Όταν έρχονται οι φίλοι μου
![4754-202316.jpeg 4754-202316.jpeg](/images/120x120/3/jpeg/sites/default/files/contributor/4754-202316_0.jpeg)
![13823-39338.jpg 13823-39338.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2011/04/21/13823-39338.jpg)
Έθνος σαν κανάλι β’ διαλογής, μέρες υποφωτισμένες, ζωές σαν κακογυρισμένο βιντεοκλίπ, μετρώ, μετράς, μετρούμε, αποτιμούν: ένταση τεκτονικών ρηγμάτων, αριθμό νεκρών και δείκτες ραδιενέργειας στο Τόκιο, φίλους στο facebook, σφαγμένα πτώματα στη Βεγγάζη, κόστος ανοιξιάτικου look, βιβλία εσόδων και εξόδων, ψιλά στην τσέπη, πόσο απέμεινε για να έρθει το Πάσχα; Τι γράφει σε τηλεθέαση το ρεπορτάζ κάθε φορά που μεταδίδει τα νέα νέα από το νέο ειδύλλιο του Μιχάλη και της Ζέτας; Μετρώ, μετράς, μετρούμε, αποτιμούν: Αίγυπτος, Τύνιδα, Μπαχρέιν, The real housewives of Athens, όγκο και παλμό στην εργατική διαδήλωση με ση¬μείο εκκίνησης το άγαλμα του Βενιζέλου.
«Μεγαλώνω σε ένα σπίτι παλιό/ Είναι το πατρικό μου και μένω σ’ αυτό/ Όλοι γύρω μου μιλούν αγγλικά/ Όλοι παίζουν κιθάρες, όλοι παίζουν πνευστά/ Βγαίνω μόνο για να πάρω χυμούς/ Δικηγόρους συναντάω και γιατρούς… Κάποιος μου ’πε όταν ήμουν μικρός/ Πως δεν είμαι κανένας, πως είμαι νεκρός/ Τώρα βλέπω και την άλλη εκδοχή/ Ζω στο σώμα μου, όμως δεν έχω ψυχή/ Είμαι βίντεο γυμνού αματέρ/ Που κανένας δεν του είπε “μοτέρ”». Ένας λεκές του ζωγράφου Στέφανου Ρόκου στο εξώφυλλο του «Αόρατου ανθρώπου», μαύρο κοστούμι, βαλίτσα, πλάτη στραμμένη σε όλους και σε όλα, κι ένα βλέμμα που σαρώνει τη γυμνή απεραντοσύνη του ανατολικού αερολιμένα Αθηνών. Ο καινούργιος Φοίβος Δεληβοριάς. «Δεν υπάρχει ρομάντζο ή τρόμος/ Δε μας έμεινε άλλο σινεμά/ Μόνο αυτός ο φιδίσιος δρόμος λέει/ Δεν αρχίζω, δεν τελειώνω πουθενά».
Το θέρεμιν σκούζει όπως το τρένο στις ράγες του μετρό, το πιάνο βαράει με μια δραματική αντήχηση, την Κική, τα σαλιγκάρια της Σταδίου, τα τριφύλλια της Σίνα, τη Χαλκιδική, τη γυναίκα του Πατώκου, τον Σαμψών, τις σέξι φθισικές και τον σκύλο τον Βαγγέλη, τους ήρωες δηλαδή μιας άλλης παλιάς Αθήνας, δε θα τους βρεις εδώ.
«Θα αμφιβάλλεις, γιατί έτσι παίζεται αυτό/ Έτσι οδηγείται, έτσι φλέγεται, έτσι ανεβαίνει στη μέρα/ Έτσι το μάθαν οι άνθρωποι κάτω από τον ουρανό/ Αυτό πιστέψαν οι άνθρωποι κι αυτό πάει τον κόσμο πιο πέρα/ Θα αμφιβάλλω, γιατί έτσι πρέπει να παίξω κι εγώ/ Η φαντασία μου θα βάζει στην αγάπη σου εμπόδια/ Είναι ο άγραφος κώδικας, είναι το κοινό μυστικό/ Είναι μια βόλτα στα σύννεφα που πάντα γυρνάς με τα πόδια». Η «Γραμμή του ορίζοντα» του Χρήστου Βακαλόπουλου, το «Going to a Town» του Ρούφους Γουέινραϊτ, η «Μπέτι Μπλου» του Μπενέξ, ο «Εραστής» της Μαργκερίτ Ντυράς, ο «Εξώστης» των Στέρεο Νόβα, η «Σιωπή» του Παυλίδη, το «Όταν ξυπνούν οι εραστές» των Αγγελάκα-Βελιώτη και «Οι Εμιγκρέδες της Ρουμανίας» της Πλάτωνος είναι αδιόρατα παρόντα καθώς ακούω και ξανακούω αυτόν τον δίσκο, καθώς η άνοιξη προβάρει τον ρόλο της κι ετοιμάζεται να εισβάλει στη σκηνή, όπου το ντεκόρ είναι ακόμα χειμωνιάτικο, φίσκα από απώλειες και δυσοίωνους αριθμούς. «Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν/ Που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν/ Που δεν έχουν χτες και δεν έχουν καιρό/ Ανεβαίνεις στα κτήρια σαν τους αγγέλους/ Και ψάλλεις χαρούμενη τους τίτλους του τέλους/ Αυτούς που δεν έχω προλάβει να δω».
Μελαγχολικά υγρές σαν μουσούδα σκύλου, πηχτά θλιμμένες σαν ρύζι από κινέζικο delivery παρατημένο μέρες στο κουτί και αργόσυρτες στο τέμπο τους, οι παρτιτούρες του «Αόρατου ανθρώπου» μαρτυρούν πως, πριν μπουν στο στούντιο για να τις μεταφράσουν σε ήχο οι μουσικοί, γράφτηκαν σε αποχαιρετιστήρια post-it ή ξεπήδησαν μέσα από σύντομα sms. «Αλληλογραφίες/ Πλήκτρα που πατιούνται βιαστικά/ Όλοι λένε κάτι/ Κι όλοι άλλο λένε μυστικά». Με συγκίνησε. Ο «Κυνόδοντας» του Λάνθιμου, το βιβλίο «Στη Δευτέρα Παρουσία ας μας βάλουν απουσία» του Χωμενίδη, η θεατρική παράσταση «I will survive» των Παπαγεωργίου-Αλμπάνη κι ο «Αόρατος άνθρωπος» του Φοίβου είναι όσα με έκαναν τον φετινό χειμώνα, όπου όλα κατέρρεαν εκκωφαντικά, να πιστεύω πως οι καλύτερες μέρες μόνο μετά από ραγίσματα, κραδασμούς και αιμορραγίες έρχονται. Και μόνο ευαίσθητοι άνθρωποι μπορούν να τις ξαναπλάσουν και να μας βγάλουν πάλι σε ξέφωτα, όπου η ζωή θα ξαναγίνει ανέμελη σαν πικνίκ στη χλόη και δίπλα μας θα φτερουγίζουν χλωροφύλλες, έρωτες και πεταλούδες.
Φωτο: Δημήτρης Καραθάνος
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ποια επιδόματα θα καταβληθούν έως το τέλος της επόμενης εβδομάδας
Τη δική του σύγκριση έκανε ο υπουργός Υγείας
Το «μεγάλο μάτι» της εφορίας θα «διεισδύσει» στην ακίνητη περιουσία περισσότερων από 7 εκατομμυρίων φορολογούμενων
Η ανάρτηση του δημάρχου Αθηναίων
Επίσκεψη εργασίας πραγματοποιεί στη Ρόδο η Υπουργός Πολιτισμού
«Θα πρέπει να τοποθετηθεί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ»
Η αίτηση πρέπει να έχει υποβληθεί οριστικά και να έχει εγκριθεί
Χρονική ανάσα για την υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων χωρίς πρόστιμα
«Πώς θα μείνει σε ένα κόμμα που τον θεωρούν απαράδεκτο;» διερωτάται ο υπουργός Υγείας
Μία εβδομάδα μετά τη σεξιστική επίθεση στη Μ. Συρεγγέλα, το bullying σε συνεργάτιδα του Α. Γεωργιάδη στη Βουλή
Πώς σχολίασε τη δήλωση Νετανιάχου
«Αύριο θα έχω μια καινούργια αποκάλυψη που θα κάνει πάταγο», έγραψε ο βουλευτής Χανίων
Η νομική σύμβουλος του Άδωνι Γεωργιάδη έγινε χωρίς να το θέλει το πρόσωπο της ημέρας
«Ο σεβασμός μεταξύ μας πρέπει να παραμείνει ο κανόνας», δήλωσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
Aναλυτικά οι ημερομηνίες
Με αφορμή τις εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Σε απάντηση προς τον Νάσο Ηλιόπουλο
«Δεν αντιστοιχεί στις δικές μας αρχές και στην κοινοβουλευτική διαδικασία», δήλωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
«Πραγματικά αισθάνομαι ντροπή και βαθύτατη λύπη», δήλωσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.