Στη ΔΕΘ είναι πιθανό να διαδηλώσουν και αστυνομικοί. Αν συμβεί αυτό, τότε καλό είναι να υπάρξει μία στοιχειώδης οργάνωση. Το ξύλο πρέπει να παιχτεί σε ομίλους. Ας πούμε, τα ΜΑΤ να παίζουν με τους οπαδούς του Ηρακλή στο Συντριβάνι, ενώ οι διαδηλωτές αστυνομικοί να αντιμετωπίζουν Αγανακτισμένους στον Λευκό Πύργο. Στη Θεσσαλονίκη ανεβαίνουν πάνω από δέκα χιλιάδες αστυνομικοί. Πιθανότατα πρόκειται για τη μεγαλύτερη αστυνομική μετακίνηση από τη εποχή που ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόριζε συμπατριώτες του χωροφύλακες στη Μακεδονία. Τα καταστήματα στο κέντρο πόλης εκτελούν οχυρωματικά έργα τοποθετώντας λαμαρίνες στη βιτρίνα. Κάποιος με μαύρο σπρέι θα γράψει ένα «οι μπάτσοι πουλάνε τη λαμαρίνη». Ο δήμαρχος Μπουτάρης μαζεύει τους κάδους από τους δρόμους. Άνθρωποι που θα παρακολουθήσουν την πρωθυπουργική ομιλία έχουν άγχος για την προσέλευσή τους στο συνεδριακό κέντρο. Ο Γιώργος δεν θα έχει ούτε άγχος, ούτε πρόβλημα. Το αυτοκίνητο θα τον αφήσει μπροστά στην είσοδο, θα χαμογελάσει, θα σφίξει όποιο χέρι πεταχτεί μπροστά του και θα μπει για να κάνει τη δουλειά του. Δεν ξέρω πώς είναι να παίζουν ξύλο 10-12 χιλιάδες άνθρωποι και εσύ να δείχνεις με αισιοδοξία προς στο μέλλον – ακόμα και αν το ακροατήριό σου γυρίσει να το δει, μπορεί να φάει καμιά πέτρα στο κεφάλι. Αλλά, εντάξει, είναι στο πλαίσιο της δουλειάς ενός πρωθυπουργού να φουσκώνει ένα μπαλόνι προστασίας και να μπαίνει ο ίδιος μέσα – ο Καραμανλής μιλούσε για επανίδρυση του κράτους στη ΔΕΘ και τα χουλιγκάνια του ΠΑΟΚ δεν μετέτρεψαν το Βελλίδειο σε χειμερινά ανάκτορα επειδή κατανόησαν ότι οι αστυνομικοί έχουν οικογένειες και παιδιά που θα πεινάσουν. Η γενναία απόφαση του Γιώργου για ματαίωση της ομιλίας του στη ΔΕΘ έζησε μόλις τρεις ώρες. Πείστηκε ότι στο τέλος θα του καταλογίσουν αδυναμία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τάσεις φυγής και ηγετική ανεπάρκεια. Κανένας δεν του εξήγησε ότι όσοι θα του απέδιδαν δειλία, είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που θα αναγνώριζαν τη γενναιότητα που χορηγεί η σοφία της πείρας και όχι η μωρία της νιότης.
Η απόφαση για τη ματαίωση της πρωθυπουργικής ομιλίας ήταν η ορθότερη που έλαβε το Μαξίμου εδώ και είκοσι μήνες. Και προφανώς γι’ αυτό και ανακλήθηκε, για να μη διαταραχθεί η αρμονία της πολιτικής διαχείρισης. Αν ο Γιώργος δεν ανέβαινε στο βήμα, η πόλη θα απέφευγε την ένταση και ο ίδιος την αμηχανία. Διότι το να εκφωνείς οικονομική ομιλία από το βήμα της ΔΕΘ, είναι σαν να διαβάζεις επικήδειο σε ετήσιο μνημόσυνο – δεν μπορείς πλέον να παρηγορήσεις κανέναν. Λένε ότι ο πρωθυπουργός θα κάνει μία λιτή παρουσίαση χρησιμοποιώντας Power Point. Εκεί βρίσκεται ένα από τα κομμάτια του προβλήματος: ο Γιώργος επιδεικνύει τέτοια προσήλωση στις παρουσιάσεις, στα διαγράμματα και στα charts που, αν κάτι δεν πάει καλά, μπορεί να πει από βήματος «your antivirus software is out of date, please update». Με μια απλή ματιά προς τον πραγματικό κόσμο, όλα θα ήταν καλύτερα για όλους μας. Αν η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στην προσευχή, η σωτηρία της χώρας, ίσως και της κυβέρνησης, χρειάζεται πιο απλά πράγματα. Ξεκινάς από την παραδοχή της αλήθειας. Κοιτάζεις την κάμερα και λες: «Η κυβέρνηση έχει μείνει τραγικά πίσω, λειτουργώντας ακόμα με κομματική ηθική των 50s και επικοινωνιακή λογική των 80s. Και όσο και αν φουσκώσει την ύφεση, δεν φτάνει για να καλύψει τα λάθη και τις καθυστερήσεις». Το ακροατήριο έχει καθηλωθεί. Και συνεχίζεις: «Λένε πως όλη η οπερέτα με την τρόικα πλέχτηκε για να ανέβω στην Έκθεση και να διαψεύδω μέτρα που θα λάβω και απολύσεις που θα υπογράψω. Δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, αλλά θα σας έλεγα ότι μου ζητούν να κλείσω και μία ΔΕΚΟ...». Μετά δεν χρειάζονται περισσότερα, τα λέει όλα ο ήχος του μπουζουκιού που θα μιξάρει ο τηλεσκηνοθέτης. Νομίζετε ότι έτσι ο Γιώργος δεν θα έγραφε ιστορία, αλλά κωμωδία. Λάθος. Για πρώτη φορά ένας πρωθυπουργός θα έλεγε την αλήθεια από το βήμα της Έκθεσης. Και αυτό μπορεί να ήταν το ξόρκι που θα έλυνε τα μάγια και θα έδιωχνε την κατάρα. Αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ.
5°
