Οι κυρίες και οι κύριοι οι οποίοι συνήθως μας «διασκεδάζουν» κάθε βράδυ από τα δελτία ειδήσεων και τις ραδιοφωνικές τους παραγωγές, αλίμονο, δεν έχασαν την ευκαιρία να ευθυγραμμιστούν με την παράδοση και για άλλη μία φορά να πλειοδοτήσουν σε πατριωτική έξαρση και μονότονη πατριδολαγνεία ενημερώνοντας(;) τον πολίτη για όσα συνέβησαν κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας. Χωρίς ίχνος πραγματικής γνώσης και με αφορμή το πραγματικά επιπόλαιο «τιτίβισμα» του άλλωστε ανέκαθεν επιπόλαιου κ. Τσίπρα, υιοθέτησαν τον τίτλο «Η Τουρκία τα πήρε όλα και έφυγε» αφήνοντας για άλλη μια φορά την ενημέρωση και την ιστορία στην απόλυτη μοναξιά τους.
H ψυχραιμία ήταν πάντα απούσα από τα ημεδαπά Media τα οποία υπακούοντας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σε μία αδήλωτη εθνικολαϊκιστική γραμμή που χαϊδεύει τα αυτιά των νεοελλήνων, κατέληξαν πως ο μεγάλος νικητής της βραδιάς στις Βρυξέλλες ήταν ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου χωρίς να κάνουν τον κόπο να διαβάσουν έστω τις λεπτομέρειες της συμφωνίας. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
1) Για ανεξήγητους λόγους ο «ελληνάρας» δεν ενημερώθηκε πως με το κείμενο της συμφωνίας συμφώνησε απολύτως η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία διαδραμάτισε επί πολλά εικοσιτετράωρα βασικό ρόλο στη διαμόρφωσή του. Εκτός εάν η Λευκωσία συλλήβδην ανήκει στην κατηγορία των κατά Καμμένο και συντροφία «εθνοπροδοτών».
2) Για τους ίδιους ανεξήγητους λόγους ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν ενημερώθηκε πως το τελικό κείμενο απηχεί σε μεγάλο βαθμό τους όρους της πάλαι ποτέ Συμφωνίας του Ελσίνκι, περί του «οδικού χάρτη» για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Συμφωνία που πέτυχε ο Κώστας Σημίτης και που ο γηραιός διπλωμάτης και δυστυχώς «μέντωρ» του Κώστα Καραμανλή του νεότερου, κ. Πέτρος Μολυβιάτης, έσπευσε προφανώς λόγω διπλωματικής άνοιας να την ακυρώσει από τον Μάρτιο του 2004.
3) Η Τουρκία εξ αρχής επιδίωκε 3 δις ευρώ το χρόνο ως «αντάλλαγμα» για να ελέγξει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Τελικά έλαβε άπαξ 3 δις ευρώ και αυτά με το σταγονόμετρο, αφού τα ποσά θα εκταμιεύονται ανάλογα με την πρόοδο και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που θα υιοθετηθούν. Αργότερα βλέπουμε, και το «αργότερα» έχει να κάνει με τους γνωστούς ρυθμούς της κοινοτικής γραφειοκρατίας.
4) Το θέμα της παροχής «βίζας» στους Τούρκους πολίτες δεν εξελίχθηκε όπως θα το επιθυμούσε η Άγκυρα. Ήδη, και αυτό είναι σε πολλούς άγνωστο στην Ελλάδα, υπήρχε καθεστώς εύκολης παροχής βίζας σε μεγάλες κατηγορίες Τούρκων πολιτών, επιχειρηματίες, δημόσιους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς - πανεπιστημιακούς, κρατικά στελέχη, δικαστικούς, στρατιωτικούς κ.λπ. εδώ και χρόνια. Η περαιτέρω «διευκόλυνση» θα υλοποιηθεί εν καιρώ και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένο και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα. Προφανώς και αυτό το ζήτημα θα εξελιχθεί ανάλογα με την υλοποίηση των τουρκικών δεσμεύσεων και με τη λογική που διέπει τις γνωστές «κοινοτικές καλένδες» με τους αργόσυρτους ρυθμούς.
5) Το θέμα της ενταξιακής πορείας. Βεβαίως και οι παγωμένοι φάκελοι θα ανοίξουν (έπρεπε άλλωστε να ξεπαγώσουν) αλλά εδώ η Λευκωσία διατηρεί το δικαίωμα να συμπεριφερθεί αναλόγως και το δικαίωμα της αρνησικυρίας είναι δεδομένο. Όλα εξαρτώνται από το κατά πόσο το καθεστώς Ερντογάν θα είναι σε θέση να εφαρμόσει και να δεσμευτεί περαιτέρω για τα προαπαιτούμενα.
6) Η αιφνιδιαστική «κάψα» της Άγκυρας για την προώθηση των τουρκο-κοινοτικών σχέσεων έχει να κάνει περισσότερο με τη διαφαινόμενη απομόνωσή της λόγω Συριακού Ζητήματος αλλά και με τις πρώτες ενδείξεις σοβαρής αντιστροφής της πορείας ανάπτυξης της χώρας. Η «φούσκα» έχει επικίνδυνα διογκωθεί και οι διεθνείς πιστωτές της Τουρκίας έχουν ήδη εκδηλώσει τις βάσιμες ανησυχίες τους για τα μελλοντικά οικονομικά μεγέθη της χώρας.
7) Μετά από 11 συναπτά έτη η Άγκυρα συμμετείχε σε Σύνοδο Κορυφής παρούσης της Κύπρου την οποία «Δεν αναγνωρίζει». Η «λεπτομέρεια» αυτή δεν διέφυγε της προσοχής των διεθνών αναλυτών.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται πως η τελική συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας είναι αρκούντως ισορροπημένη, λογική και κυρίως με «οδικό χάρτη» άρα ελεγχόμενη. Προς τι λοιπόν αυτή η αρνητικότητα; Η Λευκωσία δήλωσε επίσημα πως επιθυμεί μία Τουρκία εντός πλαισίου ξεκάθαρων κανόνων συμπεριφοράς (ευρωπαϊκό πλαίσιο) παρά μία Τουρκία με ανεξέλεγκτη συμπεριφορά. Η Αθήνα ανέκαθεν υποστήριζε μία Τουρκία σε ευρωπαϊκά καλούπια παρά μία χώρα ασιατικού - μεσανατολικού τύπου.
Είναι προφανές πως η διπλωματία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στα χέρια των πολιτικών και των δημοσιογράφων.
Πρόκειται για μία αμιγώς «επαγγελματική» δραστηριότητα από τον Μέτερνιχ και μετά που υπακούει σε κανόνες-πλαίσια-λογικές και ιστορικές ακολουθίες-συσχετισμούς και όχι πολιτικο-λαϊκισμούς για την ευόδωση ψηφοθηρικών επιδιώξεων.
Υπ’ αυτήν την έννοια το «τιτίβισμα» του πρωθυπουργού ήταν άστοχο και άκαιρο και όχι βεβαίως τα ¾ του περιεχομένου του το οποίο δεν έλαβε πλήρη δημοσιότητα περί εξοπλισμών και αδυναμίας εντοπισμού των διακινητών των μεταναστών-προσφύγων στο Αιγαίο. Ο κ. Κουμουτσάκος γνωρίζει άριστα το τι ακριβώς διαμείφθηκε στις Βρυξέλλες αλλά ας όψεται η ενδοπαραταξιακή παράνοια στη Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να ανατρέξει στα αρχεία της περιόδου Σημίτη για να εκλογικευτεί αλλά η κυρία Γεννηματά περί άλλων τυρβάζει. Το Ποτάμι ας απευθυνθεί στον κάτοικο της οδού Αναγνωστοπούλου και πρώην πρωθυπουργό για να πληροφορηθεί τα περί ελληνοτουρκικών σχέσεων. Για τα δε Media, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, δεν υπάρχουν δυστυχώς προοπτικές διάσωσης.
4°
