Για το τέλος του Οσάμα Μπιν Λάντεν

Μετά την ταυτοποίηση του DNA -ΚΑΙ -και σύμφωνα με τις ανακοινώσεις εκείνων που την έκαναν- δεν έμεινε καμιά αμφιβολία ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν είναι νεκρός. Επειδή ήδη στην ελληνική μπλογκόσφαιρα κυκλοφορούν διάφορα και ημιεγκωμιαστικά εγκωμιαστικά υπέρ του (στη λογική: 1. Οι Αμερικάνοι είναι εχθροί μας 2. Ο Οσάμα ήταν εχθρός των Αμερικάνων 3. Ο Οσάμα ήταν φίλος μας), καλό είναι να θυμηθούμε λίγα απλά πράγματα.

Η Αλ Κάιντα, η οργάνωση της οποίας ηγούνταν ο σκοτωμένος, είχε με πολλή περηφάνια αναλάβει την ευθύνη για το χτύπημα στους «Δίδυμους Πύργους» της Ν. Υόρκης, δέκα χρόνια πριν (θυμάστε τα υπερφίαλα βίντεο;), όπου σκοτώθηκαν περίπου 3.000 άνθρωποι. Η Αλ Κάιντα δήλωνε «έδρα» της το Αφγανιστάν των ταλιμπάν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε, όπως είχε κάθε δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο, από την κυβέρνηση των ταλιμπάν να της παραδώσει τον Οσάμα μπιν Λάντεν και την Αλ Κάιντα. Οι ταλιμπάν αρνήθηκαν. Ακολούθησε εισβολή των ΗΠΑ και αρκετών συμμάχων τους στο Αφγανιστάν, ανατροπή της κυβέρνησης των ταλιμπάν, διαφυγή του Οσάμα και των φίλων του και ανταρτοπόλεμος, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ιδίως στα βουνά του Αφγανιστάν και του Πακιστάν.

Οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, οπουδήποτε στον κόσμο, θα έκανε το ίδιο ακριβώς, εφόσον μπορούσε. Κανένας δε θα άφηνε ατιμώρητο τον ηθικό αυτουργό που επέφερε 3.000 θανάτους, ανυπολόγιστες υλικές ζημιές και μείζον ηθικό σοκ (επιπλέον: μείωση των ατομικών ελευθεριών στις ΗΠΑ, καθώς και το φρικτό Γκουαντάναμο).

Θα μπορούσα ν΄ αναφέρω, ιστορικά, πολλές ανάλογες περιπτώσεις κρατικών αντιδράσεων Παρόμοια έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα το 1897, λόγω αντάρτικης δράσης ελληνικών ομάδων. Παρόμοια η Ρωσία, πρόσφατα, στη Γεωργία. Παρόμοια το Ισραήλ κατά της κυβέρνησης της Χαμάς στη Γάζα, πρόσφατα επίσης. Και σε καμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις δε μιλάμε για 3.000 νεκρούς.

Προσοχή: δεν πρέπει να συγχέεται η εισβολή στο Αφγανιστάν με τη μεταγενέστερη εισβολή στο Ιράκ και την ανατροπή του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεϊν. Η εισβολή εκείνη, ο πόλεμος, η κατοχή και το αντάρτικο (που επίσης συνεχίζονται) υπήρξαν παντελώς άδικες, όχι γιατί ο Σαντάμ ήταν κανένα καλό παιδί, αλλά γιατί, ως πράξη, δε στηριζόταν σε κανένα κανόνα του Διεθνούς Δικαίου- μάλιστα στηρίχτηκε στο συνειδητό ψέμα και την εξαπάτηση που εγκληματικά επέβαλε η κυβέρνηση Μπους.

Όσοι λοιπόν λυπούνται ή και θρηνούν σήμερα για την απώλεια του Οσάμα ή συμψηφίζουν το θάνατό του με ό,τι άλλο, ας σκεφτούν ότι εκείνος είχε αρχίσει τον πόλεμο- και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο. Έστω και δέκα χρόνια μετά, η νέμεσή του τον βρήκε και τον σκότωσε. Ποιος μπορεί να λυπάται γι΄ αυτό; Πρόκειται για απώλεια πολέμου- του δικού του πολέμου. Και δεν ήταν παράπλευρη, αλλά εσκεμμένη. Ενώ οι 3.000 νεκροί των «Δίδυμων Πύργων» είχαν εκτελεστεί ανύποπτοι, γιατί ο μπιν Λάντεν δεν είχε κηρύξει πόλεμο.

Φυσικά και η τρομοκρατία δεν ξεριζώνεται. Οι ρίζες της, πραγματικές ή φανταστικές, ξεπερνούν την προσωπικότητα του Οσάμα. Αλλά ένα αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης -έστω παροδικό, έστω μεμονωμένο- αποκαταστάθηκε. Εννοείται ότι αυτό ισχύει μόνο για όσους έχουν κοινή λογική, ένα εφόδιο όχι αυτονόητο στην Ελλάδα τού «Καλά να πάθουν» (όπως είχε ακουστεί το 2001).