Το θεωρώ θέμα αυτοπροστασίας να μη βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. Το ομολογώ πως πέρασα και μια περίοδο που δεν ήθελα ούτε εφημερίδες να διαβάζω. Πίστευα πως δεν μου πρόσφεραν τίποτα και επέτειναν τη σύγχυση. Στις εφημερίδες επέστρεψα. Και στην τηλεόραση στις πολιτικές εκπομπές. Με έναν όρο. Να μην έχουν καλεσμένους πολιτικούς. Γιατί ακόμη κι αν έβγαινε είδηση την επόμενη (αν όχι ώρα) ημέρα θα την αναιρούσαν είτε οι ίδιοι είτε οι εξελίξεις.
Τέλος πάντων, αφού τσέκαρα ποιους είχε καλεσμένους, έκατσα να δω την εκπομπή της Στάη. Καλεσμένοι της τρεις καθηγητές Οικονομικών σε ελληνικά πανεπιστήμια (δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα του ενός λόγω σύγχυσης, θα εξηγήσω παρακάτω, γι’ αυτό και θα αποφύγω να γράψω τα ονόματα των άλλων δύο), ένας εκδότης (Κύρτσος), ένας συγγραφέας (Τατσόπουλος) και ο Καψής (κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Παπαδήμου).
Θέλω να προσπεράσω τη διαμάχη Κύρτσου - Τατσόπουλου – διαμάχη μιας θέσης και μιας διαπίστωσης, όπως και τις θέσεις του κυρίου Καψή (όταν βλέπεις με τι ευκολία ένας δημοσιογράφος περνάει στην όχθη της πολιτικής και την ευκολία που αναπαράγει τον πολιτικό λόγο, δεν μπορεί παρά να σκεφτείς πως ουσιαστικά πάντοτε εκεί ήταν).
Αυτό που δεν μπορούσα να χωνέψω ήταν οι θέσεις των καθηγητών. Άκουγα λοιπόν, τρεις επιστήμονες να τσιτάρουν πολιτικές θέσεις (άλλο οπαδός μιας οικονομικής θεωρίας, την οποία μπορεί να εστερνίζεται ένα κόμμα και άλλο παπαγαλάκι κομματικών θέσεων) και λιγότερο επιστημονικές απόψεις. Κάλυπταν όλο το φάσμα. Ο ένας καταφανώς δεξιάς απόχρωσης επέμενε πως δεν έχει σημασία αν το νόμισμα είναι ευρώ, δραχμή ή ρούβλι. Ο άλλος (σαφέστατα αριστερός, ότι και να σημαίνει αυτό) πως όχι μόνο δεν πρέπει να ανοίξει ρουθούνι στο Δημόσιο, αλλά και πως θα πρέπει να προσληφθούν και άλλοι, και η τρίτη (εκσυχρονίστρια, ότι και να σημαίνει και αυτό), αν και μίλησε λιγότερο από τους άλλους, επέμενε πως ο λαϊκισμός είναι αυτός που δεν αφήνει να παίρνονται μέτρα.
Όλα αυτά χωρίς το παραμικρό επιχείρημα, αλλά με τη λογική που εκφράζουμε εμείς οι αδαείς των οικονομικών θεμάτων. Κοινοτυπίες, αοριστολογίες και αφορισμοί. Με λίγα λόγια είχαν πάρει τη θέση και τη στάση που κρατούν οι πολιτικοί όταν εμφανίζονται στις πολιτικές εκπομπές –πολλές φορές μάλιστα η συζήτηση καλυπτόταν από τριχογνωμίες που διατυπώνονταν όλες μαζί.
Ακούγοντάς τους δεν μπορούσα να μη σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν τους αυριανούς οικονομολόγους, κάτι που στο μυαλό μου δημιουργεί απαιτήσεις, το λιγότερο, για έχουν μια μεγαλύτερη σαφήνεια επιχειρημάτων.
Δεν ξέρω αν τους αδικώ –πολλοί καλεσμένοι, που έπρεπε να μιλήσουν σε λίγο χρόνο. Ξέρω όμως πως έχω πετύχει καλεσμένο να μιλάει για ένα λεπτό και να μου φωτίζει τα σκοτάδια του μυαλού μου. Φυσικά έκλεισα την τηλεόραση πριν τελειώσει η εκπομπή. Προτιμούσα τη λογική της στρουθοκαμήλου που δεν θέλει να ξέρει πως στο +5 της καταστροφής η συζήτηση γίνεται με πολιτικούς όρους, που για τα ελληνικά δεδομένα σημαίνει χωρίς νόημα και προτάσεις για λύσεις.
18°
