Μια απάντηση σε άρθρο του Γ. Σιακαντάρη

Λάβαμε από τον δικηγόρο Σ. Κατράμη την παρακάτω επιστολη - απάντηση σε προηγούμενο άρθρο του συνεργάτη της A.V. Γιώργου Σιακαντάρη:

Διάβασα με έκπληξη στο φύλλο τής 1-7 Νοεμβρίου 2012 (τεύχος 411) το άρθρο του Γ. Σιακαντάρη “Η επιστήμη στο εδώλιο τού ανορθολογισμού”, στο οποίο ο συντάκτης του αποδοκιμάζει την απόφαση τού Ιταλικού δικαστηρίου τής Άκουϊλα, το οποίο δήθεν καταδίκασε Ιταλούς επιστήμονες, μέλη τής Επιτροπής Μειζόνων Κινδύνων, επειδή, δήθεν, "δεν προέβλεψαν (sic) και δεν ενημέρωσαν το κράτος για τον “επερχόμενο” σεισμό" τής 6 Απριλίου 2009.

Ο συντάκτης τού παραπάνω άρθρου προφανώς δεν διάβασε την δικαστική απόφαση, και, υποθέτω, ούτε κάν τις ιταλικές εφημερίδες. Η ιταλική εφημερίδα “Il Fatto Quotidiano” (ίσως η καλύτερη ιταλική εφημερίδα, ανεξάρτητη, με πολύ μεγάλη κυκλοφορία) αφιέρωσε αρκετά και εκτενή άρθρα σχετικά με το ζήτημα.

Δυστυχώς, όπως σχεδόν πάντα, η είδηση μεταδόθηκε παραποιημένη από τα ελληνικά ΜΜΕ.

Κατ' αρχάς, τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από τα έγγραφα τής σχετικής δικογραφίας:

Μερικές μέρες πριν τον καταστροφικό σεισμό, και επειδή οι κάτοικοι τής περιοχής είχαν πανικοβληθεί εξ αιτίας ισχυρών σεισμικών δονήσεων, ο αρχηγός τής ιταλικής Πολιτικής Προστασίας Γκουίντο Μπερτολάζο γνωστοποιεί στην δημοτική Σύμβουλο τής Άκουϊλα, Ντανιέλα Στάτι ότι με δική του προτροπή θα συγκληθεί στην Άκουϊλα την 31 Μαρτίου 2009 η Επιτροπή Μειζόνων Κινδύνων “για να σωπάσει κάθε ανόητος... να πάψουν οι ανησυχίες”. Όπως ο ίδιος τής εξηγεί, πρόκειται για μια πρωτοβουλία “επικοινωνιακή. Κατάλαβες; Οι ειδικοί θα πούν... ότι δεν θα γίνει ποτέ φονικός σεισμός... ”.

Πράγματι, η επιτροπή συνήλθε την 31 Μαρτίου 2009, στις 18:30 και διαβεβαίωσε ότι είναι “απίθανο να σημειωθεί στο άμεσο μέλλον σεισμός όπως εκείνος τού 1703” (την 2.2.1703 σεισμός 6,7 βαθμών τής κλίμακας Ρίχτερ είχε προκαλέσει μεγάλες ζημιές και πάνω από 6.000 θύματα στην περιοχή).

Η απόφαση τού Μπερτολάζο είχε επιτυχία: τα σχολεία άνοιξαν, μεταξύ άλλων οι φοιτητές επέστρεψαν στην Φοιτητική Εστία και καταπλακώθηκαν όταν αυτή κατέρρευσε την νύχτα τής 6 Απριλίου (μεταξύ των θυμάτων και ένας Έλληνας).

Όπως προέκυψε από την εισαγγελική έρευνα, τα πρακτικά τής παραπάνω συνεδριάσεως τής Επιτροπής, δεν υπογράφηκαν την ίδια μέρα, αλλά σε μιά νέα συνεδρίαση τής Επιτροπής που έγινε στις 6 Μαρτίου, αμέσως μετά τον καταστροφικό σεισμό, και μάλιστα αφού πρώτα πλαστογραφήθηκαν.

Στην απόφαση τού Δικαστηρίου τονίζεται ότι “δεν υπάρχει η πρόθεση να τιμωρηθούν οι κατηγορούμενοι επειδή δεν προέβλεψαν τον καταστροφικό σεισμό τής 6 Απριλίου 2009 ή επειδή δεν προειδοποίησαν ότι επρόκειτο να σημειωθούν δυνατές σεισμικές δονήσεις ή επειδή δεν διέταξαν την εκκένωση τής πόλης”, ακριβώς επειδή “η επιστήμη δεν διαθέτει σήμερα τις γνώσεις και τα μέσα για μια αιτιοκρατική πρόληψη των σεισμών”.

Οι κατηγορούμενοι καταδικάσθηκαν επειδή διαβεβαίωσαν τον κόσμο ότι δεν θα σημειωνόταν καταστροφικός σεισμός με αποτέλεσμα ο κόσμος να παραμείνει σπίτι του και εκατοντάδες άνθρωποι να καταπλακωθούν όταν αυτά κατέρρευσαν: 308 οι νεκροί, πάνω από 1.500 οι τραυματίες. Η κατηγορία ήταν, ουσιαστικά, αμέλεια κατά την εκτίμηση τού κινδύνου (την ίδια κατηγορία είχε διατυπώσει και η Εξεταστική Επιτροπή τού Αμερικανικού Κονγκρέσου μετά την έρευνα για τον καταστροφικό τυφώνα Κατρίνα τού 2004 στην Λουϊζιάνα).

Αυτά για την αποκατάσταση τής αλήθειας. Και της δικαιοσύνης.

Μετά από τα παραπάνω, θεωρώ ότι τα περί “παρεμβάσεως τού ιταλικού κράτους και τής δικαιοσύνης επί επιστημονικών ζητημάτων” δεν έχουν ανάγκη περαιτέρω σχολιασμού, ως προφανώς αβάσιμα.

Εκείνο που προέχει δεν είναι η μάχη “κατά της άνευ λογικής συγκίνησης”, αλλά η μάχη κατά της άνευ στοιχείων δημοσιογραφίας.