Αυτές τις μέρες στη χώρα μας έγινε ένα θαύμα. Ο Θεός άκουσε τις επικλήσεις του κυρίου Καμμένου στην Παναγία. Άκουσε τις ικεσίες του κυρίου Σαμαρά για τη βοήθεια του Χριστού. Κι έτσι, ένα νησί, η Ζάκυνθος, έγινε δυόμισι φορές μεγαλύτερo. Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Ο δήμαρχος του νησιού, ευτυχώς, δεν περίμενε τη Θεία βοήθεια από το υπερπέραν. Και έκανε αυτό που δεν κάνει το κράτος. Αντί για την Παναγία, προσέφυγε σε μια τεχνική εταιρεία, χαρτογράφησε με αεροφωτογραφίες το νησί και διαπίστωσε ότι 15.000 κτίρια δεν ήταν συνδεδεμένα με ρολόι της ΔΕΗ, έπαιρναν παράνομο ρεύμα, ότι τα πραγματικά τετραγωνικά ξενοδοχείων, επιχειρήσεων, κατοικιών, ήταν τριπλάσια απ’ όσα δηλώνονται.
Η αγανάκτηση ξεχείλισε. Η «δίκαιη οργή» όσων απέφευγαν να πληρώσουν δημοτικά τέλη μέχρι τώρα, κατήγγειλε τη νέα εξόντωση της τοπικής κοινωνίας. Στο δημοτικό συμβούλιο, ως είθισται, «αγανακτισμένοι» επιτέθηκαν με γιαούρτια και αυγά στον άτυχο δήμαρχο που είχε την ιδέα να πληρώνουν όλοι τους δημοτικούς φόρους. Αυτό που δεν έγινε όμως γνωστό, είναι ότι στη νέα, μεγαλύτερη Ζάκυνθο, τα δημοτικά τέλη έπεσαν στο μισό. Πώς έγινε το δεύτερο θαύμα; Απλώς τώρα δεν πληρώνουν οι μισοί και για τους υπόλοιπους. Αυτό είναι το κρυμμένο δίδαγμα της Ζακύνθου. Ότι έτσι πληρώνουμε λιγότερα, όχι με κατάρες στη Μέρκελ.
Καθώς αργά, βασανιστικά και με καθυστέρηση προχωράμε στο δρόμο της ανασυγκρότησης, τα αποτελέσματα θα γίνονται όλο και πιο θεαματικά, θα είναι πολλαπλασιαστικά. Τα κρυμμένα μυστικά θα αποκαλύπτονται. Οι επιδιώξεις θα γίνονται πιο φανερές. Σιγά σιγά, μήνα με το μήνα, θα φαίνεται τι στόχο είχαν οι καθυστερήσεις, τι κρυμμένα συμφέροντα εξυπηρετούσε η αδιάλλακτη αντίθεση σε κάθε αλλαγή. Αν η γενική κατεύθυνση δεν διακοπεί, σιγά σιγά και μετά όλο και πιο γρήγορα, οι κρυμμένες πηγές πλουτισμού θα αποκαλύπτονται η μια μετά την άλλη.
Αυτό που γίνεται τούτες τις μέρες δεν έχει ξαναγίνει στη σύγχρονη ιστορία μας. Κάθε μέρα αποκαλύπτεται δημοσίως, καταρρέει και αποσυντίθεται, ένα τεράστιο σύστημα διαφθοράς, λεηλασίας, παράνομου πλουτισμού και πελατειακών σχέσεων. Οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι. 50.000 walking dead που εισέπρατταν συντάξεις, 40.000 ανάπηροι που δεν εμφανίστηκαν, 50.000 προνοιακά επιδόματα που δεν προσήλθαν προς απογραφή, 17.000 συντάξεις του ΟΓΑ χωρίς δικαιολογητικά. Από τον πρώτο μόλις έλεγχο γίνεται φανερό ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σ’ ένα όργιο λεηλασίας που στοίχιζε πολλά δις στο ελληνικό Δημόσιο. Έτσι λύθηκε άλλο ένα ελληνικό αίνιγμα: πώς, αφού οι κοινωνικές δαπάνες στη χώρα μας δεν υστερούν από τις ευρωπαϊκές, η καταπολέμηση της φτώχειας στην Ελλάδα δεν είναι ικανοποιητική; Γιατί το κοινωνικό κράτος πρόνοιας έχει αντικατασταθεί με το πελατειακό κράτος. Παίρνουν όσοι μπορούν, όχι όσοι έχουν ανάγκη.
Στο Υπουργείο Ανάπτυξης ξηλώνεται ολόκληρο το τμήμα, επιχορηγήσεις έπαιρναν όσοι συναλλάσσονται, όχι όσοι κάνουν επενδύσεις. 1.500 έργα ανενεργά βγαίνουν από το ΕΣΠΑ. Σε 9 υποκαταστήματα του ΙΚΑ μέχρι στιγμής, πάνω από 500 άτομα είναι εμπλεκόμενα σε απάτες εκατομμυρίων. Στις αποθήκες 10άδες τόνοι φαρμακευτικών υλικών σαπίζουν χαμένοι ώστε οι προμήθειες και οι μίζες να διπλασιάζονται και να τριπλασιάζονται. Επιδόματα χωρίς αιτία στον ΟΑΕΔ. Υπολογίζεται από την πρώτη κιόλας καταγραφή ότι τουλάχιστον το 25% των επιδομάτων, αξίας 6 δις το χρόνο, δίνονται παράνομα. Μόνο οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία ισοδυναμούν με τα 11,5 δις των επιπλέον μέτρων που απαιτεί η Τρόικα να ληφθούν φέτος.
Αυτοί οι αριθμοί αποκαλύπτουν το κρυμμένο μυστικό που όλοι ξέρουν αλλά ποτέ δεν ομολογούν γιατί ο ελληνικός παρασιτισμός έχει κυριαρχήσει πάνω στο δημόσιο διάλογο. Ότι το κυρίαρχο σύστημα είναι ένα σύστημα ανομίας, ένα εφιαλτικό σύστημα με χιλιάδες ρυθμίσεις, παραθυράκια, τροπολογίες, ειδικές διατάξεις που γεννάει συνεχώς διαφθορά. Η διαφθορά συνδέεται με τη σπατάλη, την αδιαφάνεια, τη γραφειοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις. Η διαφθορά είναι απλώς το μέσο με το οποίο γίνεται η διανομή του πλούτου στο σύστημα.
Για να μη φανεί η αληθινή φύση του ελληνικού παρασιτισμού, πάντα τόσα χρόνια μιλούσαν «για λίγους επίορκους υπαλλήλους». Για να κρύψουν το γεγονός ότι το θέμα δεν είναι οι εκατομμυριούχοι υπάλληλοι του ΙΚΑ Καλλιθέας, αλλά όλο το σύστημα που είναι στημένο έτσι για να δημιουργεί συνεχώς διαφθορά. Ότι οι ποινές που επιβάλλονται είναι 10 ημέρες αργία, ότι τα πιστοποιητικά για την πρόνοια δεν τα δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών, αλλά οι σύλλογοι πολυτέκνων, ότι δεν γίνεται κτηματολόγιο, δασολόγιο, χωροταξικά σχέδια για να λυμαίνονται τη δημόσια γη, ότι δεν προχωράνε στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση ώστε να επιτυγχάνεται η απόλυτη λεηλασία στις φαρμακευτικές δαπάνες. Ότι νοσοκομεία, δήμοι, ιδρύματα, νομικά πρόσωπα της εκκλησίας δεν συντάσσουν ισολογισμούς. Ότι η απογραφή στις αποθήκες των νοσοκομείων δεν προχωράει για να συνεχίζεται το πλιάτσικο.
Παραδόξως ενώ όλα αυτά γίνονται γνωστά, κανείς δεν δηλώνει αγανακτισμένος. Καμία οργισμένη ανακοίνωση κόμματος δεν βλέπω. Κανείς δεν φωνάζει τώρα, κλέφτες, προδότες, κρεμάλες. Γιατί τώρα αποκαλύπτεται αυτό που προσπαθούσαν να κρύψουν από την αρχή. Ότι όλα είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής: πού θα γίνουν οι μειώσεις, πού θα βρεθούν τα λεφτά. Έπρεπε να περάσουν 2,5 χρόνια για να ανακοινώσουν τώρα τη λεηλασία δισεκατομμυρίων. Αφού μέχρι τώρα έβαζαν φόρους και μείωναν μισθούς για να τη συντηρήσουν.
Γιατί δεν ξεκίνησαν από την αρχή έτσι; Δεν μπορούν να θίξουν την κομματική τους πελατεία. Όταν είναι κυβέρνηση κάνουν καθυστέρηση και κερδίζουν χρόνο. Όταν είναι στην αντιπολίτευση είναι ακόμα χειρότεροι, αρνούνται και το ίδιο το πρόβλημα, είναι «παραμύθι χωρίς δράκο» λένε, αρνούνται την ανάγκη μείωσης των δαπανών. Κανείς δεν πρέπει να χάσει «κεκτημένα», λένε, κλείνοντας το μάτι στο πελατειακό κράτος. Η αλήθεια όμως είναι ότι κάποιοι πρέπει να χάσουν. Αυτοί που άκοπα κέρδιζαν μέχρι τώρα προνόμια και προσόδους τα οποία πλήρωνε η υπόλοιπη κοινωνία. Γι’ αυτό τώρα, που αποκαλύπτεται το μέγεθος της λεηλασίας, επικρατεί γενική αμηχανία. Πώς να κατηγορήσουν τώρα τους «ναζί τοκογλύφους» για τις εκατοντάδες χιλιάδες υπεξαιρέσεις του δημόσιου πλούτου που εξασφάλιζε το πελατειακό σύστημα;
Όσο προχωράει ο καιρός, θα αποκαλύπτεται περισσότερο η κυνική επιλογή του πολιτικού συστήματος, η υποκρισία της ψεύτικης αγανάκτησης, η δημαγωγία του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, η ηθική χρεοκοπία της Αριστεράς.
Προτίμησαν να προστατεύσουν το πελατειακό κράτος, έστω κι αν οδήγησαν ολόκληρη τη χώρα σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Χρησιμοποίησαν μέχρι και παρακρατικές μεθόδους εναντίον του κόμματος-πατέρα, αγανακτισμένοι γιατί πια δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει τα άκοπα έσοδα που τους είχε υποσχεθεί. Υπεράσπισαν τα προνόμιά τους αρνούμενοι αδιάλλακτα την παραμικρή προσπάθεια εξυγίανσης του παρασιτισμού. Προστάτευσαν τη διαφθορά λέγοντας ότι υπερασπίζονται το κράτος κοινωνικής πρόνοιας, προστάτευσαν το πελατειακό κράτος λέγοντας ότι υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον. Αρνήθηκαν τις πραγματικές κοινωνικές αδικίες, στήνοντας ψεύτικες μάχες με τους «ξένους», τους «εφοπλιστές».
Όλες οι επαναστατικές κορόνες, οι ψεύτικες φιλολαϊκές διακηρύξεις των τελευταίων χρόνων, είχαν στόχο να κρύψουν όσα μαθαίνουμε αυτές τις μέρες και όσα θα μάθουμε στο μέλλον. Είχαν σκοπό να κρύψουν τα κλοπιμαία.
