Ο συγγραφέας και οι comme il faut κάφροι

Τον Μένη Κουμανταρέα τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια σε ένα πάρτι του (τότε εκδοτικού μου οίκου) Κέδρου. Ελαφρώς ψαρωμένος, αφού φυσικά ήταν καταξιωμένος συγγραφέας για δεκαετίες, ενώ εγώ καινούργιος στο κουρμπέτι, θυμάμαι πως είχα εντυπωσιαστεί από τη μετριοφροσύνη και την ευγένειά του. Χαρακτηριστικά που (όπως διαπίστωσα αργότερα) δεν είναι και το σήμα κατατεθέν του «χώρου» μας. Δεν έγινα ποτέ «κολλητάρι» μαζί του. Συναντιόμασταν όμως συχνά-πυκνά σε διάφορες εκδηλώσεις, ενώ το 2001 παρουσίασε το δεύτερο μυθιστόρημά μου στη Στοά του Βιβλίου.

Σήμερα, ο Μένης Κουμανταρέας βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα». Όχι φυσικά για κάποιο βιβλίο του. Κανένας συγγραφέας στη χώρα μας δεν βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα για τα βιβλία του. Ούτε καν στο μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του κυκλώνα, θα έλεγα. Σήμερα, ο Μένης είναι απλώς ένας ακόμα σάκος του μποξ του οργισμένου (διαδικτυακού) όχλου….

Τι ακριβώς συνέβη; Την προηγούμενη Δευτέρα, ο Κουμανταρέας βρέθηκε να συζητάει στην εκπομπή της Έλλης Στάη για φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας. Προς το τέλος της εκπομπής (ξημερώματα Τρίτης πια) και αφού είχε πει πολλά, διάφορα και (κατά την γνώμη μου) ενδιαφέροντα, αποφάσισε να παρομοιάσει την κατάσταση που βιώνει τα τελευταία χρόνια ο λαός της Ελλάδας με ένα βιασμό. Ολοκληρώνοντας το συλλογισμό του κατέληξε στη φράση η οποία έμελλε να περάσει στην ιστορία: «Άμα βιάσεις μια γυναίκα, μπορεί και να το θέλει». Χιούμορ; Η κούραση της ώρας; Κανείς πάντως δεν αρνείται πως πρόκειται για μια παντελώς άστοχη δήλωση.

Για σταθείτε λίγο, όμως… δήλωση; Κι όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με καμία «δήλωση». Ούτε με απάντηση σε σχετική ερώτηση, ούτε με γραπτό κείμενο ή άρθρο. Ούτε καν με status στο Facebook. Πρόκειται απλώς για μια αποστροφή του προφορικού λόγου ενός κουρασμένου ανθρώπου 82 ετών μπροστά σε μια κάμερα, μετά από μια τηλεοπτική συζήτηση στην οποία δεν ήταν καν παρών (ο Μ.Κ. βρισκόταν σε διαφορετικό στούντιο από τους υπόλοιπους συνομιλητές). Κατά την άποψή μου, ο Μένης προσπάθησε απλώς να δώσει με γλαφυρότητα την κρισιμότητα της κατάστασης και άφησε μια κοτσάνα να του ξεφύγει. Τίποτα παραπάνω.

Το «συμβάν» πέρασε αρχικά απαρατήρητο. Ώσπου, μέρες αργότερα, κάποιο site πήρε πρέφα το δολοφονικό απόφθεγμα του Κουμανταρέα. Το ελληνικό ίντερνετ γέμισε σε χρόνο dt από το συνήθη οχετό σχολίων που απολαμβάνουμε σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο βετεράνος συγγραφέας παρουσιάστηκε ως ένα κράμα Παπαχρόνη και «δράκου» του Σέιχ Σου και το διψασμένο για αίμα πλήθος ζήτησε άμεσα την κεφαλή του επί πίνακι. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο Μένης Κουμανταρέας είναι συγγραφέας και, στα μάτια αυτών που τα μόνα κείμενα που διαβάζουν είναι τα βαρυσήμαντα άρθρα για «Τσολάκογλου» και κρεμάλες σε site τύπου anaskolopisi.gr, οι συγγραφείς είναι τεμπέληδες, ταγοί της εξουσίας που πληρώνονται για να κατηγορούν τον απλό και άδολο λαό. Όπως ήταν αναμενόμενο δημιουργήθηκε και το σχετικό fan page στο Facebook, «Ντροπή στον επαίσχυντο σεξιστή Μένη Κουμενταρέα», το οποίο με cover photo μια γυναίκα δεμένη πισθάγκωνα (φωτογραφία παρμένη από τσοντοsite!) στόλιζε με διάφορα κοσμητικά επίθετα το βάρβαρο γραφιά, παραθέτοντας και χρήσιμα στοιχεία για το πόσο κακό πράγμα είναι ο βιασμός – κάτι που προφανώς δεν γνωρίζαμε πριν την καταραμένη εκπομπή της Στάη…

Ο Μένης Κουμανταρέας δεν είναι ούτε σεξιστής, ούτε ρατσιστής, ούτε τίποτα άλλο σε -ιστής. Είναι ένας σοβαρός, χαμηλών τόνων άνθρωπος που έχει διακριθεί για τους αγώνες του, από τη συμμετοχή του στα ιστορικά «18 κείμενα» έως τις ουσιαστικές αντιρατσιστικές παρεμβάσεις του που του στοίχισαν πρόσφατα και έναν άγριο ξυλοδαρμό. Το γεγονός δε πως μένει σε μια «δύσκολη» περιοχή (Κυψέλη), τον κάνει να ξεχωρίζει από τους όψιμους fashion victims «αντιρατσιστές» των Βου Που που βλέπουν μετανάστες μόνο στις εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου.

Δυστυχώς, όμως, ζούμε στη χώρα της υποκρισίας και της παράνοιας. Πέρα από τους νεοναζί, πέρα από τον κίνδυνο να θεωρηθούμε «εχθροί του λαού» από τους δήθεν «επαναστάτες», πρέπει να προσέχουμε πού θα βάλουμε και το παραμικρό κόμμα. Αρκεί να χαρακτηρίσουμε «κουλό» τον πρώην τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, Κοστάντζο, ή να αποκαλέσουμε «γέρο» τον πενηντάρη που μας σπρώχνει με μίσος και αναίδεια στο λεωφορείο, για να μπούμε θριαμβευτικά στην μπούκα των απανταχού comme il faut κάφρων…