Ο κ. Αλμούνια της 8ης Ιουνίου

Αν σας τρομοκρατούν κάθε τόσο τα νέα που φτάνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα χάλια της οικονομίας μας, ετοιμαστείτε για τα χειρότερα. Οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου είναι η αφετηρία απείρως πιο δραματικών παρεμβάσεων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή –τη γνωστή μας ως Κομισιόν– και ειδικά του επιτρόπου για την οικονομία –γνωστού και ως… Αλμούνια– για να συμμαζέψουμε τα οικονομικά μας. Όπως έλεγε ένας ευρωβουλευτής της ΝΔ, «ξεχάστε τον προεκλογικό Αλμούνια, έρχεται ο Αλμούνια της 8ης Ιουνίου»…

Η σκληρή πραγματικότητα για την έκταση της κρίσης στην Ελλάδα και το καταχρεωμένο κράτος ήταν γνωστή τόσο στην κυβέρνηση όσο και στα κόμματα της αντιπολίτευσης στο «μαραθώνιο» για την υπόθεση Παυλίδη. Ήταν γνωστή τόσο στον πρωθυπουργό όσο και στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι τα μεσάνυχτα της περασμένης Δευτέρας έπαιζαν την «κολοκυθιά» αν θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές στις 7 Ιουνίου.

Γνώριζαν –όπως και οι 300 της Βουλής– ότι ανεξάρτητα από την έκβαση της ψηφοφορίας για την παραπομπή ή μη του βουλευτή Δωδεκανήσου της ΝΔ στο Ειδικό Δικαστήριο, η όποια κυβέρνηση έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει μια από τις χειρότερες προκλήσεις για την αντιμετώπιση των τεράστιων χρεών και ελλειμμάτων.

Την ώρα που οι βουλευτές, τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, έριχναν την ψήφο τους στην κάλπη της Βουλής, ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου βρισκόταν στις Βρυξέλλες, για τη σύνοδο των υπουργών οικονομικών των χωρών-μελών της Ε.Ε. Η παρουσία του, δυο μέρες πριν, στον τελικό των τελικών του Κυπέλλου Ελλάδας δεν στάθηκε ικανή για να του φτιάξει το κέφι. Η Κομισιόν ξεκαθάριζε ότι η Ελλάδα μπαίνει στον αστερισμό της αυστηρής επιτήρησης –με τοποτηρητή Βρυξελλών να αγρυπνά για τα οικονομικά μας–, ενώ πλανάται ο φόβος ότι μπορεί να έχουμε ακόμα και ρυθμούς αρνητικής ανάπτυξης, δηλαδή να μπούμε και με τη βούλα στην ύφεση…

Τι σημαίνει αυτό; Aυτό που σημείωνε ο Στ. Μάνος, ότι δηλαδή το κρίσιμο θέμα είναι τα τεράστια ελλείμματα του δημοσίου, που προέρχονται από την απίστευτη σπατάλη και το ξόδεμα χρημάτων που δεν ξέρουμε πού πάνε. Με άλλα λόγια, το βαρύ φορτίο που αναλαμβάνει η κυβέρνηση την επομένη των ευρωεκλογών. Κι εδώ τα ψέματα τελειώνουν.

Ο πρωθυπουργός, αλλά και ο γραμματέας της ΝΔ Λ. Ζαγορίτης, επιμένουν να δηλώνουν ότι η κρίση δεν χτύπησε τη χώρα μας τόσο όσο άλλες χώρες κι ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις και να βγούμε από την ύφεση με τις λιγότερες απώλειες. Πώς θα γίνει αυτό; Με ποια μέσα; Κανείς δεν ασχολείται με αυτές τις… «λεπτομέρειες».

Είναι ωστόσο και κάποιοι πολιτικοί που ψιθυρίζουν ότι η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια σοβαρή πολιτική κρίση. Θα είναι κάπου στις αρχές φθινοπώρου που δύο πράγματα θα συμβούν. Πρώτον, η (όποια) κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη να πάρει πρωτοφανή για τον κοινό νου μέτρα υψηλού πολιτικού κόστους. Δεύτερον, οι ψηφοφόροι των δύο μεγάλων, κυρίως, κομμάτων θα ανακαλύπτουν το χάσμα στον πολιτικό λόγο και τις πραγματικές ανάγκες για τον τόπο. Ποιος θα σηκώσει τότε το σταυρό του μαρτυρίου σε έναν Γολγοθά που έτσι ή αλλιώς θα καταλήγει τον Μάρτιο του 2010 σε μια αναπόφευκτη εκλογική αναμέτρηση λόγω του τρόπου εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας; Ιδού η απορία.

Ίσως εδώ να κρύβεται και το μυστικό της δυστοκίας που είχαν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ να πείσουν πρωτοκλασάτους υπουργούς ή στελέχη να τεθούν επικεφαλής στις κομματικές ευρωλίστες. Οι περισσότεροι προτιμούν να μιλούν με τις ώρες στα τηλε-παράθυρα επί παντός του επιστητού, πλην της άθλιας οικονομικής πραγματικότητας. Γιατί αν βρεθούν στην Ευρωβουλή και συναντήσουν τον επίτροπο Αλμούνια στο διάβα τους, τα τηλε-επιχειρήματα δεν θα πιάσουν τόπο…