Η χώρα μας πρέπει να είναι μια από τις μοναδικές περιπτώσεις παγκοσμίως που αποκομίζεις την αίσθηση ότι ζεις την ημέρα της μαρμότας.
Το ΕΣΠΑ θα έρθει να δώσει λύση στην ανάπτυξη, πάλι, στο ελληνικό θα έρθουν μεγαλοεπενδυτές να επενδύσουν, πάλι, ο ορυκτός πλούτος της χώρας θα φέρει λύσεις, πάλι, θα αξιοποιήσουν την τεράστια δημόσια περιουσία, πάλι, θα ανοίξουν τα επαγγέλματα, πάλι, το δημόσιο θα γίνει φιλικό προς τους πολίτες, πάλι, θα εισπράξουν από τους μεγαλοφειλέτες, πάλι, θα κινηθεί το κράτος προς την ανάπτυξη, πάλι. Είναι σαν να ακούς το ίδιο κακόγουστο αστείο δυο σχεδόν χρόνια.
Μετά από κάθε καινούργια λήψη μέτρων που τσακίζει την αγοραστική ικανότητα των συνταξιούχων και μισθωτών, την αξιοπρέπεια τους, τον τρόπο ζωής τους, να ακούς ακριβώς τα ίδια πράγματα. Τα ίδια. Ούτε καν σε παραλλαγή, έτσι απλά για να γλυκαθεί το χάπι. Όχι. Ακούμε τα ίδια και τα ίδια.
Και εγώ αναρωτιέμαι. Μα φταίνε οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Φινλανδοί, οι Γάλλοι; Φταίνε αυτοί που οι δικοί μας πολιτικοί εδώ και δυο χρόνια δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο προς την ανάπτυξη; Φταίνε αυτοί που το κράτος χρωστάει σε ιδιώτες 6.5 δις; Φταίνε αυτοί που από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και πρόστιμα – που τόσο διαφημίστηκαν έχουν εισπράξει μόλις 100 εκατομμύρια από τα σχεδόν 8.5 δις; Φταίνε αυτοί που ενώ οι νόμοι έχουν ψηφιστεί δεν εφαρμόζονται;
Αν είχαν εφαρμοστεί δυο χρόνια τώρα όσα είχαμε συμφωνήσει στο πρώτο μνημόνιο υπήρχε η πρόβλεψη ότι το 2013 θα φτάναμε σε ανάπτυξη και θα βγαίναμε στις αγορές, δεν είμαι σίγουρος ότι θα γινόταν.
Όμως με την εγκληματική καθυστέρηση των δυο χρόνων είμαστε σίγουροι πως δεν έγινε και φτάσαμε στο σημείο που πλέον οι εταίροι – δανειστές, όχι μόνο απαιτούν μισθούς Ινδίας για τον Έλληνα αλλά εκβιάζουν κιόλας με έξοδο από το Ευρώ, με επιτροπεία και έχουν λόγο για το πότε θα ψηφίσουμε και το ποιος θα κυβερνήσει.
Έχουν λόγο στην δημοκρατία μας αλλά και πάλι φτάνεις στο σημείο να τους δίνεις ελαφρυντικά, αφού αν το σκεφτείς ψύχραιμα έχουν δίκιο.
Προσπαθήσαμε για άλλη μια φορά να κοροϊδέψουμε τους κουτούς Ευρωπαίους με το αθάνατο δαιμόνιο της φυλής. Μάλλον δεν τα καταφέραμε.
Τα μέτρα που πάρθηκαν και οι όροι του μνημονίου 2 είναι χειρότερα και από αυτά που υπέγραψε η Γερμανία μετά την ήττα στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Τους φέραμε στο σημείο που – οι όχι τόσο συμπαθούντες προς εμάς – πλέον αγρίεψαν, ενώ και αυτοί που μας υποστηρίζουν και φωνάζουν υπέρ μας - παραδόξως περισσότερο από τους Έλληνες ευρωβουλευτές – αν ακούσουμε τα λόγια τους, θα δούμε πως απλά ζητάνε να μην τιμωρείται ο λαός από τα συνεχόμενα λάθη των κυβερνήσεων του ή από την αδιαφορία τις ελίτ της ελληνικής κοινωνίας.
Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε δυο Ιταλούς δημάρχους να δίνουν τους μισθούς τους προς ανακούφιση του Ελληνικού λαού. Που είναι οι Έλληνες βουλευτές να ζητήσουν από μόνοι τους την μείωση κατά 2/3 των μισθών τους και των μισθών των υπαλλήλων της βουλής; – όχι πως θα έχει κάποιο οικονομικό όφελος αλλά θα είναι μια ηθική συμβολή στα επώδυνα μέτρα που ρίχνουν στον λαό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το έκανε. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι;
«Είμαστε όλοι Έλληνες.» Ήταν το πανευρωπαϊκό σύνθημα το Σάββατο.
Εγώ έχω αμφιβολίες για πολλούς – που βρίσκονται και στα δυο στρατόπεδα – αν πράγματι είναι.
«Θα ήταν πολύ καλό εάν μπορούσαμε να επιλύσουμε τα διμερή προβλήματά μας με την Τουρκία με διμερή ειλικρινή διάλογο, στηριγμένο όχι μόνο στο Δίκαιο αλλά και στη λογική»
16°
