Η απόφαση των Βρετανών υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου έχει οδηγήσει στην κλιμάκωση της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επιβάλλει μια διαφορετική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η γνωστή ευρωπαϊκή ρουτίνα, όπου τα μεγάλα προβλήματα σπρώχνονται κάτω από το χαλί και κερδίζεται πολιτικός χρόνος στη βάση πολιτικών συμβιβασμών, έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.
Έφτασε η ώρα να πούμε όλη την αλήθεια στην Τουρκία για την ενταξιακή διαδικασία, η οποία δεν μπορεί πλέον να προχωρήσει, και να επιδιώξουμε μια ειδική σχέση με την εξαιρετικά σημαντική χώρα, στη βάση του αμοιβαίου οικονομικού οφέλους. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Λάθος κριτήριο η θανατική ποινή
Η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, κ. Μογκερίνι προσπάθησε να κερδίσει πολιτικό χρόνο θέτοντας, σαν αναγκαία προϋπόθεση για τη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, τη μη επαναφορά της θανατικής ποινής.
Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ερντογάν αξιοποιεί το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα που εκδηλώθηκε σε βάρος του για να επιβάλλει τη δική του ιδιόμορφη δικτατορία. Μεταξύ των άλλων, προωθεί την επαναφορά της θανατικής ποινής σε μια προσπάθεια να εξοντώσει πολλούς αντιπάλους του.
Το πολιτικό πρόβλημα όμως με την Τουρκία είναι γενικό και δεν αφορά μόνο την επαναφορά της θανατικής ποινής, η οποία όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο κ. Ερντογάν ισχύει και στις ΗΠΑ, μια εξαιρετικά αναπτυγμένη Δημοκρατία. Ο τρόπος που μεταχειρίζεται το καθεστώς Ερντογάν τα τουρκικά ΜΜΕ, οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιεί κατά των δικαστικών λειτουργών τους οποίους θεωρεί αντιπάλους του, ο πόλεμος που έχει κηρύξει στη σημαντική κουρδική μειονότητα, οι πολιτικές διώξεις σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων, πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών, ο πολιτικός έλεγχος που ασκεί σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο λειτουργίας μιας ευρωπαϊκής Δημοκρατίας.
Κατά συνέπεια δεν χρειάζεται να περιμένουμε την επαναφορά της θανατικής ποινής –η οποία μπορεί να ματαιωθεί για λόγους τακτικής– για να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία δεν μπορεί να έχει θέση, σαν πλήρες μέλος, στη δημοκρατική Ε.Ε. Η κ. Μογκερίνι δεν πρέπει να επινοεί κριτήρια τα οποία αναβάλλουν αποφάσεις στρατηγικής σημασίας, αλλά να δει την πολιτική ουσία του προβλήματος και να υπερασπιστεί με τις πρωτοβουλίες της την πολιτική ποιότητα και την προοπτική της Ε.Ε.
Δουλεύουν για την Άκρα Δεξιά
Οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων οι οποίοι δυσκολεύονται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους στον πρόεδρο Ερντογάν και στην κυβέρνηση της Τουρκίας, παίζουν το παιχνίδι της ευρωπαϊκής Άκρας Δεξιάς. Με δύο δημοψηφίσματα οι πολίτες σημαντικών ευρωπαϊκών χωρών είπαν ΟΧΙ σε προβληματικές διευρύνσεις, οι οποίες γελοιοποιούν τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πολιτική της διάσταση.
Οι πολίτες της Ολλανδίας είπαν ΟΧΙ με δημοψήφισμα στην οικονομική και πολιτική συνεργασία της Ε.Ε. με την Ουκρανία, η οποία μπορεί να οδηγήσει, σε βάθος χρόνου, στην ένταξη αυτής της χώρας στην Ε.Ε. Οι Ολλανδοί θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις πολιτικής ασφαλείας από τους Ουκρανούς ολιγάρχες, τη διαφθορά που χαρακτηρίζει αυτή τη χώρα και τα προβλήματά της με τους ρωσόφωνους αυτονομιστές και την ίδια τη Ρωσία.
Ανάλογο μήνυμα σε ό,τι αφορά την προοπτική ένταξης της Τουρκίας, έστειλαν οι Βρετανοί με το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Ένα από τα ζητήματα που βάρυναν υπέρ του Brexit ήταν η προοπτική ένταξης της Τουρκίας, σε βάθος χρόνου, στην Ε.Ε. Οι Βρετανοί δεν θέλουν να συμμετέχουν σε μία Ε.Ε. με χαμηλής ποιότητας πολιτικά κριτήρια, η οποία ετοιμάζεται να υποδεχτεί στους κόλπους της μία χώρα με τα προβλήματα της Τουρκίας.
Μετά την επικράτηση του Brexit στο κρίσιμο δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία και τη σαρωτική αντίδραση του καθεστώτος Ερντογάν, δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ή θα βρουν οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών και των κυβερνήσεων των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών το κουράγιο για να βάλουν τέλος στην ενταξιακή διαπραγμάτευση με την Τουρκία, ή θα ενισχυθούν κι άλλο οι δεξιοί ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιοί αντιευρωπαίοι σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Ιταλία και η Γαλλία, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην αποσύνθεση της Ε.Ε. στο άμεσο μέλλον.
12°
