Ίχνη πολιτικής από την κυβέρνηση

Μετά την επιβίωσή της από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, την ψήφο εμπιστοσύνης για το Μεσοπρόθεσμο, την υπερψήφιση του Εφαρμοστικού Νόμου και την αλγεινή εικόνα που επέδειξε η αστυνομία στα πρόσφατα επεισόδια -στα οποία λειτούργησε εν μέρει σαν μπαχαλάκης (αναρωτιέμαι: θ΄αποδοθεί καμιά ευθύνη σε κανέναν;)- και μετά τις παλινωδίες ενός και πλέον χρόνου, η κυβέρνηση (συνασπισμού πλέον, Παπανδρέου - Βενιζέλου) πήρε τελευταία μερικές αποφάσεις που μπορούν να θεωρηθούν ίχνη ρεαλιστικής πολιτικής.

Αναφέρομαι σε τρία στοιχεία: την απαγόρευση απόπλου πλοίων για τη Γάζα, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Στο πρώτο, αν σκεφτούμε τι είχε γίνει πέρυσι, η απαγόρευση είναι ενέργεια θετική και δείχνει πυγμή. Αν οι φιλοπαλαιστίνιοι ακτιβιστές ενδιαφέρονται πράγματι να φτάσει η βοήθεια στη Γάζα κι εφόσον η βοήθεια είναι καθαρά ανθρωπιστική, ας τη δώσουν στα πλοία της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης (όπως το είπε και ο ΟΗΕ) ή ας τη συνοδέψουν στο κοντινότερο ισραηλινό λμάνι κι από κει στη Γάζα. Δεν είναι λογικό να θέλουν οι ακτιβιστές να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό που έχει κηρύξει το Ισραήλ στις ακτές της Γάζας, αφού κατ΄ ουσίαν υπάρχει μόνιμη πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ - Χαμάς. Πέρυσι οι νεκροί του «Μαβι Μαρμαρά» ήταν Τούρκοι, ποιος θα ήθελε φέτος να είναι Έλληνες; Ποιος θα ήθελε, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να φορτωθούμε και προβλήματα στις διεθνείς μας σχέσεις; Φτάνει πια με την ιδιωτική εξωτερική πολιτική της κάθε ιδιωτικής οργάνωσης. Δεν αρκεί το «μαύρο ΄97», δεν αρκεί η ΕΟΚΑ Β΄ του Γρίβα, δεν αρκεί η ιστορία του Οτσαλάν; Νισάφι.

Για τη ΔΕΗ, η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει στο δρόμο του ΟΤΕ. Το ότι οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ κάνουν ό,τι μπορούν για να μην απελευθερωθεί περαιτέρω η αγορά ενέργειας και να παραμείνει η ΔΕΗ (τους) υπό τον έλεγχο του κράτους (τους), διατηρώντας το σχεδόν πλήρες μονοπώλιο του ηλεκτρικού ρεύματος, είναι κατανοητό: θα χάσουν τα προνόμιά τους, θα χρειαστεί να δουλεύουν κι αυτοί όπως όλος ο κόσμος, θα πάψουν να παίρνουν τζάμπα ή πάμφτηνο ρεύμα (και να πουλάνε κιόλας στους γείτονες!), θα κοπεί το κατά βούληση κατέβασμα του διακόπτη και ο τραμπουκισμός της εξαναγκαστικής απεργίας για όλους.

Η εμπειρία από την κινητή τηλεφωνία -που λειτούργησε εξαρχής σε ανοιχτό, ανταγωνιστικό περιβάλλον- είναι θετικότατη. Το ίδιο και από το σπάσιμο του καρτέλ στον κλάδο του γάλακτος. Αλλά και πρόσφατα, το άνοιγμα της σταθερής τηλεφωνίας -δηλαδή η απελευθέρωση από το ζυγό του ΟΤΕ- όξυνε τον ανταγωνισμό. Το ευεργετικό αποτέλεσμα το ζήσαμε και το ζούμε: οι εναλλακτικοί πάροχοι προσφέρουν χαμηλότερες τιμές και μεγαλύτερη ποικιλία υπηρεσιών (συν το ότι ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός έχει πάψει να πληρώνει τους υπαλλήκους του ΟΤΕ, συν το ότι ο ΟΤΕ δεν είναι πια αποθετήριο πλεοναζόντων διοριζόμενων ψηφοφόρων).

Όσο για τα κλειστά επαγγέλματα, το άνοιγμα επήλθε μεν αυτόματα, στις 2 Ιουλίου (με εξαίρεση συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς και μερικούς ακόμα μεγαλοσχήμονες, που δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για τα προνόμιά τους. Και πόσο ακόμα θα κρατήσουν;), αλλά χρειάζονται εξειδικεύσεις. Παράδειγμα: ο κλάδος των των ταξί, όπου η κυβέρνηση (Γιάννης Ραγκούσης) προχωρεί σε πλήρες άνοιγμα θεσπίζοντας την απελευθέρωση και στις δύο μεγάλες πόλεις της χώρας, οι οποίες αρχικά είχαν εξαιρεθεί (κατά το σχέδιο του προηγούμενου υπουργού Δημήτρη Ρέππα). «Η αγορά αυτορρυθμίζεται», είπε ο Ραγκούσης και χίμηξαν να τον φάνε. Κι εδώ οι προνομιούχοι ιδιοκτήτες ταξί θ΄ αντιδράσουν, κι εδώ θα γίνει της ΔΕΗ. Γιατί αντιδρούν; Γιατί όταν ανοίξει το επάγγελμα θ΄ αναπτυχτεί ο ανταγωνισμός και τα κόμιστρα θα πέσουν, άρα το (υπερ)κέρδος τους θα μειωθεί.

Σε συνθήκες υπερφορολόγησης, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και η απελευθέρωση της αγοράς όλων των κλάδων (γιατί οι γιατροί να είναι πλήρως ανταγωνιστικοί και οι δικηγόροι όχι;) δίνουν μια κάποια πιθανότητα ανάπτυξης. Αλλά για να ολοκληρωθούν οι κινήσεις αυτές, θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ ν΄ απαρνηθεί τον παλιό του εαυτό και να προχωρήσει πιο πέρα από τη διακήρυξη καλών προθέσεων και τη συνυπογραφή κειμένων με την τρόικα. Είναι ικανό να κάνει κάτι τέτοιο;