Ένα μάθημα από το σκοτσέζικο ποδόσφαιρο

Ο φίλος μου ο Έρικ μου έστειλε τις προάλλες ένα λινκ που περιείχε ένα από τα πιο συναρπαστικά κείμενα που διάβασα τελευταία. Δεν ήταν άρθρο γνώμης για την οικονομική κρίση ή για το σκάνδαλο με το Libor ή για το iPad mini ή για οτιδήποτε από αυτά που με ενδιαφέρουν. Ήταν για κάτι που δεν με ενδιαφέρει καθόλου: Το σκοτσέζικο ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα, ήταν το live blog του BBC για όσα συνέβησαν την περασμένη Παρασκευή στο Σκοτσέζικο ποδόσφαιρο. Δεν ακούγεται και πολύ συναρπαστικό, ε; Μα ήταν.

Μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ.

Συνοπτικά, συνέβησαν τα εξής: Μια από τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας (αν μπορείς να την πεις χώρα τη Σκοτία), η Ρέιντζερς, μετά από κακοδιαχείριση πολλών χρόνων πτώχευσε τον περασμένο Φεβρουάριο και μπήκε σε καθεστώς επιτήρησης, καθώς δεν μπορούσε να αποπληρώσει χρέη ύψους 134 εκατομμυρίων λιρών. Λίγο αργότερα, επιχειρηματίες αγόρασαν τα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας και ανέλαβαν να κάνουν σύσταση νέας εταιρίας στη θέση της παλιάς. Η παλιά, ως πτωχευμένη, έπαψε να είναι μέλος της Σκοτσέζικης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της Premier League. Η νέα Ρέιντζερς θα έπρεπε να κάνει αίτηση για να λάβει μέρος στα Σκοτσέζικα πρωταθλήματα από την αρχή, ξεκινώντας από τις χαμηλότερες κατηγορίες.

Κι έκανε.

Έχε υπ' όψιν ότι μιλάμε, ας πούμε, για τον Παναθηναϊκό της Σκοτίας, τη δεύτερη δημοφιλέστερη ομάδα μετά τη Σέλτικ. Το 28% των εισιτηρίων που πουλήθηκαν πέρυσι στη Σκοτσέζικη Premier League πουλήθηκαν σε αγώνες της Ρέιντζερς.

Καλά ως εδώ; Πάμε παρακάτω.

Την Παρασκευή λοιπόν μαζεύτηκαν στο Χάμπντεν της Γλασκώβης (εκεί όπου ο Ζιντάν είχε βάλει αυτό το τρομερό γκολ στον τελικό του Champions League το 2002, το οποίο είχα την τύχη να δω live) οι εκπρόσωποι των ομάδων των τριών χαμηλότερων κατηγοριών για να ψηφίσουν σε ποια από αυτές θα συμμετείχε η "Νέα Ρέιντζερς". Επειδή πρόκειται για ομάδα μεγάλη, με πολλούς οπαδούς και λαμπρή ιστορία, κάποιοι πρότειναν να πάει κατευθείαν στη Α' κατηγορία, ένα σκαλοπάτι κάτω από την Premier League δηλαδή. Αυτή την άποψη τη στήριζαν κυρίως οι υπεύθυνοι της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, για ευνόητους, οικονομικούς λόγους. Αλλά το σημαντικό είναι άλλο:

Οι υπεύθυνοι της Ρέιντζερς διαφωνούσαν.

Ο προπονητής της Άλι Μακόιστ διαφωνούσε.

Οι φίλαθλοι της Ρέιτζερς διαφωνούσαν.

Αυτοί ήθελαν η ομάδα τους να πάει στην Γ' κατηγορία, την τελευταία. Ναι, ακόμα και οι φίλαθλοι. Διαβάζοντας τα σχόλιά τους όπως αναπαράγονται από το liveblog του BBC σκοντάφτεις συνέχεια στη λέξη "integrity". Οι άνθρωποι (όχι όλοι, ασφαλώς, αλλά πολλοί) ήθελαν να πάει η ομάδα τους στην τελευταία κατηγορία, να ξεκινήσει από την αρχή, να χτυπήσει πρωτάθλημα μετά από τέσσερα χρόνια και βάλε, μόνο και μόνο για την αξιοπιστία του Σκοτσέζικου ποδοσφαίρου και την αξιοπρέπεια της ομάδας τους. Για την κάθαρση.

Διάβασα ολόκληρο αυτό το πράγμα, από την αρχή μέχρι το τέλος, αδιαφορώντας για τα άγνωστα ονόματα ανθρώπων και ομάδων, μόνο και μόνο για να δω τι θα γίνει και, φυσικά, για να βρω το λάκκο στη φάβα. Μα δεν υπήρχε λάκκος. Οι ομάδες τελικά ψήφισαν η Ρέιντζερς να πάει στη Γ' κατηγορία. Να ένα ενδεικτικό σχόλιο οπαδού:

Douglas Dunlop: "I am happy with the outcome. We didn't want any favours. We can now look to the future with our dignity intact."

Να μέρος της δήλωσης του προέδρου της "Νέας Ρέιντζερς": "We are grateful to be accepted as members of the SFL and accept their decision to vote us into Division 3. (...) From the outset, we made clear we would play where we were told to play and we just want to get back to playing football".

Συγνώμη γι' αυτό που θα σου κάνω τώρα, αλλά είναι αναμενόμενο κι αναπόφευκτο.

Να μια πολύ συνοπτική καταγραφή του τι συμβαίνει όταν μια Ελληνική ομάδα έχει χρέη που δεν μπορεί να αποπληρώσει.

Ρυθμίσεις. "Άρθρα 44". "Πτωχευτικός κώδικας".

Από το 2001, επί υπουργείας Ευάγγελου Βενιζέλου, μια ομάδα που κατέρρεε από τα χρέη δεν χρειαζόταν καν να πέσει κατηγορία. Απλά άλλαζε όνομα και μετοχική σύσταση κι αυτό ήταν. "Νέος Πανιώνιος", σου λέει, κι όλα μια χαρά.

Κι από τους πολιτικούς και τους παράγοντες, βέβαια, αυτά περιμένεις. Και οι Σκοτσέζοι παράγοντες προσπαθούσαν να χώσουν τη Ρέιντζερς στην Α’ κατηγορία, κι ακόμα και τώρα ψάχνουν παραθυράκια και κόλπα για να μη χάσει έσοδα το πρωτάθλημα. Έτσι συμπεριφέρονται αυτοί παγκόσμια, από τη φύση τους.

Μα άλλο είναι το πιο σημαντικό.

Αλλού είναι το νόημα.

Οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων που να εύχονται η ομάδα τους να πέσει στην Γ’ κατηγορία, για την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια.

Αυτό μας λείπει.

Η πάστα ανθρώπων που δεν ανήκουν σε καμιά ελίτ, ποδόσφαιρο τους αρέσει να βλέπουν, κι αγαπούν μια ομάδα παθιασμένα, αλλά έχουν το αξιακό σύστημα που τους κάνει να αξιολογούν τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια ως πράγματα πιο σημαντικά από ένα πρωτάθλημα.

Φοβάμαι πως εδώ δεν έχουμε αρκετούς τέτοιους.

www.georgakopoulos.org