Οι σημειώσεις του Forrest Gump

18 διδάγματα από το τέλος του νεοελληνικού καπιταλισμού

Το internet είναι το πραγματικό λαϊκό πανεπιστήμιο. Με ταχύρρυθμες διαδικασίες και μαθήματα express, έχει βγάλει μέσα σε ένα χρόνο περισσότερους επιστήμονες οικονομολόγους από όσους ολόκληρη η ΑΣΟΕΕ, όλα τα χρόνια της λειτουργίας της. (Και περισσότερους προπονητές από όσους όλες οι κερκίδες του Ολυμπιακού.) Και το καλύτερο: πρόκειται για μια βελτιωμένη φουρνιά οικονομολόγων, που δεν χάνουν τον καιρό τους με αμφιβολίες, επιφυλάξεις και λεπτομέρειες όπως οι κανονικοί. Το αντίθετο: επειδή ακριβώς δεν ανήκουν στην «ελίτ» αλλά έμαθαν τα οικονομικά στο «Μεγάλο Σχολείο του Φανοποιείου», έχουν το προνόμιο να είναι απολύτως σίγουροι για όλα όσα υποστηρίζουν, αναπαράγουν και προωθούν.

Οι αποδοκιμασίες των αγανακτισμένων πολιτών στους πολιτικούς είναι κάτι σαν ενδοοικογενειακή βία. Γι’ αυτό και μετά από κάθε επίθεση, οι μεν κατονομάζουν πάντα αυτούς που το έκαναν. Δεν τους είναι άγνωστοι. Αυτοί που τώρα πρωτοστατούν στις αποδοκιμασίες είναι οι ίδιοι που χρόνια συναλλάσσονταν με την εξουσία και τους εκπροσώπους της. Από εκεί πηγάζει και η οικειότητα του μπινελικιού. Πρώην συνέταιροι ήταν όλοι αυτοί. Και μοιραία, όπως συμβαίνει πάντα όταν τελειώνουν τα χρήματα  –που είναι το μόνο που κρατάει τη συμμορία ενωμένη–, αρχίζουν οι αλληλοεξολοθρεύσεις και οι εχθροπραξίες. Ακριβώς όπως στα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών του υποκόσμου.

Τα μέλη του «θιάσου» που εκμεταλλεύεται τον Μίκη Θεοδωράκη (ο οποίος προφανέστατα λόγω ηλικίας δεν βρίσκεται στη μέγιστη διαύγειά του) και τον περιφέρoυν σαν κράχτη για να μαζέψουν στην πλάτη του το ακροατήριο που ποτέ τους δεν είχαν ονειρευτεί, ηθικά δεν διαφέρουν σε τίποτα από την Αννίτα Πάνια που εκμεταλλεύεται την αδυναμία του Κάτμαν για να κάνει τη δουλειά της.

Οι περίοδοι εσωτερικής αναταραχής ήταν πάντοτε ιδανικές για ξεκαθαρίσματα προσωπικών λογαριασμών και ανταγωνισμών, με προκάλυμμα τις ιδεολογικές διαφορές. Γι’ αυτό και οι στοχοποιήσεις, οι απειλές και οι εκβιασμοί του τύπου «εγώ που κάνω τον όχλο ό,τι θέλω θα τον στρέψω εναντίον σου» εμφανίζονται όλο και συχνότερα.

Αυτοί που αποκαλούν όποιον διαφωνεί μαζί τους «πληρωμένο» και ρωτάνε με αγανάκτηση «πόσα πήρες για να τα γράφεις αυτά», κάποια στιγμή θα πρέπει να απαντήσουν και αυτοί στην ίδια ερώτηση. Στο κάτω κάτω, κάτι παραπάνω θα πρέπει να ξέρουν από «απόψεις με το αζημίωτο» για να επαναφέρουν με τέτοια εμμονή το θέμα και να αποκλείουν κάθε άλλη πιθανότητα, όπως π.χ. την απλή διαφωνία.

Το παράδοξο του «πελατειακού κράτους»: το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται τα συμφέροντα αυτών που έχουν προσλάβει στις ΔΕΚΟ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ!

Κι όμως, υπάρχει κάτι χειρότερο από τη βαριά φορολογία. Η αβάσταχτη σκέψη ότι αυτή η βαριά φορολογία που σου ζητάνε να πληρώσεις θα καταλήξει σαν «χαρτζηλίκι» από τις Λούκες και τους Ρέππες στα «Φωτοπουλοειδή» (τύπου ΓΕΝΟΠ) γύρω τους. Ώστε να διατηρήσουν το προφίλ του φιλολαϊκού κιμπάρη, πάνω στις δικές σου πλάτες. Δηλαδή το μοτίβο συνεχίζεται ακόμα και τώρα: χρηματοδοτούν με τους φόρους μας τους μισθούς της εκλογικής τους πελατείας.

Όταν μια χώρα έχει συνηθίσει να λειτουργεί με τα «κονέ» (όπως κάθε υπανάπτυκτη χώρα) και τις παρακρατικές μεθόδους του υπόκοσμου, είναι φυσικό, μόλις αρχίσουν οι πρώτοι κλυδωνισμοί, να καταφύγει στο μόνο μέσο επιρροής που γνωρίζει: στις απειλές. Και επειδή το «κοτσαμπασιλίκι» είναι στην πραγματικότητα «πνευματική κατάσταση», δεν κάνει διακρίσεις. Απευθύνεται είτε σε μέλη κριτικής επιτροπής Talent Show, είτε στον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, είτε στον Ζήση Βρύζα που σκέφτεται να μεταγραφεί στον Παναθηναϊκό.

Το να εκμεταλλεύεσαι ως δημοσιογράφος με το αζημίωτο, απελπισμένους ανθρώπους, πουλώντας τους θεωρίες συνωμοσίας, σε κάνει –ηθικά– ισάξιο του μαυραγορίτη. Απλώς, αντί για λάδι, εμπορεύεσαι παραμύθια για αμύθητους θησαυρούς στο υπέδαφος, αγανάκτηση και αίσθημα καταδίωξης.

Αν δεν εκταμιευθεί η 5η δόση, οι υψηλόφρονες πολέμιοι του Μνημονίου που λόγω στάσης πληρωμών δεν θα πληρωθούν, θα έχουν μια θαυμάσια ευκαιρία να αποδείξουν σε όλους τους προδότες και τους κακόπιστους εντός και εκτός Ελλάδος, που τους αποκαλούν με χαιρεκακία «επαναστάτες εκ του ασφαλούς» και «τζάμπα μάγκες», ότι, πέρα από τα λόγια, είναι έτοιμοι να κάνουν πραγματικές θυσίες για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, έτσι δεν είναι;

Η ρύθμιση της Αναστολής του Πόθεν Έσχες για δύο χρόνια (μετάφραση: «Ξόδεψε εσύ τα μαύρα, κι εμείς κάνουμε τα στραβά μάτια») λογικά δεν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και τον Τσοχατζόπουλο που κατηγορείται επειδή δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα έσοδά του;

Όσο αστείο είναι να αθωώνουμε τους εαυτούς μας, άλλο τόσο είναι να υπερεκτιμούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η περίπτωση του «E-Coli» δείχνει τη γενικευμένη ανικανότητά της. Μπερδεμένες αποφάσεις, μπάχαλο και δουλικότητα στους ισχυρούς. Π.χ. άφησε την πάγια γερμανική προκατάληψη εναντίον του Νότου να καταστρέψει τις εξαγωγές της Ισπανίας, χωρίς να είναι σε θέση να παρέμβει ή να την προστατέψει. Θυμίζει αποτυχημένη κινηματογραφική συμπαραγωγή. Άνευρη, γραφειοκρατική και γελοία αργόστροφη, με αξιωματούχους που φοβούνται και τη σκιά τους. Όπως και οι άλλοι της «τρόικας», δεν αποτελούνται από τεχνοκράτες αλλά από «χεσμένους» πολιτικούς που τρέμουν μήπως δυσαρεστήσουν τα δικά τους «πελατάκια».

Η κατάθλιψη της σύγχρονης Ελλάδας ίσως να μην οφείλεται τόσο στην οικονομική κατάσταση, αλλά στη συνειδητοποίηση ότι, κατά κανόνα, οι Έλληνες καταφέρνουν να βγάζουν όλα τα αρνητικά στοιχεία ενός λαού στην επιφάνεια την πιο κρίσιμη στιγμή.

Μόλις αρχίζεις να αισθάνεσαι ισχυρός, δείχνεις ποιος είσαι πραγματικά. Δηλαδή: το να αρχίζεις τα «σκάσε» και τα «κρεμάλααααα» με το που νιώθεις ότι οι 5 άνθρωποι παραπάνω που μαζεύτηκαν δίπλα σου σού δίνουν δύναμη, δεν σε κάνει επαναστάτη. Σε κάνει τραμπούκο.

Δεν μπορείς να επικαλείσαι τη συνταγματικά κατοχυρωμένη Ελευθερία του Λόγου (καταγγέλλοντας αυτούς που σου σβήνουν τα σχόλια) και ακριβώς από κάτω να ζητάς να «κλείσει το Μούγκα Channel» γιατί δεν γουστάρεις την προπαγάνδα του. Sorry.  

Εκλογές

Η αναπόφευκτη διέξοδος, όταν όλα τα άλλα περιθώρια παπαρολογίας έχουν εξαντληθεί και πρέπει να κάνεις επιτέλους κάτι.

Test Βρείτε το λάθος στην παρακάτω φράση: «Εσείς όλοι οι δημοσιογράφοι που τα παίρνετε και εσείς όλοι οι πολιτικοί που κλέβετε, ΜΗ ΓΕΝΙΚΕΥΕΤΕ όταν μιλάτε για τους αγανακτισμένους».