Ρίξτε τα μπετά! Και νόμιμο και ηθικό…

Είναι μια είδηση χρηστικού χαρακτήρα: Παρατείνεται η προθεσμία για την τακτοποίηση αυθαιρέτων ως τον Ιανουάριο του 2013. Είναι η πέμπτη ανανέωση της προθεσμίας μέχρι στιγμής και, το πιθανότερο, δεν θα είναι η τελευταία.

Είναι μια είδηση βαριά πολιτική: Γιατί η απόφαση του ΥΠΕΚΑ επιβεβαιώνει ότι στην πραγματικότητα υπάρχει χρονικά απεριόριστη δυνατότητα για να νομιμοποιηθεί η παρανομία και συνεπώς θα έχουν την ευκαιρία τους και οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων νέας γενιάς, αυτών που χτίζονται τώρα.

Το πρόσχημα είναι οικονομίστικο: Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και άρα νομιμοποιείται ηθικά κάθε μέτρο εισοδηματικού χαρακτήρα. Με βάση αυτή την προσέγγιση, οι οικολογικές ευαισθησίες εντάσσονται στην κατηγορία των προβληματισμών πολυτελείας γιατί η σημασία της είσπραξης του προστίμου υπερτερεί κάθε άλλης, άρα αν το δηλώσεις, πάντα, μπορείς να το σώσεις.

Το διαφημιστικό σλόγκαν είναι ανακριβές. Γιατί αν το δηλώσεις μπορείς να το μεταβιβάσεις. Σωσμένο το έχεις έτσι κι αλλιώς, αφού κανείς δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει.

Είναι η ίδια ανάλυση που βρίσκεται πίσω από τις αποφάσεις για την περαίωση (κάθε φορά είναι η τελευταία!), με την οποία μπαλώνουν τις τρύπες όσοι φοροφυγάδες θέλουν έναν μανδύα νομιμότητας, ενώ για τους υπόλοιπους έρχεται τώρα ο φόρος αμνηστίας, προκειμένου να επαναπατριστούν τα μαύρα κεφάλαιά τους.

Η παράνομη δόμηση είναι άγνωστη έννοια στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο. Στη χώρα μας υπάρχουν, σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις, ένα εκατομμύριο αυθαίρετα. Για την ανέγερσή τους κάηκαν, καταπατήθηκαν και εκχερσώθηκαν δάση και δασικές εκτάσεις, χάθηκε η ομορφιά του τοπίου, ανέβηκε η θερμοκρασία στην περιοχή, εξαφανίστηκαν ζωικά είδη. Συνεργάστηκαν πολιτικοί μηχανικοί και δημόσιοι υπαλληλοι. Το κράτος, δια της τεθλασμένης, τους εξασφάλισε φως, νερό, τηλέφωνο, σε κάποιες περιοχές ανοίχτηκαν και δρόμοι ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση.

Δεν έχουν όλα τα αυθαίρετα την ίδια απαξία. Αλλα εκφράζουν το όνειρο του μικροαστού που διεκδικεί ένα κομμάτι εξοχής και άλλα την απληστία πλουσίων που θα μπορούσαν να έχουν όποιο νόμιμο ακίνητο επιθυμούν αλλά επέλεξαν πολυτελείς βίλες σκαρφαλωμένες σε βουνά ή απλωμένες στον αιγιαλό. Αλλα χτίστηκαν πάνω σε καμμένη γη και άλλα σε βοσκοτόπια.

Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, ισχύει ο ίδιος κανόνας: Τα αυθαίρετα δεν γκρεμίζονται. Υπάρχει η πολιτική παράδοση των σχετικών εξαγγελιών που δεν υλοποιούνται, μέχρι και ειδική γραμματεία δημιουργήθηκε για να επιβεβαιωθεί απλώς ότι δεν λείπουν οι μπουλντόζες αλλά η πολιτική βούληση.

Αρκεί να κάνει κανείς μια βόλτα στην Πάρνηθα για να διαπιστώσει ότι το ελληνικό κράτος σέβεται και τιμά τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων. Όσο πιο πολυτελής είναι η παράνομη κατοικία, τόσο μεγαλύτερο είναι το τακτ της πολιτείας.

Στην πραγματικότητα, το κράτος παράγει τα αυθαίρετα, ενθαρρύνει τον πολίτη να παρανομήσει, τον εκπαιδεύει να ορίζει ως ανάπτυξη τον πολλαπλασιασμό του τσιμέντου και την καταστροφή της φύσης, τον καλεί να ρίξει τα μπετά. Η μπουλντόζα δεν θα κινηθεί. Το ξέρουν και οι δύο πλευρές, που –πέρα από όλα τα άλλα- έχουν και το ίδιο γούστο.