Ακούγοντας τις αναψυκτικές δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τις τράπεζες, τις καταθέσεις, τη νέα οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουν όταν με το καλό κυβερνήσουν και επειδή η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να τους μιμηθώ προπηλακίζοντας ή γιαουρτώνοντάς τους, θα επιχειρήσω να δώσω μερικά στοιχεία σε όποιους ενδιαφερόμενους.
Σήμερα οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες δεν ξεπερνούν τα 160 δισ. ευρώ. Αντιστοίχως τα δάνεια που έχουν χορηγήσει ξεπερνούν τα 250 δισ. ευρώ. Η διαφορά των 80 δισ. ευρώ οφείλεται στην ανερμάτιστη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και στην ανεδαφική αντιμνημονιακή ρητορική του Σαμαρά (προ Παπαδήμου), της αριστεράς και των λοιπών αντιμνημονιακών δυνάμεων, πολιτική που οδήγησε σε μαζική απόσυρση των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες. Η απολύτως λογική συμπεριφορά των καταθετών που απέσυραν τις καταθέσεις τους εξαιτίας της αλόγιστης συμπεριφοράς του πολιτικού συστήματος δημιούργησε βεβαίως τρομερό πρόβλημα ρευστότητος στις τράπεζες η οποία είχε αντίκτυπο στην πραγματική οικονομία, δηλαδή στη στήριξη των επιχειρήσεων που αδυνατούν με τη σειρά τους να καταφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Στο σημείο αυτό δημιουργείται κι άλλο πρόβλημα αφού η ρευστότητα των τραπεζών επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από τον πολλαπλασιασμό των καθυστερούμενων εξαιτίας της υφέσεως δανείων ή από την πτώχευση δεκάδων εταιρειών καθημερινά. Οι τράπεζες δεν εισπράττουν χρεωλύσια ή τόκους με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται στην καλύτερη περίπτωση η ρευστότητά τους ή να γράφουν ζημιές όταν οι επιχειρήσεις πτωχεύουν. Αυτονόητο είναι ότι η ραγδαία αύξηση της ανεργίας οδηγεί εκτός από τις επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα να αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνειά τους.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου με τα στραβά και τα ανάποδά της είχε κατορθώσει να εξασφαλίσει μια στοιχειώδη για τις τράπεζες εισαγόμενη ρευστότητα από την ΕΚΤ περίπου 130 δισ. ευρώ είτε με τη μορφή Reverse Repos είτε μέσω του Emergency Liquidity Assistance (ELA). Με τις τελευταίες όμως εξελίξεις είναι βέβαιο ότι θα παγώσει η ενίσχυση ρευστότητας προς τις τράπεζες, των οποίων η λογιστική καθαρή θέση είναι αρνητική καθώς και η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης αυτών μέχρι τουλάχιστον τις επόμενες εκλογές.
Ενόψει αυτού ο «εν αναμονή πρωθυπουργός» Αλέξης Τσίπρας προτείνει κρατικοποίηση των τραπεζών για να τονώσει την αγορά, αυξήσεις μισθών, συντάξεων, γεφύρια και παιδιά στους άτεκνους. Σου λέει, πάντοτε θα υπάρχουν αφελείς να τους χαϊδεύεις τ’ αυτιά. Ας σχολιάσουμε όσα λέει κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ότι ο Τσίπρας γίνεται την επαύριο των επομένων εκλογών πρωθυπουργός με τη στήριξη των δύο «Κ» (Καμμένου, Κουβέλη):
Η νέα αριστερή κυβέρνηση αποφασίζει και υλοποιεί αμέσως τις εξής αποφάσεις: Αύξηση μισθών και συντάξεων τουλάχιστον 50% και άμεση κρατικοποίηση τραπεζών. Τότε θα του αντιταχθεί ότι κρατικοποίηση τραπεζών χωρίς τη συμμετοχή του EFSF δεν μπορεί να γίνει και εκεί το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει τον μετοχικό και διοικητικό έλεγχο ούτε πολύ περισσότερο τα χρήματά του. «Δεν πειράζει», θα πει ο Τσίπρας, «θα κάνουμε απευθείας κρατικοποίηση των τραπεζών». Ωραία, αλλά αυτό σημαίνει ότι το κράτος θα αποφασίσει με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με νόμο ή κάτι άλλο, την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών με παραίτηση των παλαιών μετόχων τους από το προτιμησιακό τους δικαίωμα. Ερώτημα: Μπορεί να το κάνει; Απάντηση: Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται κατά το κοινοτικό δίκαιο (επισημαίνω ότι πολλές αποφάσεις του ΕΔΔΑ αφορούν τις κρατικοποιήσεις του πάλαι ποτέ «Τσάρου της Οικονομίας» Αρσένη μετά από προσφυγή των παλαιών μετόχων που δικαιώθηκαν πλήρως).
Αλλά βέβαια αυτό δεν είναι επιχείρημα εναντίον του Τσίπρα, διότι απ’ ό,τι καταλαβαίνω σκέφτεται να συμπεριφερθεί σε τέτοιου είδους αποφάσεις όπως κάθε συνεπής επαναστατική κυβέρνηση: να μην τις εφαρμόσει. Επομένως, αφού ξεπέρασε τα νομικά εμπόδια… αγνοώντας τα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασχοληθεί με την ουσία. Θα ορίσει επαναστατικές διοικήσεις στις τράπεζες που παρανόμως κρατικοποιήθηκαν, οι οποίες θα σπεύσουν στα ταμεία για να μοιράσουν τα λεφτά των τραπεζιτών και των βιομηχάνων στον λαό… Ουπς, μόλις ανοίξουν τις ατσάλινες πόρτες των καλά προστατευμένων χρηματοκιβωτίων θα διαπιστώσουν έκπληκτοι ότι δεν υπάρχουν χρήματα! «Μα πώς…» θα αναρωτηθεί ο Στρατούλης. Elementary dear Στρατούλη, τα λεφτά έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί, δεν υπάρχουν σε χρηματοκιβώτια και μπαούλα, χρησιμοποιήθηκαν για να δανείσουμε τις επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά ή ακόμη το κράτος μέσω ομολόγων που με το περίφημο «κούρεμα» μάς τα έφαγε.
«Την επανάσταση δεν τη σταματούν αυτά, θα κόψουμε ευρώ» θα απαντήσει ανυποχώρητος ο Τσίπρας, αλλά βεβαίως γρήγορα θα εγκαταλείψει την ιδέα δεδομένου ότι αυτό προϋποθέτει επαναστατική αλλαγή σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ως γνωστόν, η ώρα των Λαών της Ευρώπης δεν έχει έρθει, όλες οι μεγάλες ιδέες γεννιούνται πρώτα στην Ελλάδα). «Μμμ, άμα δεν μπορούμε να κόψουμε ευρώ θα αλλάξουμε νόμισμα» –θα σκεφτεί ο Τσίπρας με την τετράγωνη αριστερή λογική που δεν καταλαβαίνει από εμπόδια (και από οικονομικά)– κι έτσι θα επιστρέψουμε μια ωραία (ευφημισμός) πρωία στη δραχμή και θα δικαιωθεί και η ιστορική πρόταση Λαφαζάνη. Τώρα, με δραχμές που θα δώσουμε στις λαϊκές τράπεζες θα χρηματοδοτήσουμε το λαό και την οικονομία.
Επισήμανση: η οικονομία θέλει 21 δισ. ευρώ μόνο για να καλύψει το θηριώδες έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Θα μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ «μην ανησυχείτε θα κόψουμε το εις δραχμάς (ή όποιο άλλο τοπικό νόμισμα) ισάξιο». Έλα όμως που το εις δραχμάς ισάξιον δεν θα είναι 1 προς 340,75 αλλά το πιθανότερο 1 προς 1000 ή και παραπάνω. Επιπλέον η δραχμή δεν θα είναι νόμισμα που θα αναγνωρίζεται διεθνώς. Έτσι δεν θα υπάρχει πρόθυμος δανειστής των εξαγωγικών επιχειρήσεων και πρόθυμος πωλητής των προϊόντων του σ’ αυτές. «Τότε θα κινητοποιήσουμε την εγχώρια παραγωγή» θα απαντήσει ο Αλέξης – οι αριστερές έξεις γαρ. «Μα, Μεγάλε Τιμονιέρη, (πάντοτε αγαπούσε ο Αλέξης τον Μάο και ήθελε να του μοιάσει) δεν έχουμε πετρέλαιο για να κινηθούν τα τρακτέρ, τα φορτηγά, τα τρένα και τα πλοία, ούτε ανταλλακτικά για τις μηχανές τους, πρώτες ύλες για τα υπό κρατικοποίηση εργοστάσια και την αγροτική παραγωγή, ζωοτροφές για τους κτηνοτρόφους κ.ο.κ.» θα ψελλίσει ο Δραγασάκης που θα έχει αρχίσει σιγά σιγά να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει έλλειψη φαρμάκων και βασικών ειδών διατροφής στην αγορά και ο πληθωρισμός αγγίζει το 90% οδηγώντας σε εξαθλίωση τα «πλατιά λαϊκά στρώματα». Αυτός ο μυστήριος για κάθε συνεπή αριστερό πληθωρισμός θα έχει οδηγήσει τους μισθούς και συντάξεις να έχουν χάσει –μετά την ανωτέρω αύξηση– τουλάχιστον το 40% της αξίας τους.
Με το λαό στο δρόμο να διαμαρτύρεται για τη φτώχεια, με το μισό εργατικό δυναμικό άνεργο από το κλείσιμο των εργοστασίων και των επιχειρήσεων, με αυτούς τους αναθεματισμένους δημόσιους υπάλληλους να διαμαρτύρονται γιατί πεθαίνουν της πείνας παρά το γεγονός ότι κανείς τους δεν απολύθηκε, όπως τους είχαμε υποσχεθεί, ο νέος πρωθυπουργός προετοιμάστηκε για τη νέα Σύνοδο Κορυφής των «25» με μοναδικό θέμα της ημερήσιας διάταξης «Αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, οι κρατικοποιήσεις των ελληνικών παραρτημάτων των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και τα διάφορα προστατευτικά μέτρα υπέρ της ελληνικής αγροτικής παραγωγής πατάτας ξεχείλισαν το ποτήρι της υπομονής. Ο Αλέξης μετά τις δηλώσεις στους Έλληνες και ξένους ανταποκριτές υπό τις ιαχές των φανατικών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν φορούσαν πια κουκούλα, με το χαρακτηριστικό μειδίαμα να μην τον εγκαταλείπει, ανέβηκε τη σκάλα του Airbus σηκώνοντας το κινητό του τηλέφωνο «Έλα, Αλέκα…».
