«Είμαστε μεγαλύτεροι από το άθροισμα των ατομικών φιλοδοξιών»

Αξίζει κανείς να διαβάσει ολόκληρο το λόγο του Μπαράκ Ομπάμα μετά την επανεκλογή του (τον δημοσίευσαν τα Νέα στις 8/11/2012).

Όπως γράφει ο Μ. Μητσός, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Γιατί δείχνει πως μιλάνε οι άλλοι ηγέτες στον λαό τους και η σύγκριση με τους δικούς μας είναι οδυνηρή.

Ξεπεράστε τις γνωστές και αναπόφευκτες αμερικανιές, τις ευχαριστίες στα παιδιά, την σύζυγο, τον σκύλο που ακόμα κι αυτές στα χείλη του Ομπάμα ακούγονται τρυφερές. Ο Αμερικανός πρόεδρος στην ομιλία του όμως, εκπέμπει ένα μήνυμα κουράγιου, ενότητας και αισιοδοξίας, αντιμετωπίζοντας κάθε μισαλλοδοξία, ρατσισμό, φανατισμό, διχόνοια. Η ομιλία του είναι ένας ύμνος στην ανεκτικότητα, την ειρηνική συνύπαρξη. Αναγνωρίζει τις αντιθέσεις και μαθαίνει στους πολίτες ότι η κοπιαστική δουλειά της συναίνεσης και των δύσκολων συμβιβασμών θα κάνει τη χώρα να προχωρήσει.

Είναι ένας επινίκιος λόγος κι όμως αυτή την στιγμή ο Ομπάμα διαλέγει αντί να θριαμβολογήσει, να κάνει μαθήματα πολιτικής αγωγής. Να δείξει πως μπορεί να είσαι πατριώτης χωρίς να είσαι εθνικιστής, να μιλάς στον λαό χωρίς να είσαι λαϊκιστής, να υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου χωρίς να ποινικοποιείς τις αντίθετες, να είσαι ρεαλιστής χωρίς να είσαι κυνικός.

Είμαστε κάτι περισσότερο από ένα άθροισμα κόκκινων και μπλε πολιτειών λέει, είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Λευκοί και μαύροι και ισπανόφωνοι, αυτόχθονες και ασιάτες, νέοι και γέροι, πλούσιοι ή φτωχοί, αρτιμελείς και ανάπηροι, γκέι ή στρέιτ. Και όταν τελειώνει με το “God bless America” ξέρεις ότι μπορεί κάποιος να πιστεύει στο Θεό χωρίς να είναι φανατικός και στην πατρίδα χωρίς να είναι ρατσιστής.

Και ξέρεις ότι αυτός ο ελληνικός πολιτικός λόγος που εκπέμπει συνέχεια μιζέρια, μίσος, απαξίωση, μισαλλοδοξία, εξοστρακισμό του αντιπάλου, είναι ο πολιτικός λόγος της χρεοκοπίας.

Αναλυτικά ο λόγος του Μπαράκ Ομπάμα:

Σας ζητώ να διατηρήσετε την ελπίδα

Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Απόψε, πάνω από 200 χρόνια αφότου μια πρώην αποικία κέρδισε το δικαίωμα να καθορίζει την τύχη της, ο στόχος να βελτιώσουμε την ένωσή μας προχωρεί. Προχωρεί εξαιτίας σας. Προχωρεί επειδή επιβεβαιώσατε και πάλι το πνεύμα που θριάμβευσε επί του πολέμου και της ύφεσης, το πνεύμα που σήκωσε αυτή τη χώρα από τα βάθη της απελπισίας στα ύψη της ελπίδας, την πίστη πως, ενώ καθένας από εμάς επιδιώκει τα δικά του ατομικά όνειρα, είμαστε μια αμερικανική οικογένεια και ανεβαίνουμε ή πέφτουμε μαζί ως ένα έθνος και ως ένας λαός.

Απόψε, στην εκλογή αυτή, εσείς, ο αμερικανικός λαός, μας θυμίσατε πως ενώ ο δρόμος μας υπήρξε δύσκολος, ενώ το ταξίδι μας υπήρξε μακρύ, ανακάμψαμε και επανήλθαμε αγωνιζόμενοι και ξέρουμε στην καρδιά μας πως για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Θέλω να ευχαριστήσω κάθε Αμερικανό που συμμετέσχε σ' αυτή την εκλογή, είτε ψηφίσατε για πρώτη φορά είτε περιμένατε στην ουρά για πολύ - επ' ευκαιρία, πρέπει να το διορθώσουμε αυτό-, είτε λειώσατε τα πεζοδρόμια είτε τα τηλέφωνα, είτε κρατούσατε ένα πανό του Ομπάμα ή ένα πανό του Ρόμνεϊ, κάνατε τη φωνή σας να ακουστεί και κάνατε τη διαφορά. Μόλις μίλησα με τον κυβερνήτη Ρόμνεϊ και συγχάρηκα τον ίδιο και τον Πολ Ράιαν για την εκστρατεία τους.

Μισέλ, ποτέ δεν σε αγάπησα περισσότερο

Θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο και εταίρο μου των τελευταίων τεσσάρων ετών, τον καλύτερο αντιπρόεδρο που θα μπορούσε ποτέ κανείς να ελπίσει, τον Τζο Μπάιντεν. Και δεν θα ήμουν ο άνδρας που είμαι σήμερα χωρίς τη γυναίκα που συμφώνησε πριν από 20 χρόνια να με παντρευτεί. Επιτρέψτε μου να το πω δημοσίως: Μισέλ, ποτέ δεν σε αγαπούσα περισσότερο. Ποτέ δεν ήμουν πιο υπερήφανος βλέποντας την υπόλοιπη Αμερική να σε ερωτεύεται κι αυτή, σαν την πρώτη κυρία του έθνους μας. Σάσα και Μάλια, γίνεστε μπροστά στα μάτια μας δύο γερές, έξυπνες, ωραίες νεαρές γυναίκες, όπως ακριβώς η μητέρα σας. Και είμαι τόσο υπερήφανος για σας. Θα πω όμως ότι προς το παρόν ένας σκύλος είναι μάλλον αρκετός.

Παρ' όλες τις διαφορές μας, οι περισσότεροι από εμάς μοιραζόμαστε ορισμένες ελπίδες για το μέλλον της Αμερικής. Θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε μια χώρα όπου θα έχουν πρόσβαση στα καλύτερα σχολεία και στους καλύτερους δασκάλους. Σε μια χώρα που να ανταποκρίνεται στην κληρονομιά της ως παγκόσμιου ηγέτη στην τεχνολογία και στις ανακαλύψεις και στην καινοτομία, με όλες τις θέσεις εργασίας και τις επιχειρήσεις που απορρέουν. Θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια Αμερική που δεν βαρύνεται από χρέος, που δεν είναι εξασθενημένη από την ανισότητα, που δεν απειλείται από την καταστροφική δύναμη ενός πλανήτη που υπερθερμαίνεται.

Θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας μια χώρα ασφαλή και σεβαστή και θαυμαστή σε όλο τον κόσμο, ένα έθνος που το υπερασπίζεται ο ισχυρότερος στρατός στη Γη και τα καλύτερα στρατεύματα που έχει γνωρίσει ποτέ αυτός ο κόσμος. Αλλά και μια χώρα που κινείται με αυτοπεποίθηση πέρα απ' αυτόν τον καιρό του πολέμου, για να διαμορφώσει μια ειρήνη οικοδομημένη στην υπόσχεση για ελευθερία και αξιοπρέπεια για κάθε ανθρώπινο ον. Πιστεύουμε σε μια γενναιόδωρη Αμερική, σε μια συμπονετική Αμερική, σε μια ανεκτική Αμερική, ανοικτή στα όνειρα της κόρης ενός μετανάστη που σπουδάζει στα σχολεία μας και ορκίζεται στη σημαία μας.

Του παιδιού του εργάτη επιπλοποιείου στη Βόρεια Καρολίνα που θέλει να γίνει γιατρός ή επιστήμονας, μηχανικός ή επιχειρηματίας, διπλωμάτης ή ακόμη και πρόεδρος - αυτό είναι το μέλλον στο οποίο ελπίζουμε. Αυτό είναι το όραμα που μοιραζόμαστε. Εκεί χρειάζεται να πάμε: μπροστά.

Θα διαφωνήσουμε, μερικές φορές έντονα, για το πώς θα φτάσουμε εκεί. Η πρόοδος δεν είναι πάντα μια ευθεία γραμμή. Δεν είναι πάντα ομαλό μονοπάτι. Από μόνη της η παραδοχή πως έχουμε κοινές ελπίδες και όνειρα δεν θα λύσει όλα τα προβλήματά μας ούτε θα υποκαταστήσει την κοπιαστική δουλειά της οικοδόμησης συναίνεσης και της πραγματοποίησης των δύσκολων συμβιβασμών που χρειάζονται για να προχωρήσει αυτή η χώρα μπροστά. Αλλά αυτός ο κοινός δεσμός είναι το σημείο από το οποίο πρέπει να αρχίσουμε.

Μια μακρά εκστρατεία έχει τώρα τελειώσει. Και είτε μου δώσατε την ψήφο σας είτε όχι, σας άκουσα, έμαθα από εσάς, και με κάνατε έναν καλύτερο Πρόεδρο. Και με τις ιστορίες σας και με τους αγώνες σας, επιστρέφω στο Λευκό Οίκο περισσότερο αποφασισμένος και περισσότερο εμπνευσμένος από ποτέ άλλοτε για τη δουλειά που πρέπει να γίνει και για το μέλλον που έχουμε μπροστά μας.

Απόψε ψηφίσατε για δράση, όχι για πολιτική όπως την ξέραμε. Στις ερχόμενες εβδομάδες και μήνες προσδοκώ να συνεργαστώ με ηγέτες αμφοτέρων των κομμάτων για να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις που μόνο μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε: μείωση του ελλείμματός μας, αναμόρφωση του φορολογικού μας κώδικα, διόρθωση του μεταναστευτικού μας συστήματος, απελευθέρωσή μας από το ξένο πετρέλαιο. Ομως αυτό δεν σημαίνει πως η δική σας δουλειά τελείωσε. Ο ρόλος του πολίτη στη δημοκρατία μας δεν τελειώνει με την ψήφο. Αυτή είναι η αρχή πάνω στην οποία βρίσκονται τα θεμέλιά μας.

Η χώρα αυτή έχει περισσότερο πλούτο από οποιαδήποτε άλλη, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει πλούσιους. Εχουμε τις πιο ισχυρές ένοπλες δυνάμεις στην Ιστορία, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει ισχυρούς. Τα πανεπιστήμιά μας, η κουλτούρα μας, κάνουν τον κόσμο να ζηλεύει, όμως δεν είναι αυτά που κάνουν τον κόσμο να συνεχίζει να φτάνει στις ακτές μας. Αυτό που κάνει εξαιρετική την Αμερική είναι οι δεσμοί που συνδέουν το πιο διαφορετικό έθνος στη Γη. Η πεποίθηση πως η μοίρα μας είναι κοινή, πως αυτή η χώρα λειτουργεί μόνον όταν δεχόμαστε ορισμένες υποχρεώσεις ο ένας έναντι του άλλου και έναντι των μελλοντικών γενεών. Η ελευθερία για την οποία πολέμησαν και πέθαναν τόσοι Αμερικανοί έρχεται με ευθύνες, όπως και με δικαιώματα. Και μεταξύ αυτών είναι η αγάπη και η φιλανθρωπία και το καθήκον και ο πατριωτισμός. Αυτά είναι που κάνουν σπουδαία την Αμερική.

Ελπίζω απόψε, επειδή είδα αυτό το πνεύμα εν δράσει στην Αμερική. Το είδα στην οικογενειακή επιχείρηση, οι ιδιοκτήτες της οποίας προτίμησαν να μειώσουν τον δικό τους μισθό παρά να απολύσουν τους γείτονές τους, και στους εργάτες που προτίμησαν να μειώσουν τις ώρες τους παρά να χάσει ένας φίλος τη δουλειά του.

Το είδα μόλις τις προάλλες, στο Μέντορ του Οχάιο, όπου ένας πατέρας είπε την ιστορία της 8χρονης κόρης του, η μακρά μάχη της οποίας με τη λευχαιμία κινδύνευε να κοστίσει στην οικογένειά της ό,τι είχε και δεν είχε, αν δεν ήταν η μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης που υιοθετήθηκε μόλις λίγους μήνες προτού η ασφαλιστική εταιρεία σταματήσει να πληρώνει για την περίθαλψή της. Είχα μια ευκαιρία, όχι μόνο να μιλήσω στον πατέρα, αλλά να συναντήσω κι αυτή την απίστευτη κόρη του. Και όταν μίλησε αυτός ο πατέρας, κάθε γονιός στο δωμάτιο δάκρυσε, επειδή ξέραμε πως το κοριτσάκι μπορεί να ήταν δικό μας.

Ουδέποτε είχα περισσότερες ελπίδες για την Αμερική. Και σας ζητώ να διατηρήσετε την ελπίδα. Ανέκαθεν πίστευα πως η ελπίδα είναι αυτό το επίμονο πράγμα μέσα μας που επιμένει, παρά τα στοιχεία περί του αντιθέτου, ότι κάτι καλύτερο μας περιμένει εφόσον έχουμε το θάρρος να συνεχίζουμε να προσπαθούμε, να συνεχίζουμε να δουλεύουμε, να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.

Δεν είμαστε άθροισμα ατομικών φιλοδοξιών

Πιστεύω ότι μπορούμε να τηρήσουμε την υπόσχεση των ιδρυτών μας, την ιδέα πως, αν είσαι πρόθυμος να εργαστείς σκληρά, δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή από πού έρχεσαι ή πώς μοιάζεις ή ποιους αγαπάς. Δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή λευκός ή ισπανόφωνος ή Ασιάτης ή αυτόχθων Αμερικανός ή νέος ή γέρος ή πλούσιος ή φτωχός, αρτιμελής, ανάπηρος, γκέι ή στρέιτ, μπορείς να τα καταφέρεις εδώ στην Αμερική αν είσαι πρόθυμος να προσπαθήσεις.

Πιστεύω πως μπορούμε να αδράξουμε μαζί αυτό το μέλλον επειδή δεν είμαστε τόσο διαιρεμένοι όσο δείχνει το πολιτικό τοπίο μας. Δεν είμαστε τόσο κυνικοί όσο πιστεύουν οι σοφοί. Είμαστε μεγαλύτεροι από το άθροισμα των ατομικών φιλοδοξιών μας και παραμένουμε κάτι περισσότερο από μια συλλογή κόκκινων πολιτειών και μπλε πολιτειών. Είμαστε και θα είμαστε για πάντα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Και με τη βοήθειά σας και τη χάρη του Θεού, θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας μαζί και θα θυμίσουμε στον κόσμο γιατί ζούμε στο σπουδαιότερο έθνος στη Γη. Σ' ευχαριστώ, Αμερική. Ο Θεός να σ' ευλογεί. Ο Θεός να ευλογεί αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες.