Τα ΜΜΕ ανέδειξαν ως κύρια πλευρά του ανασχηματισμού την εκτόξευση του Βαγγέλη Βενιζέλου. Δικαίως νομίζω. Αυτό σημαίνει ότι:
1. Μιλάμε πλέον για συμμαχία Παπανδρέου - Βενιζέλου
2. Το βάρος της εφαρμογής του Μνημονίου πέφτει στους ώμους του εκ Θεσσαλονίκης υπουργού τόσο, όσο και στου πρωθυπουργού.
Είκοσι μήνες τώρα, η κυβέρνηση πέτυχε ελάχιστα πράγματα: να μη διορίζονται αβέρτα καινούργια άτομα στο Δημόσιο, μια μικρή μείωση σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, μερικές μετατάξεις στον ΟΣΕ. Από την άλλη, δεν κατάφερε ν΄ απολύσει ούτε έναν άχρηστο δημόσιο υπάλληλο, να βάλει φυλακή ούτε ένα πολιτικό που ν΄ αναμίχτηκε σε σκάνδαλα, να πουλήσει ούτε μια ΔΕΚΟ, να κλείσει ούτε έναν άχρηστο φορέα, ν΄ ανοίξει πλήρως ένα κλειστό επάγγελμα (μισοάνοιξε μόνο του φορτηγατζή), να βάλει χέρι σε εκκλησία, Ακαδημία, εξοπλισμούς, φαρμακοποιούς και τις άλλες ισχυρές συντεχνίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, να εξαφανίσει τα προνόμια των πολιτικών και να αρθρώσει προτάσεις για τις απαραίτητες ριζοσπαστικές αλλαγές στο Σύνταγμα. «Κατάφερε» επίσης ν΄ αυξήσει τους φόρους των «κανονικών» πολιτών και να μειώσει τις συντάξεις, ακόμα και τις χαμηλές, ενώ ετοιμάζεται μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Κι όλα αυτά, με μείωση των δημόσιων δαπανών κατά 0,8% (αστείο ποσοσό), δίχως άνοδο του ΑΕΠ (δηλαδή μη ανάπτυξη) και την ανεργία να έχει φτάσει στο 16%.
Ωστόσο, η κυβέρνηση αντιμετώπισε σκληρή αντιπολίτευση για όσα έ λ ε γ ε ότι πρέπει να γίνουν- έστω κι αν δεν τα ΄κανε. Οι λαϊκιστές την κατηγορούν επειδή τα λέει, και ο σκοπός τους είναι να μην τα κάνει (ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο αντιμνημονιακός Λιάνης την έκανε, ενώ ο αντιμνημονιακός Οικονόμοου μπήκε στην κυβέρνηση- και μάλιστα στο υπουργείο Οικονομικών!). Οι εκσυγχρονιστές την κατηγορούν ότι ενώ τα λέει, δεν τα κάνει. Η σύγκριση με τη νέα πορτογαλική κυβέρνση, που δήλωσε ευθαρσώς «μας περιμένουν δυο τρομερά χρόνια», είναι συντριπτική για τη διγλωσσία των κυβερνώντων κ α ι των αντιπολιτευομένων.
Νομίζει κανείς ότι το δίδυμο Βενιζέλου - Παπανδρέου είναι ικανό να κάνει στον επόμενο καιρό ότι δεν έγινε τώρα; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο κ. Βενιζέλος προτάχτηκε ως αρχηγός των εκσυγχρονιστών μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ 2007. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρόκειται για πολιτικό παλαιοτάτου τύπου: πολυλογάς και στομφώδης, συνταγματολόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, παπαδοπαίδι με άριστες σχέσεις προς την εκκλησία, και με υπουργικές θητείες στα υπουργεία Πολιτισμού και Εθνικής Άμυνας που δε χαρακτηρίστηκαν δα και από νοικοκύρεμα των αντίστοιχων τομέων. Απλώς στη Θεσσαλονίκη έδρευε ο αξεπέραστος Τσοχατζόπουλος (πιο παλαιοκομματικός, πιο πολυλογάς, πιο στομφώδης κλπ) και ο Βενιζέλος φαινόταν συγκριτικά καλύτερος. Αλλά αυτό δε φτάνει.
Για τον Παπανδρέου τι να πω, τα έχουν πει άλλοι. Καλές προθέσεις, παλαιές μοντέρνες απόψεις, προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και η συμπαθής αφέλεια του ημι-ομογενούς κλπ υπήρξαν πολιτικά κεφάλαια που εξαντλήθηκαν γρήγορα. Πρωθυπουργός που να υποβάλει παραίτηση στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μια πράξη κάπως …εξεζητημένη, για να το πω κομψά. Συνεχίζει τώρα καταπτοημένος και αποδυναμωμένος. Η δε κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται αγκυροβολημένη στα στενά συντεχνιακά συμφέροντα των μελών και, φυσικά, των ψηφοφόρων της.
Έτσι δεν προχωρεί τίποτα, οι θυσίες πάνε στο βρόντο και -το ξαναλέω- ανάπτυξη μηδέν. Ο ανασχηματισμός θα είχε νόημα αν συνοδευόταν από αληθινή αλλαγή πολιτικής, ώστε να υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Με την απίθανη αίρεση να συμβεί ξαφνικά μια επιφοίτηση και όλο το κυβερνών κόμμα να λάμψει εκσυγχρονιστικά (δηλαδή: ρεαλιστικά), βελτιώνοντας την κατάσταση της οικονομίας μας, πολύ φοβάμαι ότι πάμε κατά κρημνού με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα (και περισσότερα χρέη) από ό,τι πριν.
Μια πρώτη γεύση θα έχουμε τη Δευτέρα, που θα πάνε οι νέοι υπουργοί για δουλειά στα υπουργεία τους: πόσες κουρτίνες θ΄αλλάξουν, πόσες μοκέτες θα πετάξουν, πόσα έπιπλα θα στείλουν σε αποθήκες κλπ κλπ. Για να το θέσω αλλιώς: θα βρεθεί ένας υπουργός να μειώσει εθελοντικά το μισθό ή τα προνόμιά του ή και να τα μηδενίσει;
Υ.Γ. Οι θέσεις των άλλων κομμάτων είναι ακόμα χειρότερες, δεν εχουν καν το λεκτικό ρεαλισμό του ΠΑΣΟΚ: η ΝΔ της υπερεθνικόφρονος παρέας του Σαμαρά ζητάει επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ενώ έχουν ήδη εισπραχθεί και ξοδευτεί εκατομμύρια ευρώ∙ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου· ο ΛΑΟΣ κάνει κωλοτούμπες∙ Δημοκρατική Αριστερά και Δημοκρατική Συμμαχία ψάχνονται και αντιφάσκουν. Κι ο «λαός»; Ο «λαός» κατά πλειοψηφία ζητάει επιστροφή ακριβώς στο καθεστώς που έφερε το σημερινό αδιέξοδο.
Υ.Γ. 2 Διαβάζω ότι τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται θα μειωθούν κατά 10.000 - 15.000. Σε ποσοστό, είναι λιγότερο από το 10%. Αυτό θεωρείται σοβαρό «μέτρο» (κι αν γίνει καν). Ρωτήστε να μάθετε το εφάπαξ των στρατιωτικών, των δικαστών, της ΕΥΔΑΠ, των κρατικών τραπεζών ή των υπαλλήλλων της Βουλής.
19°
