τοκίζοντας στα Τρελοκομεία της Αυτοδικίας…
Και έχει πλάκα, αλλά είναι πικρή κωμικοτραγική πραγματικότητα ότι ξέρουμε λεβεντοβούβαλους, που φώναζαν «Να καεί, να καεί…» και «Η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73…», που τώρα λένε «δεν περάσαμε κι άσχημα επί Χούντας»… Εδώ πλέον έχουμε την κλιμακούμενη ανάπτυξη της Μαύρης Προπαγάνδας. Ας θυμίσουμε, για παλιούς και νέους, ότι η Χούντα είχε στήσει ένα εξαιρετικό σύστημα δικτύων ελεγχόμενης και αποδοτικής ρουφιανιάς. Αυτό αποτέλεσε το επικοινωνιακό της χέρι, που βοηθούσε στη χειραγώγηση της ούτως ή άλλως προσκυνημένης ελληνικής κοινωνίας (Βλέπε «Εγώ Πολυτεχνείο! Εγώ Πολυτεχνείο!»)… Ταξιτζήδες, θυρωροί, περιπτεράδες, ψιλικατζήδες, καφετζήδες και άλλοι ευνοημένοι από τη Χούντα, ήταν αυτό το μακρύ χέρι. Τους χάριζε τις σχετικές άδειες γαρ, ζητώντας τον μικρό τους οβολό σε ‘είδος’ (συνεισφορά σε πολύτιμες για ΤΟ Σύστημα ‘πληροφορίες’), ως αντάλλαγμα…
Αυτό το σύστημα μάλισταείχε διάρκεια και επί Δημοκρατίας. Κάποιοι θα θυμούνται, πώς με απίστευτες ταχύτητες διαχέονταν μαύρη παραπληροφόρηση από αυτούς τους ‘ψιθυριστές’… Ήταν τότε που ο (κανονικός) Καραμανλής τις νύχτες άλλαζε συνέχεια σπίτια, όπου φιλοξενούνταν, γιατί οι πληροφορίες έλεγαν πως έρχεται ‘η ώρα της τιμωρίας’ του. Θα θυμούνται και ότι μέσα σε μια δυο ώρες, ξαφνικά όλη η Ελλάδα μάθαινε ότι ο Καραμανλής έχει καλπάζοντα καρκίνο και είναι ετοιμοθάνατος και διάφορα σχετικά αποσταθεροποιητικά παρόμοια των ‘σταγονιδίων’ της Χούντας…
Ένα παρόμοιο σύστημα ξαναχτίζεται και πάλι από τη Χρυσή Αυγή, λοιπόν, με τη βοήθεια τώρα και της νέας τεχνολογίας, της μπλογκόσφαιρας και των σόσιαλ μήντια. Η στόχευσή του είναι διπλή. Πρώτα να δημιουργήσει ψευδή αντίληψη για το τι ήταν η Χούντα, ώστε να επανασυσπειρώσει υπό την αγκάλη της την κλασική Ακροδεξιά και να τη διευρύνει εξαπατώντας τους αδαείς, που δεν έζησαν τη μαύρη επταετία. Έτσι να τους πείσει πόσο καλά ήταν τότε τα πράματα, σε αντίθεση με τη ‘σημερινή καταστροφή’. Και δευτερευόντως για να προετοιμάσει το δικό της επικοινωνιακό παρακράτος, χωρίς το οποίο καμιά δύναμη ανωμαλίας δεν μπορεί να ‘προοδεύσει’ και να ‘κάνει πρόγραμμα’…
Η προσπάθεια σε αυτό το πρώτο σκέλος αναπτύσσεται πλήρως και ουδείς αντιδρά, γι αυτό και φέρνει προσώρας εξαιρετικά αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαία τα νούμερα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων, έρχονται ως ώριμος καρπός της ανωτέρω γονιμοποίησης του ναζιστικού λαϊκισμού από το χουντικό ψεύδος. Αυτή η μαύρη προπαγάνδα, λοιπόν, μας λέει ότι επί Χούντας όλα ήταν σωστά και ωραία, υπήρχε ευημερία και ο κόσμος ήταν ευχαριστημένος… Ενώ σήμερα, η σάπια δημοκρατία των τοκογλύφων, κλπ…
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι διαφορετική. Η Χούντα, όπως συνήθως και αναπότρεπτα συμβαίνει σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς, βοήθησε στην ανάπτυξη διαφθοράς και στη διάλυση της κοινωνίας, παρά τις περί του αντιθέτου φήμες τότε και τώρα… Δεν ‘έσωσε τους αγρότες’, δεν έφερε ανάπτυξη και πρόοδο, παρά μόνο στα δικά της παιδιά… Αν ερχόταν, από το σύστημα ρουφιανιάς που λέγαμε, πληροφορία ότι ο τάδε μίλησε προχτές με τον (κακό) δείνα, τότε μαύρο φίδι που τον έφαγε… Έτσι, τότε επινοήθηκε και αναπτύχθηκε η έννοια των ‘ημετέρων’, για όσους δεν γνωρίζουν και μασάνε τον χουντικό ταραμά.
Μέσα στην Καταχνιά, οι αρκετοί ημέτεροι προόδευαν και οι πολλοί υπόλοιποι με σκυφτό κεφάλι μέτραγαν τις πλάκες των πεζοδρομίων και πορεύονταν. Τότε επινοήθηκε και η έννοια των ‘θαλασσοδανείων’. Αυτά τα έπαιρναν οι ημέτεροι, όσοι είχαν ευγενείς παρτίδες με το φαύλο καθεστώς και τους αρπαχτολόγους αξιωματούχους και παρατρεχάμενους, που κουμαντάριζαν τις τράπεζες, το χρήμα, τις δουλειές… Δεν είναι τυχαίοι οι στίχοι του Νεγρεπόντη, από τα «Μικροαστικά», στο τραγούδι του Κηλαηδόνη εκείνης της εποχής, «κοιτάω την πάρτη μου, …καθημερινά…», περιγράφοντας τα σχετικά οράματα της κοινωνίας… Ήταν όλα αυτά παρόμοια με τα τωρινά. Κάτι σαν τα σημερινά κατορθώματα των σπουδαίων σκαφάτων, που σήμερα συχνάζουν στην Ψαρρού της Μυκόνου και στα πρωτοσέλιδα του χαμερπούς lifestyle…
Έφτανε να είσαι φίλος της διαβόητης Δέσποινας, συντρόφου του Δικτάτορα Παπαδόπουλου, για να πάρεις ένα δάνειο με υπερτιμολόγηση για μια ξενοδοχειακή ‘επένδυση’ και να πιάσεις την καλή. Ήταν η Δέσποινα τότε κάτι σαν Μιμή ένα πράμα δηλαδή, η γυναίκα του Τοτέμ, που μοίραζε εύνοια στον διεφθαρμένο κύκλο των ομοτράπεζών της. Με τη διαφορά ότι τη Μιμή και το Τοτέμ της τους ζητήσαμε εμείς, να μας ‘σώσουν’ και -όταν καταλάβαμε- τους ξεφορτωθήκαμε. Ενώ τη Δέσποινα και τον παρανοϊκό μάγκα της, τους φεσωθήκαμε άκοντες και τους ξεφορτωθήκαμε μόνο όταν κατέρρευσαν…
Ο κύκλος αυτός της Δέσποινας βέβαια τεμνόταν και με άλλους παρόμοιους κύκλους, όπως εκείνος του διαβόητου Λαδά, που έλεγε αργότερα όταν κατηγορούνταν για πολλές λαδιές «Εγώ είχα καθαρά χέρια!» χε, χε... Έτσι όπως λέει σήμερα για τα δικά του ο κ. Μιχαλολιάκος, που τώρα μπορεί να είναι καθαρά, αλλά μέσα σε μια Χούντα, τα χέρια των ανθρώπων δύσκολα μένουν καθαρά… Κύκλοι πολλοί τέτοιοι, λοιπόν, σε πολλά επίπεδα, Μπαλόπουλοι, Ασλανίδηδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, δρούσαν κι έτρωγαν κι έπιναν και την Άρτα φοβέριζαν. Και μαζί εκδότες, εργολάβοι, πρώην αριστεροί και άλλοι πονηροί… Ενώ ελάχιστοι αντιστασιακοί υπέφεραν ματαίως… Αφού η κοινωνία αδιαφορούσε. Αφού και ο μακαριστός Χριστόδουλος, νεαρός ανερχόμενος τότε Γραμματέας (!) της Ιεράς Συνόδου, δεν έπαιρνε είδηση για βασανιστήρια, μια που διάβαζε τα μαθήματά του, όπως είχε πει σχετικώς και αρμοδίως…
Η Χούντα μέχρις ότου αυτοδιαλύθηκε, υπό το βάρος των ανομημάτων της και φυσικά όχι από τους ανύπαρκτους ‘χιλιάδες’ ‘αντιστασιακούς’ ‘αγωνιστές’, κατάφερε να διαλύσει την ελληνική οικονομία, κοινωνία, πολιτεία. Το αποκορύφωμα της αθλιότητάς της, εκδηλώθηκε με την εσχάτη εθνική προδοσία, προφανώς λόγω απύθμενης βλακείας, που έκοψε την Κύπρο στα δύο και άνοιξε την ‘ατζέντα του Αιγαίου’ στα ελληνοτουρκικά… Η δε θλιβερή απτή απόδειξη της γενικής διάλυσης, που έζησαν όσοι πήγαν στην επιστράτευση στον Έβρο στις 20 Ιουλίου 1974 και μας αφηγήθηκαν γυρίζοντας, ήταν το απόλυτο χάος. Δεν υπήρχε κανείς να υποδεχτεί τους εφέδρους, δεν υπήρχαν αρβύλες, κάλτσες, κορδόνια, ρούχα, νερό, φαγητό, τίποτε. Ρημαδιό…
Αυτή ήταν η προσφορά στο Ελληνικό Έθνος των πατριδοκάπηλων χουντικών επίορκων αξιωματικών και του ξελιγωμένου εσμού που τους στήριξε: ο ακρωτηριασμός της Πατρίδας. Παρόμοια ήταν και η προσφορά τους στον τομέα της οικονομίας και της κοινωνίας, που γύρισαν τη χώρα δεκαετίες πίσω, στο βάθος των Βαλκανίων. Και από τότε, με τη βοήθεια του Ανδρεϊκού Λαϊκισμού, ουδέποτε έπιασε τόπο η εθνική προσπάθεια να ενταχθούμε ουσιωδώς στην Αριστοτελική Ελληνική Ευρώπη. Και παραμένουμε κάτι σε μπαλκάν κομμουνίστ ορτοντόξ, κακομοίρηδες σκοταδιασμένοι τσιφτετέλληνες της καθ’ ημάς μιζέριας, που έχουμε απεμπολήσει την ελληνικότητά μας. Και εν τούτοις σκούζουμε βλακωδώς, όταν κάποιος θελήσει να χύσει λίγο εκσυγχρονιστικό φως στη μιζέρια μας και τον λέμε προσκυνημένο, Τσολάκογλου, εθνοπροδότη, νεοφιλελεύθερο…
Και ψιτ, πού είστε, είπαμε, δεν είναι μόνο οι ναζί που κάνουν κακό στην κοινωνία. Αυτοί είναι φρέσκο φρούτο, είναι η οξεία και άκρως επικίνδυνη μορφή με την οποία εκδηλώνεται το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.). Υπάρχει και άλλη βαρειά ασθένεια, η χρόνια αλλά πιο ακίνδυνη μορφή του Π.Α.Φ. (που δεν είναι της παρούσης), που έφερε τη χώρα στο σημερινό χάλι σταδιακά, επειδή ουδείς αντιδρούσε. Και εννοείται ότι η μεταξύ τους ‘ταξική πάλη’ (χε, χε…), με βόμβες και λοιπά αίματα, είναι βλακώδες μίσος που μόνο τους ενδυναμώνει…
Αγνοούμε, λοιπόν, την μαύρη προπαγάνδα ότι τάχα η Δημοκρατία φέρνει χρεωκοπίες. Ας ξέρουμε να της απαντάμε πως όταν δεν λειτουργεί η Δημοκρατία, τότε έρχονται οι χρεωκοπίες… Μην ξεχνάμε ότι η διαφθορά δεν είναι δομικό ελάττωμα της Δημοκρατίας, αλλά δομικό ελάττωμα της ανθρώπινης κοινωνίας, που αναπτύσσεται οπουδήποτε βρει κατάλληλο περιβάλλον. Ελώδη υγρασία, παραμυθιάρικο σκότος, λαϊκιστική γλύτσα, αδιαφανή μπίχλα… Και διαλύεται η διαφθορά και τα άθλια συνοδά αποτελέσματά της, μόνο όταν έρχεται το ζωογόνο φως της Δημοκρατίας και η διαφάνεια και ο κοινός νους.
Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι η αρχική ευφορία που διακατέχει τους ναζί (επειδή πες πες πες ετσάκισε ο καναπές της ηθικής μας τάξης), σχετικά με την ευτυχή κατάληξη της μαύρης προπαγάνδας τους, είναι ώρα να σταματήσει. Ελληνολογεί, αλλά ελληνοξεχνάει, όπως και χριστιανολογεί, αλλά χριστιανοξεχνάει… Το αντεθνικό και αντιχριστιανικό προϊόν που προωθούν, με εξαιρετικό μάρκετινγκ είναι αλήθεια, ατυχώς είναι τζούφια αβγά. Τώρα μοσχοπουλάνε, αλλά όταν τυχόν κανείς σπάσει ένα και δοκιμάσει, η δυσωδία θα γίνει αφόρητη. Τότε θα αποδειχθεί, πόσο ατυχής θα βγει αυτή η μαύρη προπαγάνδα.
Όποιος νομίζει ότι πληροφορίες αποκαλυπτικές της σκληρής αλήθειας, όπως οι ανωτέρω, αξίζει να διαχυθούν στην ελληνική κοινωνία, ας το κάνει δεόντως και δημιουργικά. Στις γειτονιές, στα καφενεία, στα γήπεδα, στα γραφεία, στα μαγαζιά, στα σαλόνια, στους δρόμους, στα στέκια της νεολαίας ιδιαιτέρως, στην απλή λαϊκή καθημερινότητα.
20°
