«Έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα και αυτοί της Χρυσής Αυγής συνεχίζουν να με αποκαλούν αδερφή». Η φράση- φετίχ που έγινε σύνθημα, ανέκδοτο, μπλουζάκι, αλλά και αφορμή για ένα ξέφρενο πάρτι δηλώσεων και αντιδηλώσεων φίλων και πολέμιων του Τατσόπουλου, ομοφυλόφιλων και ομοφοβικών, συριζαίων και αντισύριζα, φεμινιστριών και υπερευαίσθητων προστατών των δικαιωμάτων των γυναικών, της διαφορετικότητας και των ομοφυλοφίλων.
Μία φράση που σε κάθε παρέα θα περνούσε απαρατήρητη, ξαφνικά απέκτησε χροιά ιδεολογικο-κοινωνικο-πολιτική επειδή ειπώθηκε από τον συγκεκριμένο βουλευτή. Ο οποίος εν μία νυκτί μετατράπηκε σε Γκουσγκούνη της πολιτικής, ομοφοβικό, σεξιστή, προδότη των ιδανικών της Αριστεράς, μίασμα και όνειδος για τον ΣΥΡΙΖΑ και υπερφίαλος μισογύνης φαλλοκράτης που πρέπει να αποπεμφθεί από αυτό το κατά τα άλλα τόσο ευπρεπές κόμμα. Το οποίο αθωώνει προπηλακισμούς και γιαουρτώματα πολιτικών, του οποίου βουλευτής, μόλις 3 εβδομάδες πριν, απείλησε με λιντσάρισμα τους πολιτικούς που υπερψήφισαν τα οικονομικά μέτρα και λίγο αργότερα άλλος αποκάλεσε από το βήμα της Βουλής «κουτσό» τον γερμανό υπουργό οικονομικών ο οποίος βρίσκεται σε καροτσάκι μετά από απόπειρα δολοφονίας.
Ήταν πράγματι το ατόπημα του Τατσόπουλου τόσο εγκληματικό; Διότι και εγώ γυναίκα είμαι και δεν μπορώ να πω ότι πληγώθηκε τόσο θανάσιμα η γυναικεία μου αξιοπρέπεια και υπόσταση επειδή διάβασα τον Τατσόπουλο να λέει «έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα». Διότι ζω σε αυτή την κοινωνία και όχι σε άλλη ιδανική (στην οποία προφανώς κάποιοι φαντασιώνονται ότι ζουν) και βλέπω γύρω μου ότι το ταμπού της ομοφυλοφιλίας εξακολουθεί να υπάρχει σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Το να τροφοδοτείται ας δεχτούμε ότι είναι λάθος. Αλλά το να αποδίδονται ομοφοβικά σύνδρομα στον Τατσόπουλο, επειδή σε μία προφορική συνέντευξη 2000 λέξεων πέταξε μία -προφανώς- άστοχη φράση, φαντάζει μάλλον κωμικό.
Η αλήθεια όμως είναι ότι πολλοί ήταν και εκείνοι που τους βόλεψε η (άστοχη επαναλαμβάνω) φράση του Τατσόπουλου και ως επί το πλείστον κάποιοι που πρόσκεινται φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πλειοδότησαν στο να τον παρουσιάσουν ως τον βουλευτή- Γκουσγκούνη. Γιατί ο Τατσόπουλος τους την σπάει. Γιατί λέει ότι διαφωνεί με τη βία ακόμα κι όταν είναι κόκκινη. Γιατί διαφώνησε ανοιχτά και δημόσια όταν η εφημερίδα του κόμματος, Αυγή, επιτέθηκε στον Γρηγόρη Ψαριανό, γράφοντας στο προφίλ του στις 8/10: «κατάπτυστο το "καλαμπουράκι" για τον Γρηγόρη Ψαριανό στο σχετικό άρθρο της "Αυγής". Δεν μπορούμε να δηλώνουμε διαφορετικό πολιτικό ήθος και να χρησιμοποιούμε τα ίδια χτυπήματα κάτω από τη μέση». Γιατί δε συμφώνησε με τα λιντσαρίσματα που ονειρεύονται κάποιοι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζοντας τότε «ειδικό Δικαστήριο ή Λιντσάρισμα; Δεν έχει Κουρτίνα Τρία;» Γιατί μπορεί και αστειεύεται χωρίς να χρησιμοποιεί politically correct λόγο και ύφος: «ο Τσίπρας δεν θ' αφήσει να περάσει έτσι το τσιτάτο του Λένιν από τον Σαμαρά. ΄Ηδη ξενυχτάει με Τσώρτσιλ». Γιατί υπερασπίζεται την Μαρία Ρεπούση κι ας ανήκει στη ΔΗΜΑΡ, τον πολιτικό εχθρό του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια, δεν είδα κανένα συριζαίο να θίγεται όταν ο Τατσόπουλος υπερασπίστηκε τον ομοϊδεάτη τους δημοσιογράφο κ. Κώστα Αρβανίτη γράφοντας στο facebook «Ρε Αιμίλιε Λιάτσε. Μη βασανίζεσαι, αγόρι μου. Πολιτικά σχόλια και πούτσες μπλε. Βάλε κάνα κώλο, κάνα βυζί. Πειράματα θα κάνουμε τώρα;». Εκεί δεν ενόχλησε η αισθητική, οι βωμολοχίες και η ελευθεριάζουσα γλώσσα του Τατσόπουλου;
Κανείς δε διαφωνεί ότι από έναν πολιτικό της Αριστεράς έχει κανείς αυξημένες απαιτήσεις και προσδοκά διαφορετικού ύφους και τόνου τοποθετήσεις. Αλλά αυτό, έτσι κι αλλιώς, έχει εκλείψει εδώ και καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περίμεναν τον Τατσόπουλο να τους εκθέσει. Οι απόψεις που διατυπώνονται και κυρίως οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται δε θυμίζουν σε τίποτα Αριστερό κόμμα, με τον τρόπο τουλάχιστον που αντιλαμβανόμασταν έως και πρόσφατα την Αριστερά. Γιατί αν μιλήσουμε για τύπους και αισθητική, εμένα προσωπικά πολύ περισσότερο με ενοχλούν οι νέας κοψιάς βουλευτές με τα κοντομάνικα και τα ξεβαμμένα τζιν στα έδρανα του κοινοβουλίου, από μία φράση που λέγεται προφορικά σε μία συνέντευξη 2000 λέξεων. Κανείς δεν μπορεί να με πείσει, λοιπόν, ότι τα δάκρυα που χύνουν κάποιοι για την χαμένη τιμή της Αριστεράς είναι πραγματικά και όχι κροκοδείλια.
Όσον αφορά άλλους που επιδιώκουν σώνει και καλά να προσδώσουν ιδεολογική χροιά, κάνοντας λόγο για αξιακό σύστημα κ.ο.κ στη γηπεδικού χαβαλέ φράση «έχω πηδήξει την μισή Αθήνα κι η Χ.Α ακόμα με λέει αδερφή», τους συστήνω να χαλαρώσουν, γιατί όπου χάνεται το μέτρο χάνεται και η ουσία. Ιδίως στην χώρα που κάνουμε πολύ κριτική και λίγες προτάσεις. Και επειδή βλέπω και πολλούς να σπεύδουν να υποστηρίξουν την χαμένη τιμή των γυναικών, τους πληροφορώ ότι ως γυναίκα θα θεωρούσα τον εαυτό μου από ανασφαλή έως ηλίθιο να θεωρήσω ότι από αυτό θίγεται η γυναικεία μου αξιοπρέπεια. Ο υπερβολικός φεμινισμός και η υπερευαισθησία είναι κατάλοιπα και κόμπλεξ παλαιότερων γενεών και δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στη γυναίκα του σήμερα. Για να το πω απλά. Πρέπει να έχεις πολλά συμπλέγματα για σε θίξει το «έχω πηδήξει» του Τατσόπουλου. Όπως επίσης είναι υποκριτικό να κατηγορείται για ομοφοβία για ένα ατυχές, άστοχο, χαζό ενδεχομένως σχόλιο. Ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι η υπερβολική σοβαροφάνεια, υπερανάλυση, υπερευαισθησία, υπερευθιξία και υπερπροστασία οδηγούν τελικά σε αντίθετα αποτελέσματα. Ιδεολογικά πολύ περισσότερο με πείραξε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσε να προστατέψει τον φοροφυγά στην Ύδρα που δεν έκοβε αποδείξεις, ενώ αισθητικά, αυτό που με ξένισε είναι που έδωσε συνέντευξη στο Crash του Γιώργου Τράγκα.
Και για να τελειώνουμε, όσο δαιμονοποιείται κάτι, σε τόσο χειρότερα αποτελέσματα οδηγεί. Ναι, η φράση ήταν ατυχέστατη. Το να φτάνει όμως κανείς να φοβάται να μιλήσει για να μη θίξει τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ομοφυλόφιλους, τους φτωχούς, τους πλούσιους κ.ο.κ καταντά (αυτό)λογοκρισία. Έχουμε ελευθερία του λόγου και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει και για αυτά κρίνεται. Κυρίως όμως για όσα κάνει. Ή δεν κάνει. Όταν, δηλαδή, ο κ. Παύλος Χαϊκάλης επίσης βουλευτής ανέβασε στο twitter το άγαλμα με τον υπερμεγέθη φαλλό απέναντι στη Μέρκελ που θα επισκεπτόταν την χώρα μας, εκεί δε τεντώθηκαν τα υπερευαίσθητα ελατήριά μας; Ή όταν τα σεξιστικά χαζοαστειάκια απευθύνονται στην Μέρκελ είναι καλώς ειπωμένα; Τα αστεία «το Hot doc αποκαλύπτει την λίστα Τατσόπουλου», «Φοβάμαι μην είμαι παιδί του Τατσόπουλου», «είναι κεφάτη γυρίζει απ΄του Τατσόπουλου» κλπ ασφαλώς και προκαλούν γέλιο. Αλλά ως εκεί.
Σαν να το ήξερε πάντως ο συγγραφέας και βουλευτής τι θα συνέβαινε όταν περίπου 1 μήνα πριν, στις 30/10 έγραφε:
«Mπορώ ενόρκως να σας διαβεβαιώσω ότι οι συντριπτικά περισσότεροι από τους βουλευτές, που με τη ψήφο τους εξαθλιώσουν τη ζωή σας, είναι ευγενέστατοι άνθρωποι και ούτε μια βρώμικη λέξη δεν γλιστράει από τα αξιοπρεπή τους χείλη. Επειδή γνωρίζω ότι για εσάς πάνω απ' όλα ΑΥΤΟ έχει σημασία»
Μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η εικόνα της πλέον εύλογης και πιθανής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στην υποθετική περίπτωση κοινής ελληνο-τουρκικής προσφυγής σε αυτό
Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν οι εποχιακοί πυροσβέστες που μπουκάραν στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας πάρουν μέρος στον επόμενο διαγωνισμό για τις προσλήψεις εποχιακών, προσληφθούν ή μονιμοποιηθούν
10°
