Δός μοι τοῦτον τόν ξένον

Το δικαίωμα στη μετανάστευση δεν μπορεί να το προσδιορίσει ή να το απαγορεύσει η οποιαδήποτε νομοθεσία.

Είναι ανθρώπινο δικαίωμα που πηγάζει από το γεγονός και μόνον ότι ο μετανάστης γεννήθηκε άνθρωπος. Καμμιά πολιτεία δεν μπορεί να το ακυρώσει.

Η Ελλάδα που το ένα της αδέρφι μεγάλωσε στην ξενιτειά από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα, δεν δικαιούται να μην έχει αναπτύξει μιάν ολοκληρωμένη και πραγματικά συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική.

Χάθηκε χρόνος πολύς, σπαταλήθηκαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια κοινοτικών πόρων (σ αυτά εξ άλλου είμαστε μαθημένοι πια) κυρίως όμως ανατράπηκαν ισορροπίες και διαμορφώθηκαν συνθήκες που δεν μπορεί πια να διαχειριστεί η άθλια κρατική μηχανή με νοοτροπίες ρατσιστικές και συνταγές ξεπερασμένες και καταδικασμένες σε αποτυχία.

Φοβούνται οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού της εξουσίας να πάρουν θέση. Τρέμουν στην ιδέα ότι πρέπει να πουν, στον ξενόφοβο έλληνα, ότι στη χώρα μας θα ζήσουν μαζί μας και ξένοι. Οπότε άπραγοι και άβουλοι άφησαν τις συνθήκες να εξελιχθούν σε βαθμό πνιγμονής.

Τώρα πρέπει οι ξένοι να καταγραφούν και αξιολογηθούν οι περιπτώσεις άμεσης επιστροφής στις χώρες προέλευσης τους. Παράλληλα όμως θα πρέπει να σχεδιαστούν άμεσα και με βιάση σχέδια πολιτικών αξιοποίησης του δυναμικού που θα μείνει, πολιτικών αφομοίωσης των ξένων που επιθυμούν την εγκατάσταση στη χώρα μας.

Και σε όλο τούτο το πλαίσιο η ανάπτυξη διεθνών συνεργασιών είναι απολύτως αναγκαία. Ο σχεδιασμός κοινών δράσεων με της γειτονική Τουρκία σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι απαραίτητος, για την ανάσχεση του ρυθμού εισόδου των μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.

Θα πρέπει δε άμεσα, να εξετασθούν όλες οι περιπτώσεις που δικαιούνται ασύλου, νομίμως και στα πλαίσια των αρχών που οι διεθνείς συνθήκες και το ελληνικό δίκαιο επιβάλουν, αλλά όχι με το ρυθμό που σήμερα επιδεικνύουν οι αρμόδιες αρχές που εξετάζουν κάποιες δεκάδες αιτήσεων το χρόνο.

Μόνον έτσι και εξ αντανακλάσεως, μειώνονται και εκμηδενίζονται οι πολιτικές ενδυνάμωσης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που έφεραν τους ναζιστές στο κατώφλι του κοινοβουλίου.

Δεν είναι ανάγκη να θρηνούν και οδύρονται, σήμερα, οι πολιτικές δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και της καθυστέρησης. Πρέπει να αντιμετωπίσουν με σταθερότητα τα αποτελέσματα της δικής τους ολιγωρίας και αναποφασιστικότητας.

Το φασισμό τον αντιμετωπίζουν ισχυροί και δρώντες μηχανισμοί και θεσμοί της δημοκρατίας και όχι οι κραυγές και οι οιμωγές των σαμαράδων και άλλων τινών σήμερα Ιδιος κι απαράλλαχτος είναι σε τούτα τα θέματα κι αυτός και ο Καρατζαφέρης αλλά και πάρα πολλοί που διεκδικούν και τον τίτλο του προοδευτικού.

*Ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης είναι υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αριστερά στην Α' Θεσσαλονίκης