Πολιτικός πολιτισμός: απουσιάζει λόγω θερινών διακοπών

Σ’ αυτή την καταθλιπτική χώρα, η νεαρή Κυβέρνηση που δεν το βάζει κάτω...

Στη χώρα τη μικρή, την ανήλικη, την υπό διαρκή επιτροπεία, ως έχουσα το ακαταλόγιστο.

Στη χώρα του διαρκούς πολιτικού και οικονομικού ελέγχου (τα ανήλικα τα χαρτζιλικώνουν οι γονείς).

Στη χώρα των ανυπολόγιστων οικονομικών και εθνικών επιπτώσεων μιας ανερμάτιστης πολιτικής αφέλειας.

Στη χώρα που τέλειωσαν τα πανηγύρια της διαπραγμάτευσης, οι ζουρνάδες σώπασαν κι έμεινε η θλίψη της επόμενης μέρας που θα πρέπει να μαζέψουμε τις ζημιές της γιορτής.

Σ’ αυτή την καταθλιπτική χώρα, η νεαρή Κυβέρνηση που δεν το βάζει κάτω, στήνει πανηγύρια με ασήμαντες αφορμές. Τόπος για μια από αυτές, πρόσφατα: αντί για μια ταράτσα στην Κυψέλη, στο προαύλιο της Βουλής.

Καλεσμένοι λίγοι και εκλεκτοί, για εξασφαλισμένη επιτυχία του πάρτι. Για να αποφευχθεί η παρουσία των «ξενέρωτων» και να τηρηθούν τα προσχήματα, η πρόσκληση έφτασε την τελευταία στιγμή. Έτσι σιγούρεψαν την επιτυχία και το κέφι.

Το ρυθμό, όπως πάντα, από παλιά έδωσε η ψυχή της παρέας. Ο άλλοτε ωραίος ανυπόταχτος της τάξης, ο επαναστάτης με ή χωρίς αιτία. Σήμερα οραματιστής ενός άλλου κόσμου, ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας του συνόλου. Οραματιστής μιας χώρας κατάφυτης με «λεφτιές» (φυτού με ξυλώδη κορμό που φύεται και ευδοκιμεί στη φαντασία των συριζαίων με διαρκή και ανεξάντλητη καρποφορία).

Η γιορτή είχε τεράστια επιτυχία κι έδωσε το εναρκτήριο σάλπισμα των θερινών μας διακοπών, έδωσε θέμα στις βραδινές παρέες των επαρχιακών καφενείων, λόγους να πετιούνται τα πούλια στο τάβλι και να ανάβουν τα αίματα της κουβέντας στα μπαλκόνια της πόλης. Η γιορτή άνοιξε το δρόμο να ’χουμε να πορευόμαστε το καλοκαίρι.

Τι κι αν δεν προσκλήθηκε στη γιορτή –και σε αυτές που ακολούθησαν– ο πολιτικός πολιτισμός... Έτσι κι αλλιώς λείπει σε θερινή (;) άδεια.