Η κλασική μαρξιστική γραμματεία το θέμα το είχε λυμένο: δεν υπάρχει Αριστερά χωρίς Βία. Η ζωή, όμως, πάντα είναι αυστηρή με τις Απόλυτες Αλήθειες και αργά ή γρήγορα τις ‘αδειάζει’. Έτσι αργοσβήνει ο Μαρξισμός - Λενινισμός (Μ-Λ). Όπως, μετά τη Λήμαν Μπράδερς (οπότε πέθανε ‘η Αυτορρύθμιση των Αγορών’ και κλήθηκε το Κρατικό Ιππικό να σώσει τον πλανήτη…), άρχισε να καταρρέει και ο ξελιγωμένος ασύδοτος Νέο-Φιλελευθερισμός (Ν-Φ). Όπως και πάντα θα καταρρέουν όλοι οι ταλιμπανικοί φονταμενταλισμοί.
Προσοχή, όμως, αυτό που βρίζει το ποικιλώνυμο Μέτωπο των Αμνημόνων εδώ πέρα, δεν είναι Νεοφιλελευθερισμός. Το οριζοντίως απλωμένο πέπλο του Σκοταδισμού της καθ’ ημάς Ανατολής, της καθ’ ημάς Δημοκρατίας, κρύβει την αλήθεια. Και αποπροσανατολίζει τους φοβικούς, ημιμαθείς, δεισιδαίμονες αμνήμονες που σκεπάζει. Και αποκαλεί Ν-Φ κάθε τι, που προσπαθεί να εκλογικεύσει το Πελατειακό Κράτος ( που σέρνει τρελά την κοινωνία στο βάραθρο). Αυτή όμως είναι η μια πτυχή των παρενεργειών του Σκοταδισμού, ο οποίος χτίζει το μέτωπο των αμνημόνων.
Η άλλη πτυχή, που αφορά (δεν είναι τυχαίο) στο ίδιο ακριβώς Μέτωπο των Αμνημόνων, είναι το Μέτωπο της Ανομίας και της Βίας, οι γδάρτες και οι σπάστες. Θα το ξαναλέμε (όπως ανελλιπώς κάνουμε από πριν τις εκλογές: ‘Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό φαινόμενο και ‘Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο ΙΙ – Η αυγή μιας χρυσής παρεξήγησης) και ας τρελαίνονται οι ‘Αριστεροί’. Με τη συμπεριφορά τους συναποτελούν το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.). Κανείς δεν τους ταυτίζει με τους ναζί. Όλοι ξέρουν πολύ καλά πως ιστορικά η Αριστερά του 20ου αιώνα, ήταν σε θανάσιμη αντίθεση με τους ναζί και τους φασίστες και τώρα εξακολουθεί παρομοίως.
Το πρόβλημα της καθ’ ημάς ‘Αριστεράς’, είναι που τη γέμισε με τα δώρα της η νονά της, η καθ’ ημάς Ανατολή (και μαζί ο προϊών Σκοταδισμός που αυτή απέφερε). Έτσι μπερδεύει το υπόγειο με το ανώγειο και συχνά (εσχάτως μόνιμα) κατεβαίνει χαμηλά και πελάζει στο υπόγειο. Και χάνει την αυτονόητη (για μια ορθολογική Αριστερά) ηθική και αισθητική τάξη. Εκεί η ‘Αριστερά’ συγχρωτίζεται με τα χούγια των ναζί, τους οποίους πέρσι ευεργέτησε η ηγεσία της και τους έκανε μάγκες, όπως δεν θα βαρεθούμε ποτέ να επαναλαμβάνουμε όσο κάνουν τον γερμανό. Όταν κανάκευε τους αγανακτισμένους λεβεντοβούβαλους, ονομάζοντας τον τραμπουκισμό τους ‘οργή που δεν θα λογοκρίνουμε’, απελευθερώθηκε από το κουτί της Πανδώρας η σκουληκιά του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας. Έτσι σημαντικό μέρος από δαύτους έγιναν αγαναζισμένοι και πέρασαν απέναντι. Απέναντι μεν, αλλά στο ίδιο επίπεδο: στο υπόγειο της ηθικής και αισθητικής τάξης που λέγαμε.
Σε αυτό το υπόγειο ο τραμπουκισμός, η ανομία και ο χουλιγκανισμός του έτσι γουστάρω είναι αυτονόητοι. Και αυτές οι δύο πλευρές, εκτός από τις μεταξύ τους προστριβές, έχουν κοινά επιχειρήματα απέναντι σε κοινό εχθρό. Στο Μνημόνιο. Αυτό ‘σφάζει το έθνος’ (για τους γδάρτες) και ‘σφάζει την εργατική τάξη’ (για τους σπάστες), φέρνει κατοχές, Τσολάκογλου, τοκογλύφους, Νέα Τάξη, ψεκασμούς και τα πάντα όλα…
Βλάπτουν τη Συρία: ωθούν σε μπάχαλο, αποσταθεροποίηση, σύγχυση, αδυναμία κατανόησης, φόβο. Τελικά ενισχύουν την ύφεση (διαλύοντας το εμπορικό κέντρο και όχι μόνο με τη δημοκρατικότητά τους). Τοκίζουν δολίως στην ανέχεια και τη δυστυχία, αποκομίζοντας πανεύκολο πολιτικό κέρδος. Καταστρέφουν κάθε ελπίδα έλευσης επενδύσεων (μοναδική ελπίδα για ανάκαμψη) με γνωστές βλακώδεις δηλώσεις τους σε διεθνή ΜΜΕ (οι μεν γδάρτες του τύπου έχουμε εμφύλιο πόλεμο…, οι δε σπάστες του τύπου μην τολμάτε να κάνετε εδώ επενδύσεις, γιατί θα χάσετε…). Και προσφέρουν στον οχλοπολτό λοιπές καραμελίτσες γεμιστές με λαϊκιστικό ντιριντάχτα… Καθένας τους είναι κολλημένος τυφλίτης, δεν βλέπει τίποτε πέρα από το δέντρο, το παλαιοημερολογητικό του πρόταγμα, δεν μπορεί να δει το Δάσος, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΚΟΣ.
Βλέπει το «Ελληνικό Έθνος» και τα Χριστιανικά Ιδεώδη» ο Γδάρτης. Αλλά, όπως λέγαμε και προεκλογικά, πήγε και είδε το φιλμ «300» και ξελιγώθηκε από τους πολλούς κοιλιακούς του Λεωνίδα και έχει κολλήσει στον ναζισμό των αρχαίων Σπαρτιατών και στον Καιάδα τους. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το Ελληνικό Πνεύμα, με την Αθηναϊκή Δημοκρατία, τον Περικλή, τη Φιλοσοφία, τον Ξένιο Δία (που αγαπούσε τους ξένους), αξίες που τοποθέτησαν την ‘Ελληνική’ αξία ψηλά στην πλανητική επικράτεια. Παρομοίως βέβαια, οι ναζί έχουν σχέση με τον Χριστιανισμό, όσο και ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Είναι τόσο απλό, αλλά η κυριαρχία του καθ’ ημάς σκότους μας καίει τα μυαλά και μας απαγορεύει να δούμε τον κοινό νου που φωνάζει. Ποιος Θανάσης είναι χριστιανός, αυτός που κόβει λαιμούς; Του είπε κανείς για την ‘επί του Όρους Ομιλία’; Πού πας Καραμήτρο, να μαχαιρώσεις τον Άλλον, χριστιανέ μου, σκέφτηκες κακομοίρη ότι εκεί είχε πει ο Χριστός ‘αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν’;;; Ξέρω βέβαια ότι είσαι στόκος και παραφράζεις αυθαίρετα τον Χριστό: «το Πακιστανάκι δεν είναι πλησίον, είναι υπάνθρωπος!»… Και καλά εσύ ο ψτωχοδιάβολος στόκος. Αλλά και ο ιερωμένος να είναι Χρυσαυγίτης; Και ο Μητροπολίτης; Νισάφι. Ένα νισάφι θνησιγενές. Πόσο θα κρατήσει αυτή η αντεθνική και αντίχριστη φούσκα;;; Χλωμή τη βλέπω…
Από την άλλη είναι ο Σπάστης. Είναι γνωστός από τη δεκαετία του ’80, με ή χωρις μαύρες κουκούλες, που τελευταία παίρνει επάνω του. Τον καλύπτει πολιτικά και η ‘Αριστερά’ (επηρεασμένη από τον Μεγάλο Διδάχο Σλάβοϊ Ζίζεκ, προσκυνάει τη φρέσκια σκέψη του -και απαυτώ τις σκέψεις, λέμε)… Κάποτε λέγαμε «Μαρξισμός - Λενινισμός - Σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ». Τώρα η ‘Αριστερά’ λέει «Τσιπρισμός - Ζιζεκισμός - σκέψη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ». Υπάρχουν εντός της ‘Αριστεράς’ δυο τρεις σοβαροί άνθρωποι, οι οποίοι υποκύπτουν στον πειρασμό της εξουσίας που δείχνει να έρχεται με χίλια, αρκεί μόνο να σαμποτάρουμε την προσπάθεια των Άλλων.
Και οι σπάστες ‘αριστεροί’ και οι γδάρτες ναζί βλάπτουν λοιπόν κι οι δυο τους την Συρία το ίδιο. Κι ας είναι εχθροί μεταξύ τους, συναποτελούν την αιχμή του Π.Α.Φ. Η διαφορά τους είναι μόνο στο πρόταγμα, για το πώς θα μας σώσουν (με το ζόρι και για το καλό μας). Οι γδάρτες θα μας σώσουν με τη σβάστικα και τη φαλτσέτα που κόβει τα λαιμουδάκια των κακών Άλλων… Οι σπάστες θα μας σώσουν είτε με σφυροδρέπανα, είτε με πιο ‘μοντέρνα’ (χε, χε) εργαλεία Βίας…
Το σκότος είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος για να αναπτυχθεί ο υπανάπτυκτος πολιτικός ‘λόγος’ των ψεκασμένων. Είναι για κλάματα, ο απασφαλισμένος δημόσιος υπάλληλος, που τραμπούκιζε στο Δημαρχείο Τρικκαίων (8-11-2012) βάναυσα σε βάρος γυναικών. «Είτε με το καλό είτε δια της βίας, θα βγείτε έξω, ντροπή σας γαϊδούρες!» (μην χάσετε το βίντεο με τον ‘αγωνιστή’ ‘αριστερό’):
Ίσως δεν φταίει αυτός ο κακομοίρης βέβαια, που χει την τύφλα του και την ανέχειά του, οδηγούμενος στους φταίχτες σπεκουλαδόρους του Π.Α.Φ, εν προκειμένω εδώ τους ‘αριστερούς’.
Δεν είναι μόνος. Κάθε μέρα δεκάδες τέτοια περιστατικά χτυπούν την πόρτα της συνείδησής μας. Είναι ο ποικιλώνυμος Στόκος. Το Σκότος δεν του έχει επιτρέψει ποτέ να έρθει σε επαφή με αυτονόητες αξίες, όπως ο σεβασμός στον Άλλον και τα όρια της ελευθερίας μου απέναντί του. Έτσι, δεν αγνοεί ότι κανένας ιερός σκοπός, ακόμα και ο ιερότερος, δεν αγιάζει τα μέσα! Ποιος να του το πει, αφού δε σώσαμε να Διαφωτιστούμε. Οπότε, μας αναδέχτηκε η καθ’ ημάς Ανατολή και, από ραγιάδες, δεν καταφέραμε να γίνουμε Έλληνες. Όποτε το φέρναμε προς το Έλληνες, ερχόταν ένας ισχυρός Λαϊκισμός και μας ξαναγκρέμιζε στο υπόγειο και φτου, πάλι Τσιφτετέλληνες…
Αυτή είναι η Ελλάδα του Σκοταδισμού. Όταν από το σκότος γεννιέται ο στόκος. Είναι το τσιφτετελληνικό ισλάμ (εδώ εννοείται ο σκοταδιστικός μας φονταμενταλισμός) που είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Είναι το «Ελιά, ελιά και Κώτσο Βασιλιά, ίσως και λίγο φραπελιά». Είναι τα δίκτυα μαύρης παραπληροφόρησης των θυρωρών και των ταξιτζήδων, είναι το νερό του Καματερού. Είναι η πλάστικ ρηαλιτοτσουλαρία, που ξελιγώνεται να θαυμάζει τα μπαλόνια της Μενεγάκη(ς) και τους παραφρουτέμπορες που συναγελάζονται στην Ψαρού. Είναι το διαχρονικό τραμπουκάνο γκρεκόλο, στα πανεπιστήμια, στα δεν πληρώνω, στα Χυτήρια, στο κεφάλι του Κωστή Χατζηδάκη, στο «ντροπή σας γαϊδούρες».
Είναι αυτό το άθλιο βαϊμαρικό φαινόμενο, που ολοένα και γίνεται πυκνότερο και μας ρωτάει αγριεμένο «Τι δεν καταλαβαίνεις;»… Αυτή ακριβώς είναι η βασική υποδομή για να αναπτυχθεί ΤΟ ΠΟΙΚΙΛΟΧΡΟΥΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (Π.Α.Φ.). Αυτή η διαρκής συνειδητή παραμονή στο υπόγειο καθιστά όλους τους θαμώνες του: ΟΥΓΚ! Κόκκινους ουγκ, μαύρους ουγκ, εχθρούς μεν μεταξύ τους , πλην όμως ΟΥΓΚ…
Η έσχατη ξέφρενη ανάπτυξη του Π.Α.Φ. οφείλεται απολύτως στη συγκεκριμένη ανοησία της ‘Αριστερής’ Πανδώρας, που αφρόνως άνοιξε το γεμάτο τοξικά σκουλήκια Κουτί. Ριζοσπαστικοποιείς τους λεβεντοβούβαλους και λαϊκίζοντας τούς μεταστοιχειώνεις σε τραμπούκους; Κάνεις κακό στη Δημοκρατία. Σαφώς και δεν είναι τραμπούκος ο κ. Τσίπρας, αλλά μόνο για πρόσκαιρο πολιτικό κέρδος, αυτό πέτυχε πέρσι.
Και φυσικά, αν κληθεί ο ίδιος να κυβερνήσει, θα την φάει από τους απασφαλισμένους. Απογοητευμένοι, θα παρασυρθούν από νέους ακραίους λαϊκιστές, που καραδοκούν με την καραμπίνα κάτω από την αμυγδαλιά. Και δεν είναι άλλοι από τους ναζί. Να μη λέει μετά πως δεν ήξερε την καταστροφική δυναμική του διπόλου των δύο (αντίθετων, πλην από κοινού λαϊκιστικών) άκρων. Άλλωστε, εδώ και τώρα πρέπει να ξανανοίξει και εδώ, στο υπόγειό μας, κουβέντα για τη σχέση Αριστεράς και Βίας.
Αλλεπάλληλα «τι δεν καταλαβαίνεις;…» ξεστομίζονται από απορημένους στόκους. Και αιωρούνται ως νέφος στην ελληνική τροπόσφαιρα, σκιάζουν τον τόπο και επιτροφοδοτούν και συντηρούν το σκότος, που μας κληροδοτεί παγίως η καθ’ ημάς Ανατολή. Ποιος Διαφωτισμός και κουραφέξαλα… Μην κολλάμε. Δεν είναι καιρός για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και βλακώδεις διαιρέσεις, αλλά για συλλογικές συνθέσεις.
Χρειάζεται να χτιστεί ένα μέτωπο λογικής, μειοψηφικό, αλλά με επιρροή, για να δημιουργήσει αναταραχή (δια της ώσμωσης) στο έλος ΤΟΥ Συστήματος. Ο καθένας μας είναι ένας στόκος, που δυνάμει μπορεί να ξεκολλήσει. Ένα τυχαίο ή συνειδητό κλικ στο κουδούνι του Διαφωτισμού και τσουπ!, έρχεται η ζωογόνα λογική του, να ραντίσει το μυαλό μας με τα δώρα του. Να δούμε ότι Αριστερά σήμερα είναι η ανοιχτή δημοκρατία, με κράτος πρόνοιας και ελεύθερη αγορά.
20°
