Τα όνειρα θα μας κρατήσουν ξύπνιους;

Τετάρτη 1 Ιουνίου

Σκύλοι (κυριευμένοι από την ευθυμία της αγέλης), ποδήλατα (περισσότερα από ποτέ), μωρά (που σιωπούν και κοιτάζουν, σα να ξέρουν πως όλα γίνονται γι’ αυτά –και για τα εγγόνια τους), αναπηρικά καροτσάκια (: ο άνθρωπος-ερωδιός, σαν ζωντανός πίνακας του Ελ Γκρέκο), πυρήνες μουσικής και όργανα (μoϊκάνα και στην πλάτη η θήκη της κιθάρας). Ένας επώνυμος τραγουδιστής όπερας, νοικοκυρές, παιδιά με μαύρα ρούχα, ένα ραφιναρισμένο ζευγάρι διανοούμενων, (θα παίζουν τον Τσόμκσι στα δάχτυλα), δυο εξηντάρηδες σε έντονη συνομιλία ( ο ένας με κουστούμι, ο άλλος με κοτσιδάκι και κόκκινες τιράντες), μια μικρή Ελληνική σημαία χωμένη σε μια τσάντα Λουί Βιτόν, ένας ξέμπαρκος με τατουάζ και κομπολόι, νεολαίοι και διακριτική μυρωδιά από μαύρο, επίσης από καλαμπόκι και χοιρινό που ψήνονται στις καντίνες παραδίπλα («Να γίνει πρόταση στη Συνέλευση να τις διώξουμε, εδώ δεν είναι παζάρι!»)

Από δέντρο σε δέντρο κρεμασμένα κομμάτια χαρτόνι με στίχους των Καβάφη, Μαγιακόβσκι, Καζαντζάκη, αποφθέγματα του Νίτσε, συνθήματα κατά του Μνημονίου, σημειώματα εμψύχωσης γραμμένα στο χέρι (στο πόδι). Και ένα τεράστιο καρτούν του πρωθυπουργού ως νεοφιλελεύθερου πανκιού σε σύγκρουση με την Παλλάδα Αθηνά . Η εξουσία ως ψυχοπαθολογία που οδηγεί στην ύβρη… Παραδόξως, η σκωπτική διάθεση υπερισχύει της οργής. Υπάρχει, ωστόσο, όντως ελπίδα οι Ερινύες των καιρών να μεταλλαχτούν (για δεύτερη φορά) σε Ευμενίδες;

Ένα πλακάτ αφημένο στη μοίρα του, στοχαστικά ακουμπισμένο σ’ έναν κορμό: «ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΞΥΠΝΙΟΥΣ.»

Το μικρόφωνο της συνέλευσης στο κεντρικό μέρος της πλατείας περνάει από χέρι σε χέρι, σύμφωνα με ένα σύστημα κλήρωσης. Μέσα στο ενάμιση λεπτό που του αναλογεί, ένας από τους ομιλητές ΔΕΝ μασάει τα λόγια του: «Δεν θέλουμε να αλλάξουμε την κυβέρνηση, θέλουμε να αλλάξουμε το πολίτευμα! Ψάξτε και βρείτε την διαφορά ανάμεσα στον εκπρόσωπο και τον αντιπρόσωπο. Θέλουμε οι βουλευτές να εκλέγονται από συνελεύσεις όπως αυτή εδώ!» Και, από κάποιον άλλο, «Όλα κριθούν από την αυτό-οργάνωση. Αυτό που γίνεται εδώ δε μπορεί να συνεχιστεί απ’ άπειρον, κάποια στιγμή θα ατονήσει. Πρέπει να μεταλαμπαδευτεί και σε άλλες πλατείες της πόλης, σε άλλες γειτονιές.» Εκατοντάδες ακροατές συναινούν δια βοής. Ήδη συνελεύσεις έχουν προγραμματιστεί για αυτή την Πέμπτη στις πλατείες του Περιστερίου, του Γκύζη, της Νέας Σμύρνης…

Άνθρωποι κοιμούνται τα βράδια εδώ σε σκηνές, (μεταξύ τους και άστεγοι, σε μια σκηνή, μια οικογένεια αστέγων). Μετά την πρώτη διανυκτέρευση στην πλατεία, μια ηλικιωμένη γυναίκα εμφανίστηκε ρωτώντας τι μπορούσε να φτιάξει για «να φάνε τα παιδιά». Το μεσημέρι εμφανίστηκε με ένα ταψί μακαρόνια στον φούρνο. Έτσι εγκαινιάστηκε η Επιτροπή Σίτισης η οποία μια βδομάδα αργότερα αρτήζει καθημερινά πάνω από εκατό άτομα, με προτεραιότητα στους εθελοντές των Επιτροπών.

Η Επιτροπή Περιφρούρησης ξεκαθαρίζει πως δεν είναι το θέμα της η παραβατικότητα, γι αυτό και δεν πήραν θέση με τον νεαρό πορτοφολά που πήραν χαμπάρι να ξαφρίζει τον κοσμάκη κατά συρροή. «Εμάς, δουλειά μας είναι να κρατάμε απ’ έξω τις κομματικές ταυτότητες, να σβήνουμε εν τη γενέσει τις όποιες εστίες σύρραξης. Αλλά είμαστε λίγοι, ελάχιστοι, μπροστά σε τόσες χιλιάδες κόσμο. Χρειαζόμαστε επειγόντως άτομα.»

Παρομοίως με την Επιτροπή Πρώτων Βοηθειών – που έχει, με κάποιο τρόπο, εξασφαλίσει ένα ιδιωτικό ασθενοφόρο μια και η πρόσβαση του ΕΚΑΒ στην πλατεία θα μπορούσε να είναι προβληματική – την Επιτροπή Υλικών, την Γραμματεία, την Νομική Υπηρεσία, την Επικοινωνία, την Καθαριότητα (Ανακυκλώστε λέμε!) τα Καλλιτεχνικά Δρώμενα, την Τεχνική Υποστήριξη. Την Επιτροπή Ψυχραιμίας…!

Η καλή διάθεση και ο αυτοσχεδιασμός περισσεύουν: οι γύρω μαγαζάτορες έχουν διαθέσει τις τουαλέτες τους για τον κόσμο, τα τηλεοπτικά κανάλια στα μπαλκόνια της Μεγάλης Βρετανίας τέθηκαν εκτός μάχης από δεκάδες πράσινες ακτίνες λέιζερ που κατεύθυνε επάνω τους το πλήθος, αγορασμένες επί τούτου από τους πανταχού παρόντες μελαψούς μικροπωλητές.

Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ομοφροσύνη που έχει αρχίσει να αναπνέει εδώ σήμερα. Έστω και αν η απειρία μας με την αυτό-οργάνωση εμποδίσει αυτό που συμβαίνει στο Σύνταγμα να πιάσει ρίζες, το γεγονός παραμένει ότι κάτι πρωτόγνωρο συντελείται εκεί, κάτι ίσως μας επιτρέψει να κοιταζόμαστε στα μάτια μ’ έναν καινούργιο τρόπο. Υπάρχει αυτή τη στιγμή μια πλατεία όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι επί ίσοις όροις, είτε κρατούν την γαλανόλευκη, είτε τον υπνόσακό τους, με μόνη προϋπόθεση να αφήσουν την όποια κομματική ταυτότητα απ’ έξω. Το λιγότερο που έχει επιτευχθεί είναι αυτό που ήδη συμβαίνει. Και που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχαστεί, όχι από αυτούς που το έζησαν.

Πόσω μάλλον αφού έχει στείλει τις ευλογίες του και ο περασμένος αιώνας με την μορφή μιας γυναίκας εκατόν τριών χρόνων η οποία πήρε την περασμένη Τρίτη το μικρόφωνο κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης. Υποβασταζόμενη από κόρη και νύφη αρνιόταν να φύγει μέχρι να μιλήσει. Και αυτό που είχε έρθει να πει, μετά από τους Βαλκανικούς Πολέμους, Δυο Παγκόσμιους, έναν Εμφύλιο και μια Δικτατορία ήταν: «Καλλιεργείστε την γη.»

Κυριακή 5 Ιουνίου

Σε κολόνα της ΔΕΗ χαμηλά στη Σταδίου μια κόλλα χαρτί: « Άνευ όρων και αμετάκλητα ΟΧΙ στη δανειακή σύμβαση που υπογράφηκε ερήμην μας.» Δείχνει να είναι εκτύπωση από υπολογιστή.

7.30 το απόγευμα, το πλήθος σκάει σε κύματα στο ύψος του Zonar’s, από εκεί και πέρα η λαοθάλασσα στο Σύνταγμα είναι σχεδόν αδιαπέραστη, ζέστη μέχρι λιποθυμίας, δυο ρεύματα κόσμου το ένα έρχεται, το άλλο αποχωρεί, αμφότερα σε αργή κίνηση, περισσότεροι παππάδες, οικονομολόγοι, κομμωτές, άνεργοι και συνταξιούχοι από ποτέ. «Εσείς από πού είστε;» «Από Κορινθία, Σπέτσες, Λειβαδιά…»

Είναι υπερβολή η αίσθηση ότι αγγίζεις την Ιστορία, δεν είναι;