Ένας θάνατος χωρίς κηδεία

Δέκα χρόνια ανελέητου πολέμου μεταξύ μυστικών υπηρεσιών και οι Αμερικανοί κατάφεραν να εκτελέσουν ένα «πολιτικό πτώμα»,το οποίο ωστόσο εξακολουθούσε να συμπυκνώνει στα μάτια του φανατικού Ισλάμ όλα τα κοινωνικά απωθημένα των «καταραμένων της Γης». 

Ο Μπιν Λάντεν απώλεσε τον πολιτικό έλεγχο μιας δυναμικής που ο ίδιος έστησε εν είδει franchising. Περιέργως η απώλεια αυτή συνέπεσε με το μεγαλύτερο «θρίαμβό» του. Το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, αν και όλα δείχνουν πως η οργάνωση και η εκτέλεση του εγχειρήματος ήταν προϊόν οργάνωσης από αυτόνομους πυρήνες. Ο Σαουδάραβας, γόνος οικογένειας με εμβέλεια στον τομέα των κατασκευών, είχε επιλεγεί από τις αμερικανικές υπηρεσίες ως «διανομέας» αντίστασης κατά των Ρώσων στο Αφγανιστάν. Η συνέχεια είναι γνωστή. Αυτονομήθηκε και οικοδόμησε τις δικές του συμμαχίες στο αρχαϊκό σύστημα εξουσίας μιας χώρας που ήταν και είναι no man’s land. Συνδετικός κρίκος με την παράδοση αυτής της εξέλιξης είναι μία εκδοχή του Ισλάμ, η φανατικότερη του σουνιτισμού και βιαιότερη ακόμη και από εκείνη των «ασασίνων». Πυρήνας αυτού του δογματικού νεφελώματος η ριζοσπαστική φράξια των «Αδελφών Μουσουλμάνων» της Αιγύπτου. Συνοδοιπόρος ο γιατρός Ζαρκάουϊ, πνευματικός απόγονος των «ισμαηλιτών», της αίρεσης η οποία εγκαθίδρυσε την έννοια του φανατικού ισλαμισμού και της «Τζιχάντ» κατά των απίστων ήδη από τις πρώτες περιόδους της κυριαρχίας του Μουσουλμανισμού. «Ισλάμ» σημαίνει υποταγή αραβιστί και το σύστημα πολιτικής πρακτικής «AL QAEDA»  επένδυσε τα πάντα σε αυτή την αδιαμφισβήτητη αρχή της διδαχής του Κορανίου. Ο Ζαρκάουϊ συντρόφεψε τον Μπιν Λάντεν σε αυτό το σκοτεινό οδοιπορικό ανάμεσα από τις ορεινές σήραγγες της ασιατικής Υπερκαυκασίας και των ακόμη σκοτεινότερων μαιάνδρων των ισλαμικών μυστικών υπηρεσιών, του Πακιστάν, της Λιβύης, της Υεμένης, των Σομαλών ισλαμιστών, του σουδανικού αχταρμά. 

Ο εντοπισμός του ήταν αποτέλεσμα καρφώματος μετά από βασανιστήρια κάπου στη Ρουμανία. Ένας Λίβυος «έδωσε» το «delivery boy» το οποίο ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης του Οσάμα. Ο «διανομέας» κάποια στιγμή εντοπίζεται και μετά από χρόνια, τέσσερα ως φαίνεται, οδηγεί τους Αμερικανούς στην έπαυλη του Σαουδάραβα. Τον Μάρτιο που μας πέρασε κορυφώνεται η σύγκρουση μεταξύ πακιστανικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι Αμερικανοί ξέρουν για την έπαυλη. Απέχει μόλις 600 μέτρα από το σημαντικότερο κέντρο επιχειρήσεων και εκπαίδευσης των πακιστανικών Ειδικών Δυνάμεων Ασφαλείας. Η περιοχή αυτή είναι κάτι σαν του Παπάγου. Την κατοικούν απόστρατοι στρατηγοί και εν ενεργεία στελέχη του Δικτύου Ασφαλείας του Πακιστάν. Η έπαυλη χτίστηκε πρόσφατα και μάλιστα με προδιαγραφές. Κανείς παρατηρητής δεν πείθεται πως οι Πακιστανοί δεν γνώριζαν τίποτε για τον ένοικο της έπαυλης. Απλά, τον Μάρτιο κάτι συνέβη και οι Πακιστανοί αντάλλαξαν με κάτι που κανείς δεν γνωρίζει την ασφάλεια του Μπιν Λάντεν με κάτι πολύ σημαντικότερο. Ή τουλάχιστον ένα τμήμα των πακιστανικών υπηρεσιών ασφαλείας «πούλησε» τον Οσάμα για κάτι το σημαντικότερο. Η επίθεση στην έπαυλη δεν θα ήταν αλλιώς δυνατή χωρίς, έστω, τη διακριτική «αποχή των Πακιστανών από τη συστηματική επιτήρηση του «φιλοξενούμενού» τους.

Η έπαυλη δεν διέθετε ούτε δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας ούτε και διαδικτυακή σύνδεση. Είναι προφανές πως ο Μπιν Λάντεν είχε υιοθετήσει την απόλυτη ηλεκτρονική σιγή ώστε να μην εντοπίζεται από τα νέας τεχνολογίας δίκτυα παρακολούθησης. Αυτή του η σχολαστικότητα απεδείχθη μοιραία. Εντοπίστηκε τελικά μέσω της παραδοσιακότερης οδού επαφής στα πλαίσια ενός παράνομου δικτύου. «Του μουλαρά». Τουτέστιν της περιοδικής επαφής των μελών μιας οργάνωσης με γραπτά μηνύματα και όχι προφορικά για την αποφυγή μαγνητοφώνησης ή ηλεκτρονικής υποκλοπής των συνομιλιών. Τα καθημερινά σκουπίδια δεν μεταφέρονταν ποτέ έξω από την έπαυλή για αποκομιδή. Καίγονταν στο εσωτερικό. Ο λόγος προφανής. Δεν έπρεπε να υπάρξει κανένα στοιχείο από το DNA έως ιατρικά απόβλητα τα οποία θα οδηγούσαν στον «φιλοξενούμενο». Ο Οσάμα έπασχε από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια κατά τις αμερικανικές και τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας.

Ο Μπιν Λάντεν προφανώς και φιλοδοξούσε να επηρεάσει το Ισλάμ με τη δική του εκδοχή επί του Ιερού Πολέμου. Ατύχησε και κατάντησε απόβλητος από τον επίσημο σουνιτισμό και ως σουνίτης ήταν εχθρός του σιιτισμού. Τελικά η επιρροή του περιορίστηκε στο αρχαϊκό σύστημα εξουσίας των φυλάρχων στο Αφγανιστάν και σε ομάδες φανατικών ισλαμιστών στις αναδυόμενες νέες κοινωνικές δομές των αραβικών χωρών. Ο Μπιν Λάντεν και αυτός είναι προϊόν της νέας μεσαίας τάξης που αναδύθηκε από τα σπλάχνα των παραδοσιακών κοινωνιών των αραβικών χωρών. Η μεσαία αυτή τάξη παρήγαγε στελέχη όπως εκείνα που συνετέλεσαν στις εξεγέρσεις της Αιγύπτου και της Τυνησίας, στη Λιβύη και τώρα στη Συρία και την Υεμένη, αλλά και στελέχη που επέλεξαν τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό. Οι «στρατιώτες» επελέγησαν από τις στρατιές των απόκληρων στα περίχωρα των μουσουλμανικών μεγαλοπόλεων όπου και αφθονούν.

Οι Αμερικανοί εκτέλεσαν τον Μπιν Λάντεν όπως ο Πατ Γκάρετ τον Μπίλι δε Κιντ. Τον εντόπισαν, τον καθάρισαν και εξαφάνισαν το πτώμα του για να μην υφίσταται στο μέλλον καμία πιθανή φυσική αναφορά σε σημείο ταφής. Δεκαετίες πριν, είχαν συμπεριφερθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εξαφανίζοντας το πτώμα του Τσε στη Βολιβία. Ουδεμία προφανώς σχέση υφίσταται μεταξύ του Τσε και του Οσάμα. Απλά έτυχε και οι δύο να συμβολίζουν κάτι που ενοχλούσε. Ο παραλληλισμός τελειώνει εδώ. Για τη λογική των υπηρεσιών ασφαλείας, η εξαφάνιση του πτώματος είναι σημαντικότερη και από την εκτέλεση, συμπεριλαμβανομένου και του κινδύνου «μυθοποίησης». Η Ουάσιγκτον και οι Ρώσοι, καθώς και το Πεκίνο, το Νέο Δελχί, το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο, «ξέρουν» ότι ο Μπιν Λάντεν είναι νεκρός. Τα υπόλοιπα ενδιαφέρουν ελάχιστα και είναι διαχειρίσιμα, σκέφτονται στο Λάνγκλεϊ και ενδεχομένως και να έχουν δίκιο.

Η τρομοκρατία των Εβραίων ζηλωτών, των σιϊτών ασασίνων ή των ισμαηλιτών της Αιγύπτου, υφίσταται από τα πρώτα βήματα της μετά Χριστόν ιστορίας. Αποτελούν αναγκαστική συνθήκη επιβολής πολιτικών επιλογών καθεστώτων και ιδεολογιών κατά οργανωμένων πολιτικών συνόλων (κρατικών ή κοινωνικών οντοτήτων). Ως εκ τούτου, σε κοινωνίες μεσσιανικού και μεσαιωνικού τύπου, όπως ορισμένες (οι περισσότερες) στο Ισλάμ, η τρομοκρατία αποτελεί τη «μαχητική χείρα» του προφήτη για όλες εκείνες τις αιρέσεις και τις εκδοχές που λειτουργούν σε καθεστώς μαχητικών μειοψηφιών. Είναι προφανές πως ο θάνατος του Μπιν Λάντεν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε σε αυτή την πολιτική παράδοση βίας και τρομοκρατίας οι οποίες αφορούν καταρχήν το Ισλάμ αυτό καθεαυτό και στη συνέχεια τη Δύση. Με λίγα λόγια, οι «Ζηλωτές του Ισλάμ» θα εξακολουθήσουν να υφίστανται είτε με το μανδύα των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου οι οποίοι ιδρύουν πολιτικό κόμμα είτε ως βομβιστές-εκτελεστές της Αλ Κάιντα στο Μαρακές του Μαρόκου, σπέρνοντας το θάνατο σε κεντρικά καφενεία. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι ποιος θα είναι ο διάδοχος και συμβολικός «καθοδηγητής» μετά το θάνατο του Οσάμα, αλλά το πώς θα εξελιχθούν, και μάλιστα άμεσα, οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο. Όπου διαπιστώνεται κενό πολιτικής στο Ισλάμ, επεμβαίνει η ισλαμική τρομοκρατία ήδη από την εποχή της Εγίρα.  

n.georgiadis1@yahoo.com