Την Τρίτη, πρώτη φορά στα χρονικά, καταδικάστηκε (πρώην) δήμαρχος για παράνομη διαφημιστική πινακίδα, που σκότωσε έναν ανύποπτο 25χρονο οδηγό, ο οποίος δεν έτρεχε, στη λεωφόρο Κηφισίας. Ο Παναγιώτης Τζανίκος του Αμαρουσίου καταδικάστηκε πρωτόδικα για ανθρωποκτονία από αμέλεια, σε φυλάκιση 16 μηνών με αναστολή, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, 7 ολόκληρα χρόνια μετά το συμβάν.
Μέχρι το 2009, το τοπίο της υπαίθριας διαφήμισης δεν ήταν παρά ένα όργιο παρανομίας και διαφθοράς, με τζίρο εκατομυρίων ευρώ μαύρου χρήματος και τη συμμετοχή εκατοντάδων αιρετών παραγόντων της τοπικής εξουσίας. Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια για εξυγίανση, η άμυνα των κυκλωμάτων, σε συνδυασμό με το ρυθμό απόδοσης της δικαιοσύνης στη χώρα μας αποτελεί ένα πρώτης τάξεως παράδειγμα, για την κοινωνική διάσταση της κρίσης - και πώς πρέπει αυτή να αντιμετωπιστεί.
Για να “ορθοποδήσει” λοιπόν το περί δικαίου αίσθημα, απαραίτητο για μια νέα πορεία της χώρας, σε ευρωπαϊκή τροχιά, πρέπει να γίνουν σοβαρά βήματα κάθαρσης. Και αυτά δεν μπορούν να αφορούν φυσικά μόνο τον Τάσο Μαντέλη, τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τους συν αυτώ. Ούτε μόνο τους λίγες δεκάδες πολιτικούς, που ελέγχθηκαν από το ΣΔΟΕ για παράνομο πλουτισμό, ούτε μόνο τους εκατοντάδες ή χιλιάδες διεφθαρμένους της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και τους χιλιάδες επίορκους υπαλλήλους και λειτουργούς που έδωσαν και τους επίσης (δεκάδες;) χιλιάδες πολίτες που πήραν παράνομα πάσης φύσεως επιδόματα και συντάξεις, από χηρείας άπορης κορασίδας που είχε ξαναπαντρευτεί, ως τυφλού οδηγού. Τα λίγα που έκλεψαν οι πολλοί μπορεί να είναι πολύ περισσότερα από τα πολλά που έκλεψαν οι λίγοι. Αυτό όμως δεν αντιμετωπίζεται με ελεγκτικές αρχές αδύναμες και απρόθυμες, ούτε με δικαιοσύνη που δεν είναι αποτελεσματική - κι επιπλέον απεργεί.
Μια ολόκληρη γραφειοκρατία ταλαιπωρεί τον Έλληνα (και ξένο) πολίτη και επενδυτή, επειδή ακριβώς υπάρχουν υψηλά ρίσκα απάτης, ενώ ταυτόχρονα δεν οργανώνεται και δεν μηχανογραφείται, γιατί αυτό δεν διευκολύνει τη μίζα και τη διαφθορά. Αν λοιπόν συνεχίσει να υπάρχει ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα, από τον υπουργό ως αυτόν που υπέβαλε πλαστά δικαιολογητικά, αν δεν οδηγηθούν στα δικαστήρια επίορκοι και απατεώνες, αν δεν ελεγχθούν και δεν κατασχεθούν τουλάχιστον ένα μέρος από τα κλεμμένα, τότε πολύ δύσκολα θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη σε ένα στοιχειώδες κράτος δικαίου. Η χώρα πρέπει να αποκτήσει επειγόντως ένα δημόσιο, που θα αξιολογείται και θα μεταμορφωθεί κυρίως ποιοτικά και όχι ποσοτικά. Και η χώρα πρέπει να αποκτήσει εξαγωγική εξωστρέφεια, που είναι η μόνη που μπορεί να δώσει αναπτυξιακή ροή, χωρίς δανεικά.
Το δεύτερο απαραίτητο στοιχείο, για να ξεπεραστεί ο δύσκολος χειμώνας που έρχεται (με την ελπίδα να είναι ο χειρότερος όσων έπονται), είναι η αλληλεγγύη. Η έμπρακτη συμματοχή όλων στη στήριξη του διπλανού, που πλήττεται ακόμα χειρότερα, από εμάς, με όποιον τρόπο είναι δυνατός. Αυτό πρέπει να το εξασφαλίσει η δύναμη της κοινωνίας - και κανένας άλλος “προστάτης”. Η απάντηση στο επιχείρημα οτι οι θαυμαστές των ναζί “έχουν καθαρά χέρια, γιατί δεν έχουν κλέψει” είναι προφανής: Όχι μόνο το επιχείρημα είναι ανιστόρητο, αλλά παραβιάζει και κάθε έννοια λογικής. Ο “θαυμαστής”, αν δεν έχει προλάβει ακόμα να κλέψει με τα αιματοβαμμένα του χέρια, θα το κάνει, με την πρώτη ευκαιρία, ως οπαδός της βίας, αφού άλλωστε θαυμάζει τους κορυφαίους εγκληματίες της ιστορίας, που κατέκλεψαν, λεηλάτησαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν εκατομμύρια συμπατριώτες τους και μη.
Ο Νοέμβριος θα είναι ένας πολύ δύσκολος μήνας. Απαραίτητο συστατικό της επιβίωσης της χώρας, να βρεθεί η συνταγή που θα κάνει “τα νούμερα να βγαίνουν” και βιώσιμο το χρέος της χώρας, χωρίς υπερβολές που θα διαρρήξουν ανεπιστρεπτί τον κοινωνικό ιστό και την ικανότητα για παραγωγή. Αν για πρώτη φορά επιχειρηθεί να εφαρμοστούν μαζικά ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, θα διαφανεί πόσο καταστρεπτική υπήρξε μέχρι τώρα η καθυστέρηση και η αναβλητικότητα. Προϋπόθεση αποτελεί η ομαλή διακυβέρνηση, κάτι που δεν εξασφαλίζεται μέσα σε ένα κλίμα κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής συμπεριφοράς, κατώτερης των περιστάσεων. Αν αντί για τη δόση, προσφύγουμε στις κάλπες, η συνταγή θα είναι καταστροφική όχι μόνο για την οικονομία και την κοινωνική ειρήνη, αλλά και για τη σύνθεση του κοινοβουλίου.
Η πόλωση θα έχει θύματα τους ίδιους τους πολίτες που θα την ακολουθήσουν. Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, με ολισθήματα του τύπου “να φύγουν”, “ο χειρότερος χειμώνας από το ’41”, “το κέντρο είναι ακραίο” και “δεν έχουμε χρεοκοπήσει από τον Ιούνη, παρά το οτι δεν πήραμε τη δόση”, αγνοεί τη αδίρητη πραγματικότητα οτι επί της ουσίας το κράτος δεν πληρώνει πια, εδώ και αρκετούς μήνες, έχοντας χρέη δισεκατομυρίων, προς τρίτους. Τα ταμεία, χωρίς τη δόση, είναι άδεια. Κι από την άλλη, η αντιδραστική γιγάντωση του δημοσκοπικού ποσοστού της Χρυσής Αυγής, καλεί ακόμα και στη διαμόρφωση ενός “μονομπλόκ” του δημοκρατικού τόξου, για την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής, με τη συμμετοχή ή και την ηγεσία της αριστεράς.
Ωστόσο, η ανάγκη προστασίας της δημοκρατίας δεν μπορεί να εξαφανίσει τις διαφορές, οδηγώντας σε ένα “πολυκόμμα”, από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος ως τις παρυφές του άλλου. Μπορεί όμως να επιταχύνει δραματικά τις ζυμώσεις και τη δημιουργία νέων σχηματισμών. Χωρίς κέντρο και με την ίδια επικίνδυνη φαιδρότητα και έλλειψη εντιμότητας, υγιές πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Ο κεντροαριστερός χώρος δεν μπορεί να ξαναχτιστεί με παλιά υλικά - και η ηγετική μορφή που απουσιάζει, πρέπει να βρεθεί για να ενώσει όλες τις πρωτοβουλίες ανασύστασης του χώρου. Η ευχή είναι η κρισιμότητα της κατάστασης να επιταχύνει τη σκέψη όλων...
14°
