Λίγοι δεν θα άκουσαν στις ειδήσεις του Σαββατοκύριακου την αβανταδόρικη ατάκα του κ. Τσίπρα για τους Χρυσαυγίτες, που έλεγε αυτολεξεί: «Πρόκειται για τζάμπα μάγκες. Διότι χτυπάνε τους ανυπεράσπιστους και τους αδύνατους. Δεν είδα κανέναν από τους παλικαράδες της Χρυσής Αυγής να πάει να ενοχλήσει κανέναν από αυτούς που έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω. Ή κερδίζουν σήμερα εκατομμύρια πάνω στον πόνο του ελληνικού λαού. Τους αδύναμους και τους ανυπεράσπιστους χτυπάνε οι τζάμπα μάγκες». Τι ακριβώς ήθελε να πει ο ποιητής είναι ολοφάνερο από τις ίδιες του τις λέξεις και γι αυτό δεν θα αποπειραθούμε να δώσουμε ερμηνεία. Μαγκιά τζάμπα είναι να χτυπάς τους αδύναμους και μαγκιά πληρωμένη ή έστω μαγκιά κανονική είναι να χτυπάς κάποιους δυνατούς που (κατηγορούνται ότι) έχουν βγάλει λεφτά στην Ελβετία.
Και εδώ ανοίγουν μεγάλοι λογαριασμοί. Πρώτον, αν ήσασταν Μιχαλολιάκος δεν θα βρίσκατε εξαιρετική ευκαιρία να του δείξετε ότι είστε με τους αδύναμους (αλλά) Έλληνες; Οπότε να πάτε να ασκήσετε τρομοκρατία σε κάποιο ‘ελβετολαμόγιο’, προκαλώντας σωματικές βλάβες σε κάποιον π.χ. προβεβλημένο μεγαλογιατρό από τις αμαρτωλές ‘λίστες’; Καμία δυσκολία δεν θα είχαν οι ελληνοναζί να το κάνουν, γιατί, παρά τις αφελείς δοξασίες της ποικιλώνυμης ‘Αριστεράς’, οι τύποι είναι ‘λαϊκοί’ και όχι ‘μακρύ χέρι του συστήματος’. Οι ελληνοναζί (δηλαδή σημειώστε το και κρατήστε το: έλληνες εθνικοσοσιαλιστές) πάνε για το δικό τους Σύστημα, που απλώς είναι ναζιστικό, χιτλερόφιλο και όχι γερμανόδουλο, αλλά ‘Σπαρτιατικής ροπής και κοπής’… Και κατά τα άλλα η χτεσινή δήλωση Γλέζου τους διάβασε καλά.
Οι μεγαλύτεροι λογαριασμοί που ανοίγουν από τη δήλωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν από το εξής γεγονός. Ότι εν προκειμένω εγκαλεί τη Χρυσή Αυγή, όχι επειδή ασκεί λόγω και έργω τρομοκρατία σε όσους δεν της αρέσουν και τους κόβει και τα λαιμουδάκια με απίστευτη βιαιότητα. Αλλά επειδή αυτή η τρομοκρατία είναι μονόπλευρη και μπατάρει ‘δεξιά’. Και μπαίνει τώρα το ερώτημα: τη θέλει αυτή την τρομοκρατία πιο ισορροπημένη και αμφίπλευρη; Ή μήπως τη θέλει να μπατάρει μόνο ‘αριστερά’; Επειδή όλοι ξέρουμε ότι επ’ ουδενί θέλει να ασκείται τρομοκρατία στους αδύναμους μετανάστες, τότε εύκολα θα συμπεραίναμε πως η δήλωσή του αυτή τη θέλει την τρομοκρατία να μπατάρει μόνο ‘αριστερά’. Δηλαδή αν ασκηθεί τρομοκρατία εις βάρος κάποιων πλούσιων λαμόγιων, που έστειλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία, τότε οι Χρυσαυγίτες δεν θα είναι πια τζάμπα μάγκες…
Όποιος εγγράμματος έρθει και μας πει ότι όλα αυτά που λέμε εδώ δεν προκύπτουν ευθέως από τη δήλωση του κ. Τσίπρα θα είναι εμπαθής σμπίρος. Γιατί είναι σαν να αποδέχεται (η λανθάνουσα γλώσσα του) και μάλιστα να ενθαρρύνει την ‘αριστερή’ τρομοκρατία, ενώ ανθίσταται στην ‘δεξιά’ τρομοκρατία των ναζί. Σα να τους λέει ευθέως: άμα θέλετε να είστε αληθινοί μάγκες με τα όλα σας, άντε να χτυπήσετε κανένα πλούσιο λαμόγιο… Και σα να ομολογεί ότι δεν συμβαίνει ατυχώς να του αποδίδεται η κατηγορία της υπόθαλψης των κουκουλοφόρων και της ‘αριστερής’ τρομοκρατίας που κρύβεται από πίσω τους. Όπως επίσης και η κατηγορία ότι κάποιοι ‘κοινωνικά’ ευαίσθητοι συριζαίοι συνωθούνταν ως μάρτυρες υπεράσπισης του Κουφοντίνα πριν δέκα χρόνια.
Βέβαια, εδώ μπαίνει και ένα άλλο θέμα. Μπορεί να το είπε, αλλά το εννοεί κιόλας; Ή, μάλλον, το ήθελε και το έψαξε καλά; Όχι φυσικά, ιδίως αν κάποιος σύμβουλός του τού βάλει χέρι και του πει ιδιαιτέρως: «ξέρεις, μεγάλε, δεν γίνεται να σου ξεφεύγουν τέτοια λόγια. Γιατί μπορούν να εκληφθούν ως προτροπή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Και ιδίως επειδή τυχαίνει να είσαι πια και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο τέταρτος τη θεσμική τάξει Έλληνας, για δυο φορές παραπάνω λόγους, δεν γίνεται να τα λες!»…
Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι πάλι ήταν μια γκάφα. Λίγο βαρύτερη από το «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» (δεν του είπαν ότι αυτή ήταν απόλυτη ανθρωπιστική καταστροφή). Ή το «θα περάσουμε χειμώνα του 1941» (δεν του είπαν ότι αυτή ήταν το χειμώνα του 1942 και επίσης ήταν απόλυτη ανθρωπιστική καταστροφή). Και καμιά σχέση δεν έχει η σημερινή καταπονημένη Ελλάδα με τα δύο ατυχή παραδείγματα, τα οποία στιγματίστηκαν από μεγάλο μακελειό, όπου χάθηκαν πολλές γριούλες και περισσότερα παιδάκια.
Δεν τελειώνει εδώ όμως αυτή η νέα γκάφα. Γιατί το μακρύ της χέρι αποκαλύπτει και κάτι άλλο. Εδώ και λίγο καιρό ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δίνει με αξιοσημείωτη νευρικότητα μια μάχη με το φαινόμενο που τον ενοχλεί, την διαβόητη ‘θεωρία των δύο άκρων’. Αυτή βέβαια δεν ήρθε από τον ουρανό. Ήρθε προεκλογικά (τουλάχιστον και) από δύο κείμενα της Athens Voice («Το ποικιλόχρουν ακροδεξιό φαινόμενο» ) και «Το ποικιλόχρουν ακροδεξιό φαινόμενο ΙΙ»).
Δεν έχει ακόμα δοθεί μια απάντηση στα ερωτήματα που αυτά τα κείμενα έχουν θέσει γύρω από το α). τι είναι ακροδεξιό σήμερα, β). ποιοι έχουν βάλει τα χεράκια τους για να ανθίσει αυτό το φαινόμενο και γ). πόση σχέση έχει αυτό το φαινόμενο με την περσινή αποενοχοποίηση του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας. Και τι ακριβώς ήταν εκείνα τα λεβεντόπαιδα με τις μαύρες φανέλες, που σκίζανε τη δημοκρατική νομιμότητα στα ‘αγωνιστικά’ χαρακώματα του αυτοκινητόδρομου της Κερατέας. Αυτά που ο κ. Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλα παρόμοια, τα θεωρούσε ‘κοινωνικούς αγωνιστές’, των οποίων την ‘οργή’ (χε, χε, οργή λέμε τώρα τον τραμπουκισμό) ‘δεν μπορούσε να λογοκρίνει’…
Έτσι πολύ άτσαλα και αόριστα τώρα κακίζονται ‘κάποιοι που ταυτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή’ (κάποιοι δηλαδή που δεν υπάρχουν). Ας ξανάρθουμε όμως στο σημερινό ζουμερό θέμα. Ωραία, αφού ο κ. Τσίπρας ξέρει πόσο αυτοί οι κακοί τον περιμένουν στη γωνία με την καραμπίνα, γιατί επιμένει να φλερτάρει διαρκώς και απροκλήτως από μόνος του με αυτή την απεχθή ‘θεωρία των δύο άκρων’, που ο ίδιος αμελώς τόσο πουσσάρει;;; Και τώρα πάλι δεν κάνει μπαμ ότι ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κάποιο χρέος έχει προς τη Μιχαλού και ανοίγει κουβέντες που δεν τον συμφέρουν; Δεν είναι ακραίο και μάλιστα ‘αριστερά’ ακραίο να κάνεις τέτοιου τύπου κριτική στους ‘δεξιά’ ακραίους, μη αφήνοντας τους ενοχλητικούς κριτές σου να ‘αγιάσουν’ και προκαλώντας τους να λένε περί των’ δύο άκρων’;;; Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς…
Δια ταύτα όλα, γεννιέται ένα ακόμα πιο σκληρό ερώτημα για τον κ. Τσίπρα: τα αφήνει ή του φεύγουν; Πρέπει να περιμένουμε ακόμα και άλλα παρόμοια ολισθήματα, πριν να ανησυχήσουμε σχετικά με τη σοβαρότητα και ωριμότητα του δυνάμει αυριανού πρωθυπουργού; Δεν μας θορυβεί ακόμα το γεγονός ότι μάλλον κάποια ανωριμότητα, ου μην και επιπολαιότητα, αδειάζει επικίνδυνα τη δεξαμενή κύρους που του προσδίδει θεσμικά η ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Η ακράτεια που βγάζει πολιτικά βατράχια, ακόμα και διεθνούς εμβέλειας, του τύπου «μαντάμ Μέρκελ» και «Ολαντρέου», οφείλεται μόνο στο ότι κάποιοι διεθνείς φίλοι του τον ενθαρρύνουν, λέγοντας ότι δεν είναι ένας απλός πολιτικός αλλά πολιτικός φιλόσοφος;
Η ντίρλα και η έπαρση του κ. Τσίπρα, κόρες της ανωριμότητας και του λαϊκισμού του, δεν τον αφήνουν να βάζει μια ‘φυλακή’ στο στόμα του, που να περιορίζει την μεθυσμένη αμετροέπειά του. Αν αυτό πρέπει να βάζει ψύλλους στα αυτιά των ψηφοφόρων του, θα το κρίνουν οι ίδιοι. Σίγουρα όμως εάν συνεχίσει στο ίδιο χαλαρό και πολιτικά χαριτωμένο μοτίβο, κάποιοι από αυτούς θα σκεφτούν ότι κάποιος πρέπει να τον προσέχει. Γιατί όλο αυτή η δουλειά θα γίνεται: θα πετάει μια μπαλαφάρα ο ανάλαφρος κ. Τσίπρας και κάποιοι θα εξακολουθούν να τον παίρνουν στο ψιλό. Και κάποιοι δικοί του θα συνεχίζουν να διαμαρτύρονται σε στυλ ‘μα άλλο ήθελε να πει ο άνθρωπος’. Αλλά η δεξαμενή του κύρους, που λέγαμε, θα αδειάζει ολοένα και πιο έντονα, όταν πέφτει κατακέφαλα η σκέψη ότι το πολλάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού…
Κάποιος όμως εδώ θα μας πει: Σε αυτό τον τόπο δεν έχει να φοβηθεί τίποτε ο κ. Τσίπρας. Διότι τη δήλωση την έκανε εδώ και πολλές μέρες. Βγήκε κανείς πολιτικός να τη σχολιάσει; Βγήκαν τα μεγάλα ΜΜΕ να την κράξουν; Βγήκε και η ίδια η (εθισμένη σε κάθε μεγάλη παπαρολογία) ενδιαφερόμενη κοινωνία, οι φίλοι και οι αντίπαλοι του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να αντιδράσουν θετικά ή αρνητικά, σε μια τέτοια δήλωση επιεικώς περίεργη;;; Όχι. Ας πούμε δηλαδή κάτι και για την σκοταδιστική Καθ’ Ημάς Δημοκρατία, μιας κοινωνίας γεμάτης από καμένα μυαλά, που δεν έχουν πλέον κριτήρια ούτε και ηγεσία.
Δήλωσε χτες ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο ελληνικός λαός χρειάζεται … μία πολιτική ηγεσία που να εμπνεύσει το συλλογικό όραμα» (προς τα πού;) και « πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο διαρκή διεθνή οικονομικό έλεγχο και σε όσους θέλουν να κάνουν την πατρίδα μας αποικία χρέους».
Αυτό το πολιτικό ντιριντάχτα δεν είναι μόνο στον κ. Τσίπρα που αρέσει. Ο γνωστός λαϊκός ηγέτης Γιώργος Καρατζαφέρης δήλωσε (ψιλοπροεκλογικά, 26/04/2012): «Η Ελλάδα χρειάζεται έναν πρωθυπουργό που να ξέρει να λέει ΟΧΙ!». Κανείς δεν θα τους ρωτήσει και τους δύο: «Σε ποιον να πει ΟΧΙ; Στους κακούς τους ξένους που θέλουν να μας ψεκάσουν και να μας καθυποτάξουν; Ή στο κακομαθημένο κοινό, που τόσο αρέσκεται να του χαϊδεύεις τα αυτιά;»… Αυτό είναι το μεγάλο επαναστατικό ΟΧΙ που κανένας πολιτευτάκιας δεν δείχνει να έχει τα κότσια να βγει να το ξεστομίσει, το ΟΧΙ στα εθελόδουλα πρόβατα που τον εκλιπαρούν να τους ντοπάρει με γελοίους λαϊκισμούς. Αντί να τους δείξει το δρόμο της λογικής πέρα από το πολιτικό κόστος…
Γι αυτό ακριβώς δεν υπάρχει και το αντίστοιχο ισχυρό κομμάτι της κοινωνίας, που να έχει το λόγο και τα κότσια να πει φωναχτά και αποτελεσματικά ένα μεγάλο ΟΧΙ στη τζάμπα μαγκιά του Ποικιλώνυμου Λαϊκισμού. Της βδέλλας που πίνει το αίμα και την ικμάδα του ελληνικού έθνους αναντάμ παπαντάμ, αλλά εσχάτως του έχει βγάλει και τα μάτια…
20°
