«Δυο Έλληνες, 45 και 48 χρονώ, δείρανε στους Μολάους Λακωνίας έναν αμέριμνο 78άχρονο Ολλανδό περιπατητή, παντρεμένο με Ελληνίδα, επειδή τον θεώρησαν Γερμανό, αν και ο άνθρωπος έλεγε την αληθινή του εθνικότητα. Το περιστατικό έγινε μπροστά στη σύζυγο του παθόντος» (από τις ειδήσεις ).
Αυτό σημαίνει ότι στο μυαλό των λαμπρών αυτών κυρίων:
1. Η σημερινή Γερμανία αναβιώνει τη ναζιστική κατοχή
2. Η όποια πιθανή αντίθεση μεταξύ μερίδας Ελλήνων - Γερμανίας πρέπει να λύνεται με βία
3. Ο Γερμανοί στην Ελλάδα πρέπει να δέρνονται
4. Όποιος μοιάζει με Γερμανό πρέπει επίσης να δέρνεται
6. Η ηλικία των 78 ετών δεν εμποδίζει έναν ξυλοδαρμό, εφόσον το θύμα εμπίπτει στις κατηγορίες 1-4.
Εγώ λοιπόν, που συμβαίνει να μιλάω την ίδια γλώσσα και να κατοικώ στην ίδια χώρα με τους δράστες (αυτά και μόνο και τίποτ΄ άλλο κοινό), εκφράζω όση λύπη και αγανάκτηση και συντριβή μπορώ να εκφράσω. Ελπίζω (αν και αμφιβάλλω πολύ) ότι οι λεβέντες που χτύπησαν τον ηλικιωμένο Ολλανδό θα καταδικαστούν παραδειγματικά. Εκφράζω και στέλνω στον Ολλανδό φίλο μια μεγάλη συγνώμη εκ μέρους όσων ντόπιων συμμερίζονται τη γνώμη μου. Η Ολλανδία είναι για μας η χώρα του Ρέμπραντ και του Βερμέερ, η χώρα της κοινωνικής ανεκτικότητας, η χώρα του Κρόιφ, η χώρα του Όιβε, η χώρα του Έρασμου, η χώρα που την κέρδισαν οι κάτοικοί της πόντο πόντο από τον Ατλαντικό, η χώρα της Φίλιπς και των «Ιπτάμενων Ολλανδών». Για μένα προσωπικά, είναι και η χώρα των Ολλανδών φίλων Κάρελ και Γιοχάνας. Είναι μια δημοκρατική, συμμαχική και φιλική χώρα.
Για τη γελοιότητα της ταύτισης Γερμανία = ναζισμός (που προφανώς υπήρξε η αρχική βάση του ξυλοδαρμού), αν όχι Γερμανία = το απόλυτο κακό ή Γερμανία = ο διάβολος κλπ κλπ, ας όψονται όσοι την έχουν καλλιεργήσει ζωγραφίζοντας π.χ. την κ. Μέρκελ με ναζιστική στολή. Τέτοιοι άνθρωποι δρέπουν, με τέτοια περιστατικά, τους καρπούς των περισπούδαστων ελληνομανών και αντιγερμανικών εμμονών τους. Ζητάω κι από τη Γερμανία μια μεγάλη συγνώμη, πάντα εκ μέρους όσων ντόπιων συμμερίζονται τη γνώμη μου. Ζητάω ειδικά από την κ. Ράιχενμπαχ, που κάποια παλικάρια της κάψανε ελληνικότατα ή φιλελληνικότατα το αυτοκίνητο. Για μας η Γερμανία είναι χώρα του Βέμπερ και των Μαν, η χώρα του Μπετόβεν (που είχε, συνάμα, και το ολλανδογενές «βαν» στο επώνυμό του) και του Μπαχ, η χώρα του Βιλαμόβιτς και της Λένια, η χώρα του Πλανκ και του Αϊνστάιν, η χώρα των Σουμάχερ και της Γκρούντιγκ, η χώρα του Τσίλερ και του Λανγκ. Για μένα προσωπικά, είναι η χώρα τόσων φίλων που ζουν ή έζησαν εκεί δεκαετίες ολόκληρες (Έλλη Κ., Αγγελική, Μαρία Δ.κλπ). Είναι μια δημοκρατική, συμμαχική και φιλική χώρα, που παρά τα όσα γράφονται / λέγονται / μεταδίδονται / σκιτσάρονται κλπ από τους Ελληναράδες, δεν έχει καμιά σχέση με το ολοκληρωτικό ναζιστικό Ράιχ. Ωστόσο οι Ελληναράδες δε συναισθάνονται καν το μέγθος της προσβολής, που προκύπτει από την ταύτιση που επιχειρούν.
Θυμίζω ότι και οι δύο χώρες μετέχουν στο μηχανισμό στήριξης και -έμμεσα- στην τρόικα, χάρη στην οποία το ελληνικό δημόσιο δεν χρεοκόπησε ακόμα. Επίσης ότι έχουν δώσει πολλά θύματα - εθελοντές φιλέλληνες στον πόλεμο της ανεξαρτησίας (1821- 1929). Τέλος ότι, λόγω του Τριακονταετούς πολέμου και των δύο παγκόσμιων πόλεμων, οι δύο χώρες είχαν ιδιαίτερα κακές σχέσεις μεταξύ τους και οι λαοί τους συνεχώς αλληλοϋποβλέπονταν, δεδομένα που μόλις στις μέρες μας ξεπερνιούνται.
Συγνώμη λοιπόν Ολλανδέ φίλε, συγνώμη Γερμανοί φίλοι, συγνώμην Ολλανδία, συγνώμη Γερμανία. Παρά τα φαινόμενα, δεν είμαστε όλοι σαν τους συγκεκριμένους λεβέντες των Μολάων.
17°
