10 συμπεράσματα από το διάγγελμα Παπανδρέου και όσα προηγήθηκαν

1. Οι διαρροές για τις επαφές Παπανδρέου - Σαμαρά, που ξεκίνησαν από τη Νέα Δημοκρατία, «έκαψαν» την όποια προοπτική της όποιας συνεργασίας (αν υποθέσουμε ότι όντως υπήρχε)

2. Ο Σαμαράς έκανε, για μια ακόμα φορά, αυτό που ξέρει πολύ καλά: παρασκήνιο, μπλόφα, ίντριγκα και υπονόμευση

3. Η χώρα συνεχίζει με μονοκομματική κυβέρνηση υπό τον Παπανδρέου

4. Ο πρωθυπουργός βγαίνει σαφώς αποδυναμωμένος, εμφανίζεται υποχωρητικός και αναποφασιστικός, συζητάει να παραδώσει την πρωθυπουργία και, τελικά, μένει μόνος του.

5. Ο πρωθυπουργός θα επιταχύνει και θα εντείνει την πολιτική που βασίζεται στο Μνημόνιο. Η συνεπής εμμονή σ΄ αυτό είναι το τελευταίο του χαρτί, μέχρι να φανούν αποτελέσματα (πολύ απίθανο, αν όχι αδύνατο)

6. Ο ανασχηματισμός είναι προ των πυλών

7. Οι αγανακτισμένοι θα παραμεινουν στις πλατείες. Οι απεργίες θα συνεχιστούν. Οι συντεχνίες του δημόσιου τομέα (από εκκλησία μέχρι Ακαδημία κι από δικαστές μέχρι στελέχη των ΔΕΚΟ) θα συνεχίσουν να κοιτάνε την πάρτη τους και τα συμφέροντά τους

8. Οι εκλογές -υπό κανονικές συνθήκες-απομακρύνονται. Αλλά το αν η (ανασχηματισμένη μέχρι τότε) κυβέρνηση θα διατηρήσει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία στη κρίσιμη ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, είναι προς απόδειξη

9. Αν η κυβέρνηση πέσει, τότε ο Παπανδρέου θα μπορεί να κατέβει στις εκλογές πρώτον, ως πρωθυπουργός, και δεύτερο, χωρίς παλαιοπασοκικά βαρίδια, απαιτώντας επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού του κράτους.

10. Είτε με πρόωρες εκλογές, είτε χωρίς, ο Παπανδρέου θα κληθεί ν΄αποδείξει με έργα ότι «η ύβρις της Μεταπολίτευσης ήταν η απώλεια του μέτρου». Για να επαναφερθεί αυτό το χαμένο μέτρο χρειάζεται σύγκρουση με κάθε κατεστημένο, κοινωνικό και κομματικό. Είκοσι μήνες το απέφυγε. Αν δεν το κάνει έστω τώρα, με τους όποιους νεους υπουργούς του, θ΄ αυτοακυρωθεί μια για πάντα.