Πολιτικη & Οικονομια

Οι απαντήσεις του Forrest Gump 282

(Μέλος του συλλόγου για την άμεση κατάργηση του «Γαλάζιου Δούναβη» από την αναμονή των τηλεφώνων)

Νίκος Ζαχαριάδης
ΤΕΥΧΟΣ 282
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Καλά, γιατί όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν εκείνη την εμφανέστατη δαγκωνιά στο αριστερό αυτί του Gummy Bear; Μήπως υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο να συγκαλυφθεί το σκοτεινό παρελθόν του;

Η αλήθεια είναι ότι η δαγκωνιά έγινε κατά τη διάρκεια ενός καβγά με τα «Ζουζούνια», που κάποιο βράδυ τού επιτέθηκαν γιατί ήθελαν να διατηρήσουν τον αποκλειστικό έλεγχο της αγοράς χριστουγεννιάτικων τραγουδιών. Ο ίδιος βέβαια δεν μιλάει συχνά γι’ αυτό και λέει ότι σβήνει το παρελθόν με σφουγγάρι. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χρωστάει πολλά στον Μπομπ τον Σφουγγαράκη που η στήριξή του στάθηκε καθοριστική για την επιτυχία του τραγουδιού του. Όπως είναι γνωστό, τα «Ζουζούνια», μετά την παραίτηση του Σαντικάι από την ηγεσία της «Νέας Χριστουγεννοκρατίας», θεώρησαν ότι τίποτα δεν θα στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο τους προς την αρχηγία. Έχοντας μάλιστα πίσω τους τον περίφημο «μηχανισμό των ζουζουνιών», την παρασκηνιακή βοήθεια του επίτιμου «Μπαρμπα-Μαθιού» και την απροσχημάτιστη στήριξη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που έπαιζαν συνεχως το «Τούλι για τον Χριστούλη», αιφνιδιάστηκαν όταν είδαν κάποιον άσχετο από το πουθενά να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία. Έτσι, έχασαν την ψυχραιμία τους και αντέδρασαν βίαια, κατηγορώντας τον Gummy Bear ότι δεν ανήκει στη μεγάλη παράταξη των κουραμπιέδων και των μελομακάρονων και ότι την είχε πολεμήσει στο παρελθόν, φτιάχνοντας δικό του συγκρότημα που προωθούσε τα Θεοφάνεια. Εκείνος με τη σειρά του απαντούσε πως ποτέ δεν «πρόδωσε το δάκρυ του Γουίνι the Pooh» και ότι σημασία έχει το «αύριο» και όχι το «χθες». Μάλιστα έκαναν και διευρυμένο συνέδριο όπου συμμετείχαν και οι Τάρανδοι του Άγιου Βασίλη. Ε, μετά το τέλος του συνεδρίου, κάποιο θερμόαιμο «Ζουζούνι» τρελάθηκε σαν τον Μάικ Τάισον, τον προσκάλεσε σε ντιμπέιτ σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι και τον δάγκωσε στο αυτί προκαλώντας το σημάδι που βλέπουμε.

Ποιον να πιστέψω; Τη Δέσποινα, τη Βίκυ και τις άλλες μάσκες Φαγιούμ που δηλώνουν με πάθος ότι δεν έχουν κάνει πλαστική ή τα μάτια μου;

Αυτές να πιστέψεις. Διότι το εφέ «ακίνητη μάσκα» που βλέπουν τα μάτια σου δεν οφείλεται σε πλαστική, αλλά στην αγάπη του κόσμου. Η αγάπη του κόσμου έρχεται με τέτοια ορμή επάνω τους που τους τεντώνει τα χαρακτηριστικά προς τα πίσω, όπως ο δυνατός αέρας. Άλλωστε, μετά την κατηγορηματική άρνηση, πάντα διευκρινίζουν ότι «αν χρειαστεί θα κάνουν πλαστική». Επειδή λοιπόν εσύ είσαι κολλημένος σε διαφορετικό χρόνο από εκείνες που ζουν ήδη στο μέλλον, δεν είναι σωστό να τις διασύρεις με την κακοπιστία σου. Δεν είναι αρκετή η ταλαιπωρία που τραβάνε από τις υπηρεσίες διαβατηρίων, που τις υποχρεώνουν κάθε τόσο να αλλάζουν τη φωτογραφία τους για να τις αναγνωρίζουν στους ελέγχους στα αεροδρόμια;

Γιατί να φορολογηθεί η εκκλησία; Εφόσον ο Θεός ως «Πανταχού Παρών» βρίσκεται παντού, βρίσκεται και σε σημεία όπου ισχύουν οι διατάξεις περί οff shore εταιρειών. Λογικό δεν είναι λοιπόν οι εκπρόσωποί του να έχουν επιλέξει να μεταφέρουν εκεί την έδρα του για φορολογικούς λόγους;

Ως γνωστόν, η κυβέρνηση των νησιών Καϊμάν έχει αμφισβητήσει το δικαίωμα του Θεού πάνω στη γενικευμένη χρήση του όρου «Παράδεισος». Και αν κερδίσουν, θα πάψουν να Του πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα για τον τίτλο «Φορολογικός Παράδεισος». Από την άλλη βέβαια, το επιχείρημα της Εκκλησίας είναι ότι ο όρος «Παράδεισος» δεν αφορά την αποφυγή των φόρων αλλά τη μακαριότητα που προσφέρει το καθεστώς τύπου ΕΡΤ. Διότι η Εκκλησία είναι σαν την ΕΡΤ: παράγει πρόγραμμα με δημόσιους υπαλλήλους. Μόνο που η ΕΡΤ πρέπει κάθε χρόνο να επιλέξει ποιος θα πάει στη Eurovision, ενώ η Εκκλησία το έχει αναθέσει αυτό ισοβίως στον Άνθιμο.

Μετά το «Πέη’ς Ανάτομι» που είδα στο internet, κάθε φορά που πηγαίνω σε νοσοκομείο, έχω μαζί μου λίγο αλκοόλ, για «να φύγουν οι αναστολές», όπως λένε και στο video. Παραδόξως όμως, κανείς δεν με παρασύρει, αν και είμαι ομορφότερη από την άλλη. Τι κάνω λάθος και δεν μπορώ να πρωταγωνιστήσω κι εγώ στο αγαπημένο μου σίριαλ;

Το λάθος είναι ότι αντιμετωπίζεις τους γιατρούς σαν σκεύη τηλεοπτικής ηδονής. Όμως, εκείνοι, αντίθετα με τους ηθοποιούς, είναι επιστήμονες και ό,τι κάνουν το κάνουν με στόχο την έρευνα. Στην πραγματικότητα δηλαδή γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ πάνω στο ανεξερεύνητο σύμπαν των γυναικείων αντιδράσεων κατά τη διάρκεια της διαδικασίας «Τραβάτε με κι ας κλαίω», προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στους ανεκπαίδευτους νέους. Ενώ προφανώς εσύ, όταν γδύνεσαι, δεν τους ζητάς «να κοιτάζουν από την άλλη γιατί ντρέπεσαι». Και αυτό τους μπλοκάρει, γιατί τους θυμίζει το συνάδελφό τους τον πορνοστάρ.  

 

nikos.zachariadis@gmail.com

www.nikos-zachariadis.org