Read the f***ing manual

Η φωτογραφία είναι από το γραφείο του υπουργού Οικονομικών το 2009, όπως το παρέλαβε ο παπάκ άδειο από αρχεία και έγγραφα από τον Παπαθανασίου. Η χρεοκοπία της χώρας της 7ετίας Καραμανλή σε μια φωτογραφία. Τη φωτογραφία γυμνού «λεηλατημένου» υπουργείου με υπολογιστές χωρίς σκληρούς δίσκους, την είχαμε δει τότε οι περισσότεροι από εμάς στα χρεοκοπημένα ΜΜΕ της εποχής αλλά δεν είχαμε δώσει σημασία. Τότε ο προηγούμενος υπουργός Παπαθανασίου έστελνε (EDP Notification) στην ΕΕ για έλλειμμα γενικής κυβέρνησης 6% του ΑΕΠ. Έτσι μας έλεγε η κυβέρνηση Καραμανλή, για 6% όχι για 15,4%. Και άντε το 6% έλλειμμα μπορείς να το μαζέψεις έξυπνα σε 2 χρόνια περιορίζοντας σπατάλες, το 15,4% όμως είναι χρεοκοπία, δεν μαζεύεται, το κλείνεις το μαγαζί και γίνεσαι μετανάστης ή παίζεις playstation στη Ραφήνα. Ο Παπάκ μόνος του στο χάος δήλωνε: «Προσπαθώ να καταλάβω από τα χαρτιά τα έσοδα και τις δαπάνες. Δεν άφησαν τίποτε οργανωμένο. Το υπουργείο είναι απολύτως διαλυμένο, πρέπει να το ξαναχτίσουμε από την αρχή». Μετά από λίγους μήνες, όταν κανείς δεν μας δάνειζε για να πληρώσουμε χρέος, και έλλειμμα 24 δις για μισθούς και συντάξεις και υπέγραφε το μνημόνιο για να μη σκάσει η χώρα αλά Αργεντινή, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας ανακηρύσσονταν αρχιτέκτονες του αντιμνημονίου και ο μεν κοκορευόταν «θα φάω τα σίδερα για να φέρω επενδύσεις στη χώρα» και «δεν υπέγραψα τη συνέχιση του Μνημονίου, υπέγραψα την αλλαγή του» και ο έτερος βάραγε νταούλια και πλειοψηφούσε σε θα θα θα «πλειστηριασμούς αυτοί, σεισάχθεια εμείς» και κατηγορώ για «ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο δέχθηκε με θέρμη να το υλοποιήσει ο Παπανδρέου» και «ο κίνδυνος να φύγει κάποιος με ελικόπτερο από τη χώρα αφορά μάλλον τον κ. Σαμαρά». Σαν πρωθυπουργοί και οι δύο, Σαμαράς και Τσίπρας, αποφάσισαν περισσότερο δυσβάσταχτα μέτρα από αυτούς που κατηγορούσαν τότε ως Πινοσέτ και Τσολάκογλου.

Κάπως έτσι, όπως στη φωτογραφία, είναι τα γραφεία και τα ταμεία του κράτους τα τελευταία χρόνια. Υπό καθεστώς διάλυσης με παρατεταμένο το χέρι για τη δόση από την τρόικα ή το κουαρτέτο. Το 2015 το υπουργείο εξακολουθεί να είναι άδειο. Άδειο και από μυαλά. Είναι «ακατοίκητο» από τις 25 Ιανουαρίου. Προχθές, την ημέρα που η Πορτογαλία πήρε από τις αγορές με αρνητικό επιτόκιο, το δικό μας το καημένο το πρώην το βαρούφ βγήκε να πει ότι έπρεπε να είχαμε χρεοκοπήσει! «We had a chance [to default] and we missed it. We should have defaulted. They would have come around and we would have a compromise agreement, but I wasn’t allowed to use that weapon». Πόσο τον σβήνει η πραγματικότητα, όμως! Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία και η Κύπρος δεν χρεοκόπησαν, όπως τους πρότεινε, και βλέπουν αγορές και ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Γιατί εμείς σύμφωνα με τον κ. καθηγητή πρέπει να χρεοκοπήσουμε και τυπικά; Πόσα λάθη έκανε στους 7 μήνες που ήταν τσάρος της οικονομίας και τελικά χρειαζόταν να χρεοκοπήσουμε; Έλεος. Και πώς πιστεύει ότι δεν μας χρεοκόπησε, όταν μας άφησε με τράπεζες κλειστές και με απλήρωτες δόσεις δανείων στην τρόικα και 5 δις χρέη της κυβέρνησης στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα. Τι άλλο ήθελε: την ενεργοποίηση των cds για να κάνουν πάρτι τα γεράκια; Τι άλλο ήθελε για να το καταλάβει, να μην πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Η μόνη χρεοκοπία που δεν έγινε ήταν να μην πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Μόνο αυτό δεν έκανε. Ό,τι άλλο περιγράφεται νομικά και οικονομικά ως χρεοκοπία το πραγματοποίησε. Μπορεί η διακυβέρνηση Τσίπρα - Βαρούφ να μην έχει να παρουσιάσει το παραμικρό έργο στα οικονομικά, αλλά τη χρεοκοπία πρέπει να την αναφέρει ως δικό τους έργο στο βιογραφικό της και να το βάλει στο κάδρο δίπλα στην αντίστοιχη χρεοκοπία Καραμανλή - Παπαθανασίου το 2009.

Τα φάντος των Πορτογάλων είναι περισσότερο χορευτικά από τα νταούλια του Αλέξη. Η εργατικότητα και η επιμονή είναι καλύτερα εργαλεία από τη φασαρία και την άρνηση-μπαρούφα χωρίς σχέδιο. Οι αγορές προτιμούν να χορεύουν στους ρυθμούς των φάντος, τα γεράκια που αγοράζουν μπιρ παρά τις ελληνικές τράπεζες γοητεύονται από τα νταούλια. Τα λαλάκια περισσεύουν στις αγορές και τα παρκάρουν στην Πορτογαλία με αρνητικό επιτόκιο, και με τα ρέστα αγοράζουν κοψοχρονιά για 1 έως 3 cent του ευρώ ελληνικές τραπεζικές μετοχές! Η ατάκα «το τρελάνανε το παιδάκι μου!» της μαμάς Τσίπρα ζυγίζεται κόντρα στις τραπεζικές αναλήψεις της μαμάς Βαλαβάνη παραμονή των c.c. και δικαιώνει τη δεύτερη. Θα μπορούσε να ήταν η καλύτερη υπουργός Οικονομικών για την κυβέρνηση Τσίπρα η μητέρα Βαλαβάνη. Γιατί αλλιώς με κόκκινα δάνεια κοντά 80 δις+, με ξεπούλημα των θυγατρικών στα Βαλκάνια και με αυξήσεις κεφαλαίων μόλις 7,7 δις από ιδιώτες και με ανακεφαλαιοποίηση μόλις 6,3 δις από το ΤΧΣ, το χρεοκοπημένο όνειρο του Γιάνη θα το υλοποιήσει ο Επαμεινώνδας. Η ανακεφαλαιοποίηση απλά αλλάζει διοικήσεις και ιδιοκτήτες στις τράπεζες για πενταροδεκάρες (όπως θα έλεγε και ο Φίλης), το πρόγραμμα τραπεζικών δανείων 11 δις για το 2015-16 δεν τρέχει και ούτε πρόκειται να τρέξει γιατί δεν υπάρχει σάλιο, και οι νέοι ιδιοκτήτες μόλις shortάρουν το κέρδος που προσδοκούν θα αφήσουν τις τράπεζες άδειες όπως τις βρήκαν. Για να αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία θα πρέπει να επιστρέψουν στις τράπεζες τουλάχιστον 25 δις από αυτά που είναι ανατοκισμένα στους απορροφητήρες, άρα με αυτή την κυβέρνηση το ξεχνάμε. Με μια άλλη που θα μοιράσει σωστά και δίκαια τα βάρη ίσως οι απορροφητήρες πάψουν να λειτουργούν ως χρηματοκιβώτια.

Η κυβέρνηση προτίμησε να αυξήσει το φόρο στο ελληνικό κρασί της ελληνικής γης αντί να κάνει αύξηση στο εισαγόμενο μοσχάρι 5 cent. Όχι γιατί και καλά οι Ολλανδοί και οι Γάλλοι δεν ήθελαν να επιβαρυνθούν τα μοσχάρια τους (όπως τρόλαραν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, τι είχαν να φοβηθούν για 5 cent στο κιλό οι Γάλλοι κρεατέμποροι; Οι Έλληνες εισαγωγείς είχαν θέμα), απλά οι δικοί μας δεν ήθελαν να περάσουν αύξηση στο κρέας του «λαού». Το έλεγε και ο Αλέξης από την Κέρκυρα το 2013: «Ας επιλέξουμε λοιπόν: Μνημόνια ή δημοκρατία. Μνημόνια ή κοινωνική δικαιοσύνη. Μνημόνια ή εθνική ανεξαρτησία. Μνημόνια ή ΣΥΡΙΖΑ!» Τελικά αυτό το διαζευτικό ή που φώναζαν δεν υπήρχε ποτέ. Και μνημόνια και ΣΥΡΙΖΑ. Καταστροφικός συνδυασμός! Αντίστοιχο πρόγραμμα είχε παλαιότερα το 2004 και ο κ. Καραμανλής και είχε υποσχεθεί ρυθμό ανάπτυξης άνω του 5% και περιορισμό της σπατάλης κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Άφησε ύφεση 3% χρέος 292 δις και έλλειμμα 24 δις και αύξηση της σπατάλης 55%!

Ο Τσίπρας είναι ένας τυχερός πολιτικός, καλός καριερίστας, δεινός ψεύτης καιροσκόπος, κακός ρήτορας, μα το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι δεν έχει κανένα μα κανένα σχέδιο. Κάπως σαν τον αυτόματο πιλότο του Καραμανλή. Τώρα αναζητά συναίνεση. Εκεί που έφτυνε θα γλείψει. Στα κόμματα που διαχώριζε «εμείς ή αυτοί» απευθύνεται τώρα. Όπως έκανε και με τους «κυνικούς γκάνγκστερς» Ευρωπαίους. Τότε εξέφραζε πως «βρισκόμαστε στο πλευρό των αδερφών μας Κυπρίων αναλαμβάνοντας το κόστος της πράξης μας... εμείς οι Ελλαδίτες και οι Κύπριοι που δεν συμμορφωνόμαστε στις υποδείξεις». 2 χρόνια μετά το όχι-ναι των Κύπριων αυτοί  βγαίνουν από το μνημόνιο. Μετά από το όχι-ναι του ελληνικού δμψ εμείς ξαναχρεοκοπούμε. Το μόνο έργο που παρήγαγε ο πρθ είναι η χρεοκοπία των τραπεζών και τα capital controls που κράτησαν τις πενταροδεκάρες του Φίλη στα ταμεία. Όμως ο Τσίπρας εξακολουθεί να είναι τυχερός. Τυχερός όχι γιατί στη ΝΔ οι άσχετοι δεν μπορούν ούτε να εκλέξουν πρόεδρο, τυχερός γιατί στο διαδίκτυο μπορεί να μπει εδώ και απλά να αντιγράψει το σχέδιο των 98 σημείων που προτείνει το Ποτάμι. Αν ξεκινήσει με αυτά θα τρέξουν και άλλες ιδέες. Ας της καπηλευτεί και ας τις κάνει δικές του. Ό,τι μπορεί, ό,τι καταλαβαίνει. Όταν αρχίζεις να δουλεύεις τότε το μυαλό σου ανοίγει και ένα εργοστάσιο ιδεών παράγει έργο και δράσεις. Απλά διαβάζοντας το manual. Η μόνη συναίνεση που μπορεί να προσφέρει το Ποτάμι είναι να του επεξηγήσει αναλυτικότερα τα 98 σημεία. Τίποτα άλλο. Αλλιώς ο Αλέξης μπορεί να συνεχίσει να βουλιάζει τη χώρα και να παίζει με τον αυτόματο πιλότο όπως ο Καραμανλής, και κάποια στιγμή να παίζουν μαζί playstation. Το Ποτάμι δεν μπορεί να βοηθήσει περισσότερο μια κακή και επικίνδυνη κυβέρνηση παρά να της δείξει τη διεύθυνση στην ιστοσελίδα του.

Οι ορέξεις κάποιων παραπόταμων για κυβερνητικές ευθύνες και υπουργικά κοστούμια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στη χώρα και τους πολίτες της. Συναίνεση σε κάποιον που θέλει να κρατηθεί στην καρέκλα γιατί δεν μπορεί να περάσει τα κρίσιμα νομοσχέδια και έχει συγκεκριμένη μονομερή ατζέντα, ευνοϊκό αποκλειστικά για τους ψηφοφόρους «πελάτες» του δεν υπάρχει. Δεν ζητά συναίνεση, ζητά συνενοχή, όπως ζητούσε ο Καραμανλής από τους 4 αρχηγούς τον Μάρτη του 2009. Ποιος άραγε απειλούσε κάποτε «Ας μη τολμήσουν να διανοηθούν να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αρκετά ρούφηξαν οι τραπεζίτες από το υστέρημα του μέσου Έλληνα. Δεν θα βγάλουν στο σφυρί και την πρώτη κατοικία άνεργων και χαμηλόμισθων που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τοκογλυφικά δάνεια. Και να έχουν υπόψην τους. Δεν θα τους ρίξουν οι βουλευτές τους. Ο λαός θα τους ρίξει. Ο λαός με τους αγώνες του στους δρόμους». Τώρα τι φοβάται; Το λαό που θα τον ρίξει γιατί προχωρά σε πλειστηριασμούς και υπογράφει τον ένα φόρο μετά τον άλλο; Όσοι θέλουν να ράψουν υπουργικό κοστουμάκι με ή χωρίς γραβάτα να τρέξουν να συναινέσουν στην πορεία χωρίς σχέδιο προς την καταστροφή. Όσοι επιδιώκουν την έξοδο από την κρίση με τη δίκαιη κατανομή των βαρών, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζητήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης και το σχηματισμό νέας, χωρίς γελοίους και επικίνδυνους πολιτικάντηδες. Διάλογος ναι. Συνεννόηση για μια νέα κυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό ναι, με ρεαλιστικό πρόγραμμα να σπάσει το βαθύ κράτος ναι.  Συνενοχή σε κυβέρνηση με τον ίδιο πρωθυπουργό και σε νέα υπουργικά κοστούμια χωρίς σχέδιο όχι. Να προσφέρεις συναίνεση σε έναν κακό πρωθυπουργό που καταστρέφει τη χώρα και τους πολίτες της όχι. Λύσεις και επιλογές υπάρχουν πάντα, ακόμη και τώρα, ένα βήμα πριν την καταστροφή. Όταν υπάρχει κάποιο σχέδιο, όταν RTFM