Η ελληνική κοινή γνώμη ασχολήθηκε ιδιαίτερα επιπόλαια με την αλλαγή πρωθυπουργού στην Τουρκία ενώ, από τους θεωρούμενους γνώστες των ελληνοτουρκικών θεμάτων, ελάχιστοι κατάλαβαν πως το γεγονός ότι ο Γιλντιρίμ παρέλαβε το κόμμα και το πόστο από τον Νταούτογλου δεν έχει να κάνει ούτε με τη διαφορά απόψεων προέδρου-πρωθυπουργού ούτε με την εξωτερική πολιτική Νταούτογλου. Πρόκειται απλώς για αλλαγή πλεύσης του τουρκικού καθεστώτος. Ακόμα και εκείνοι που από το πρωί ως το βράδυ μιλούν και γράφουν για τον Νέο Οθωμανισμό, δεν πρόσεξαν ότι στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόστηκε ξεκάθαρα μια από τις βασικές αρχές της οθωμανοτουρκικής πολιτικής: Devletin ve milletin bekası için boynum kıldan incedir. Ελληνιστί: Για την ύπαρξη του έθνους και του κράτους ο λαιμός μου είναι πιο λεπτός από μια τρίχα. Δηλαδή, «μπορώ να κόψω το λαιμό μου αδιαμαρτύρητα προκειμένου να επιβιώσει το έθνος και το κράτος μου». Έτσι ο Νταούογλου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός γιατί χρειάστηκε να αλλάξει η Τουρκία διπλωματική κατεύθυνση και αυτό έγινε πιθανόν με τη σύμφωνη γνώμη του ή και ακόμα ύστερα από δικό του σχέδιο. Στην Ελλάδα όμως αναπτύχθηκε όλο αυτό το παραμύθι της σύγκρουσης επειδή οι θεωρίες για εσωτερική αντιπαράθεση στη γειτονική χώρα βρίσκουν πάντα πελατεία.
Μετά την εξομάλυνση στις σχέσεις της Τουρκίας με Ισραήλ και Ρωσία, οι Τούρκοι έβαλαν πλώρη για την ομαλοποίηση των σχέσεών τους με την Αίγυπτο και φαίνεται πως ακολουθεί η προσέγγιση των Κούρδων. Βέβαια όλες αυτές οι αλλαγές δεν είναι αποκλειστικά τουρκική πρωτοβουλία. Η κοσμογονική αλλαγή πιστεύω πως βρίσκεται καλά κρυμμένη κάπου αλλού και μάλλον είναι η ριζική αλλαγή πλεύσης των Αμερικανών οι οποίοι σιγά-σιγά θα αρχίσουν εξ ανάγκης να αποδέχονται, στην εφαρμογή της διεθνούς πολιτικής τους, κάποιες τουρκικές θέσεις.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ ακολούθησαν μια τρελή πορεία μοναχικού και μοναδικού παγκόσμιου οδοστρωτήρα. Έτσι ποδοπάτησαν ό,τι βρέθηκε απέναντί τους. Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης τόσο πολύ άνοιξε την όρεξη των Αμερικανών που νόμισαν ότι μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα και να τα ξανασυναρμολογήσουν κατά το συμφέρον τους. Παρά την έντονη αντίδραση λοιπόν του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν, διέλυσαν το καθεστώς του Σαντάμ. Όμως από το κατεστραμμένο Ιράκ εισέπραξαν την πρώτη σοβαρή πολιτική και στρατιωτική τους ήττα. Ακολούθησε μια σειρά από ήττες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Βλέπουν λοιπόν πως η περιοχή όχι μόνο δεν συναρμολογείται με τον τρόπο που θέλουν αυτοί αλλά και πως ξεκινούν τα πρώτα συμπτώματα διάλυσης της ίδιας της αμερικανικής κοινωνίας. Όλοι αυτοί οι πεζοναύτες που επέστρεψαν ημίτρελοι από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και άλλες πολεμικές ζώνες, εκτός από καλό υλικό για σενάρια του Χόλιγουντ αποτελούν και τροφή για τυφλή ή αιτιολογημένη βία, όπως το τελευταίο μακελειό των 5 αστυνομικών στη βαθιά Αμερική του Τέξας. Μην ξεχνάμε πως η τρέλα της βίας είναι μεταδοτική και πως τα λούμπεν στοιχεία σε βίαιο περιβάλλον αρχίζουν να αναζητούν αυτοπροβολή και ταυτότητα ήρωα ή σωτήρα. Με λίγα λόγια, η εξαγόμενη προς Ανατολάς βία των Αμερικανών έκανε έναν πλήρη κύκλο γύρω από τη γη και προσγειώθηκε στην πλάτη τους.
Αυτές τις μέρες ο Ερντογάν καθώς και διάφοροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, στη συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ, προσπαθούν να εξηγήσουν στους Αμερικανούς το αυτονόητο· αν δεν αλλάξουν εντελώς την καταστροφική πολιτική που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια, δηλαδή την πολιτική διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Τουρκίας και της Ρωσίας, οι ίδιοι δεν πρόκειται να βρουν ησυχία πίσω από τον Ατλαντικό, που νομίζουν πως τους προστατεύει. Ελπίζω ο Ομπάμα να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στη Βαρσοβία αυτές τις μέρες.
