Ακόμα και ένας γνωστός «αντισυστημικός» όπως ο Βέλτσος βγήκε να πουλήσει πνεύμα για τη διαδήλωση «Παραιτηθείτε», με εξυπνακίστικες αναφορές σε κατσαρόλες και σε μαγειρικά σκεύη γενικότερα. Αυτός, βέβαια, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως, ναι, το ’κανε και αυτό, αλλά το ’κανε για το παιδί του (ο νοών νοείτω, και όποιος θέλει ας το ψάξει περαιτέρω να δει τι εννοώ).
Μιας και έγιναν, λοιπόν, της μόδας οι κατσαρόλες, καλό θα είναι να θυμηθούμε πρώτα απ’ όλα την προέλευση του όρου. Επί προέδρου Αλιέντε στη Χιλή, το 1970-73, στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που γίνονταν, κάποιες γυναίκες βαστούσαν κατσαρόλες και τις χτυπούσαν, θέλοντας προφανώς να δείξουν ότι ήταν άδειες, ότι δηλαδή υπήρχε οικονομική δυσπραγία. Αναγκαία διευκρίνιση για να μην παρεξηγούμαστε: εγώ με τον Αλιέντε ήμουν τότε και θα ήμουν και σήμερα. Ωστόσο, κανένας γνήσια δημοκρατικός άνθρωπος δεν αμφισβήτησε ποτέ το δικαίωμα των πολιτών, της Χιλής ή οποιασδήποτε άλλης χώρας, να διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησής τους, και μάλιστα κρατώντας ό,τι τους κάνει κέφι (εξαιρούνται, προφανώς, όπλα και άλλα αντικείμενα που έχουν σαφή προορισμό την άσκηση βίας). Άλλο διαφωνώ με το περιεχόμενο ή και με τη μορφή μιας διαμαρτυρίας, και άλλο αναγνωρίζω σε αυτούς που διαμαρτύρονται το δικαίωμα να διαδηλώνουν όπως τους γουστάρει, κρατώντας κατσαρόλες ή μπρίκια, άνθη ή μοβ κορδέλες (μιας και είναι και πρόσφατο το Gay Pride Parade). Εδώ που έχουμε φτάσει, βλέπεις, χρειάζεται να διευκρινίζουμε ακόμα και τα αυτονόητα.
Ας μείνουμε, λοιπόν, στον χώρο των αυτονόητων. Οι διαδηλώσεις γίνονται σχεδόν πάντοτε κατά μιας κυβέρνησης ή μιας κατάστασης πραγμάτων. Υπέρ της κυβέρνησης συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις οργάνωναν και οργανώνουν συνήθως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Επιπλέον, το να διαδηλώνει κάποιος κατά μιας κυβέρνησης, ζητώντας την παραίτησή της, δεν σημαίνει και ότι έχει υποχρέωση να διαθέτει έτοιμη απάντηση στο ερώτημα «Μετά από αυτούς, τι;» ή να καταθέτει συγχρόνως και πρόταση για τη διάδοχη κυβερνητική λύση. Τα περί συγκέντρωσης λοιπόν χωρίς «σαφή πρόταση» είναι, προφανώς, εκ του πονηρού. Όταν το καλοκαίρι του 1965 γινόταν κάθε βράδυ χαμός στο κέντρο της Αθήνας, με τα πλήθη να φωνάζουν «Παραιτηθείτε» και «Κάτω οι αποστάτες», κανένας βέβαια δεν κατηγόρησε τους διαδηλωτές ότι δεν είχαν σαφή κυβερνητική πρόταση, ή «οδικό χάρτη» για το τι μέλλει γενέσθαι.
Δεν ξέρω πόσο επιτυχημένη ή όχι θα αποδειχθεί η συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου, μιας και αυτές οι γραμμές σύρονται πριν από την πραγματοποίησή της. Ενδεχόμενη επιτυχία της, πάντως, θα οφείλει οπωσδήποτε πολλά στην έμμεση διαφήμισή της από τον Φίλη και άλλους κυβερνητικούς φωστήρες. Ωστόσο, ας μη θεωρήσουμε ότι ο Φίλης είναι τόσο αφελής. Μπορεί να έγινε ευρύτερα γνωστός ως στέλεχος μιας ανερμάτιστης και ανεκδιήγητης κυβέρνησης, αλλά τα έχει κάνει τα χιλιόμετρά του. Ανδρώθηκε πολιτικά στα κομματικά γραφεία και, αν μη τι άλλο, τα τερτίπια της κομματικής ίντριγκας και προπαγάνδας τα έμαθε καλά. Προς τι, λοιπόν, οι δηλώσεις περί οριακής συνταγματικότητας της εκδήλωσης «Παραιτηθείτε», και μάλιστα από στέλεχος μιας κυβέρνησης που η ανάρρησή της (ή μήπως, αναρρίχησή της;) στην εξουσία οφείλεται εν πολλοίς στο ότι έσπευσε να ιππεύσει το πολύ πιο ετερόκλητο και ακραίο, σε συνθήματα και πρακτικές, «κίνημα των αγανακτισμένων»;
Στόχος του Φίλη, και όλων των όπου Γης Φίληδων, από τα αλήστου μνήμης καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» έως τον σύντροφο Μαδούρο σήμερα, είναι να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους σε μια ψευδοταξική βάση. Κατά τους μαδουριστές, λοιπόν, και τους Τσιπροκαμμένους, διαδηλώνοντας κάποιος, γίνεται όργανο των υπονομευτών της κυβέρνησής τους, που δεν είναι άλλοι από την πλουτοκρατία, τον διεθνή ιμπεριαλισμό, ή δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον βελζεβούλη. Λες και χρειάζεται να σε βάλει ο διεθνής ιμπεριαλισμός ή η πλουτοκρατία για να διαδηλώνεις όταν δεν βρίσκεις ούτε κονσέρβα στο σουπερμάρκετ, όπως συμβαίνει στη Βενεζουέλα, ή όταν πέφτουν οι κατραπακιές σαν το χαλάζι (αύξηση ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ έως το 2030, αύξηση στις περισσότερες δαπάνες του μέσου καταναλωτή, αύξηση των άμεσων φόρων κ.ά.), και επιπλέον έχεις και να ακούς τις εξυπνάδες του Κατρούγκαλου και του Σπίρτζη, που σε θεωρούν ηλίθιο. Ή μήπως και το ΚΚΕ, που επίσης διαμαρτύρεται έντονα για τον βίο και την πολιτεία της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, είναι και αυτό υποκινούμενο από τον διεθνή ιμπεριαλισμό, εκφραστής του Ψυχικού και της Εκάλης, της «γραβάτας» και των «μενουμευρώπηδων»;
Εκτός, όμως, από προσπάθεια συσπείρωσης του σκληρού πυρήνα των οπαδών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, νομίζω ότι δηλώσεις όπως αυτές του Φίλη έχουν και έναν άλλο στόχο: να γαργαλίσουν το παλαιοαριστερό συλλογικό ασυνείδητο, μέσω μιας λέξης («κατσαρόλα») που παραπέμπει στη Χιλή και στην τραγική μοίρα του Αλιέντε και της κυβέρνησής του. «Βάζει και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες», θα μου πείτε. Σωστό κι αυτό, θα σας απαντήσω.
13°
