Οι offshore, το colpo grosso της κυβέρνησης και η κρυμμένη αλήθεια

Τελικά η γυναίκα του Καίσαρα και φαίνεται και είναι πονηρούλα και θρασεία.

Μετά την ψήφιση στη Βουλή της τροπολογίας που ακύρωσε την ισχύσασα για ελάχιστες μέρες (!) δυνατότητα των πολιτικών να κατέχουν οffshore εταιρείες, θα πίστευε κανείς ότι το θέμα έληξε, αφού η κυβέρνηση που πιάστηκε στα πράσα «κλέπτουσα οπώρες», αναγκάστηκε να υποχωρήσει άτακτα και να τροποποιήσει την σκανδαλώδη τροποποίηση.

Μάλιστα, απαντώντας στην αντιπολίτευση, έκανε μια «θεαματική» κίνηση να εισαγάγει τροπολογία της τελευταίας στιγμής με την οποία να απαγορεύεται ρητά η αναδρομική εφαρμογή του επιεικέστερου νόμου του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ σε εκείνους τους πολιτικούς που ευνοούνταν με την λάθρα κατάργηση της απαγόρευσης του περασμένου Σαββατοκύριακου.

Είναι όμως έτσι; Ή, μήπως είναι στάχτη στα μάτια όσων διαμαρτύρονται, καθώς αυτοί τους οποίους ήθελε να συγκαλύψει και να «αθωώσει» η κυβέρνηση μπορούν και τώρα να το πετύχουν;;

Σύμφωνα, με το άρθρο 15 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του Ο.Η.Ε., που κυρώθηκε με το ν. 2462/1997 και κατά συνέπεια, κατά το άρθρ. 28 παρ. 1 Συντάγματος, υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου, «… Εάν, μετά τη διάπραξη του (ποινικού αδικήματος) ο νόμος προβλέπει την επιβολή ελαφρύτερης ποινής, ο δράστης επωφελείται από αυτήν».

Και τούτο διότι ρητά το προαναφερθέν άρθρο 15 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, που έχει, κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, υπερνομοθετική τυπική ισχύ, καθιερώνει την αναδρομική εφαρμογή του επιεικέστερου νόμου όπως έχει δεχτεί και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (1/2015) την οποία αρχή κάθε δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί και εφαρμόσει αυτεπαγγέλτως.

Εν ολίγοις, όποιος πολιτικός είχε ποινική εκκρεμότητα ή και θα μπορούσε ακόμη στο μέλλον να έχει σύμφωνα με την παλιά διάταξη που απαγόρευε την κατοχή οffshore εταιρειών, μετά πλέον την ψήφιση της λάθρα εισαχθείσας στο πολυνομοσχέδιο τροπολογίας μπορεί να την επικαλεστεί και οι ποινικές διωκτικές αρχές της χώρας είναι υποχρεωμένες να την εφαρμόσουν ως επιεικέστερη σύμφωνα με την υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη του άρθρου 15 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του Ο.Η.Ε., είτε απαλλάσσοντας κάποιον είτε μην ασκώντας σε βάρος του ποινική δίωξη.

Έτσι, η πρόταση - τροπολογία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ως colpo δήθεν groso, να ψηφιστεί ρητά η μη αναδρομική ισχύς της επιεικέστερης διάταξης που ψήφισε λάθρα η ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ συγκυβέρνηση είναι καθρεφτάκι για τους ιθαγενείς.

Η συγκυβέρνηση δηλαδή πέτυχε και τα δύο. Και άρτο και θέαμα περί δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος πρόσφερε, για να βγει από τη δύσκολη θέση τη στιγμή που τα φώτα της (αρνητικής) δημοσιότητας ήταν στραμμένα πάνω της, και την εξυπηρέτηση όσων επεδίωξε να εξυπηρετήσει με τη λάθρα τροπολογία έχει δεδομένη.

Το ερώτημα είναι ρητορικό: το Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε χθες την τροπολογία από άγνοια ή για να θολώσει τα νερά; Πίστευε πράγματι ότι θα εμποδίσει την επιεικέστερη μεταχείριση ή και την παραγραφή όσων πολιτικών κατείχαν οff shore εταιρείες παρά την τότε απαγόρευση του νόμου, ή μολονότι γνώριζε ότι αυτό ήταν αδύνατον κατέθεσε την τροπολογία για το θεαθήναι;;

Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πειστικά ότι Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει άγνοια νόμου;

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ικανή να το κάνει, με το γνωστό προπαγανδιστικό τρόπο και τη θρασύτητα του ψευδόμενου. Μια ακόμα α(υτα)πάτη.