Την υγεία μας να ‘χουμε

Αυτή τη ζοφερή εποχή μια επωδός των ηλικιωμένων επαναλαμβάνεται ακόμη και από χείλη τριαντάρηδων: «την υγεία μας να ‘χουμε». Καθόλου άδικα.

Το Σάββατο πήγα σ’ ένα φιλικό ζευγάρι για συμπαράσταση, όταν έμαθα πως ένα μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας είχε πάθει εγκεφαλικό γι’ αυτό κι έτρεχαν στα νοσοκομεία. Σ’ αυτή μας τη συνάντηση δεν μονοπώλησε το ενδιαφέρον η 11 μηνών κόρη τους, αλλά η εμπειρία τους στο δημόσιο νοσοκομείο.

Εισαγωγή στη δική τους εξιστόρηση ήταν η εμπειρία της νονάς του παιδιού που χρειάστηκε να πάει πριν μια εβδομάδα στο ΚΑΤ την αδελφή της όταν μετά από ιλίγγους η τελευταία έπεσε, έσπασε το χέρι της κι έσκισε το μέτωπό της. «Φυσικά εμείς σέρναμε το φορείο από τους ορόφους στο υπόγειο για την αξονική, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό όσο το ότι αφού τις έβαλαν το γύψο χρειάστηκε να πάμε στο “Γεννηματάς” να τις ράψουν το μέτωπο γιατί δεν υπήρχε γιατρός ή τέλος πάντων κανείς δεν αναλάμβανε να το κάνει!»

«Ο παππούς έπαθε το εγκεφαλικό γύρω στις 10.00 το βράδυ», πήρε τη σκυτάλη της διήγησης η σπιτονοικοκυρά. «Πήραμε το ΕΚΑΒ πριν φτάσουμε στο σπίτι του, για να ρθει 2 ώρες μετά! Λόγω επίσχεσης εργασίας μας είπαν δεν λειτουργούν όλα τα οχήματα. Από 1.00 μέχρι 8.00 το πρωί ο παππούς ήταν σε ράντζο στους διαδρόμους, έξω από διάφορες κλινικές όπως παθολογική, νευρολογική και καρδιολογική. Κάθε φορά που ψέλλιζα “Ξέρετε είναι με εγκεφαλικό, μήπως χρειάζεται μια ειδική αγωγή;” με ρωτούσαν την ηλικία του. “84” τους έλεγα. “Εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα”. Τι δεν υπάρχει βρε παιδιά πρόβλημα; Η απάντησή τους κόντεψε να με στείλει εμένα με εγκεφαλικό, θεωρώντας πως υπάρχει μια απόφαση οι άνω των 80 να αφήνονται στη μοίρα τους για να γλιτώσει το κράτος μια σύνταξη.

Τέλος πάντων, ένας γιατρός στην καρδιολογική μου εξήγησε πως αδίκως έκανα συνωμοσιολογικές σκέψεις κι έτσι το μόνο που έμενε είναι να περιμένουμε να βρεθεί δωμάτιο. Ακούστε τώρα το σκηνικό. Έξω από κάθε κλινική μια νοσοκόμα μας επιστούσε την προσοχή όχι μόνο να μην αφήνουμε αφύλαχτα τα πράγματά μας, αλλά “με τίποτα να μην δέχεστε βοήθεια από αγνώστους που θα προθυμοποιηθούν να σας βοηθήσουν να σπρώξετε το φορείο, κρατώντας τα πράγματά σας. Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να τις αρπάζουν και να φεύγουν τρέχοντας”!

Επιπλέον στα καθίσματα αναμονής υπήρξαν σχετικά καλοντυμένοι άνθρωποι, που δεν έδειχναν να περιμένουν κάποια εξέταση ή κάποιον δικό τους ασθενή. Μάθαμε πως είτε ήταν άστεγοι είτε δεν είχαν καθόλου χρήματα και έχουν εγκατασταθεί στα νοσοκομεία για ζέστη, κυκλοφορούν μ’ ένα μπουκαλάκι που γεμίζουν με νερό από τη βρύση και τρώνε είτε ότι αφήνουν οι ασθενείς, είτε από αυτά που φέρνουν οι επισκέπτες είτε αποφάγια από την κουζίνα» και κατέληξε. «Όποιος πιστεύει πως δεν έχουμε ήδη χρεοκοπήσει μια βόλτα στα νοσοκομεία θα τον πείσει για το αντίθετο…».

Ax, τουλάχιστον να 'χουμε την υγεία μας!