Το νέο αύριο είναι το χθες

Όταν άκουσα τον Πάνο Καμμένο να φωνάζει το σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες», η καρδιά μου σπαρτάρισε. Μετά άκουσα την Αλέκα να κάνει την αντιδιαστολή με το παλιό καλό Πασοκ της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Όταν ο Αλέξης βροντοφώναξε απλώνοντας τα χέρια του όπως Εκείνος, «θα στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις δυνάμεις του χθες», δάκρυσα, είχα χρόνια να κλάψω. Οι αμφιβολίες μου έγιναν ελπίδα όταν η Αυριανή του Γιώργου Κουρή στην πρώτη σελίδα παρουσίασε ολοσέλιδο τον Αλέξη με τίτλο «Ο νέος Αντρέας». Ώσπου ήρθε η μεγάλη ώρα, οι ελπίδες μου δεν διαψεύστηκαν, όλα είναι δυνατά, τώρα είναι η ώρα: Ο Σύριζα πρότεινε για υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Γεράσιμο Αρσένη! Τον άνθρωπο που έγραψε την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Σε τρία υπουργεία, Άμυνας, Παιδείας, Οικονομίας. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Τον άνθρωπο της Αλλαγής, του σοσιαλισμού. Αν όχι αυτόν, ποιον; Αν όχι τώρα, πότε;

Η καρδιά μου χτυπάει με τρελό ρυθμό. Νοιώθω την νεανική ορμή να φουντώνει, είμαι πάλι εικοσάρης. Τα φλογερά μας νιάτα, ο επαναστατικός ενθουσιασμός, θα φέρουν την δικαίωση των μη προνομιούχων. Με ελπίδα, με αγωνιστική ορμή ετοιμάζομαι να υποδεχτώ το 1981. Στις 18 Ιούνη σοσιαλισμός. Τα νιάτα μας, θυσία για την Αλλαγή.

Αχ, πόσο χρόνο χάσαμε. Όλα τα ξέραμε, όλα τα είχαμε πει στις συνελεύσεις της Νομικής του ’70. Θα κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, θα βγάλουμε τα λεφτά απ’ τα θησαυροφυλάκια που κάθονται κρυμμένα, κέρδη για τους τραπεζίτες. Θα τα κάνουμε επενδύσεις, θα τα κάνουμε έργα για το λαό, σύμβουλος επενδύσεων ο σύντροφος Στρατούλης, σκέφτεστε κάποιον άλλο καλύτερο; Αν όχι αυτός, ποιος; Θα φορολογήσουμε τις εταιρείες που έχουν ζημιές. Τα ξέρουμε εμείς τα κόλπα των καπιταλιστών. Παρουσιάζουν ζημιές για να μας ξεγελάσουν, θα φορολογήσουμε το τζίρο τους. Θα αντιμετωπίσουμε καταπρόσωπο τους πράκτορες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που ισχυρίζονται ότι έτσι θα απολυθούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις θα κλείσουν. Σιγά μη κλάψουμε, σιγά μη φοβηθούμε. Τόσοι αριστεροί καθηγητές Οικονομικών συντάσσουν το οικονομικό μας πρόγραμμα, γίνεται αυτοί να πέφτουν έξω; Τυχαία είναι τόσο αναγνωρισμένα διεθνώς τα Πανεπιστήμιά μας; Για όλα έχουμε τη λύση, ζυμωμένη ατελείωτες ώρες στις φοιτητικές συνελεύσεις του 1977. Θα κρατικοποιήσουμε την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ, η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα παραγωγή, αν δεν την κάνει το κράτος, τότε ποιος; Ο σύντροφος Δραγασάκης ξέρει πάντα τι λέει. Δεν φοβόμαστε τις δυσκολίες. Γιατί ο λαός είναι μαζί μας. Ο λαός είναι στο πλευρό μας, θα μας βοηθήσει. Ο φλογερός νεανίας ετών 104, έδειξε το δρόμο. Οι πλούσιοι των 20.000 ευρώ το χρόνο θα μας δίνουν 100 ευρώ το μήνα. Άλλον έναν φόρο 6% δηλαδή. Αλλά αυτός δεν είναι φόρος. Είναι επαναστατικό καθήκον, είναι η συμβολή του λαού στην οικοδόμηση της λαϊκοδημοκρατικής πατρίδας.

Νοιώθω τα δάκρυα να κυλάνε. Νοιώθω το νεανικό μου αίμα να βράζει. Έτσι αλλάζει ο κόσμος. Με νέο αίμα. Με νέες ιδέες. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Τόπο στα νιάτα. Τόπος στον τόπο. Αυτή είναι η λύση. Η αποκάλυψη. Η σωτηρία της Ελλάδας. Η σωτηρία της Ευρώπης. Η σωτηρία της Δύσης που απελπισμένα βλέπει την παραγωγή να μετακομίζει στην Κίνα και δεν ξέρει τι να κάνει. Πάλι αυτή η ηρωική χώρα, ο ηρωικός αυτός λαός, δίνει τη λύση: Επιστροφή στο 1981. Πίσω στις φοιτητικές συνελεύσεις. Στα κομματικά γραφεία. Στα πενταετή προγράμματα. Στον Φαράκο και τον Μπατση.

Το νοιώθω τώρα. Η δύναμη της Απλότητας. Η μεγαλοφυΐα της Παράδοσης. Όπισθεν ολοταχώς. Το νέο είναι το παλιό. Οι 35αρηδες είναι οι νέοι εξηντάρηδες. Τα νέα προβλήματα τα λύνουν οι παλιές λύσεις. Είμαστε πάλι νέοι. Ξαναρχίζουμε απ’ την αρχή. Σαν να μην πέρασαν αυτές οι δεκαετίες. Το αύριο είναι το χθες. Το νέο μαύρο είναι το ροζ. Είμαστε νέοι. Είμαστε ορμητικοί. Είμαστε αγέραστοι. Είμαστε ξανά έφηβοι.

Δεν μπορώ άλλο να κάθομαι. Τώρα είναι η ώρα. Όλοι πάλι ξανά πρέπει να οργανωθούμε. Σε πυρήνες, ακτίνες, ομάδες βάσης. Που είναι το ΚΚΕ μου-λου; Τι κάνει; Πόσο πήρε στις εκλογές; Γιατί δεν παρεμβαίνει; Τι κάνει ο σύντροφος Μαριάς στους ακροδεξιούς του Καμμένου; Τι δουλειά έχει ο σύντροφος Ρούντι στους «ρεβιζιονιστές» του Σύριζα; Τώρα χρειάζεται η λαϊκή επαγρύπνηση. Οι «ρεφορμιστές» είναι πάλι έτοιμοι να προδώσουν τον λαϊκό αγώνα. Δεν βλέπουν το νερωμένο γράμμα του Αλέξη στη Μέρκελ; «Να επανεξετάσουμε το Μνημόνιο»; Που πήγε η περήφανη κατάργηση; Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης; Η άμεση διαγραφή του χρέους; Πάλι οι ταξικοί προδότες ετοιμάζονται να συμβιβαστούν. Πάλι θα τα γυρίσουν. Πάλι αυτός ο ηρωικός λαός θα νοιώσει προδομένος. Που είναι ο Τσοβόλας; Γίνεται συνιστώσα το ΔΗΚΚΙ μόνο με τον Γιώργο Πάντζα;

Πνίγομαι. Ξεφυσάω. Το νεανικό μου αίμα βράζει. Πρέπει να βρω τους συντρόφους. Που είναι τα Ντοκ Μάρτενς μου; Που είναι τα μοντγκόμερι; Που έχουν πάει όλοι; Θα τους βρω στον Ιπποπόταμο. Αλλιώς στον Βρούτο.

Έχουν κλείσει. Εδώ και 30 χρόνια.