Ηappy tax freedom day

Χρόνια πολλά σε όλους τους φορολογούμενους. Σήμερα είναι η ημέρα φορολογικής ελευθερίας για την Ελλάδα. Την tax freedom day στην Ελλάδα την υπολόγισε το ΚΕΦιΜ - Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών Μάρκος Δραγούμης. Η γιορτή είναι κινητή, συνήθως μεταφέρεται όλο και πιο πίσω ανοίγοντας την ψαλίδα εις βάρος του φορολογούμενου. Από τις 366 ημέρες του δίσεκτου χρόνου φέτος, τις πρώτες 188 εργάστηκες για να πληρώσεις τους φόρους σου. Τις υπόλοιπες 178 θα εργαστείς για τα προσωπικά και οικογενειακά έξοδά σου. Εκτός και πέσει καμιά έκτακτη εισφορά ή καμιά νέα αύξηση ΦΠΑ. Ποτέ δεν ξέρεις στην Ελλάδα. Όταν εσύ κάνεις σχέδια, ο υπουργός Οικονομικών γελάει μαζί σου. Πέρσι η tax freedom day ήταν στις 24/6, ο Αλέξης και ο Πάνος μας φόρτωσαν άλλες 13 ημέρες εργασίας και χαράς για το κοινό ταμείο. Του χρόνου μπορεί να την γιορτάσουμε τον Δεκαπενταύγουστο.

Σήμερα είναι η θεωρητική ημέρα φορολογικής ελευθερίας σου, γιατί ανάλογα με την εργασία σου και τις υποχρεώσεις σου η γιορτή σου μπορεί να πάει ακόμη πιο πίσω. Ο μέσος όρος μειώνεται από τους μισθωτούς του δημοσίου, αν τους βγάζαμε εκτός η tax freedom day για κάποιους θα έγραφε Σεπτέμβριος. Για κάποιους ακόμη αργότερα και ίσως να μην κατάφερναν καν να βγάλουν τη φορολογία στο σύνολο της χρονιάς με βάση τα αναμενόμενα φετινά έσοδα τους. Σκέφτηκα να φτιάξω ένα απλό excel σαν  αλλά όταν είδα πόσες διαφορετικές φορολογικές κλίμακες υπάρχουν για αντίστοιχη ελληνική εφαρμογή, σκέφτηκα ότι η ζωή είναι μικρή και δεν θα το προλάβω.

Ο Α. είναι μανάβης, δουλεύει περίπου 11ώρες επί 6 ημέρες την εβδομάδα, και μερικές φορές όταν τα οικονομικά του είναι χάλια ανοίγει και Κυριακές. Ο Π. είναι ο καλύτερος δ.υ. που έχω γνωρίσει, εργατικός και πάντα εξυπηρετικός. Δουλεύει 40 ώρες την εβδομάδα, τα απογεύματα είναι ελεύθερος. Και έτσι θα έπρεπε να είναι για όλους.  Όσο δεν είναι, όμως, ο πρώτος θα έπρεπε να πληρώνει φόρο ανάλογα και με τις ώρες εργασίας του. Κάποιος που χρειάζεται το διπλάσιο χρόνο για να βγάλει τα προς το ζην, και τελικά να μην έχει ζωή, θα έπρεπε να φορολογείτε ανάλογα, να επιβαρύνεται φορολογικά λιγότερο. Σε καμία χώρα δεν υπολογίζει κανείς στη φορολογική του δήλωση τις ώρες εργασίας του την προηγούμενη χρονιά. Επιλέγουμε τη φορολογική ανισότητα ακόμη και σε κάτι τόσο απλό. Δεν γράφω για τα τρελά της φορολογικής νομοθεσίας της Ελλάδας, όπου ο Α. πληρώνει φόρο 26% από το πρώτο ευρώ και τέλος επιτηδεύματος για να μπορεί να δουλεύει! Δεν υπολογίζω ούτε ότι κάποιος που δουλεύει όσο ο Α. πιθανότατα να μην προλάβει να δει σύνταξη και αραλίκι, εκτός από το μόνιμο κάτω από τα κυπαρίσσια. Δεν υπολογίζω καν ότι κάποιος μπορεί να έχει πληρώσει μεγάλους φόρους και μετά να έχει ζημιές ή να καταλήγει άνεργος και να μη δικαιούται  ούτε επίδομα ανεργίας. Γιατί δεν επιλέγουμε να μετρήσουμε το σύνολο της φορολογίας του, στο σύνολο του χρόνου εργασίας του.

Την περσινή χρονιά οι Έλληνες φορολογούμενοι άφησαν ληξιπρόθεσμο χρέος στα κρατικά ταμεία σχεδόν 12 δις ευρώ. Στο Υπουργείο Οικονομικών έκαναν πάρτι με τα άδεια ταμεία, μάζεψαν ό,τι μπόρεσαν από ρέπος, έντοκα, διαθέσιμα ΔΕΚΟ και ασφαλιστικών, πάλι δεν φτάνουν για να βγάλουν τις υποχρεώσεις της χρονιάς. Με αντίστοιχη μαύρη τρύπα και φέτος, απλά του χρόνου τυπικά η γιορτή θα φτάσει όντως τον 15αυγουστο. Οι αντιμνημονιακές κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα επέλεξαν την ονομαστική αύξηση της φορολογίας ενώ ήταν δεδομένο ότι παρά τις αυξήσεις τα ταμειακά έσοδα θα μειώνονταν δραματικά.

Οι φόροι είναι η συνεισφορά μας στο κοινό ταμείο όλων όσων συμμετέχουν στην κοινωνία των πολιτών, και θα έπρεπε να είναι η ανταπόδοσή μας στους οικονομικά αδύναμους, στους εκτός των τειχών, στην πρόνοια και την περίθαλψη όλων, στη λειτουργία του κράτους. Αντίθετα οι φόροι μας γίνονται επενδύσεις σε σαπάκια αεροπλάνα του υπουργού Άμυνας, σε προσλήψεις Χωνιών, Καρανίκων και ημετέρων αφισοκολλητών, σε διαφημίσεις σε περιθωριακές και κομματικές φυλλάδες, σε κατασκηνώσεις camping κομματικών φίλων στο 3πλάσιο κόστος για τη «φιλοξενία» των δύσμοιρων προσφύγων, σε τραπεζώματα υπηρεσιακών πρωθυπουργών αξίας 1.150 ευρώ «συζητώντας» για τη μεταναστευτική κρίση, ή σε υποτιθέμενα έργα σε περίεργους διαγωνισμούς ημέρας που έχουν ήδη εκτελεσθεί από τους στρατιώτες. Όλα γίνονται για το καλό μας με κάποια θετική ή ανθρωπιστική χροιά και επιλογή, τα περισσότερα όμως σχεδόν σπαταλούνται σε φίλους επιχειρηματίες, κομματικούς υπάλληλους, διαπλεκόμενους δημοσιογράφους και τρολ του διαδικτύου. Αν σε αυτά προσθέσουμε και το κύριο φορτίο, την πληρωμή συντάξεων ρετιρέ σε δικαιούχους με 10 και 15χρόνια πραγματικής εργασίας ή σε 45χρονους golden boys ήρωες του αντιμνημονιακού αγώνα απόμαχους συνταξιούχους, ή το παραμύθι με τις κόκκινες γραμμές, τότε θα έχουμε την πλήρη εικόνα της εκμετάλλευσης του φορολογούμενου σε μηχανή τροφοδοσίας του κρατικού μηχανισμού των λίγων.  Ακόμη και τώρα φιλοκυβερνητικά site με την μια πένα προπαγανδίζουν «Υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία για φθηνή εξαγορά πλασματικών χρόνων στο δημόσιο» και με την άλλη κατηγορούν την τρόικα για την οικονομική ύφεση, αποσιωπώντας  ότι η κυβέρνησή τους επιλέγει την αύξηση φόρων αντί για τη μείωση δαπανών.   

Σε μια οργανωμένη κοινωνία η taxfreedom day θα μπορούσε να ήταν η 7η Ιουλίου και όλοι να ήταν ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι από τη συμμετοχή τους και να ζούσαμε άνετα και αρμονικά, όχι όμως στην καφκική αντιμνημονιακή ελλαδάρα. Η βόλεψη των λίγων πραιτοριανών είναι η υπερφορολόγηση των πολλών. «Διαστρέφοντας ηθικά τη σχέση πολίτη-κράτους»  Εμείς όμως επιλέγουμε να πληρώνουμε τώρα ως βουλευτή και αργότερα ως συνταξιούχο το βουβό πολιτικό της Ραφήνας που «κουράστηκε» χρεοκοπώντας τη χώρα, και  να πληρώνουμε ως ΠΤΔ τον υπουργό του Εσωτερικών που είχε διορίσει με προφορική συνέντευξη όποιον «δεν κάνει για τίποτα βολέψτε τον όπου να ’ναι» και μετράμε πού θα φτάσει του χρόνου η tax freedom day. Εκεί πάνε χαμένα τα χρήματα της τρόικας, το ξέρουν και αυτοί και μας συντηρούν στο θάλαμο της εντατικής απορώντας, μέχρι εμείς να αποφασίσουμε ή να τραβήξουμε την πρίζα ή να μάθουμε να μετράμε, να ζούμε δίκαια από τα δικά μας χρήματα, να σηκωθούμε από το κρεβάτι και αλλάξουμε νοοτροπία και συνθήκες παραγωγής και λειτουργίας για το κοινό καλό. Άραγε ο Γιάνης της καρδιάς μας να δικαιούται και αυτός σύνταξης βουλευτή; Να του την δώσουμε σε bitcoin ή σε iou και να γιορτάσουμε την taxfreedomday προς τιμήν της τραγελαφικής διαπραγμάτευσης του plan X τους, γιατί του χρόνου παίζει να τρέχει σε ειδικό δικαστήριο.