Καμία κρίση και κανένα ΔΝΤ

Η σκηνή είναι εφιαλτική. Ένας οργισμένος όχλος προσπαθεί με μανία να λιντσάρει τέσσερα-πέντε άτομα. Οι αστυνομικοί μετά βίας προσπαθούν να τους συγκρατήσουν. «Φεύγουν» μερικοί καφέδες, τα υποψήφια θύματα τρώνε και κάποιες «ψιλές». Το χειρότερο απ’όλα: Η φριχτή αυτή απόπειρα λιντσαρίσματος διαδραματίζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες…

Άγιος Παντελεήμονας; Νεοναζί και Πακιστανοί; Όχι φίλοι μου! Τα καλόπαιδα με τα ξυρισμένα κεφάλια δεν έχουν φτάσει ακόμα στο σημείο να δέρνουν σε ζωντανή μετάδοση (εκτός φυσικά από τα πολιτικά talk show). Άσε που όταν την πέφτουν στους μετανάστες, τριγύρω δεν υπάρχουν αστυνομικοί ούτε για δείγμα.

Η εικόνα που περιγράφω παραπάνω είναι η ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε ο Γερμανός πρόξενος Βόλφγκανγκ Ομπερμάγερ, πριν λίγες μέρες στην Θεσσαλονίκη. Έτσι ακριβώς. Ρατσιστική. Το μόνο «λάθος» του Ομπερμάγερ και των ακολούθων του ήταν πως προέρχονται από μια χώρα που οι συγκεκριμένοι «αγανακτισμένοι πολίτες» μισούν. Μια χώρα την οποία οι φίλτατοι αυτοί «συνέλληνες» ταυτίζουν με τον ναζισμό και, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, φοράνε μια μουστάκα σαν του Χίτλερ και καλά για να «πικάρουν τους –ξενέρωτους- κατοίκους της. Δεν είναι αστείο; Να αποκαλείς «ναζί» τους Γερμανούς, την στιγμή που Εσύ, σήμερα, δίνεις 12% στην Χρυσή Αυγή.

Ο Ομπερμάγερ «πλήρωσε» την δήλωση ενός συμπατριώτη του. Ακριβώς όπως ένας άσχετος Πακιστανός τρώει βρωμόξυλο στα σκοτεινά σοκάκια γύρω από την Πλατεία Αμερικής επειδή κάποιος συμπατριώτης του (ενδεχομένως να) διέπραξε κάποιο αδίκημα. Συλλογική ευθύνη. Ένα από τα θεμέλια του ρατσισμού. Εδώ φυσικά, πρέπει να προσθέσουμε πως ο διπλωμάτης είναι ιερός. Ακόμη και αιμοσταγή, τριτοκοσμικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν διανοήθηκαν να τον πειράξουν. Λαμπρές εξαιρέσεις φυσικά, το Ιράν των Αγιατολάχ και, εσχάτως, η κατασπαραγμένη από την αλήστου μνήμης (όπως δυστυχώς αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα) «Αραβική Άνοιξη», Λιβύη.

Για την επίθεση στον πρόξενο συνελήφθησαν τρία άτομα. Και όπως ήταν αναμενόμενο (πόσο προβλέψιμοι έχουν γίνει κάποιοι, θεέ μου…) το ελληνικό ίντερνετ κατακλύστηκε από ‘μοβόρα σχόλια περί «σύγχρονης χούντας», «φασιστικού καθεστώτος», «νέων Τσολάκογλου» κλπ κλπ. Έτσι είναι ρε! Και ποιοι είναι δηλαδή αυτοί οι νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι φασίστες που θα μας εμποδίσουν να δέρνουμε όποιον γουστάρουμε; Δημοκρατία δεν έχουμε; Δεν έχω δηλαδή το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω; Κι αυτοί οι μπάτσοι, δεν φτάνει που δεν μας άφησαν να στείλουμε τον Γερμαναρά στην κόλαση να κάνει παρέα με τον Αμερικάνο πρέσβη στην Λιβύη, θέλουν να μας κλείσουν εμάς στην φυλακή; Εμάς; Τους Έλληνες; Ε; Ε;

Ο ρατσισμός στην χώρα μας είναι παράξενη ιστορία. Από χρόνο σε χρόνο αλλάζει αντικείμενο. Μετά την μικρασιατική καταστροφή έβριζαν τους μικρασιάτες. Την δεκαετία του 80’, μικρό παιδί, θυμάμαι πως είχαν λιντσάρει στο κέντρο της Αθήνας έναν Ρωσοπόντιο. Τις εποχές που το χρήμα έρεε άφθονο (ας σταματήσει επιτέλους αυτό το παραμύθι πως για όλα φταίει το μνημόνιο) κυνηγούσαν τους Αλβανούς με αποκορύφωμα ένα πρωτοφανές πογκρόμ που εξαπολύθηκε το 2004, μετά την ήττα της εθνικής μας στα Τίρανα.

Σήμερα, οι διωγμοί σε βάρος των ασιατών και των αφρικανών ανάγκασαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία προς όσους κατοίκους της τολμήσουν να επισκεφθούν το ταλιμπανάτο της Ευρώπης. Προς το παρόν, η ανακοίνωση απευθύνεται στους «έγχρωμους» (που λέγαμε παλιά) Αμερικανούς. Δεν βρισκόμαστε όμως μακριά από την εποχή που οι «άλλοι» θα αρχίσουν να επιτίθενται και σε ξανθούς τουρίστες θεωρώντας τους «Γερμαναράδες».

Όχι. Καμία κρίση και κανένα ΔΝΤ. Όσο κοινότοπο και αν ακούγεται, έχει καθαρά να κάνει με έλλειψη παιδείας. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που τα παιδάκια του Δημοτικού βλέπουν στην τηλεόραση τον δάσκαλό τους να ξυλοφορτώνει έναν ξένο διπλωμάτη…