Πάντα επίκαιρες ιερές και όσιες παραδόσεις

Πολιτική διαπραγμάτευση σε ανώτατο επίπεδο θα επιχειρήσει ο Αντώνης Σαμαράς για να ξεπεραστεί η άρνηση της τρόικας να αποδεχθεί το πακέτο μέτρων που της προτείνει η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό θα πει να ξεφύγουμε από τους αριθμούς, να υποσχεθεί η κυβέρνηση άλλα ανταλλάγματα αντί χρημάτων – ή να απειλήσει. Να υποσχεθεί, τι; Τα πετρέλαια του Ιονίου; Νέες αγορές όπλων σαν αυτές που έκαναν ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης; Την ψήφο μας στον ΝΑΤΟ ή στον ΟΗΕ σε θέματα που ενδιαφέρουν τη Γαλλία ή την Ολλανδία; Μίζες στους αρχηγούς κρατών; «Τέσσερα δισεκατομμύρια είναι η διαφορά, 10% έχετε αν συμφωνήσετε». Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικά αυτά, πάρε-δώσε είναι η διεθνής πολιτική, δεν είναι άγγελοι οι πολιτικοί πουθενά στον κόσμο, αλλά όλοι γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για να αγοράσουμε όπλα ούτε για να δωροδοκήσουμε. Όσο για την ψήφο μας, εμείς τους έχουμε ανάγκη δεκαετίες τώρα για να μας στηρίζουν στις διενέξεις που έχουμε με την Τουρκία και τη Σλαβική Μακεδονία. Το έχουμε εξαντλήσει το κεφάλαιό μας, το οικονομικό και το διπλωματικό – το ηθικό έφυγε και αυτό σιγά-σιγά όσο προχωρούσε η κρίση και ενημερωνόταν όλη η υφήλιος για την αγριότητα των ελληνικών πολιτικών ηθών.

Μένουν οι απειλές, λοιπόν. Και υπάρχουν πολλοί, ακόμη και ο Αντώνης Σαμμαράς αλλά βρίσκονται στην Άκρα Δεξιά και στην Άκρα Αριστερά κυρίως, που έχουν δηλώσει πως δεν αξιοποιήσαμε το όπλο πυρηνικής καταστροφής που διαθέταμε: την απειλή για κήρυξη χρεοκοπίας ήδη από το 2010 και την αποχώρησή μας από το ευρώ. Όσοι υποστηρίζουν ότι έπρεπε να είχε γίνει αναδιάρθρωση το 2010, όπως ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ουσιαστικά το ίδιο υποστηρίζουν: να αναγκάζαμε τους Ευρωπαίους να δεχθούν αναγκαστικά κούρεμα πολύ μεγαλύτερο από το 50% που επιβλήθηκε τελικά «εθελοντικά» από τα ευρωπαϊκά κράτη στους τραπεζίτες. Και πιθανότατα τα κίνητρα του κ. Ρουμελιώτη στην αποτίμηση της πολιτικής των Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου είναι εξίσου ανιδιοτελή με την αιφνίδια άφιξή του στη χώρα πριν ένα χρόνο για να αναλάβει την πρωθυπουργία αντί του κ. Παπαδήμου – κίνητρα που μόνο ο ψυχαναλυτής του θα μπορούσε να μας εκθέσει αλλά δεσμεύεται από το επαγγελματικό απόρρητο, όπως και πολλοί δημοσιογράφοι. Τα κίνητρα όμως των πολιτικών των Άκρων για την εκτόξευση απειλών προς τους δανειστές μας εδράζονται στην αγνότητα της ελληνικής ψυχής τους, ψυχή που δεν υποκύπτει και δεν παραδίδεται στον εχθρό όταν έχει να υπερασπιστεί τα ιερά και όσια. Το κακό είναι πως έχει τρομακτική ευκολία να ανακαλύπτει παντού ιερά και όσια, είτε για το ελληνικό αίμα πρόκειται που δεν πρέπει να νοθευτεί από αφρικανικό, είτε για την ΑΤΕ που δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί για να συνεχίσει να δανείζει εκατοντάδες εκατομμύρια τα κόμματα, να περνάνε αυτά καλά και εμείς χειρότερα.

Αυτά τα ιερά και όσια είναι το τελευταίο μας καταφύγιο: «στην Ελλάδα θα γίνει δικτατορία αν η χώρα γονατίσει» – αν δήλαδή αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ, δήλωσε πρόσφατα ο σοφός Κον Μπεντίτ, επαναλαμβάνοντας αυτό που έχουν πει πολλοί άλλοι πριν από αυτόν. Οι ανυποχώρητοι αγώνες για την προστασία των όσιων και ιερών γίνονται πρωτίστως στο εσωτερικό της χώρας και έχουν οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις, θανάτους διαδηλωτών, καταστροφές πόλεων, λεηλασίες καταστημάτων, δολοφονική τρομοκρατία – αυτά φέρνουν τελικά εμφύλιους και δικτατορίες. Βεβαία, από την σκοπιά των δυτικοευρωπαίων αυτά συνιστούν πολιτική υπανάπτυξη, μη αποδοχή της δημοκρατίας – αλλά αυτή είναι η σκοπιά των νεοφιλελεύθερων αφεντάδων, θα αντιτάξουν αμέσως με περιφρόνηση πολλοί, πχ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ταξιδέψει στην Ευρώπη μόνο για να λάβουν μέρος σε διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις μικροομάδων και νομίζουν πως αυτές είναι η διανοητικη και πολιτιστική πεμπτουσία της ηπείρου μας.

Θα τους απειλησει, λοιπόν, κατά την πολιτική διαπραγμάτευση ο Αντώνης Σαμαράς ότι εδώ θα έχουμε τα χειρότερα αν δεν υποχωρήσει η τρόικα. Και θα τον πιστέψουν, γιατί έχουν μάθει πόσο επικινδυνος είναι και ο ίδιος όταν υπερασπίζεται τα ιερά και όσια Ονόματα και Ζάππεια 1, 2, κτλ. Στην καλύτερη περίπτωση θα δώσουν ακρίβώς όσα χρειάζονται για να μην καταρρεύσουμε – στη χειρότερη θα μας αφήσουν να υποστουμε τις ιερές και όσιες αξίες μας μετά την εκλογή Ομπάμα.

Αλλά υπάρχει ο κίνδυνος, ακόμα και στην εκδοχή «της καλύτερη περίπτωσης», να μη συμφωνήσουν τα Άκρα ότι είναι αρκετά όσα θα έχουν δώσει οι δανειστές μας. Και θα γίνεται πιστευτό το επιχείρημά τους· πρώτον, γιατι έχουν μείνει πίσω αλλαγές ουσιαστικές και έτσι φορτώνονται τα βάρη της κρίσης στους ίδιους και στους ίδιους· δεύτερον, γιατί βρίσκονται χρόνια πολλά λίστες φοροφυγάδων, απατεώνων, διεφθαρμένων πολιτικών, μεσαζόντων και μιζαδόρων στα γραφεία της Βουλής, του ΣΔΟΕ, εισαγγελέων και αστυνομικών αλλά δεν έχει γίνει τίποτα, απολύτως τίποτα. Σε περιόδους κρίσης είναι ίδιο των Άκρων να γίνονται πιστευτά για την ηθική τους ακεραιότητα απέναντι στο «σάπιο κατεστημένο» και ίδιο του κατεστημένου να δίνει στα Άκρα το σχοινί που θα το κρεμάσουν. Και ίδιο ημών των υπολοίπων να υποστούμε τις συνέπειες των ιερών και οσίων πολιτικών παραδόσεών μας.