Ίσως να θυμόσαστε ότι το Γενάρη που μας πέρασε τρία σημαντικά έργα τέχνης, πολύ μεγάλης αξίας (ανάμεσά τους κι το «Κεφάλι γυναίκας» του Πικάσο), είχαν κλαπεί από την Εθνική Πινακοθήκη. Μια ανώτερη υπάλληλος του Ιδρύματος, επιμελήτρια εκθέσεων, ανέβασε στον κλειστό λογαριασμό της στο facebook διάφορα δημοσιεύματα, αλλά και σχόλια, που επέκριναν τη διοίκηση της Πινακοθήκης για τα πλημμελέστατα μέτρα φύλαξης και το αποτέλεσμά τους.
Οι μήνες πέρασαν. Και στη μεν εξιχνίαση της κλοπής δεν υπήρξε καμιά πρόοδος, η δε υπάλληλος (υπό την ιδιότητα και του γραμματέα του Συλλόγου Εργαζομένων στην Πινακοθήκη) επέμεινε να ρωτάει τη διοίκηση ποια μέτρα έχουν ληφθεί στον τομέα της ασφάλειας, ώστε ν΄ αποτραπούν άλλες κλοπές στο μέλλον.
Η διοίκηση του Ιδρύματος -αντί να τοποθετηθεί επί της ουσίας του θέματος (=πώς δηλαδή να μην γίνουν άλλες κλοπές), και επειδή «ανακάλυψε» (από διαρροή ποιος ξέρει τίνος μέλους της κλειστής ομάδας των «φίλων») τι είχε γραφτεί στο facebook- απάντησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, με πειθαρχική δίωξη. Συγκεκριμένα, με ομόφωνη απόφασή του, το Διοικητικό Συμβούλιο της Πινακοθήκης παραπέμπει την επιμελήτρια στο πειθαρχικό συμβούλιο του υπουργείου Πολιτισμού, με τις εξής κατηγορίες: αναξιοπρεπής συμπεριφορά, παραβίαση εχεμύθειας, χρήση υπηρεσιακών πληροφοριών για ιδιωτικό συμφέρον και χρήση απρεπών εκφράσεων, όλα αυτά σε «έγγραφα».
Όπως γράφει τη σελίδα του ο e-lawyer Βασίλης Σωτηρόπουλος: «η επιμελήτρια αρνείται ότι η κριτική που άσκησε είχε τα παραπάνω στοιχεία και καταγγέλλει την αθέμιτη παρέμβαση στο απόρρητο των επικοινωνιών της, καθώς και την απόπειρα της διοίκησης να καταπνίξει την ελεύθερη έκφραση ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην Εθνική Πινακοθήκη. Παράλληλα, επισημαίνει ότι η απόφαση εκδόθηκε από όργανο με κακή σύνθεση, χωρίς προηγούμενη ακρόασή της, κατά παράβαση της αρχής της αμεροληψίας και ζητά την άμεση αρχειοθέτησή της, ενώ επιφυλάσσεται να προσφύγει στα θεσμικά όργανα και στη Δικαιοσύνη για την πλήρη δικαίωσή της». Τονίζει επίσης ότι η επιμελήτρια έχει 28 χρόνια ευδόκιμη υπηρεσία στο ίδιο Ίδρυμα.
Ως εξωτερικός σχολιαστής, έχω την εντύπωση ότι πιθανολογούνται στοιχεία εκδικητικότητας στην πειθαρχική δίωξη. Η συνδικαλιστική ιδιότητα τής υπαλλήλου συνηγορεί σ΄ αυτό. Έξι μήνες μετά την τριπλή κλοπή, η διοίκηση, αντί να πει ποια μέτρα έχει πάρει (αν έχει πάρει), ώστε να μη επαναληφθεί κάτι παρόμοιο (ή και χειρότερο), απαντάει με δίωξη τής υπαλλήλου που ρωτάει. Τι θα γίνει αν αύριο ξαναγίνουνε άλλες κλοπές;
Επιπλέον, αν η επιμελήτρια ήθελε όντως να βλάψει, δε θα χρησιμοποιούσε κλειστό λογαριασμό facebook. Όποιος ξέρει λίγο από διαδίκτυο, ξέρει τι γράφεται στους κλειστούς λογαριασμούς. Κλειστός λογαριασμός σημαίνει πρόσβαση για λίγους. Και σίγουρα ένα σχόλιο σε κλειστό λογαριασμό δεν μπορεί να θεωρηθεί «έγγραφο». Εδώ λοιπόν τίθενται όντως ζητήματα σχετικά με το απόρρητο των ιδιωτικών επικοινωνιών. Το ότι κάποιο μέλος της ομάδας λειτούργησε σα χαφιές, για να το πω έτσι χοντρά, δε σημαίνει ότι δεν ήταν κλειστή η συζήτηση.
Διαβάζω τον κατάλογο των μελών του ΔΣ της Πινακοθήκης.
Πρόεδρος: Α. Μπότσος, επίτιμος πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου∙ αντιπρόεδρος: Β. Ράπανος, Διοικητής της ΕΤΕ, μέσω του αναπληρωτή του Μ. Φρούσιου, διευθυντή ΕΤΕ (ο κ. Ράπανος είναι ο υπουργός οικονομίας της νέας κυβέρνησης)∙ μέλη: Ε. Σούτζου-Βαρότσου, δικηγόρος∙ Ν. Ζίας, ομότιμος καθηγητής ιστορίας της τέχνης ΕΚΠΑ∙ Φ. Ι. Δημακοπούλου, Διευθύντρια του Ινστιτούτου Συγχρονης Ελληνικής Τέχνης· Μ. Αρφαράς, χαράκτης, καθηγητής ΑΣΚΤ∙ Α. Βοζάνη, αρχιτέκτονας, επίκουρη καθηγήτρια ΕΜΠ∙ Π. Τουρνικιώτης, αρχιτέκτονας, καθηγητής ΕΜΠ∙ A. Κομνηνός, επιχειρηματίας και συλλέκτης (μέσω του αναπληρωτή του, του ζωγράφου Γ. Ρόρρη).
Πρόσωπα πρώτης γραμμής: επιστήμονες, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι της τέχνης. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ότι τέτοιοι άνθρωποι δίνουν προτεραιότητα σε μια πειθαρχική δίωξη, αντί ν΄ απαντήσουν επί της ουσίας, στα ερωτήματα και σχόλια για την ασφάλεια του Ιδρύματος που διοικούν.
