Καθώς πλησιάζουν οι ημέρες του εκπλειστηριασμού των τηλεοπτικών αδειών, σχολιάζεται στα (social) media ότι υπάρχει μία στροφή αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ προς ηπιότερη κριτική – άλλως λεγόμενη και προσαρμογή στη νέα κατάσταση, ρεαλισμός κ.ά. Πιστεύεται ότι αυτό είναι κάποιου είδους «μασάζ» προς την κυβέρνηση, ώστε να δώσει τελικά την άδεια – η οποία πάντως θα βγει σε πλειστηριασμό. Για κάποιο λόγο όμως θεωρείται από τους συνωμοσιολόγους δεδομένο, αναμενόμενο και φυσιολογικό ότι το «μασάζ» θα επηρεάσει τον πλειστηριασμό. Η διαδικασία ακούμε ότι θα είναι περίεργη, οι συμμετέχοντες δεν θα έχουν τη συνολική εικόνα, θα είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και θα σηκώνουν τα καρτελάκια τους, που θα βλέπει μόνο ο κ. Παππάς.
Ο οποίος ξέχασε ότι το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας εισηγήθηκε μόνο 4 άδειες γιατί τόσες «σηκώνει» τεχνικά η Ελλάδα και πλέον μαζί με τους συντρόφους αναφέρεται μόνο στο «επιχείρημα» της διαφημιστικής πίτας: επειδή η διαφημιστική δαπάνη βαίνει μειούμενη τα τελευταία χρόνια, ο καλός κ. Παππάς έκρινε ότι μόνο 4 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας μπορούν να είναι οικονομικά βιώσιμα. Πριν από εμάς για εμάς, για το καλό μας πάντα.
Πάντως, σε αυτά τα τέσσερα κανάλια επιβάλλει ελάχιστο πλήθος εργαζομένων και τεχνικού εξοπλισμού – άρα ελάχιστο κόστος (που δεν ισχύει για την ΕΡΤ). Και γιατί δεν ορίζει η κυβέρνηση και πόσα σούπερ μάρκετ σηκώνει η αγορά (οι δαπάνες των νοικοκυριών κι αν έχουν μειωθεί!), πόσα εστιατόρια και πόσα sex shops; Ωστόσο, άλλα κυβερνητικά στελέχη δεν αποκλείουν να δοθούν τελικά περισσότερες άδειες – ξαφνικά θα διογκωθούν οι τεχνικές δυνατότητες της χώρας, γιατί έτσι θα έχει αποφασίσει ο κ. Παππάς. Ή θα έχει συμβεί κάτι άλλο – τι;
Εντωμεταξύ, όμως, με τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς ξεχνιόμαστε. Ο κ. Τσίπρας, επιδεικνύοντας αριστερή ευαισθησία, φέρεται να διαβεβαίωσε τηλεφωνικώς τον κ. Ερντογάν (ο οποίος το δημοσιοποίησε και δεν διαψεύστηκε) ότι η διαδικασία έκδοσής τους θα ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες. Άλλος υπουργός είπε ότι η Τουρκία έχει ισχυρά επιχειρήματα. Βέβαια, ούτε η Τουρκία έχει ακόμα καταθέσει επίσημο αίτημα έκδοσης, ούτε έχουν αποφανθεί τα δικαστήρια, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Η επικείμενη δίκη στην Αλεξανδρούπολη δεν αφορά στην έκδοση, αλλά στην παράνομη είσοδο στη χώρα. Κι αυτά ψιλά γράμματα είναι.
Κουβέντα δεν γίνεται (από την κυβέρνηση) ούτε για τις σκηνές έξαλλης βίας εις βάρος των στρατιωτών και αντιφρονούντων (;) που όλοι είδαμε, ούτε για την πιθανή επαναφορά της θανατικής ποινής στη γείτονα («γιατί πρέπει να τους κρατήσω στη φυλακή και να τους ταΐζω για πολλά χρόνια;» είπε ο κ. Ερντογάν στο CNN Turk). Ίσως γιατί οι δικοί μας θυμούνται το δικό τους σχέδιο πραξικοπήματος, που συζητήθηκε κι αυτό από όλους μέχρι να φύγει από την επικαιρότητα – από όλους εκτός από τη Δικαιοσύνη, που δεν βρήκε λόγο να ασχοληθεί (ούτε και με την απίθανη κατάληψη στο ΑΠΘ ασχολείται, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Ίσως, κυρίως, επειδή αναγνωρίζουν στον Σουλτάνο κάτι από τον δικό τους αυταρχισμό και οπορτουνισμό: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Ο σκοπός του [Μάο], η πρόθεσή του ήταν καλή», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το όχι και τόσο μακρινό 2008, σε συνέντευξή του στους Schooligans, για να δικαιολογήσει το θαυμασμό του στον Μεγάλο Τιμονιέρη και δολοφόνο.
Καλή πρόθεση είναι και η «απλή και άδολη» αναλογική. «Πάγιο αίτημα της Αριστεράς», αλλά όχι βεβαίως και να τη θεσμοθετήσουμε όταν ασχολούμαστε με την καταστροφική διαπραγμάτευση – τώρα είναι ο καιρός, τώρα που βλέπουμε ότι υστερούμε στις δημοσκοπήσεις, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα μας δώσει τη δυνατότητα να ασκήσουμε πολύ περισσότερη εξουσία από όση θα μας έχουν δώσει οι ψηφοφόροι, που μάλλον θα μας έχουν απορρίψει. Ας είναι και με τους ΑΝΕΛ, την Ένωση Κεντρώων και τη Χ.Α. – όλες οι ψήφοι ευπρόσδεκτες είναι, είπε ο πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης. Όταν τους χρειαζόμαστε για τα πολιτικά μας σχέδια, όλοι καλοί είναι, αρκεί που υπηρετούν το σκοπό μας, την εγκαθίδρυση του δικού μας καθεστώτος.
14°
