2013: Σομαλία αγάπη μου

Ο φίλος μου Σήφης Στραμύδης -άνθρωπος σοφός, αλλά υπερβολικός στη σκέψη και στην έκφραση- μού έστειλε με μέιλ αυτό το διήγημα πολιτικής φαντασίας. Θεωρώ ότι, μέσα στην υπερβολή του, το διήγημα παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, έστω και περιορισμένο, έστω και με εμφανή συγγραφικά προβλήματα (ασυμφωνία αφηγηματικών χρόνων, δημοσιογραφισμός / χρονογραφισμός, απουσία χαρακτήρων κτλ) και γι΄ αυτό σας το στέλνω. Ο Στραμύδης με διαβεβαιώνει ότι δεν έχει πρόβλημα να κυκλοφορήσει το διήγημα παντού, ελεύθερο από κάθε copyright, με μόνη αναφορά αυτήν εδώ την αρχική πηγή. Δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Όθεν, πράξτε κατά βούληση.

Δημήτρης Φύσσας

Υ.Γ. Και μην ξεχνάτε: δεν είναι παρά πεζογραφία. Τέτοια πράγματα είναι αδύνατο να συμβούν σε δυτική χώρα.

Τον Αύγουστο του 2012 έγινε σε όλους φανερό ότι ούτε η νέα, εκλεγμένη, τρικομματική ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού θα κατάφερε να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα των δανειστών της χώρας. Ούτε απολύσεις όσων δε δούλευαν στο δημόσιο, ούτε εφεδρεία, ούτε αξιολόγηση δημόσιων υπαλλήλων, ούτε άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, ούτε κλείσιμο υπολογίσιμων ΔΕΚΟ, ούτε κατάργηση προνομίων και πολλαπλών υψηλών μισθών σε θυλάκους του δημόσιου τομέα, ούτε μείωση εξοπλισμών, ούτε κατάργηση μισθοδοσίας του κλήρου, ούτε πούλημα της περιουσίας του κράτους, ούτε εξυγίανση της αστυνομίας, ούτε απλοποίηση φορολογίας, ούτε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, ούτε τιμωρία πολιτικών ή στελεχών της δημόσιας διοίκησης που έκλεβαν, τίποτα. Τίποτα δε γινόταν, τίποτα δεν άλλαζε, ούτε καν σε «μικρά» ζητήματα: η έκδοση της «Ραδιοτηλεόρασης» συνεχιζόταν, η σύνταξη του ΙΚΑ εξακολουθούσε να χρειάζεται δυο χρόνια, τα φακελάκια των γιατρών διατηρούνταν, τα διπλώματα οδήγησης εξαγοράζονταν σταθερά, η νομιμοποίηση αυθαιρέτων κατοικιών μέσα στα δάση συνεχιζόταν, οι εφορείες και οι πολεοδομίες ήταν πάντα οι πιο διεφθαρμένοι κλάδοι. Έτσι, τα προνόμια των προνομιούχων λίγο πολύ διατηρήθηκαν, ενώ ουδείς ενδιαφέρεται για την τύχη των ανέργων.

Από την άλλη, η μεγαλοαστική ελληνική τάξη, μη βλέποντας πέρα από τη μύτη της, δεν προσφέρει τίποτα ώστε ν΄ αλλάξει η κατάσταση, ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική σταθερότητα της χώρας. Εξακολουθούν να σωρεύουν πλούτο και να ζουν όπως παλιότερα, φροντίζοντας μόνο να μεταφέρουν όσο μεγαλύτερο μέρος του πλούτου τους στο εξωτερικό και αγοράζοντας ιδιωτικά ελικόπτερα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους μεγαλοπρονομιούχους της ελλαδικής εκκλησίας, που ανά τους αιώνες έχουν συσσωρεύσει επίσης τόσον πλούτο, ώστε δεν ξέρουν τι έχουν. Ακόμα χειρότερα, η ιθύνουσα πολιτική τάξη διατήρησε πλήρη τα προνόμια για τον εαυτό της και, όταν αποφάσισε να τα περιορίσει λιγάκι (αντί αποφασιστικά και με το πρώτο μνημόνιο, το Μάρτιο του ΄10, ώστε να δώσει το καλό παράδειγμα), ήταν πια αργά. Θα έλεγε κανείς ότι επαγγελματικές συντεχνίες, πλούσιοι, προνομιούχα δημοσιοϋπαλληλία, πολιτικό σύστημα και μαξιμαλιστές της αντιπολίτευσης προτιμούν να καταρρεύσει η χώρα, παρά να χάσουν έστω και λίγο τη βολή τους και την πεπατημένη τους (κάποιος Άκης Τσοχατζόπουλος, παλιός πολιτικός που μπήκε φυλακή, θεωρήθηκε, δικαίως, σταγόνα στον ωκεανό).

Έτσι, η κυβέρνηση, προκειμένου να πάρει τη δανειακή δόση από την τρόικα, δεν ανακοίνωσε τελικά παρά μια ακόμα δέσμη «οριζόντιων» περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, καθώς και μερικά ακόμα «χαράτσια», για την εξοικονόμηση 11,5 δισ. ευρώ. Τα μέτρα αυτά πέρασαν από τη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αλλά ο πολύς κόσμος, που δεν άντεχε άλλη μείωση εισοδημάτων, βγήκε στους δρόμους. Κι αυτό έγινε ήδη από τις 20 Αυγούστου (πρωτοφανές για τέτοιο μήνα, αλλά έτσι έγινε. Την ίδια μέρα, έσκασε απλήρωτο κι ένα μεγάλο oμόλογο του ελληνικού δημοσίου, το πρώτο μιας μακράς σειράς). Όταν μάλιστα άρχισαν να έρχονται μαζικά τα εκκαθαριστικά της εφορίας, το πράγμα εντάθηκε κι άλλο. Ο κόσμος, πολύ απλά, δεν πλήρωνε. Και από το Σεπτέμβρη κατέβαινε κάθε μέρα τόσος κόσμος στο δρόμο, ώστε σχεδόν τίποτα δε λειτουργούσε. Τα οργανωμένα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της Χρυσής Αυγής και των Ανεξάρτητων Ελλήνων μικρό ρόλο έπαιζαν, όπως εξάλλου και των μπάχαλων κουκουλοφόρων, γιατί ο πολύς κόσμος κατέβαινε μόνος του και αυθόρμητα. Και συγκρουόταν, κατά τον πατροπαράδοτον τρόπο, με την αστυνομία.

Με τη λήψη των λογαριασμών της ΔΕΗ και το ενσωματωμένο σχετικό «χαράτσι», άρχισαν οι επαναλαμβανόμενες γενικές απεργίες, το κλείσιμο των δρόμων και η παρεμπόδιση όσων ήθελαν να δουλέψουν. Αυτό ξεκίνησε από τις 19 Σεπτεμβρίου και μετά. Οι κινητοποιήσεις επιδείνωσαν κι άλλο τα οικονομικά μεγέθη (ανεργία 26%, πτώση γενικού δείκτη παραγωγής 21% σε σύγκριση με την ήδη χαμηλή του ίδιου μήνα του 2011, πτώση δημοσίων εσόδων 31%, επιτάχυνση του ρυθμού κλεισίματος μικρών επιχειρήσεων κλπ). Η τρόικα ανακοίνωσε ότι, με τέτοια δεδομένα, νέα δόση δε θα εκταμιευτεί. Τα ελληνικά ομόλογα άρχισαν να σκάνε απλήρωτα στα χέρια διαφόρων κατόχων. Οι δυσοίωνες προβλέψεις πήραν τη μορφή ποταμού.

Η πίεση στην κυβέρνηση έγινε τόσο μεγάλη, ώστε, αρχές του Οκτώβρη, οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ άρχισαν ν΄ αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους. Σε μια βδομάδα είχαν αποσκιρτήσει όλοι. Ακολούθησε κύμα φυγής κεφαλαίων και εύπορων φυσικών προσώπων από την Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν, συνοδευόμενες ήδη από τις πρώτες λεηλασίες και πολλή τυφλή βία ποικίλων απελπισμένων ομάδων εναντίον όλων. Στο τέλος του μήνα άρχισαν αποσκιρτήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ώσπου η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη. Οι γιορτές της 28ης Οκτωβρίου εννοείται ότι ματαιώθηκαν, τουλάχιστον σ΄ επίπεδο κεντρικής εξουσίας (το ίδιο άλλωστε έγινε, αργότερα, και στις 17 Νοέμβρη και στην 25η Μαρτίου).

Στις 2 του Νοέμβρη, μετά από 6 νεκρούς (ανάμεσά τους ένας αστυνομικός κι ένας βουλευτής), 190 τραυματίες, 219 αστικούς εμπρησμούς στις μεγάλες πόλεις και 270.000 τόνους μπάζα από τις καταστροφές μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, η κυβέρνηση παραιτήθηκε. Προκηρύσσονται εκλογές για τις 10 του Δεκέμβρη. Το Χρηματιστήριο, που από καιρό ήταν σε ελεύθερη πτώση, έκλεισε, ώστε να μη καταρρακωθεί κι άλλο η αξία των μετοχών. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι πληρώθηκαν μόνο το 50% των αποδοχών τους. Μόλις αυτό γίνεται γνωστό, ο κόσμος τρέχει στις τράπεζες, οι οποίες όμως επιτρέπουν ανάληψη μόνο μέχρι 100 ευρώ ανά καταθέτη. Σημειώνονται οι πρώτες επιθέσεις κατά τραπεζών, ακολουθούμενες από λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ, φούρνους και logistics. Όλοι καταλαβαίνουν ότι, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, η Ελλάδα δε θα μπορέσει να μείνει στο ευρώ.

Οι κοινωνικές συγκρούσεις κλιμακώνονται, αλλά δεν υπάρχουν δυο διαμορφωμένα σαφή στρατόπεδα. Υπάρχουν πολλά και αντιμάχονται με διάφορους συνδυασμούς. Η προεκλογική εκστρατεία, στην οποία κυριαρχούν η σοσιαλιστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και η εθνοφυλετική της Χρυσής Αυγής, σημαδεύεται από σοβαρά επεισόδια. Σχηματίζονται δύο νέα κόμματα: το «Ριζοσπαστικό Κέντρο» από σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, οικολόγους και λοιπούς ευρωπαϊστές (πολύ αργά, έπρεπε δύο ή έστω ένα χρόνο πριν) και το «Ορθοδοξία ή θάνατος» από φανατικούς ορθόδοξους κληρικούς και λαϊκούς (την κατάλληλη ώρα για να καρπωθεί τη φυσιολογικότατη, λόγω κρίσης, άνοδο του θρησκευτικού ρεύματος).

Με το μισθό των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις ξανά στο 50% για το Δεκέμβρη, διεξάγονται οι εκλογές, τρίτες στον ίδιο χρόνο, που τις διεξάγει η υπηρεσιακή κυβέρνηση Γλυκισμένου. Σε πολλά εκλογικά τμήματα γίνονται επεισόδια (5 νεκροί, 140 τραυματίες), ενώ στο 10% των εκλογικών τμημάτων η ψηφοφορία δεν ολοκληρώνεται ή αμφισβητείται έντονα.

Τ΄ αποτελέσματα σε ποσοστά:

ΣΥΡΙΖΑ                           41%

Χρυσή Αυγή                    23%

Ορθοδοξία ή θάνατος     6%

ΝΔ + ΛΑΟΣ                      4%

Ανεξάρτητοι Έλληνες       4%

ΚΚΕ                                  3%+

ΠΑΣΟΚ + ΔΗΜΑΡ           3%-

Ριζοσπαστικό Κέντρο      3%-

Διάφοροι αριστεροί         4%

Διάφοροι δεξιοί               2%

Λοιποί, Άκυρα, Λευκά     7%

Στη Βουλή μπήκαν οι έξι πρώτοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σχημάτισε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Με πολύ μεγάλη ταχύτητα, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, πέρασε νόμο κατάργησης των μνημονίων (ψηφίστηκε από 294 βουλευτές, με 6 μόνο αποχές), αύξησε τους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων, επανέφερε τους συμβασιούχους στο δημόσιο, ανακοίνωσε την επανακρατικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, αύξησε τη φορολογία των πλουσίων και ψήφισε μια σειρά νόμους σοσιαλιστικού χαρακτήρα για να μαζέψει κάποια χρήματα και να καλύψει τις υποχρεώσεις του κράτους. Ζητάει δάνειο από τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βενεζουέλα, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν παίρνει τίποτα.

Από τις αρχές του 2013 και για τους επόμενους μήνες:

• Η ΕΕ, με έκτακτη απόφαση της Κομισιόν και μπροστά στην απειλή της μερικών ισχυρών χωρών να αποχωρήσουν από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αποβάλλει την Ελλάδα από το ευρώ. Τα κριτήρια συμμετοχής στη νέα ευρωζώνη θα είναι πολύ αυστηρά. Η αποβολή δεν προβλέπεται από καμιά συνθήκη, αλλά το Ευρωκοινοβούλιο εκ των υστέρων επικυρώνει την απόφαση αυτή. Επίσημη κρατική χρεοκοπία της Ελλάδας δεν ανακοινώθηκε ποτέ, αλλά στην πράξη επήλθε.
• Η κυβέρνηση, με μεγάλη προσπάθεια, πρόλαβε να τυπώσει μερικά δισεκατομμύρια νέες δραχμές, προτού το νομισματοκοπείο κλείσει. Παράλληλα, κυκλοφορούν και όσα ευρώ υπήρχαν στη χώρα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται με ομόλογα του δημοσίου, εξοφλητέα μετά δίμηνο, ή νέες δραχμές
• Η ηγεσία της αστυνομίας δηλώνει ότι δεν υπακούει στη νόμιμη κυβέρνηση
• Διάφορες στρατιωτικές μονάδες το ίδιο. Άλλες όμως τάσσονται στο πλευρό της κυβέρνησης
•  Λεηλασίες, ληστείες και φόνοι αρχίζουν πια να μην αποτελούν είδηση (άσε που τα ΜΜΕ σταδιακά φθίνουν). Η πορνεία αυξάνεται, αλλά το προϊόν της εξευτελίζεται Τα νόμιμα οπλοπωλεία αδειάζουν, ενώ δυναμώνει η μαύρη αγορά παράνομων όπλων
• Τα τραπεζικά υποκαταστήματα καταλαμβάνονται και λεηλατούνται σε ποσοστό 90%, αλλά πολλά τα έχουν ήδη αδειάσει οι ίδιοι ο υπάλληλοί τους. Δεν εξαιρούνται ούτε οι «ασφαλείς» θυρίδες. Δε λεηλατείται (για την ώρα;) το κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου τα αποθέματα χρυσού της χώρας. Φυλάγεται από άρματα μάχης των νομιμοφρόνων
• Πολλοί πλούσιοι, απ΄ όσους δεν έχουν φύγει στο εξωτερικό, σχηματίζουν ιδιωτικούς στρατούς, για να προστατέψουν τις περιουσίες τους
• Νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν ή υπολειτουργούν. Δικαστήρια δε συνεδριάζουν, δικαιοσύνη δεν απονέμεται. Και με την κατάληψη μερικών φυλακών, χιλιάδες επικίνδυνοι ποινικοί κρατούμενοι ξαναβγαίνουν στην πιάτσα.
• Σχηματίζονται Λαϊκές Πολιτοφυλακές, ελεγχόμενες κατά περίπτωση από την κυβέρνηση, το ΚΚΕ, τη Χρυσή Αυγή, τους Ορθούς (Ορθοδοξία ή θάνατος) ή και άλλους. Άνεργοι, στρατιώτες του πρώην ενιαίου στρατού και αστυνομικοί συμμετέχουν κατά τα γούστα τους σ΄ αυτές. Άλλες Πολιτοφυλακές σχηματίζονται από αλλοδαπούς / μετανάστες / αλλόγλωσσους. Εμφανίζονται φυσικά αναρίθμητες κοινές ληστρικές συμμορίες. Πολιτοφυλακές και συμμμορίες συχνά συγχέονται, σε εναλλασσόμενους ρόλους. Από τις μεταξύ τους συγκρούσεις, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, το Ηράκλειο, η Λάρισα, τα Γιάννενα, η Λαμία, η Ξάνθη, η Καλαμάτα και ορισμένες άλλες πόλεις χωρίζονται σε αντιμαχόμενες ζώνες. Τα στρατόπεδα εξακολουθούν να είναι πολλά και συγκεχυμένα. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι ποικίλοι αντιφρονούντες διαθέτουν εδαφική συνέχεια στην εξουσία τους.
• Η ανεργία φτάνει, καθ΄ υπολογισμό, το 45% του πληθυσμού. Ελάχιστα εργοστάσια λειτουργούν. Τα μεγαλύτερα αεροδρόμια της χώρας κλείνουν. Οι σιδηρόδρομοι το ίδιο, τόσο από ληστείες, όσο και επειδή οι σιδηροδρομικοί δεν πληρώνονται. Τα λιμάνια υπολειτουργούν. Μετά από 180 σχεδόν χρόνια, επανεμφανίζεται και εξαπλώνεται πειρατεία στις ελληνικές θάλασσες. Η εμπορική ναυτιλία παρακάμπτει την Ελλάδα. Τηλεφωνία και ταχυδρομεία καταργούνται. Τουρισμός παύει να υφίσταται, ούτε για το καλοκαίρι υπάρχει η παραμικρή κράτηση
• Η παραγωγή ρεύματος πέφτει κατακόρυφα. Τα δίκτυα ύδρευσης υπολειτουργούν. Ηλεκτρικό και νερό παρέχονται λίγες ώρες τη μέρα και, κατά περίπτωση, καθόλου. Άλλωστε, λογαριασμοί δεν εκδίδονται, όταν εκδίδονται δεν επιδίδονται κι όταν επιδίδονται δεν εισπράττονται
• Η χώρα δεν πληρώνει κανένα εξωτερικό χρέος, οπότε οι περισσότερες εισαγωγές παύουν. Αργό πετρέλαιο δεν εισάγεται. Τα τέσσερα διυλιστήριά της Ελλάδας αργούν, όταν δεν καίγονται. Το κρύο του χειμώνα σκοτώνει κατά μάζες γέρους, ορφανά, αρρώστους, φτωχούς και παιδιά σε νοσοκομεία, ιδρύματα σπίτια και δρόμους. Τα αυτοκίνητα σταδιακά παύουν να κινούνται και εγκαταλείπονται
• Οι περισσότερες εφορείες δε λειτουργούν. Φόροι σχεδόν δεν εισπράττονται
• Η κυβέρνηση συνεδριάζει, αλλά  είναι ζήτημα αν ελέγχει το 30% της χώρας. Η Βουλή συνεχίζει να υφίσταται τυπικά, αλλά όχι και πρακτικά. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση είχε χάσει τη δεδηλωμένη, εκλογές είναι αδύνατο να γίνουν
• Σχεδόν όλες οι πρεσβείες και τα προξενεία κλείνουν των ξένων χωρών στην Ελλάδα κλείνουν. Το προσωπικό τους, καθώς και τα περισσότερα μέλη των δυτικών παροικιών, το παραλαμβάνουν πολεμικά πλοία, ιδίως στον Πειραιά, με πολλή δυσκολία
• Οι πόλεις αδειάζουν, καθώς το εμπόριο τροφίμων απλά δεν υπάρχει. Οι παραγωγοί γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων κρατάνε τα τρόφιμα για τον εαυτό τους. Η μαύρη αγορά κάνει θραύση. Πολλοί φτωχοί, άστεγοι ή συνταξιούχοι λιμοκτονούν
• Οι άνθρωποι των πόλεων κλειδώνουν τα σπίτια τους και φεύγουν, χωρίς να ξέρουν τι θα βρουν αν και όταν επιστρέψουν. Περπατάνε, καραβάνια ολόκληρα στις εθνικές οδούς, φεύγουν προς την επαρχία. Στο διάβα τους θάβουν χιλιάδες παιδιά, γέρους και αρρώστους. Ο πληθυσμός των επαρχιών αυξάνεται. Χωράφια, πηγάδια, μποστάνια, καυσόξυλα από τα δάση, βάρκες για ψάρεμα, κοτέτσια, κάρα και υποζύγια είναι η νέα πραγματικότητα. Όλα υπό την αιγίδα τοπικών πολεμάρχων, εννοείται, που έχουν εγκαταστήσει φυλάκια εισόδου - διοδίων για τους εσωτερικούς πρόσφυγες
• Δημιουργείται κύμα φυγής και από τη χώρα. Χιλιάδες Έλληνες, ιδίως των πόλεων, και αλλοδαποί μετανάστες, φεύγουν με διάφορα μέσα προς όλα τα γειτονικά κράτη, τα οποία αναγκάζονται να πάρουν μέτρα περιορισμού της ροής των προσφύγων από την Ελλάδα
• Η θνησιμότητα αυξάνεται κατά 256% και οι αυτοκτονίες κατά 1.302% (τα στοιχεία καθ΄ υπολογισμό, γιατί βεβαίως δε λειτουργούν ούτε ληξιαρχεία, ούτε νεκροτομεία, ούτε στατιστική υπηρεσία). Σε μερικά μέρη επανεμφανίζεται η δουλεία, τόσο σεξουαλική, όσο και παραγωγική. Αυτό προσαυξάνει το ποσοστό των αυτοκτονιών. Ασθένειες που είχαν ξεχαστεί από δεκαετίες εμφανίζονται ξανά. Έκθετα βρέφη αφήνονται σε σταυροδρόμια με την ελπίδα να τα λυπηθεί κάποιος και να τα περιθάλψει.
• Ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας είναι ανταλλακτικό ή διεξάγεται με λίρες και κοσμήματα. Πολύ ψηλά ανεβαίνει η αξία των τροφίμων, υποζυγίων, κάρων, όπλων, πολεμοφοδίων, γεωργικών σπόρων, ζώων κτηνοτροφίας και μερικών υπηρεσιών, όπως η διάνοιξη πηγαδιών, η ιατρική ή η ασφάλεια. Πολύ χαμηλά όλες σχεδόν οι άλλες υπηρεσίες, σχεδόν μηδενική αξία για τη δευτερογενή παραγωγή
• Πολλά νησιά, ακατοίκητα ή σχεδόν ακατοίκητα, που έχουν όμως νερό, καταλαμβάνονται από αποφασισμένους αστικούς πληθυσμούς που μπορούν να τα φτάσουν με πλεούμενα. Εκεί, σε πολύ δύσκολες χειμωνιάτικες συνθήκες, ιδρύονται νέες πόλεις κι η ζωή ξεκινάει πρωτόγονα, από την αρχή
• Οι πληθυσμοί των βουνών επηρεάζονται σχετικά λιγότερο. Γενικά στο ύπαιθρο ή κατάσταση είναι καλύτερη απ΄ ό,τι στις μεγάλες πόλεις
• Οι καλόγεροι του νομού Άθω απαγορεύουν με τα όπλα την είσοδο σε οικογένειες Σαλονικιών, Σερραίων και Δραμινών που θέλουν να μπουν στο νομό τους και να καλλιεργήσουν εδάφη, επειδή αυτές έχουν και θηλυκά μέλη. Οι ίδιοι μοσχοπουλάνε μερικά πρωτόγονα αγροτικά εφόδια και κάτι γέρικα ζώα στους λιμοκτονούντες αστούς
• ΜΜΕ παύουν σταδιακά να υφίστανται. Λόγω μη ρευματοδότησης, δε λειτουργούν ούτε κινητά, ούτε διαδίκτυο, ούτε τηλεόραση. Μόνο όσοι έχουν απόθεμα από μπαταρίες ή το αυτοκίνητό τους διαθέτει ακόμα βενζίνη, μπορούν ν΄ ακούσουν αυτοσχέδιους ραδιοφωνικούς σταθμούς, οι οποίοι, όμως, μεταδίδουν αμφίβολης εγκυρότητας ειδήσεις. Τυπώνονται ωστόσο προκηρύξεις, με πρωτόγονους συνήθως τρόπους. Κύρια μέσα «ενημέρωσης» αναδεικνύονται οι φήμες και, καθώς οι ήχοι των μηχανών έχουν σχεδόν εκλείψει, τα χωνιά.
• Διάφορες απόπειρες πραξικοπήματος από διάφορους αποτυχαίνουν, γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει το σύνολο της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί άθροισμα καπετανάτων. Τότε κάποιοι θυμούνται τον παλιό, προφητικό όρο «σομαλοποίηση»
• Μια εξαιρετικά αποδοτική επιχείρηση, που τη χρηματοδοτούν πλούσιοι Έλληνες του εξωτερικού, είναι η εξής: η αποστολή ένοπλων πρακτόρων στην Ελλάδα, συνήθως με ελικόπτερο, ο εντοπισμός προσώπων που τους ενδιαφέρουν (συνήθως συγγενών τους) και η ασφαλής μεταφορά τους στο εξωτερικό. Αυτό το πετυχαίνουν με χρηματισμό, στρατιωτική επιχείρηση ή συνδυασμό τους. Ή αποτυχαίνουν, οπότε οι πράκτορες (συνήθως Έλληνες πρώην στρατιωτικοί ή αστυνομικοί) δεν έχουν καλό τέλος.
• Μερικοί από τους γείτονες εποφθαλμιούν εδάφη τής κατακερματισμένης χώρας. Το ελληνικό θέμα συζητιέται ξανά και ξανά στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στην Κομισιόν, αλλά οι μεγάλες χώρες δεν ομοφωνούν περί του πρακτέου. Εξασφαλίζουν μόνο την ελευθεροναυσιπλοϊα στους διεθνείς ναυτικούς διαύλους του Αιγαίου (από και προς Σουέζ, Δαρδανέλια και Γιβραλτάρ), εποπτευόμενη από πολεμικά τους πλοία. Συντονιστής η αμερικάνικη βάση της Σούδας, που κανείς δεν τολμάει /μπορεί / θέλει να την αγγίξει. Πάντως το ΝΑΤΟ εγγυάται την ακεραιότητα της χώρας, όσο η Ελλάδα (ή έστω η κεντρική της κυβέρνηση) παραμένει μέλος του
• Ελάχιστοι Έλληνες φαίνεται να βγάζουν λογικά συμπεράσματα από την κατάσταση που βιώνουν. Με βάση την τελευταία έγκυρη δημοσκόπηση (8 του Μάρτη), που έγινε στην Ελλάδα πριν την πλήρη κατάρρευση, το 88% των ερωτηθέντων είναι «σίγουροι» ή «σχεδόν σίγουροι» ότι για την κατάσταση φταίνε «οι ξένοι». Ειδικότερα οι Γερμανοί (93%), οι Αμερικάνοι (78%), οι Εβραίοι (82%) και συνολικά η ΕΕ (79%). Πλευρές της ελληνικής ζωής που ήταν κυρίαρχες μέχρι το 2010, όπως η απληστία, η απομάκρυνση από τη φύση, η εμμονή στην καλοπέραση, ο κρατισμός, η θρησκομανία, η αμοιβή δίχως εργασία, η θεωρητικολογία, το «ρίξιμο» του διπλανού, η απουσία πρακτικού πνεύματος, η σώρευση άχρηστου πλούτου, η απουσία ρεαλισμού, ο ελληνοκεντρισμός, ο υπερδανεισμός, το πελατειακό σύστημα, η απουσία κοινωνικής συνείδησης, η φοροδιαφυγή, η χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας, ο συμφεροντολογικός ατομισμός κλπ θεωρείται ότι φταίνε σε ποσοστά από 0 μέχρι 10%
• Τον Ιούλιο του 2013, ο πρώην βασιλιάς Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ / Χριστιανός / Ντεγκρέτσια κλπ κλπ ζητάει επαναφορά της μοναρχίας στην Ελλάδα, γιατί «μόνον έτσι θα σωθή ο λαός Μου και θα επανέλθη η ομαλότης». Διαγκωνίζεται όμως α. με επιφανείς παλιούς πολιτικούς, που προσφέρουν τον εαυτό τους ως διέξοδο β. με τα άκρως ισχυροποιημένα άκρα του ελληνικού πολιτικού φάσματος γ. με δύο κοντινές χώρες, που εγγυώνται «προσωρινή αστυνόμευση και προστασία» ελληνικών εδαφών.

Αυτή τη στιγμή (Αύγουστος 2013) κάθε -μα κάθε- πιθανότητα που αφορά το μέλλον της σομαλοποιημένης Ελλάδας είναι ανοιχτή.

Σήφης Στραμύδης, Αλεποχώρι Ατικής

Αύγουστος 2012