Απαντούν ο πρόεδρος του Εθελοντικού Συλλόγου Δωρητών Οργάνων Βαγγέλης Ρακαντάς και ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης.
Κάθε χρόνο στην Ευρώπη πεθαίνουν 3.000 άνθρωποι περιμένοντας το μεταμόσχευμα που θα τους σώσει τη ζωή, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις στη δωρεά οργάνων. Ο Ανδρέας Λοβέρδος στις 30 Μαρτίου δημοσιοποίησε το προσχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας αναφορικά με τη δωρεά οργάνων, σύμφωνα με το οποίο θα είμαστε όλοι δότες εκτός κι αν όσο βρισκόμαστε στη ζωή δηλώσουμε την αντίθεσή μας στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Κινείται το συγκεκριμένο προσχέδιο στη σωστή κατεύθυνση;
ΟΧΙ Άλλο ένα πυροτέχνηµα
Βαγγέλης Ρακαντάς*
Ποιος θα μπορούσε να είναι αντίθετος με το να έχουμε μια επάρκεια μοσχευμάτων στην Ελλάδα – και να ξέφευγε η χώρα μας από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά τη δωρεά οργάνων σώματος; Πρόκειται όμως για ένα νόμο που και στο παρελθόν έχει συζητηθεί αλλά δεν προχώρησε. Δεν είναι δυνατόν ξαφνικά το υπουργείο να επιβάλλει σε τόσα εκατομμύρια πολίτες κάτι, και στην περίπτωσή μας να είναι δωρητές οργάνων, χωρίς πρώτα να τους ρωτήσει, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει στην επόμενη απογραφή.
Πρέπει πρώτα να υπάρξει ένα μεταβατικό διάστημα ενημέρωσης σχετικά με το θέμα, διαφήμιση σε ώρες μεγάλης ακροαματικότητας και να επανδρωθούν οι χώροι των χειρουργείων με γιατρούς που θα ενημερώνουν τον κόσμο για τη δωρεά οργάνων.
Εμείς σαν σύλλογος αντιμετωπίζουμε άτομα ευαισθητοποιημένα, αλλά και άτομα καχύποπτα που νομίζουν ότι θα τους αφήσουν να πεθάνουν για να τους πάρουν τα όργανα, και, πιστέψτε με, πρόκειται για εκατομμύρια πολίτες.
Είναι αδύνατον όλος αυτός ο κόσμος να πάει και να κάνει αρνητική δήλωση. Κι αν δεν πάει να κάνει τη δήλωση και του πάρουν τα όργανα ποιο δικαστήριο και πώς θα δικαιώσει τους συγγενείς του;
Σίγουρα το θέμα λειτουργεί σε άλλα προηγμένα κράτη, αλλά δεν μπορούμε να γίνουμε ξαφνικά Σκανδιναβία. Υπάρχει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ο επίσημος φορέας στον οποίο οι αρμόδιοι μπορούν να απευθυνθούν, να ενημερωθούν και σε βάθος χρόνου να υλοποιήσουν μια τόσο σοβαρή απόφαση.
Η νέα αυτή ανακοίνωση είναι σαν τις προηγούμενες, ένα πυροτέχνημα που μετά από λίγο θα σβήσει. Δεν είμαι αντίθετος ως προς το νόμο, αλλά ως προς τον τρόπο που πάει να επιβληθεί.
Οι Έλληνες έχουν εθελοντικές ευαισθησίες αλλά δυστυχώς πολλοί είναι απληροφόρητοι στο θέμα της δωρεάς οργάνων, εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και αργότερα ίσως καταφέρουμε να έχουμε μια επάρκεια μοσχευμάτων και στη χώρα μας.
Πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού - μη κυβερνητικού οργανισμού Εθελοντικός Σύλλογος Δωρητών Οργάνων (Ψαρών 4, Αγία Παρασκευή, 693 6392618, www.dwrites-organwn.gr)
ΝΑΙ Ύψιστη µορφή εθελοντικής προσφοράς
Νικήτας Κανάκης*
Η δωρεά και η μεταμόσχευση οργάνων στην Ευρώπη διέπονται πλέον από κοινές ρυθμίσεις χάρη στην οδηγία 2010/45/EΕ για τα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας των ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση. Στο εξής, οι πολίτες της ΕΕ, είτε είναι δότες είτε λήπτες οργάνων, μπορούν πλέον να είναι σίγουροι ότι τηρούνται τα πρότυπα αυτά. Η οδηγία ορίζει τρεις στόχους για τα σχέδια δράσης, δηλαδή αύξηση της διαθεσιμότητας οργάνων, αποτελεσματικότερα και περισσότερο προσβάσιμα συστήματα μεταμόσχευσης και βελτίωση της ασφάλειας και της ποιότητας. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα είναι: ● εναρμόνιση των διαδικασιών δωρεάς οργάνων στην ΕΕ ●ενίσχυση του ρυθμιστικού πλαισίου και του πλαισίου διαχείρισης στα κράτη μέλη ●περισσότερες εγγυήσεις για τους πολίτες.
Αναφορικά με την Ελλάδα, σύμφωνα με όσα προβλέπει το νέο προσχέδιο για τις μεταμοσχεύσεις, εν δυνάμει δότες οργάνων θα είναι από εδώ και στο εξής όλοι οι Έλληνες. Μόνο όσοι θα έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους, όσο ζουν, με δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, δεν θα είναι εν δυνάμει δότες.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι εύλογο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η πράξη της δωρεάς ιστών και οργάνων μπορεί και πρέπει να αποτελέσει περιεχόμενο της ατομικής και της συλλογικής συνείδησης, δείγμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης και πόλο συσπείρωσης της κοινωνίας μας την οποία έχει τόσο ανάγκη ο τόπος, στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών. Επίσης είναι ανάγκη προς την κατεύθυνση αυτή όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί, η αυτοδιοίκηση, η εκκλησία, η εκπαίδευση, οι επιστημονικές και πνευματικές δυνάμεις, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να παίξουν ένα θετικό ρόλο. Η ιδέα της δωρεάς οργάνων μετά το τέλος της ζωής, αποτελεί την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού, καθώς και τη βασική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση του ιατρικού θαύματος της μεταμόσχευσης. Δυστυχώς, όμως, η έλλειψη μοσχευμάτων αποτελεί τον κύριο περιοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας. Γι’ αυτό το λόγο, είναι ευθύνη όλων μας να κατανοήσουμε τη σημασία της δωρεάς οργάνων και να την κάνουμε πραγματικότητα. Σκοπός είναι να ενημερωθεί καθώς και να ευαισθητοποιηθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη για την αξία της δωρεάς οργάνων σώματος, που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας. Από ένα δότη μπορούν να σωθούν πάνω από 10 ασθενείς που έχουν ανάγκη.
Παιδο-οδοντίατρος, πρόεδρος του ΔΣ των Γιατρών του Κόσμου
Mάθε ότι ● Μόλις το 0,9% των Ελλήνων έχει δηλωθεί ως δωρητής οργάνων. Έτσι, στην Ελλάδα αντιστοιχούν 6,3 δότες οργάνων ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού, ενώ για τη στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών σε μοσχεύματα θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 25 δότες ανά εκατομμύριο ● Η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από άνθρωπο σε άνθρωπο έγινε το 1967 στη Νότια Αφρική. Ο ασθενής με τη νέα καρδιά έζησε για 18 ημέρες και πέθανε από πνευμονία. Η πρώτη κλινική μεταμόσχευση πνεύμονα έγινε το 1963, ενώ η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος σε άνθρωπο το 1968. ● Η μεταμόσχευση νεφρού αποτελεί το πιο διαδεδομένο είδος μεταμόσχευσης. Έως το 2008 στην Ελλάδα είχαν πραγματοποιηθεί 356 μεταμοσχεύσεις ήπατος, 159 καρδιάς, 11 πνευμόνων και 4 καρδιάς και πνευμόνων. ● Η επιτυχία και η επιστροφή σε υγιή κατάσταση και φυσιολογική ζωή αγγίζουν το ποσοστό του 80% στις μεταμοσχεύσεις νεφρού, 70% καρδιάς και ήπατος και 90% κερατοειδούς χιτώνα του οφθαλμού. ● Για να ξεκινήσει η διαδικασία της μεταμόσχευσης θα πρέπει να χαρακτηριστεί ολόκληρος ο εγκέφαλος του δότη νεκρός. Επαρκής και αναγκαία συνθήκη για να γίνει αυτό αποτελεί η διάγνωση του θανάτου του εγκεφαλικού στελέχους. Η διάγνωση γίνεται από 3 γιατρούς που δεν ανήκουν σε καμιά μεταμοσχευτική ομάδα. ● Τα όργανα τα οποία μπορούν να μεταμοσχευτούν είναι οι νεφροί, η καρδιά, το ήπαρ, οι πνεύμονες, το πάγκρεας και τμήμα του λεπτού εντέρου. ● Οι περισσότεροι δότες οργάνων είναι θύματα ατυχημάτων με θανατηφόρα εγκεφαλικά τραύματα.
6°
