Η Συριζαϊκή Χυδαιότητα

Καταλαβαίνω πως για πολλούς από εσάς η φράση «συριζαϊκή χυδαιότητα» είναι ένας συνδυασμός δύο λέξεων από τον οποίο αν αφαιρέσουμε τη μια το νόημα παραμένει αναλλοίωτο. Είναι κάτι σαν την «πασοκική λαμογιά» ή την «καραμανλική τεμπελιά». Δικαίως. Μέσα από τα ψέματα, τη λύσσα για εξουσία, τον πολιτικό κουτσαβακισμό και την προσπάθεια ερεθισμού των πιο ταπεινών ενστίκτων των ψηφοφόρων ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί με τη χυδαιότητα όσο ο Μάικλ ο Τζάκσον με την παιδοφιλία. Αλλά αυτό είναι πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Το δικό μου πρόβλημα είναι πως απέναντι στη χυδαιότητα γίνομαι χρυσόψαρο. Κάθε φορά που πέφτω πάνω της είναι σα να μου συμβαίνει για πρώτη φορά. Π.χ. όσες φορές κι αν δω τον πρόεδρο Παπάκη να πέφτει στα γόνατα σα διψασμένη πορνοστάρ στο φεστιβάλ της ορθοδοξίας που λαμβάνει χώρα στο Κολιμπάρι των Χανίων, το ίδιο ανακάτεμα θα νιώσω.

Σκύψε, ευλογημένε

Αλλά η χυδαία προεδρική επίδειξη πίστης δεν είναι τίποτα μπροστά στη συριζαϊκή χυδαιότητα. Και δεν αναφέρομαι στον Κασιδιάρη του Σύριζα, Πολάκη και στα όσα κουραδομάγκικα είπε για τους δικαστές. Στο κάτω-κάτω οι καταγγελίες του επιβεβαιώνονται και μόνο από το ότι ο παλικαράς των Σφακίων, ενώ έχει ομολογήσει πως όταν ήταν δήμαρχος έκλεβε την εφορία, ενώ έχει φωτογραφηθεί να κρατάει ένα κουμπούρι και να πυροβολεί, ενώ καπνίζει σε όποιον κλειστό δημόσιο χώρο βρει, κυκλοφορεί ανενόχλητος και χωρίς κανένας λειτουργός της δικαιοσύνης να έχει ασχοληθεί μαζί του.

Όταν αναφέρομαι σε συριζαϊκή χυδαιότητα αναφέρομαι κυρίως στη φωτογραφία που απολαμβάνετε πάνω-πάνω από αυτά που διαβάζετε τώρα. Είναι ο Αλέξης ο Φούιτ και ο Μπαν ο Κι ο Μουν οι οποίοι σκάνε στα γέλια την ώρα που φωτογραφίζονται με ένα σωσίβιο από αυτά που φορούν οι μετανάστες που ρισκάρουν τη ζωή τους για να έρθουν να ζήσουν στην Ευρωπαική Ένωση. Επαναλαμβάνω γιατί ίσως το μέγεθος της χυδαιότητας να είναι πολύ μεγάλο για τον μέσο ανθρώπινο νου: Ο πρωθυπουργός δωρίζει ένα χρησιμοποιημένο σωσίβιο στον γγ του ΟΗΕ και φωτογραφίζονται γελώντας. Ίσως γιατί λίγα πράγματα μπορούν να τους κάνουν να γελάσουν όσο η σκέψη μερικών πνιγμένων παιδιών. (Ελπίζω να μην τολμήσει κανείς να δωρίσει στον πρωθυπουργό οτιδήποτε σχετικό με το Ολοκαύτωμα ή την Ενδεκάτη Σεπτεμβρίου.)

Κάποιοι από εσάς θα πουν πως ο Μπαν ο Κι ο Μουν παρότι εξίσου χυδαίος με τον πρωθυπουργό μας δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν μπορεί να ενταχθεί στη συριζαϊκή χυδαιότητα. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Τόση υποκρισία, τόση επίδειξη ψευτοευαισθησίας σε συνδυασμό με τόση ανικανότητα (ο τύπος φορά το σωσίβιο ανάποδα) κάνουν κάποιον αυτομάτως ΣΥΡΙΖΑ κι ας μην το ξέρει ο ίδιος.

Μαζί με τον πρωθυπουργό μας, που τόσο τον διασκεδάζουν οι άνθρωποι που πνίγονται για να ζήσουν στην Ευρώπη, το βραβείο συριζαϊκής χυδαιότητας της εβδομάδας διεκδικεί και ο Μπον Τζόβι της κυβέρνησης, η Σία η Αναγνωστοπούλου. Η έγκριτη κάτι (κάπου θα έχει διαπρέψει κι αυτή στη ζωή της) αναφερόμενη στη δολοφονία της Τζο Κοξ από έναν Άγγλο που παλεύει για αποδέσμευση από την Ευρώπη των τραπεζών και των πολυεθνικών, για εθνική ανεξαρτησία και για μια Βρετανία που θα ανήκει στους Βρετανούς, έγραψε: «Ο δολοφόνος της αντιπροσωπεύει τον εφιάλτη που η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε μέσα από τις πολιτικές της» αθωώνοντας τον ακροδεξιό εγκληματία (σε απόλυτη συνέπεια, βέβαια, με την κυβερνητική γραμμή για σχετικά ζητήματα, αν σκεφτούμε τι ακριβώς συμβαίνει με τη δίκη της Χρυσής Αυγής).

Γιου γκιβ λααααβ ε μπααντ νέιμ

Αφού θυμίσω πως η Κοξ ήταν υπέρ της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο δολοφόνος της υπέρ της εξόδου, θα ευχηθώ η Σία η Αναγνωστοπούλου να μην ξαναπάρει δημόσια θέση για άλλα εγκλήματα. Αν το κάνει, υπάρχει κίνδυνος, αναφερόμενη σε κάποιον βιασμό π.χ., να συμπεράνει πως υπεύθυνο είναι το προκλητικό ντύσιμο που ερεθίζει τους βιαστές απανταχού της Γης. Από την άλλη, ίσως είναι καλύτερο να μη σταματήσει να μιλάει και να παίρνει θέση για όλα. Είναι ο μόνος τρόπος ακόμα και οι πιο αφελείς και οι πιο ανυποψίαστοι να καταλάβουν πως απλώς χυδαίοι έχουν υπάρξει πολλοί, ΣΥΡΙΖΑ όμως ένας. Και μπράβο του.