«Σιμώνει ο νέος ο Λόγος» που τόσο τον φοβάται ΤΟ Σύστημα

Σιμώνει, λέμε, ο νέος ο Λόγος, όχι γιατί οι ενδείξεις συνηγορούν για κάτι τέτοιο, στη χώρα του Λαϊκισμού και των καμένων μυαλών. Κάθε άλλο: οι ενδείξεις δείχνουν ακλόνητη τη Βασιλεία του παλαιού Λόγου. Απλώς ευχόμαστε, ξορκίζοντας το χτικιό του Λόγου του παλαιού, να σιμώσει ο νέος ο Λόγος, γιατί αν δεν σιμώσει θα μας καταπιεί η μαύρη νύχτα… Γιατί αν δεν σιμώσει ο νέος ο Λόγος, αν δεν μας αποκαλυφθεί η αλήθεια του, τότε θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί το Σοβιπελατειακό Κράτος, το οποίο βυθιζόμενο πλέον παρασύρει όλη την κοινωνία μαζί του προς το έρεβος της χρεωκοπίας.

Σιμώνει λοιπόν ο νέος ο Λόγος και τι λέει; Ότι αυτό το Σοβιπελατειακό κράτος τελείωσε εκ των πραγμάτων. Και ότι οι δόλιοι μουεζίνηδες που τσιρίζουν ότι δεν πάει πουθενά αυτό το κράτος, ότι εδώ θα μείνει, αφού πρώτα επιστρέψει στο 2009, λένε ψέματα. Και ότι έτσι, ένα φτηνιάρικο παιγνίδι εξουσίας, που μεθοδεύουν αυτοί οι πονηροί Μάρτυρες, αν κλιμακωθεί ανεξέλεγκτα, μπορεί να φέρει ως αποτέλεσμα μια ανθρωπιστική καταστροφή. Και λέει επίσης, ο νέος ο Λόγος που σιμώνει, ότι αν υπάρξει ανδρεία και λογική, θα βρεθούν κάποιοι γενναίοι, που θα κληθούν να εφαρμόσουν μια δύσκολη αλλά λυτρωτική πολιτική (δηλαδή ένα σχεδιασμένο από εμάς λυσιτελές Μνημόνιο) και θα ξαναφέρουν τα χαμένα χαμόγελα της δημιουργικής αισιοδοξίας. Αν όχι, τότε θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτό το κουτσό πράμα που λέγεται Μνημόνιο, το οποίο φυσικά παραμένει καλύτερο και συνεκτικότερο από τις χύμα ιδέες του αδηφάγου πονηρού Συστήματος (που επιδιώκει ματαίως να εξασφαλίσει την αδύνατη διάσωσή του)…

Επειδή όλη η βαβούρα που επικρατεί είναι κατά της ουσίας του δημοκρατικού διαλόγου, είναι ολοφάνερο ότι η πρώτη λύση απολείεται να μας κάτσει. Γιατί στην κοιτίδα του ξελιγωμένου νεολαϊκισμού είναι σχετικά δύσκολο να βρεθούν γενναίοι και ανδρείοι πολιτικοί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, που θα οδηγούσαν προς την σχεδιασμένη εκ των έσω βέλτιστη λύση για το δράμα των ελλειμμάτων και του χρέους μας.

Μάλλον η δεύτερη λύση θα επιβληθεί από την ζωή. Έτσι το γνωστό Μνημόνιο θα υλοποιηθεί, όσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί χωρίς τις αυτονόητες παλινωδίες των πολλών ντόπιων και ξένων κοκόρων, δια πυρός και σιδήρου, με χλωμά αποτελέσματα…

Και ο νέος ο Λόγος που σιμώνει, θα εξηγήσει γιατί δεν θα φτιάξουμε το καλό δικό μας Μνημόνιο, αλλά θα πιούμε το κακό ξενόφερτο Μνημόνιο, για του οποίου τη σύνταξη δεν ερωτηθήκαμε… Απλώς γιατί όσοι πολέμησαν λυσσαλέα κάθε συζήτηση για οποιαδήποτε λύση, ας τους πούμε Αμνήμονες, έκαναν κάποιες κρίσιμες βασικές παραδοχές του τύπου:

«Καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά πτωχός και ασθενής. Όχι τι μπορούμε τώρα, αλλά τι θα έπρεπε να μπορούμε τώρα. Και γιατί δεν το μπορούμε τώρα; Και ποιος φταίει που δεν μπορούμε τώρα; Και εδώ και τώρα αυτός που φταίει να απολογηθεί και να του αποδοθούν ευθύνες και ας καίγεται εν τω μεταξύ το σπίτι μας»… Δηλαδή οι Αμνήμονες κατηγορούν για όλα τους Μνήμονες, χωρίς να νοιάζονται ότι υπάρχει ένα κενό -που πρέπει να καλύψουμε- μεταξύ αυτού που πρέπει άμεσα να κάνουμε (να επιζήσουμε παρά τις δυσκολίες) και εκείνου που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να μπορούμε να κάνουμε (να ευημερούμε χωρίς δυσκολίες). Έτσι όταν έλεγε κάποιος την κακιά λέξη ‘Μνημόνιο’, χωρίς επιχειρήματα το αυτονόητο σχόλιο ήταν ‘Φτου κακά’, ή ‘κρεμάλα στους προδότες’…

Είναι μειονέκτημα για τον νέο τον Λόγο που σιμώνει, το γεγονός ότι μόνο φθαρμένα στελέχη (του θλιβερού πολιτικού συστήματος το οποίο έχτισε Το Σύστημα) βγαίνουν και υποτίθεται ότι χτυπούν αυτό Το Σύστημα, όπως έδειξαν και οι Προγραμματικές στη Βουλή… Αστεία πράματα δηλαδή, η κυβέρνηση Σαμαρά, Παναγιωτόπουλου, Ευριπίδη, Λυκουρέντζου, Αβραμόπουλου και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων να υπερασπίζεται τη Μεταρρύθμιση που τόσο σκληρά αντιμάχονταν μέχρι πρό τινος… Έτσι την περνάμε όλοι οι ραγιάδες στον ντουνιά, πετάμε τζάμπα μαγκιές και τις παίρνουμε πίσω ταπεινωμένοι, κάνοντας ότι δεν καταλάβαμε τι συμβαίνει, ενώ το κύρος μας χτυπάει τους έσχατους πάτους…

Το ανέκδοτο είναι γνωστό: ο λαγός διαδίδει στα άλλα ζώα του δάσους ότι είναι εξαιρετικά ζωηρός σεξουαλικά και όποτε βλέπει το λιοντάρι το ‘κανονίζει’ ‘κανονικά’. Κάποια στιγμή φτάνει στα αυτιά του λιονταριού το τι διαδίδει ο λαγός και ζητεί να του τον φέρουν μπροστά του. «Πώς πάει, λαγέ;», «μια χαρούλα, βασιλιά λιοντάρι!». «Σα να πήρε το αυτί μου, ρε λαγέ, πως κάτι λες για μένα…», «εντάξει, βασιλιά μου, μην δίνεις σημασία τώρα, να μωρέ, λέμε πότε πότε και καμία μπιπ για να περνάει η ώρα…»…

Δεν θα ‘ταν και υπερβολή να πει κανείς ότι το ανέκδοτο διαχρονικά ταιριάζει γάντι στον νεοελληνικό λαϊκισμό, όπου λαγός η Ελλάδα και όπου λιοντάρι ο εκάστοτε ισχυρός που συναλλάσσεται μαζί της… Με την υποσημείωση ότι όντας στην αντιπολίτευση οι ηγέτες μας λένε διάφορα για να περνάει η ώρα, τα οποία συνήθως παίρνουν πίσω ακέραια, όταν αναλαμβάνουν την εξουσία (ίσως μόνο το Μέγα Τοτέμ, ο Αντρέας με το όνομα, συνέχιζε και ως εξουσία να την κανελλώνει τη μουσταλευριά)…

Πες, πες, της γειτονιάς μας ο τρελός, που όλα ανάποδα τα βλέπει, μες στου μυαλού του τον καθρέφτη, αρχίζει πια να μην είναι μόνο ένας. Φυτρώνουν από δω και από κει, λοιπόν, κάτι τέτοιοι τρελοί εσχάτως και αλλάζει λίγο ο χάρτης της αλήθειας… Σιμώνει ο νέος ο Λόγος, δηλαδή, γιατί οι τρελοί, που τολμούν να αρθρώνουν κάποια ψήγματά του, αρχίζουν να ψιλοπληθαίνουν.

Και τώρα που βγαίνουν οι Μάρτυρες του Σοβιπελατειακού Κράτους και απειλούν, ας πούμε, «Δεν θα περάσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ!», τώρα αρχίζουν οι περισσότεροι να κατανοούν τη Μεγάλη Απάτη:

Τριάντα χρόνια τώρα, ΤΟ Σύστημα χτιζόταν πάνω στην ισχυρή αμυντική βάση του ότι όποιος υπερασπίζεται τη Λογική και τον Κοινό Νου είναι Νεοφιλελεύθερος. Όταν αυτό σταδιακά έγινε βεβαιότητα, τότε η συζήτηση γινόταν ανάποδα: είναι δυνατόν αυτά τα λογικοφανή πράματα που μας λες να είναι λογικά, αφού εξ ορισμού είναι νεοφιλελεύθερα; Όχι! Άρα μπορεί να λες πειστικά κάποια πράγματα, αλλά αφού είναι νεοφιλελεύθερα, γιατί να κάτσω να σε ακούσω; Κλείνω λοιπόν τα αυτάκια μου και πάω παρακάτω… Με αυτό τον τρόπο συζήτηση δεν μπορούσε να διεξαχθεί στη Δημόσια Σφαίρα. Και έτσι πήγαινε σχοινί κορδόνι η βεβαιότητα, ότι όποιος λέει τέτοια λογικοφανή αμαρτωλά πράματα, πρέπει να απομονώνεται ως νεοφιλελεύθερος. Η πικρή αλήθεια είναι ότι αρχικά τον αντίλογο σε αυτό ΤΟ Σύστημα τον ασκούσαν μόνο κάτι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι, οπότε αυτή η βεβαιότητα χτίστηκε αρκετά εύκολα. Σου την έλεγε ο νεοφιλελεύθερος και του απαντούσες ‘πάψε βρε, κοινωνικά ανάλγητε’, οπότε του έπαιρνες τη μπουκιά από το στόμα και το κέρδιζες το ακροατήριο…

Τριάντα χρονάκια, όποιος έλεγε ότι δεν μπορεί να ζει ένας λαός συνεχώς με παραπανίσια δανεικά, γιατί κάποια στιγμή θα τον στριμώξουν οι δανειστές και θα κακοπεράσει τόσο αυτός όσο και τα παιδάκια του, πέρναγε στο περιθώριο της απαξίωσης και της απομόνωσης.

Έτσι, η παρακρατική πολυμετοχική Ανώνυμος Εγκληματική Εταιρεία «Το Ελληνικόν Σοβιπελατειακόν Κράτος Α.Ε.Ε.», κάτι σαν εταιρεία δολοφόνων ένα πράμα, που είχε ως στόχο την ευημερία των μετόχων της μέσω της δολοφονίας της λογικής, της αξιοκρατίας και της νομιμότητας, ζούσε και βασίλευε εις βάρος των απογόνων της. Και επιδαψίλευε όλου του κόσμου τα αγαθά σε όλους τους μετόχους της. Πολλά στους λίγους μεγαλομετόχους, λίγα στους πολλούς μικρομετόχους, όλους ευχαριστημένους ανάλογα με τον βαθμό της ξελιγωμάρας τους.

Έτσι λοιπόν ο νέος ο Λόγος που σιμώνει είναι έτοιμος να καταδείξει πολλά. Πως όταν λέει ο Ρομπέν των μεροκαματιάρηδων, ο παράκλητος αγωνιστής κ. Φωτόπουλος, από το βήμα της γενικής συνέλευσης των μετόχων της εταιρείας, ότι δεν εκφράζεται ως ιδιοκτήτης της ΔΕΗ αλλά ανησυχεί για το μέλλον της και τονίζει ότι «αν αυτή ξεπουληθεί, θα τριπλασιαστεί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος» λέει ψέματα. Και γιατί η ιδιωτικοποίηση δεν είναι ξεπούλημα, όπως δολίως υπονοεί. Αλλά και γιατί η τιμή του ηλεκτρικού θα πάθει ό,τι έπαθε και η τιμή των τηλεπικοινωνιών, τότε που καταστροφολογούσαν οι αντίστοιχοι Φωτόπουλοι του ΟΤΕ, πριν να καταρρεύσουν οι τιμές στα σημερινά επίπεδα…

Έτσι λοιπόν ο νέος ο Λόγος που σιμώνει θα δείξει ότι όταν ο κ. Φωτόπουλος λέει «Μαζί θα δώσουμε τον Αγώνα», εννοεί τον πόλεμο χαρακωμάτων που δίνει ΤΟ Σύστημα, αποκαλώντας μάλιστα τους αντιπάλους του «συστημικούς».

Θα δείξει ο νέος ο Λόγος που σιμώνει, τι ακριβώς εννοεί ο κ. Φωτόπουλος, λαμπρός εκπρόσωπος του αδίστακτου Συστήματος, όταν επικαλείται τις αντιδράσεις που εγείρονται, καθώς με την πώληση κομματιών της ΔΕΗ εκχωρείται και μέρος της ασφαλιστικής περιουσίας των εργαζομένων. «Αυτό όμως είναι το 1% των αιτημάτων μας, ενώ το 99% έχει να κάνει με την προστασία της κοινωνίας», ιδού ποιο είναι το κοκό δηλαδή… «Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάννα του μεροκαματιάρη», υπονοεί ο ειλικρινής κ. Φωτόπουλος. Όμως, τότε που έκλαιγε για το χαράτσι και απειλούσε ότι πάνω από το πτώμα του θα κοπεί το ρεύμα του «μεροκαματιάρη», απέκρυπτε το ζουμί. Ότι το Ασφαλιστικό Ταμείο των υπαλλήλων της ΔΕΗ, επιφανών στελεχών του Σοβιπελατειακού κράτους, ετησίως επιδοτείται εις βάρος των μεροκαματιάρηδων, που πληρώνουν φόρους και χαράτσια υπέρ υγείας και μακροημερεύσεως του κ. Φωτόπουλου. Και μάλιστα κατά ποσό λίγο μικρότερο του ενός δισ. Ευρώ, ποσό συγκρίσιμο με το συνολικό ποσό του χαρατσιού της ΔΕΗ, που τόσο πολέμησε ο κ. Φωτόπουλος, για τον μεροκαματιάρη, ρε γαμώτο… Άλλως ειπείν, ο κ. Φωτόπουλος κλαψούριζε ενοχικά, γιατί κατά βάθος ήξερε ότι το χαράτσι το πληρώνει η κοινωνία, για να βγουν οι προνομιούχες συντάξεις των ΔΕΗτζήδων…

Τώρα όμως που «Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π’ όλα θα τα βάψει στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι»*, είναι πιθανό να αρχίσει να αποκαλύπτεται πόσο υποκριτές είναι όλοι αυτοί οι Συστημικοί Μάρτυρες του Σοβιπελατειακού Κράτους, που με νύχια και με δόντια θα επιδιώξουν να μην αλλάξει τίποτε. Να μην θιγούν τα ήδη μαραζωμένα κεκτημένα τους και να ξανανθίσουν εις βάρος του συνόλου τα προνόμιά τους, πράγμα όμως πλέον τεχνικά και ουσιαστικά ανέφικτο. Αφού ξύπνησαν πρώτα οι χορηγοί κουτόφραγκοι που χρηματοδοτούσαν το κόλπο και τώρα θα ξυπνήσουν και τα υποζύγια που κουβαλούν στις πλάτες τους επί δεκαετίες τούς εν λόγω «αντισυστημικούς» Μάρτυρες ΤΟΥ Συστήματος…

*Από το ‘Πνευματικό Εμβατήριο’ του Άγγελου Σικελιανού