Πολιτικη & Οικονομια

Αναμνήσεις από μια πόλη

Η Ελένη Σταματούκου θυμάται το Μπράιτον

6971-132439.jpg
Ελένη Σταματούκου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
17895-45589.JPG

Μπράιτον, συσταλτικές ρυθμικές κινήσεις και το αίμα εξωθείται στην καρδιά.

Εποχές έντονου ψυχαναγκασμού, διαφορετικού, εκείνου της προ ενήλικης εποχής, πολύ πριν των –άντα, που είσαι σε φάση πειραματισμού και μέσα στις τσέπες σου κολυμπά πυρίτιδα.

Αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί στα χέρια και αμφεταμίνη στο αίμα και είσαι έτοιμος για τη νυχτερινή σου έξοδο.

Χτυπήματα στον αέρα και μακροβούτια χωρίς ματογυάλια στα σκοτεινά νερά του ωκεανού.

Μπρόουντ στριτ και οι τερατόμορφοι γλάροι του Χίτσκοκ, έχουν γίνει τα κατοικίδια σου.

Νομίζεις, ότι σε προστατεύουν το βράδυ, από τους μεθυσμένους απογοητευμένους Άγγλους, που κλαίνε για το ελεγχόμενο από τις κάμερες κράτος τους.

Ακόμα καπνίζεις στο Χοπ Πόουλς και ναι χορεύεις.

Μετά στην Αθήνα, οι άνθρωποι δε θα χορεύουν, απλά θα κινούνται σαν εκκρεμή.

Ανήκεστες βλάβες στον οργανισμό σου, από τις νύχτες, που έγιναν μεσημέρια και μετά απογεύματα.

Τις φορές που τύχαινε και ήσουν ξύπνιος τα πρωινά, τις ώρες της παλίρροιας έχωνες τα πέλματα σου βαθιά μέσα στην λασπωμένη άμμο και έπαιζες κρυφτό στα συντρίμμια του καμμένου Πίερ.

Πάντα φοβόσουν, να μην πέσει και συνθλίψει το μέσα σου.

Αν και μερικές φορές το ευχήθηκες, αλλά αμέσως το πήρες πίσω.

Κάποιες νύχτες περπάτησες κατα μήκος του Κίνγκς ρόουντ.

Κοντοστάθηκες κάτω από το παράθυρο, του πρώτου ορόφου και παρακάλεσες για τον οίκτο των ενοίκων.

Αυτοί το μόνο που έκαναν, ήταν να σου πετούν τα κλειδιά και εσύ μετά τους ζάλιζες με τις εμμονές και τις αναρχικές σου σκέψεις.

Συναυλιακές δεξιώσεις και διανοητική νωθρότητα από τη μεγάλη αγγλική πίεση για μάθηση.

Τα μαξιμαλιστικά σου όνειρα γίνονταν εφικτά στον ουρανό του Μπράιτον, γιατί τα καλοκαίρια εκεί νυχτώνει πάντα στις έντεκα το βράδυ.

Πρώτη φορά είδες το φεγγάρι να ανατέλλει και παρατήρησες, ότι την αυγή μπορεί να τη μπερδέψεις με τη δύση, αφού τα χρώματα τους είναι ίδια.

Έχεις και αυτόπτες μάρτυρες για αυτή τη διαπίστωση, τις πολαροιντ που τράβηξες στο 24 ωρών πάρτι των πολλών ανθρώπων, όπως στην ταινία.

Πληθωρικός λόγος και συναισθήματα και όλα τα βίωνες πιο έντονα, ακόμα και το κάψιμο στο δάχτυλο από το σίδερο, που ξέχασες να βγάλεις από την πρίζα.

Μέσα σε ένα χρόνο, συντόνισες τον εαυτό σου στο φόργουορντ.

Κάποτε όμως ζαλίστηκες από τον στροβοσκοπικό φωτισμό και σταμάτησες να στριφογυρνάς με τα σπορτέξ, στην ατέλειωτη παραλία με τα μεγάλα βότσαλα.

Αλήθεια υπάρχει τέλος σε αυτήν την παραλία;

Μα κανένας δεν έμαθε ποτέ, ούτε και εσύ όμως περπάτησες πιο πέρα, για να δεις αν τελειώνει.

Όλοι περιορίστηκαν στο κέντρο των πραγμάτων, όπου εκεί τους άρεσε να μείνουν.

Κι αν κρατήθηκαν οι αναμνήσεις, κανείς μέχρι στιγμής δε μπόρεσε να μετρήσει τις περιοδικές κινήσεις των άκρων του, που πάντα λύγιζαν στους ποδηλατόδρομους της λευκής προκυμαίας.

Το στηθοσκόπιο σήμερα, κρυώνει το δέρμα σου κάτω από τα φτερά και η διάγνωση παραμένει ίδια, αμηχανία.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.