Όποιος έχει ζήσει έστω και για λίγο στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα θα χαμογέλασε, όταν πρωτοείδε την πρόσφατη διαφήμιση αεροπορικής εταιρείας, με μόττο «Θεσσαλονικείς, Αθηναίοι, … τώρα ευκαιρία όλοι στην Ελλάδα να γνωριστούμε καλύτερα». Ας την θυμηθούμε.
Μπαίνει φουριόζος μέσα σε αρτοποιείο ένας τυπάκος και λέει στον φούρναρη, που σέρνει ένα βαρύ καρότσι με ταψιά: «Φιλαράκι, μια μπουγάτσα με τυρί με δίνεις;». Φανερά κουρασμένος από τις δουλειές, ο φούρναρης προσπαθεί απορημένος να καταλάβει τι του είπε ο πελάτης: «Μια, τι;», τον ρωτάει αποσβολωμένος. «Τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις;», αντιρωτάει ενοχλημένος ο τυπάκος, ενώ ο φούρναρης αρχίζει να μπαίνει στο νόημα και προσπαθεί να συγκρατήσει ένα πονηρό χαμόγελο. «Πες μου, τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις!…», ξαναρωτάει ο τυπάκος, που αρχίζει και τα παίρνει…
Έχουν πρόβλημα οι Θεσσαλονικιοί, λόγω της βαριάς εκφοράς της συλλαβής «λα», που ακούγεται κάπως σαν «λ(ο)ά»; Μπα, αν το δούμε έτσι, σε ορισμένα άλλα θέματα είναι πολύ πιο κιμπάρηδες και προχωρημένοι από τους Αθηναίους. Επειδή όμως θα το δούμε αλλιώς, εννοείται ότι οι γενικεύσεις του τύπου ‘οι χιώτες πάνε δυο δυο’ είναι αστείες. Και αν δεν πούμε ότι η Θεσσαλονίκη μάλλον σίγουρα έχει πιο όμορφα κορίτσια, θα πούμε πως έχει ποσοστιαία τις ίδιες επιδόσεις με την Αθήνα, σε κάθε σύγκριση που μπορεί να επινοήσει νους, κάτι που ισχύει για όλες τις πόλεις… Απλώς η συγκεκριμένη διαφήμιση αφορά σε κάποιους συμπλεγματικούς Θεσσαλονικιούς, που από μόνοι τους τσιμπάνε και προκαλούν την έγερση τέτοιων συγκρίσεων. Ας πούμε, η λέξη ‘Αθηναίος’ ακούγεται πολύ περισσότερο στη Θεσσαλονίκη, από ότι στην Αθήνα, όπου δεν έχει και κανένα νόημα… Στην Αθήνα έχει νόημα η λέξη ‘Αθηναίος’, μόνο για κάτι ελάχιστους ψωνισμένους ‘γκάγκαρους’ και για κανέναν άλλο.
Εκείνο όμως που αποκτά ιδιαίτερο ‘διδακτικό’ ενδιαφέρον, είναι ότι αυτή η συμπεριφορά, όπως ακριβώς περιγράφεται στην πετυχημένη διαφήμιση, μοιάζει πολύ με τη συμπεριφορά που παρουσιάζει ΤΟ Σύστημα απέναντι στους επικριτές του. Αυτό που όλος ο πλανήτης το λέει τυρόπιττα, εμείς οι τσιφτετέλληνες το λέμε μπουγάτσα με τυρί. Και όταν τους το λέμε έτσι ενώ αυτοί μας κοιτάνε περίεργα, τότε θυμωμένοι τους ξαναλέμε: «Πες μου, τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις!»…
Και τώρα ας περάσουμε σε ένα άλλο θέμα. Τον τελευταίο καιρό φουντώνει το μαύρο σκουλήκι μέσα στο εθνικό μήλο. Είναι ένα κορυφαίο πρόβλημα της επικαιρότητας. Παρόμοια κορυφαίο είναι και το πρόβλημα της Τρόικας, που βαρέθηκε να τρώει φούμαρα τόσον καιρό και έχει ήδη ξεφύγει από πέρσι και πλέον ζητάει ομόλογα ΕΤΒΑ και άλλες αντιμεταρρυθμιστικές υπερβολές. Και για τα δύο αυτά θέματα της επικαιρότητας η κατανόηση των επικριτών μας είναι δεδομένη. Έτσι μεθαύριο στις Βρυξέλλες δεν θα μας κοιτούν αποσβολωμένοι, όταν θα τους μιλήσουμε για αυτά τα ζόρια μας. Ούτε κι εμείς θα χρειαστεί να τους πούμε «Τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις;». Όμως αν αύριο στις κινητοποιήσεις πάλι αρχίσουμε να τα σπάμε και μετά μόλις εμφανιστούνε τα ΜΑΤ, ένα θα ειν’ το σύνθημα που όλους μας ενώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι, τότε πάλι ακατανοησία θα επικρατήσει εις βάρος μας.
Και θα σκεφτούνε οι κουτόφραγκοι ότι εμείς οι πονηροί τσιφτετέλληνες, εμείς ΤΟ Σύστημα, τον ξεπερνάμε δραματικά τον Θεσσαλονικιό τυπάκο της διαφήμισης. Γιατί αυτό που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν από εμάς είναι κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο που ζουν αυτοί. Δηλαδή εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την τυρόπιττα, που κάποιος άλλος τη λέει μπουγάτσα με τυρί, ενώ είναι το ίδιο πράμα. Εδώ κάνουμε φασιστοτραμπουκισμούς και τους λέμε ‘κοινωνικούς αγώνες’. Και τότε η (όποια σκάρτη) Δημοκρατία (που είναι αυτή που μας αξίζει) χρησιμοποιεί την αστυνομική καταστολή (χωρίς την οποία θα γινόμασταν ζούνγκλα) ως νόμιμο μέσο για να αντισταθεί σε αυτούς τους τραμπουκισμούς. Και βέβαια εμείς αυτή την κακόμοιρη Δημοκρατία τη λέμε ‘τρομοκρατία κατά των εργαζομένων’…
Αυτό δεν μπορούν με τίποτε να το καταλάβουν οι κουτόφραγκοι και εμείς θυμώνουμε πολύ. Και εδώ, επιμένουμε, δεν μιλάμε για κάποια ίδια πράματα με άλλο όνομα (όπως οι παραλλαγές της τυρόπιττας). Εδώ μιλάμε για δραματικά διαφορετικά πράματα. Μας βλέπουν να τρέχουμε με την κλεμμένη γίδα στην πλάτη και στη συνέχεια να μας κυνηγάνε τα ΜΑΤ. Και όταν εμείς καταγγέλλουμε τα ΜΑΤ για κρατική τρομοκρατία, γιατί δεν μας αφήνουνε να κλέψουμε τη γίδα με την ησυχία μας, αυτό οι κουτόφραγκοι δεν το καταλαβαίνουν. Εμείς λοιπόν τότε οργιζόμαστε και τους λέμε: «Τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις;»…
Τελευταία οι επιδόσεις τραμπουκισμού (πέρα από τα περιστατικά των ναζί που είναι ένα άλλο σοβαρό καπέλο), δίνουν και παίρνουν. Απλώς γιατί είμαστε στόκοι και δεν βλέπουμε ότι την σκάρτη δημοκρατία που έχουμε, με τους τραμπουκισμούς την εξωθούμε στο να γίνει ακόμα πιο σκάρτη. Ενώ, εν μέσω κρίσης, χτίζοντας σιγά σιγά μια στοιχειώδη κοινωνία πολιτών, θα ξεκινούσε αυτή η σκάρτη δημοκρατία να βελτιώνεται και να διευρύνεται.
Τα λέμε αυτά γιατί από τη αρχή του Οκτώβρη ξεκινήσαμε γερά γερά με τραμπουκά. «Με σκουπίδια, καφέδες και νερά αλλά και κάμποσα… γαλλικά υποδέχτηκαν οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τα στελέχη της τρόικας που επισκέφθηκαν σήμερα το απόγευμα τα γραφεία της ΚΕΔΕ», όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της Τρίτης (athensvoice.gr, 02/10/2012). Αποκορύφωμα, όμως, που πέρασε σχετικά απαρατήρητο, ήταν οι τραμπουκάδες στο Πεντάγωνο (04/10/2012), όπου μετά έπεσε αναγκαστικά και καταστολή. Και μετά τις συλλήψεις, πλάκωσαν διάφοροι έξω από τη ΓΑΔΑ, για να στηρίξουν ηθικά τους ‘κοινωνικούς αγωνιστές’, που έχασαν πλέον κάθε δίκιο μετά τους τραμπουκισμούς, αλλά δεν το ξέρουν. Γιατί εδώ έχουν την καθολική στήριξη ΤΟΥ Συστήματος, που εξακολουθεί να κοιτάει εκνευρισμένο τους επικριτές του, λέγοντάς τους «Τι δεν καταλ(ο)αβαίνετε;»…
Αυτά είναι αυτοδικία, λένε οι επικριτές. Δεν είναι δημοκρατία. Και η μια είναι εχθρός της άλλης, γιατί η αυτοδικία είναι η μαμά του ποικιλόχροου ακροδεξιού φαινομένου. Τελεία και παύλα. Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους ‘Αριστερούς’, αλλά επειδή ο 20ος αιώνας των ολοκληρωτισμών έχει παρέλθει, πρέπει να το κατανοήσουν. Μπερδεύονται και θα τους πάρει χρόνο, αλλά στο τέλος θα το χωνέψουν. Ο Βασιλιάς Μαρξισμός Λενινισμός είναι γυμνός. Σε όλο τον πλανήτη το έχουν καταλάβει, εδώ ακόμα όχι. Και όταν εσύ γοργόνα μου τους λες ότι «Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος!» και αυτοί σε κοιτάνε περίεργα, τότε συνεχίζεις να τους λες «Πες μου, τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις!»…
Μετά τους απαράδεκτους τραμπουκάδες στο Πεντάγωνο, δύο δηλώσεις τα είπαν όλα, στο πνεύμα Φωτόπουλου (που μας οδηγεί στη λεωφόρο των εθνικών μας συμφερόντων). Παναγόπουλος, Πρόεδρος Γ.Σ.Ε.Ε.: «…διαλύουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα… …φιμώνουν την δημοκρατική έκφραση». Και Τσικρικάς, Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ, «Δεν θα ανεχθούμε τρομοκράτηση των εργαζομένων!». Εδώ απλά η τραμπουκοκρατία εγκαλεί τη φοβισμένη λειψή δημοκρατία ως αστυνομοκρατία. Δηλαδή, όπως λέει η γνωστή ρουμελιώτικη παροιμία: «γάτος γαμεί και γάτος σκούζει»…
Δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα, απολύτως κανένα όμως, αφού εδώ είναι όλο το παιγνίδι, το γεγονός ότι πιθανόν είναι αδικημένοι κάποιοι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων. Τότε οφείλουν να συγκροτήσουν ένα ορθολογικό δρόμο διαφυγής από το αδιέξοδό τους, γιατί αυτός ο τραμπούκικος που επιλέγουν μας παρασύρει όλους στον γκρεμό. Πρώτα τους ίδιους και μετά όλους εμάς τους υπόλοιπους…
Σε κάθε περίπτωση όποιος αυτοδικεί χάνει και το όποιο δίκιο (μπορεί να) έχει. Αυτός είναι ένας κανόνας που για την καθ’ ημάς Ανατολή δεν γίνεται κατανοητός, από εμάς τους απογόνους (χε, χε) του Αριστοτέλη. Και επειδή είναι αυτονόητος κανόνας για τους κουτόφραγκους, γι αυτό μας κοιτάνε περίεργα. Και φυσικά γι αυτό και εμείς σαν τον τυπάκο τους λέμε «Πες μου, τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις!»…
Ας το πάμε όμως και λίγο πιο πέρα, μια που τόσος ντόρος γίνεται για τα ναυπηγεία. Γιατί και η απολυθείσα πωλήτρια του γωνιακού τυροπιττάδικου δεν απαιτεί τραμπούκικα από το κράτος να της πληρώσει όσα της χρωστάει το αφεντικό της; Ομοίως και η κοπτορραπτού της παραδίπλα βιοτεχνίας, ο υπάλληλος του ταξιδιωτικού γραφείου, ο βιομηχανικός εργάτης, όπως και όλοι οι εφταψήφιοι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα… Αλλά και άλλοι τόσοι, που ακόμα δεν απολύθηκαν, αλλά μένουν μήνες απλήρωτοι, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και κανένας εργατοπατέρας δεν ψάχνει ένα έμπρακτο γραμμάριο αλληλεγγύης να τους δώσει. Όλοι ξέρουμε γιατί. Αφού η ηγεσία της Γ.Σ.Ε.Ε., που θα έπρεπε όλους να τους εκπροσωπεί, είναι ελίτ από τις ΔΕΚΟ, είναι ουσιωδώς δημόσιοι υπάλληλοι… Και Γ.Σ.Ε.Ε. και Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ακόμα και Π.Α.Μ.Ε., ένα πράμα είναι όλοι, κρατικοδίαιτα τσιμπούρια, που πάνε με νύχια και με δόντια να σώσουνε ΤΟ Σύστημα. Οπότε σπεύδουν να γίνουνε κεκράκτες, μόνο όταν διακυβεύεται το συμφέρον ενός πελάτη ΤΟΥ Συστήματος. Και σε όποιον τους κοιτάει απορημένος, γιατί αδυνατεί να παρακολουθήσει τη «λογική» τους, του αποκρίνονται: «τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις;»… Και άμα τους ρωτήσει, γιατί σας κόφτει μόνο το «ούτε μια απόλυση στο Δημόσιο», ενώ ανέχεστε πάνω από ένα εκατομμύριο απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, εκεί σου πετάνε δύο αντικαπιταλιστικές παπαρολογίες και τρεις νεοφιλελεύθερες λαίλαπες. Και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, οπότε πάλι «τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις;»…
Γενικότερα οι επικριτές ΤΟΥ Συστήματος, ημεδαποί και αλλοδαποί, δεν μας πολυκαταλαβαίνουν εμάς τους πονηρούς τσιφτετέλληνες. Σου λένε, μα καλά, δεν φτάνει που κατακλέψατε τα παιδάκια σας, πάτε να βγείτε και από πάνω; Χτίσατε γλεντοκοπώντας, ένα άθλιο, διεφθαρμένο, σπάταλο σοβιπελατειακό κράτος, που θα κληθούν μέχρι και τα εγγονάκια σας να το ξεχρεώσουν. Και αντί να σκύψετε το κεφάλι ζητώντας τους συγνώμες, εσείς βγαίνετε στη γύρα και φωνάζετε «Κάτω τα χέρια από το πελατειακό κράτος» και «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Υπονοώντας ότι κάποιοι άλλοι έκλεψαν, άλλοι λάδωσαν, άλλοι λαδώθηκαν, άλλοι φοροδιέφυγαν, άλλοι πήραν μαϊμού σύνταξη ή επίδομα, άλλοι έχτισαν αυθαίρετο, άλλοι, άλλοι, άλλοι…
Αντί να παραδεχτείτε ότι δεν ζείτε τώρα με λιγότερα, αλλά απλώς ζούσατε πριν με περισσότερα, προσπαθείτε να επινοήσετε τρόπους για να συνεχίσετε την τζάμπα χλίδα. Αντί να βάλετε πλάτη για σκληρή προσπάθεια ανασυγκρότησης, τη μια θυμάστε τώρα τις γερμανικές αποζημιώσεις, την άλλη τα πετρέλαια και τις Α.Ο.Ζ., τη μια τα ‘600 δισεκ. φυσικό αέριο’, την άλλη τον ‘θησαυρό των 600 δισεκ. των ομογενών επενδυτών’. Τη μια τα ‘600 δισεκ. των αστών που τα έστειλαν στην Ελβετία’ και την άλλη θυμάστε τον ‘διαπραγματευτικό’ εκβιασμό, που θα ξεστομίσετε στους κουτόφραγκους: «αν δεν μας σώσετε, συνεχίζοντας να μας πληρώνετε, θα πτωχεύσουμε και θα σας πάρουμε μαζί μας στον πάτο»… Γενικά, κάνετε ό, τι να ‘ναι, φτάνει να μην δουλέψετε παραπάνω για να σώσετε την παρτίδα που καταστρέψατε… Όλα για να μην στερηθείτε όσα κλέψατε από τα παιδάκια σας, για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ανακοπεί το γλεντοκόπι, ακόμα και τώρα, που όλα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν με τη διάλυση της αχλύος του μεθυσιού…
Και όταν τους βλέπουμε απορημένους να μας οικτίρουν χαμογελώντας, εμείς πάλι τσαντιζόμαστε και τους λέμε «Πες μου, τι δεν καταλ(ο)αβαίνεις!»…
20°
