Oι επιστολές του Forrest Gump 373

Ο πρώην βουλευτής που διεκδικεί τα 750.000 ευρώ που του οφείλει το ελληνικό Δημόσιο, καθησυχάζει:

Επιστολή υποστήριξης των συνταξιούχων βουλευτών που διεκδικούν τα αναδρομικά τους

Αγαπητοί πρώην βουλευτές,

Είναι συγκινητικές οι ανακοινώσεις παραίτησης από τις οικονομικές σας  απαιτήσεις προς το ελληνικό Δημόσιο. Ανακοινώσεις γεμάτες αίσθημα αυταπάρνησης, γενναιοδωρία και κοινωνική ευαισθησία. Που δείχνουν ότι ακόμα «το έχετε». Ακόμα μπορείτε και λαμβάνετε τα μηνύματα της τηλεόρασης. Που πλημμύρισε από «ιερή» οργή μεγαλοπαραγόντων.

Πρέπει να είναι ιδιαίτερα σοκαριστικό να βλέπετε ανθρώπους που σας καλούσαν στις εκπομπές τους, που τρώγατε μαζί τα βράδια και που σας έπαιρναν κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο όταν ήσασταν κάτι σημαντικό, τώρα να σουφρώνουν τα φρύδια από αγανάκτηση και με «φωνή-που-κάποιες-στιγμές-ραγίζει-από-τον-οργισμένο-λυγμό», να σας εγκαλούν για κοινωνική αναισθησία και για αναλγησία. Κοινώς, τι να τα κάνεις τα λεφτά, αν είναι να τα φας στους σεκιούριτι.

Όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματα, η δήλωση παραίτησης από τα αναδρομικά ήταν η καλύτερη λύση. Στην Ελβετία δεν μπορείτε να τα βγάλετε γιατί όπως φαίνεται η παλιά εχεμύθεια χάθηκε. Οι Off Shore έχουν γίνει κάπως επικίνδυνες τελευταία. Και να τα ρίξεις πάλι πίσω στην οικονομία δεν γίνεται γιατί –μεταξύ μας– δεν μπορείς πραγματικά να χαρείς τη σπατάλη, όταν οι γύρω σου σε κοιτάζουν με μίσος. Σου κάθεται το φαγητό στο λαιμό. Άσε που οι λαϊκές βίζιτες δεν έρχονται πια με τόση προθυμία να τριφτούν, γιατί φοβούνται το κράξιμο.

Όταν όμως βγαίνεις και λες ότι «δεν θέλεις τα χρήματα που δικαιούσαι, λόγω κρίσης», έχεις την ευκαιρία να φανείς τόσο μεγαλόψυχος και κοινωνικά ευαίσθητος όσο καμία χρυσοπληρωμένη επιτροπή δημοσίων σχέσεων δεν θα κατάφερνε ποτέ να σε κάνει να δείχνεις. Ξαφνικά από φραγκοφονιάς Σκρουτζ, μεταμορφώνεσαι σε κιμπάρη που βάζει το κοινό συμφέρον πάνω από το δικό του. Και στο κάτω-κάτω, δεν ήταν σίγουρο ότι τα Διοικητικά Δικαστήρια θα έβγαζαν απόφαση υπέρ σας. Οπότε κινδυνεύατε να καταλήξετε και κερατάδες και δαρμένοι.

Ενώ τώρα, με μια απλή παραίτηση μέσω τηλεοράσεως, αθωώνεστε για όλα όσα κάνατε (ή δεν κάνατε) τόσα χρόνια. Κανείς δεν θα σας ζητήσει το λόγο στο μέλλον, διότι κανείς δεν είναι τόσο αθώος ώστε να εγκαλέσει ανθρώπους που με τόση αυταπάρνηση έδειξαν πόσο πονάνε και συμπάσχουν με τις δοκιμασίες του απλού λαού. Με άλλα λόγια, κερδίσατε το απόλυτο συγχωροχάρτι. Και σε τιμή ευκαιρίας μάλιστα.

Μόνο που, sorry, αλλά οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Και αν οι τηλεοπτικοί Φώσκολοι ολοφύρονται για την αναλγησία σας, κάποιοι άλλοι συνεχίζουμε να μη θέλουμε «χάρες» και εύκολες ευεργεσίες από εσάς. Εκ μέρους αυτών λοιπόν, θα επιμείνω να πάρετε τα χρωστούμενα μέχρι τελευταίας δεκάρας. Όσα ακριβώς δικαιούστε και ζητήσατε με τις αγωγές σας τις περιόδους που το δημόσιο χρήμα αντιμετωπιζόταν σαν λάφυρο κι όχι σαν είδος εν απεπαρκεία.

Μόνο που, ταυτόχρονα, καλό θα ήταν να ρίξουμε και μια ματιά πέρα από το «λαβείν» και στο «δούναι». Διότι, ναι, αυτά τα δικαιούστε ως βουλευτές. Αλλά για να φτάσετε σε σημείο να γίνετε βουλευτές, πόσο ακριβώς μας κοστίσατε; Πόσοι διορισμοί, πόσες χάρες και πόσα ρουσφέτια σας, που εξαργυρώσατε σε ψήφους, πληρώνει το ελληνικό Δημόσιο; Να βάλουμε κάτω μήπως με ποιανού χρήματα γίνατε τόσο αγαπητοί; Με ποιανού χρήματα εξασφαλίσατε όλους αυτούς τους χειροκροτητές που βλέπω να σας αποθεώνουν σε παλιότερες φωτογραφίες από τις εκλογικές σας περιφέρειες;

Ναι, όλοι αυτοί, που επί χρόνια εξασφάλιζαν την εκλογή σας, κόστιζαν χρήματα. Και τα χρήματα αυτά τα πληρώναμε εμείς. Και μια που ήρθε η εποχή των καλών λογαριασμών που κάνουν τους καλούς φίλους, καλό θα ήταν να τα υπολογίσουμε κι αυτά. Να τα αφαιρέσουμε από εκείνα που διεκδικείτε. Αφού είστε τόσο large, δεν νομίζω ότι θα έχετε αντίρρηση μια τέτοια δύσκολη εποχή να αναλάβετε το μισθολογικό κόστος των ρουσφετιών σας, έτσι δεν είναι; Αφού δείχνετε τόση κοινωνική ευαισθησία, ας αναλάβετε εσείς αντί για όλους εμάς τη συντήρηση των κομματικών σας «ασκεριών».

Α, και μια τελευταία ιδέα για τα αναδρομικά σας! Επειδή εσείς οι ίδιοι μιλάτε τόσο συχνά για το υπερήφανο φρόνημα του ελληνικού λαού, που αυτό τον καιρό ταπεινώνεται με το μνημόνιο, με την απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας και με τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που του επιφυλάσσει όλος ο πλανήτης, ιδού μια πρόταση: αντί να υπογράφουμε κι άλλες εξευτελιστικές δανειακές συμβάσεις προκειμένου να βρούμε για να σας εξοφλήσουμε τα αναδρομικά σας, μήπως να τα διεκδικούσατε από τους χρόνιους μεγαλοοφειλέτες; Ναι, αυτούς που κάνουν χρήση των ευνοϊκών νομοθετικών ρυθμίσεων που εσείς ψηφίσατε. Και που μετά την εμφάνισή τους στον ανακριτή, αποχωρούν με χαρούμενα χοροπηδηχτά βηματάκια για να συνεχίσουν να εμφανίζονται στα πρώτα τραπέζια. Αφού γνωρίζεστε που γνωρίζεστε, δεν κάνετε έναν κόπο να τα ζητήσετε από αυτούς; Θα το έχετε ακουστά φαντάζομαι. Ονομάζεται «συμψηφισμός» και το εφαρμόζει κατά κόρον η εφορία τελευταία.

Για σκεφτείτε λίγο τη λύση που σας προτείνω. Πέρα από όλα τα άλλα θετικά, θα βοηθήσει και τον προστάτη του «Υπαλληλοβουληστάν», τον Φίλιππο Πετσάλνικο, να γλιτώσει τη γελοιοποίηση. Διότι ενώ δεν τολμούσε να πειράξει ούτε ένα προνόμιο των υπαλλήλων της Βουλής, ξύπνησε ξαφνικά και παριστάνει τον Παπαφλέσσα που αρνείται να υπογράψει τις νόμιμες διεκδικήσεις σας, δείχνοντας τελείως αστείος.

Μετά τιμής

Νίκος Ζαχαριάδης

Υ.Γ. Ωραία, τώρα που δείξατε πόσο μεγάλη κοινωνική ενσυναίσθηση διαθέτετε και ανταποκριθήκατε ακαριαία στην τηλεοπτική αγανάκτηση, δεν κάνετε και μια τελευταία προσπάθεια να ψήσετε τους συναδέλφους σας για τον έλεγχο εκείνων των καταθέσεων στην Ελβετία; Για να μη μας θεωρούν ηλίθιους δηλαδή, νομίζοντας ότι τα ξεχάσαμε.